PDA

View Full Version : TTM bij kinderen


anne ke
1 september 2007, 09:25
Als moeder van een kind (9 jaar) met TTM ben ik op zoek naar anderen die mij verder kunnen helpen met tips, informatie enz.
Op dit moment zijn we bezig met een zoektocht binnen de medicatie om de impulsen tot trekken te verminderen. Ook hopen we m.i.v. volgende week naar een hulpverlener te gaan, die weleenswaar TTM niet kent, maar die zich erin wil gaan verdiepen.
Er moeten toch meer ouders zijn die hiermee te maken hebben gekregen??
Wie reageert??

bolleke
1 september 2007, 10:23
Beste Anne,
Ik kan me voorstellen dat je met een hoop vragen zit...
Ttm is een hardnekkige aandoening en de behandeling vraagt vooral veel inzet en energie van de persoon zelf. Heeft je dochter zèlf last van haar gedrag? Medicijnen zijn absoluut niet aan te raden bij kinderen...
Zijn jullie woonachtig in België?
Probeer vooral de sfeer en de hele entourage rond haar gedrag te relativeren en er op een ontspannen manier mee om te gaan. Het is maar 'haar'...
Sterkte!

anne ke
3 september 2007, 20:21
Hallo Bolleke,
Wij wonen in Nederland (Brabant).
Mijn zoontje ;) heeft zelf erg veel last van het feit dat hij plukt. Hij is er verdrietig om, maar herkent ook dat hij absoluut niet kan stoppen. Het is al gebeurd voordat hij er erg in heeft.
Op dit moment krijgt hij Zyprexo, een middel dat ook gegeven wordt voor kinderen met Gilles de la Tourette. Ik zie nog geen verbetering, maar we geven het nog even. Zelf zou ik ook graag geen medicatie geven, maar ik zie geen andere optie op dit moment.
A.s. woensdag gaan we naar een hulpverleenster. Zij heeft nog nooit van TTM gehoord, maar ziet het wel als uitdaging. Onze enige wens en hoop is dat hij daar misschien kan leren omgaan met de gevolgen van het plukken.
Voor ons is het een kwestie van accepteren dat zijn sprekende gezicht (dat heeft hij namelijk) langzaamaan aan het veranderen is (tot mijn verdriet).
We houden ons nog steeds aanbevolen voor alle tips en ideeen,

groetjes
Anne

bolleke
3 september 2007, 21:01
Beste Anne,
Zyprexo is me niet bekend, wel Zyprexa. Het is een geneesmiddel dat ook wordt toegediend aan mensen met schizofrenie en dat niet mag gegeven worden aan kinderen beneden de 18 jaar. Het heeft heel wat nefaste bijverschijnselen. Ik wil jullie niet bang maken, alleen informatie geven. Je bent per slot wel bezig met de gezondheid van je eigen kind...
Studies hebben trouwens uitgewezen dat geen enkel medicijn helpt tegen ttm. Andere medicijnen worden soms wel gegeven om stemmingsschommelingen of depressie (tengevolge van ttm?) te milderen. Maar dat lijkt me nogal vroeg op 9 jaar...
Een hulpverleenster die nog nooit van ttm heeft gehoord, tja, er zijn er nog steeds... Toch is er al heel wat te vinden in (engelse) literatuur. Als ze werkelijk bereid is om te helpen (op de meest adequate manier), dan moet ze zeker haar licht opsteken bij Dokter Fred. Penzel (een Amerikaanse psycholoog). Hij heeft heel wat interessante en bruikbare artikels geschreven over ttm en de behandelwijze (allemaal te vinden op het Internet!).

Neem rustig jullie tijd om de dingen door te lezen en blijf vooral houden van jullie jongen, onvoorwaardelijk, met of zonder haar! Weten dat hij graag gezien is en dat hij aanvaard wordt om wie hij is, kan al een geruststellende factor zijn die hem (onbewust) innerlijke vrede zal geven... en de trekdrang kan verminderen.
Verder geen druk uitoefenen op je kind, gezonde ontspanning, gezonde voeding (geen kleurstoffen of geraffineerde suikers) en vooral... veel slaap... ;)
Sterkte!

Stefke
3 september 2007, 21:17
Hallo Anneke,

Al sinds mijn geboorte heb ik TTM, en heb enig idee hoe je zoon zich kan voelen. Gelukkig is er nu meer bekend dan twintig jaar geleden.

Wanneer plukt hij het meeste? is dat voor de tv of computer of is dat als hij 's nachts in bed ligt? Ik deed het 's nachts in bed, en voor kinderen is het soms moeilijk om tips en trucs te leren, maar toch wil ik je er een aantal geven, misschien dat ze werken:

- Als kind (zo ervaarde ik dat vroeger) is het vreselijk als ouders boos worden op het feit dat je plukte. Wees begripvol tegenover je zoon en probeer hem zo min mogelijk te straffen als hij het weer gedaan heeft.
- Beloon hem als hij het een tijdje niet gedaan heeft, (zegge een dagdeel of een dag) met wat lekkers, desnoods verhoog je zijn zakgeld of geef je hem 50cent voor elke dag. Kinderen hebben een stimulans nodig.
- Doe wanten (lekker cliché) over zijn handen en/of een oude panty over zijn hoofd en knoop die met de pijpen onder zijn kin vast.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Groeten,
Stef

ilseke
4 september 2007, 10:58
Hoi,
mijn vriendin haar zus heeft een dochtertje van 5j en zij doet het ook. Of beter gezegd, zij deed het ook. Raar maar waar, maar ze is er plots mee gestopt. En het kindje deed het echt al vanaf een jaar of 2.
Ze was daar heel droevig om, want zij had geen mooie haartjes net als haar vriendinnetjes.

Ik wil nog wel eens informeren bij haar hoe ze nu eigenlijk gestopt is (want ik hoor het altijd via via). Ik weet wel dat zij ook het beloonsysteem gebruikte.
Dat meisje wou bijv. heel graag mooie haarspeldjes en als ze een tijdje niet trok dan mocht kreeg ze er één.

Ik kom later nog wel eens terug als ik meer weet.
Ik denk wel dat zij ook in behandeling in geweest, maar medicatie? Dat denk ik niet.

Succes, en zoals hierboven reeds aangehaald werd. Begrip tonen voor je kleine man, hij wil dit echt niet doen !

Ilse

Lila
4 september 2007, 16:36
Heeft je kind het al vanaf de geboorte of is het net begonnen?

Bij kinderen die het al heel jong hebben gaat het vaak weer over. Kinderen die het op latere leeftijd krijgen (rond de puberteit) houden het vaak hun hele leven.

Stefke
4 september 2007, 16:39
Heeft je kind het al vanaf de geboorte of is het net begonnen?

Bij kinderen die het al heel jong hebben gaat het vaak weer over. Kinderen die het op latere leeftijd krijgen (rond de puberteit) houden het vaak hun hele leven.

Jammer dat ik dan net één van de weinige zijn, die het wel vanaf de geboorte heeft en niet over gaat :(

Lila
4 september 2007, 19:18
Jammer dat ik dan net één van de weinige zijn, die het wel vanaf de geboorte heeft en niet over gaat :(

Ja, dat is echt balen. Ik had er nog niet eerder van gehoord.

anne ke
4 september 2007, 22:02
Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reacties !!
We hebben met onze zoon al een beloningssysteem gehad. Eerst heel positief gedacht: per dagdeel niet geplukt een dikke smiley. Maar het werd alleen maar meer. Dus toen: per dagdeel 1 keer 'ho' kunnen zeggen.
Maar zoals bekend, alle beloningssystemen werken zolang als ze werken. Dan is er weer een nieuwe prikkel nodig.
We hebben vandaag dematologische handschoentjes gekregen. Hij was reuze blij. Heeft ze direct op de fiets naar school aangedaan, in de klas ook gewoon aangehouden (kon alleen niet schrijven, dus toen maar weer uit:cool:) daarna naar gym, geen handschoentjes aan en naar huis. Gevolg: handschoentjes op school . Toch maar opgehaald, en nu op bed met handschoentjes aan. het is aandoenlijk om te zien. Het is zo'n lieverd.
Nu is er hoofdluis in de klas. Dat hij ondanks alles toch nog zijn humor heeft behouden blijkt wel toen hij met de mededeling thuiskwam: tja dan hebben die luizen bij mij niet veel kans(met een grote grijns).
En Bolleke, het is inderdaad Zyprexa. De dosering is erg laag, en ja het is en blijft rommel.
Stefke, hij plukt eigenlijk constant.
Het is begonnen bij zijn wimpers daarna wenkbrauwen (febr 2007), we zijn nu 6 maanden verder en zijn benen, armen zijn kaal, zijn bakkebaarden en een stuk om hoog zijn kaal, achter zijn oren en nu begint hij op zijn achterhoofd. Hij doet het vooral wanneer hij denkt. Op de fiets, voor de tv, in bed, op school tijdens bijna elke les. Er is geen houden meer aan. Hij kwam vandaag van de judo terug, en ook nu weer een nieuwe plek erbij.
Straffen hebben we nooit gedaan. Ik vind dat je een kind niet moet straffen voor iets wat hij zelf net zo naar vindt als wij. Hij kan hier niets aan doen, ander had hij het allang gedaan. Het is een erg intelligent jochie dat oorzaak-gevolg goed op een rijtje kan zetten.
Ik begrijp dat het bij jou niet is overgegaan? Was jij even oud als mijn zoon toen je begon?
Wat ik op Internet heb kunnen nagaan is er meer hoop dat het overgaat wanneer je jonger dan 7 begonnen bent.
Ach soms weet ik het ook niet meer.
We houden onvoorwaardelijk van hem, dat staat als een paal boven water.
bedankt allemaal!

Lila
4 september 2007, 22:21
Hmmm... het is dus net begonnen... Dan vrees ik dat dit de volwassenen-vorm is die niet meer over gaat.

Mijn tip: probeer het niet te voorkomen met handschoenen of andere lapmiddeltjes. Daar wordt de stress alleen maar erger van. De drang blijft toch. Wat Bolleke al zei: steek je energie in de acceptatie. Wanneer je kind zich happy voelt met zijn TTM, dan zal het plukken waarschijnlijk minder worden. Dus niet extra belonen voor het niet plukken, want dat is indirect toch een negatief signaal. Je zegt dan toch eigenlijk tegen je kind dat je hem een beter kind vindt als hij niet plukt, en dat idee moet hij niet krijgen. Hij is goed zoals hij is: plukkend of niet plukkend!

Ik begrijp wel dat het voor jou ook moeilijk te accepteren is dat je er niks aan kunt doen. Probeer dat zelf te leren zodat je je zoon kunt steunen op momenten dat hij het er later echt moeilijk mee krijgt. Er zijn niet veel moeders van TTM-patiënten die hun kind (kunnen) steunen, en dat kan jij wel worden. Is dat niet een mooi doel?

Stefke
4 september 2007, 22:32
Was jij even oud als mijn zoon toen je begon?
Wat ik op Internet heb kunnen nagaan is er meer hoop dat het overgaat wanneer je jonger dan 7 begonnen bent.

Ik heb het al sinds mijn geboorte, dus nu alweer ruim 23 jaar.
Over zal het nooit meer gaan, maar ik heb er mee leren leven en gelukkig mijn familie ook.
Mijn kale plekken op mijn hoofd vallen nog wel weg te camoufleren en ik laat me door mijn TTM niet weerhouden om mijn jongensdroom uit te laten komen om docent op een vmbo-school te worden. Ondanks dat ik weet dat juist dit soort leerlingen je zo onderuit kunnen halen hiermee.

heather
4 september 2007, 22:45
Anneke,

Fijn dat je met jouw verhaal hier terecht kan. Het is ook fijn te lezen vanuit iemand anders' standpunt dan diegene die plukt.

Zelf ben ik begonnen toen ik 9 jaar was en ik heb me er nooit echt slecht bij gevoeld. Ze wisten niet waarom ik het deed. Mama zocht naar een oplossing maar er was er geen begrip voor haar zorgen. Ik denk dat mama het erger vond dan ik toen.

Behalve wanneer er veel aandacht werd geschonken aan mijn gebrekkige wimpers en wenkbrauwen. Dan werd het steeds heel erg bij mij en trok ik veel. Het is best voor mij dat niemand het verbiedt.

Nu, als 27-jarige, ben ik gestopt met het zoeken naar een oorzaak. Het hoort bij mijn intensief nadenken, een opluchting van frustratie binnenin. Als kind voelde ik dat ook zo aan.

Ik denk dat jij een fantastische mam bent.

anne ke
6 september 2007, 08:37
We zijn gisteren voor het eerst bij de hulpverleenster geweest.
Ik heb er goede hoop op. Onze hoofdwens is dat hij accepteert wie hij is, misschien impulsen kan (leren) herkennen en wie weet die om te zetten in een andere actie. Dat zou toch fantastisch zijn.

Die handschoentjes zijn een uitkomst. Hij is er zo blij mee. (nou was het altijd al een kind dat van handschoenen, petten en andere versiersels houdt..) Hij benoemt het zelf zo: ik word er zo rustig van.
Nou dat is toch wat je voor je kind wilt, nietwaar?

We zullen het eens een poosje aankijken en zien hoe het gaat.

bolleke
6 september 2007, 11:14
Ik ben blij voor jullie dat je met een goed gevoel bent thuisgekomen van de hulpverleenster...
Hopelijk zal het voor je zoontje niet escaleren zoals bij zovelen van ons... ik had al twaalf jaar ttm, toen ik er voor het eerst mee naar een therapeut ging. Het gedrag is dan al zo'n vastgeroeste gewoonte geworden dat ombuigen heel moeilijk is.
Ik wens jullie veel geluk toe en hoop regelmatig nog iets te mogen lezen.
PS: misschien nog eens denken aan het afbouwen van die medicatie? Van homeopatische druppeltjes als Sedinal, word je ook rustiger... ;)
Lieve groet,

anne ke
6 september 2007, 18:10
Hoi Bolleke,

Vandaag nog eens het net opgegaan.
Een heel goed artikel gevonden in Duitsland... waarom zijn er daar nou toch speciale therapeuten voor TTM en weet hier in nederland niet eens wat het is .. (hahahah ik trouwens eerst ook niet, maar ja het is dan ook niet mijn beroep... zo zie je maar, er is zelfs nog humor).
Het is een vertaling van een artikel van TLC Trichotillomania Learningcenter Inc..
Misschien toch eens meenemen nar de psych.
Bedankt voor het meedenken en support...
We houden het web op de hoogte...

marly
11 september 2007, 19:16
Jammer dat ik dan net één van de weinige zijn, die het wel vanaf de geboorte heeft en niet over gaat :(

Ach lieve Stefke......hier nog 1 hoor! Vanaf mijn 2de levensjaar heb ik TTM,nu ben ik 38. Als kind zijnde heb ik met een kaal hoofd rond gelopen,nu valt het allemaal wel mee. Over gaan zal het nooit,ik geloof er gewoon niet meer in. Maar hier kan ik goed mee leven,er zijn zoveel belangrijkere zaken in het leven en daar ben ik me al te goed bewust van. Maar het blijft toch soms moeilijk....

Groetjes,Marly

jessieagressie
12 september 2007, 23:26
Ik pluk als sinds mijn geboorte en denk niet dat ik het ooit goed onder controle krijg. Wat ik zelf wel belangrijk vind is dat mijn moeder naar me kijkt als ik het doe maar ze mag er niets van zeggen. Dat wilde ik eerst wel, ik dacht dat dat mss een stimulans was om niet verder te gaan, maar dat is dus niet zo.
De persoon aankijken, maar niet vanuit het perspectief dat het iets fout heeft gedaan. Want ik voel het als falen wanneer en trek en dan trek ik juist nog meer.
Juist trucjes om het te minderen is ideaal, belonen zou ik met het kind bespreken als het oud genoeg is. Want zoals ... al schreef, beloon je het "niet trekken" dan is het "wel trekken" slecht. En zo moet het kind niet opgroeien.
JE meot juist blij zijn dat je je er in verdiept en dat je je kind kunt "helpen en begeleiden". MIjn moeder kon dat niet. er was geen arts die wist wat ik had. EN nu nog weten heel veel hulpverleners niet wat het is.
Zelf weet ik het pas sinds 4 jaar (de naam). En het is een gouvast dat er meer mensen zijn die het ook doen.
Ik hoop dat je zoon zichzelf blijft en zich niet als een muurbloempje gaat gedragen.

anne ke
22 september 2007, 22:01
we zijn weer een tijdje verder. We zijn gisteren naar de kapper geweest. Het werd echt tijd. Hij heeft een grote, dikke bos en het kon nu niet langer meer... hij moest echt. Zelf vroeg hij: kan zij mijn gordijntje laten zitten? Over zijn kale plek boven zijn oor, hangen nl dunne haren als een 'gordijntje'. Het lijkt alsof ze de plek bedekken, maar dat is meer zijn eigen idee.
We hebben aan de kapper gevraagd zo sparend mogelijk te knippen. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het weer erg confronterend vond, want dekkend knippen lukte gewoon niet. Nu maar een ander model en kort boven de oren.
Begrijp me goed, allemaal, we hebben geaccepteerd dat hij TTM heeft, maar soms word je er erg primair mee geconfronteerd.
Hij is zelf erg blij met zijn handschoentjes, hij draagt ze in bed, op de fiets naar school en zelfs in de les. Dit is zijn eigen keuze. Een klasgenootje vroeg waarom hij die aanhad. Hij antwoordde: dan kan ik niet plukken. Hoezo? had dat klasgenootje gevraagd. Waarop mijn zoontje de kale plekken liet zien. Oh, slim dan die handschoentjes...
Kijk, dan ben ik weer zo blij!! Het is bespreekbaar.
De tijd zal het allemaal leren

ilseke
8 oktober 2007, 14:42
ik heb eens navraag gedaan bij die vriendin van me.
Het is goed beginnen bij haar dochterjte gaan tijdens de zomervakantie.
Ze was ontspannen en de behoefte om te trekken verminderde.
Ondertussen groeide haar haar en zo gaf het haar een positief gevoel en kon ze zelfs het trekken laten. Wel heeft ze een popje waar ze nog de pluisjes van trekt, maar dit laat de mama toe.

Ondertussen is ze al eens naar de kapper geweest en nu heeft ze een mooi kapseltje. Ze is zo fier als een gieter met haar haarspeldje in. Staartjes wil ze niet, dat trekt te veel aan haar en dan voelt ze er te veel aan. 5j is ze nu en zich blijkbaar heel bewust van wat ze doet.

Het begin van het schooljaar is ze ook goed doorgekomen, want daar had haar mama ook wel wat schrik voor.

Dit is haar verhaal.

yvonne5
8 oktober 2007, 22:46
Als moeder van een kind (9 jaar) met TTM ben ik op zoek naar anderen die mij verder kunnen helpen met tips, informatie enz.
Op dit moment zijn we bezig met een zoektocht binnen de medicatie om de impulsen tot trekken te verminderen. Ook hopen we m.i.v. volgende week naar een hulpverlener te gaan, die weleenswaar TTM niet kent, maar die zich erin wil gaan verdiepen.
Er moeten toch meer ouders zijn die hiermee te maken hebben gekregen??
Wie reageert??
Hallo!
Er zijn dus toch meer kinderen die TTM hebben... Mijn dochtertje is nu bijna 3,5 jaar oud en trekt al vanaf dat ze 3 maanden was haar haren uit. Het is echt al 3 jaar een gewoonte. De eerste twee jaar hebben we het gedrag vooral genegeerd, het hoort gewoon bij haar. Maar nu ze ouder wordt ga ik me meer zorgen maken over het herstel van haar haartjes. Aan een kant heeft ze er echt geen meer, alleen een paar witte (verder is ze donker), andere structuur haartjes. We hebben al vanalles geprobeerd: Homeopaat, natuurgenezer, dermatoloog, kinderpsycholoog, magnetiseur etc., en zelfs 2 zomers helemaal kort scheren om het patroon te doorbreken, maar niks helpt. Het is een schat van een kind, vrolijk, lief en alles wat je je als moeder maar kunt wensen. Ik heb zoiets van: als er echt niks aan te doen is, moet ik het accepteren zoals het is. Maar als ik dan dat kale koppie zie, denk ik: Ik wil dan wel alles geprobeerd hebben. Nu is het totaal geen probleem, maar als ze groter is??? En komen er ooit nog wel haren terug???
Veel vragen, weinig antwoorden. Ik ben blij dat er meer mensen met dit probleem zijn, want eigenlijk ben ik nog nooit iemand tegengekomen... Als iemand tips heeft hoor ik het graag!
Groetjes Yvonne5

anne ke
16 oktober 2007, 08:25
Hoi Yvonne,

Ja er zijn dus meer mensen die tegen TTM bij kinderen aanlopen.
Nu ik zelf ook in die situatie zit, kan ik me jouw onmacht ook zo goed voorstellen!!.
Iedereen in mijn omgeving roept dus ook: milimeter zijn haar, dan heeft hij geen grip. Dat wil ik niet doen. Blij te lezen dat jij het geprobeerd hebt, maar zonder effect.
Die handschoentjes zijn voor ons echt een uitkomst. Hij trekt ze zelf aan, speelt met de handschoentjes aan. En ook in de klas is het iets wat bij hem hoort.
Maar zodra hij gaat schrijven, moeten ze natuurlijk uit. Hij zegt zelf: als ik ga zitten denken over een som, ga ik vanzelf plukken....
Ik geloof niet dat er een waterdicht systeem is. Want we blijven bezig met symptoombestrijding.
Dit afgelopen weekend heb ik een boek (in Amerika) gevonden dat geschreven is voor behandeling van kinderen en jongeren. Ik wil dit gaan bestellen. Wie weet staat er iets in wat wél helpt.
Dus Yvonne, we hebben samen veel vragen, en kunnen hier ook samen geen antwoord op vinden. Laten we elkaar maar bemoedigen o.k.!
groetjes

jacolien
13 mei 2009, 13:44
BEste anne,
Mijn dochter heeft sinds vorig jaar juni TTM, inmiddels is zij 11 jaar.
Zij zou heel graag zelf emailen of msn en met uw kind.:rolleyes:
Om hierover te praten.

Zou uw kind willen emailen of msn?

Of zijn er andere kinderen die dit willen doen?
groeten susan