Hoe kan ik mijn dochtertje helpen?

[hof]

Hallo allemaal,


Ik ben nieuw op dit forum, ik ben hier terecht gekomen door veel te lezen over trichotillomanie. Sinds deze week ben ik erachter gekomen dat mijn dochtertje van 6 jaar oud hier last van heeft.
Als sinds enige tijd heb ik gemerkt dat zij hier en daar plukjes haar achterlaat. Op de grond, in haar broekzak, maar ik heb er nooit bij stil gestaan dat dit ernstig zou kunnen zijn. Tot ik pas geleden haar haar wilde invlechten en hele kale plekken op haar achterhoofd zag. Zij heeft ook een hele tijd gehad dat ze zichzelf open ging krabben, dit is echter al een maand of 3 niet meer gebeurt (gelukkig!).

Heeft iemand enig idee hoe ik haar verder kan helpen? Ik was in de veronderstelling dat het wel over zou gaan als zij het zelf zou zien in de spiegel, maar ik begrijp uit alle info die ik lees dat het dwangmatig is. Kan de huisarts mij hierbij helpen, of heeft iemand andere tips?

Heel erg bedankt alvast!

[Hanna]

Welkom!
Ik kan je niet helpen, omdat ik er zelf geen ervaring mee heb.
't Is inderdaad psychisch/dwangmatig, maar 't kind is nog zo jong dat ze wel makkelijk te beïnvloeden is, denk ik. Een psycholoog kan misschien goede tips geven, waarbij ikzelf het kind niet mee zou nemen naar de psycholoog.
Veel sterkte toegewenst!

[Lila]

Welkom Hof!

Wat goed dat je informatie zoekt om je dochtertje te kunnen helpen. Er zijn genoeg ouders die dat niet doen.

De huisarts zou je dochter door kunnen verwijzen naar een psychiater, maar ook die kan eigenlijk niet helpen. Die kan hooguit medicijnen voorschrijven tegen bijvoorbeeld depressie, wat vaak met TTM samengaat, maar het lijkt mij dat je dochtertje daar nu nog geen last van heeft.

Het lastige van het inschakelen van artsen is, dat je het risico loopt dat ze er niet genoeg van weten en je verkeerd voorlichten, en je dochter in therapieën stoppen die juist averechts werken. Als er een arts is die een behandelmethode voorschrijft, dan moet je argwanend worden, want zo'n methode bestaat gewoon niet.

Als je twijfelt kun je misschien dat wat de arts zegt hier op het forum posten, dan kunnen wij zeggen wat we ervan denken.

Zelf kun je je dochtertje helpen door zo positief mogelijk met haar om te gaan. Straf haar nooit voor het plukken. Ze kan er echt niets aan doen, al is dat voor anderen moeilijk te begrijpen. Straffen werkt averechts omdat ze daar nerveus van wordt, en alleen maar meer gaat plukken. Zelf ben ik ook niet zo gecharmeerd van belonen voor niet-plukken, want dan verbind je ook een oordeel aan het plukken: plukken is fout, niet-plukken is goed. Maar hier verschillen de meningen over. Ik denk zelf dat ouders dit graag doen om het idee te hebben dat ze het gedrag toch nog enigszins kunnen beïnvloeden.

Als je dochter aangeeft dat ze zich schaamt voor haar kale plekken, kun je haar daarin tegemoed komen door haar haar bijvoorbeeld langer te laten groeien of staartjes in te doen oid. Als je dochter er op latere leeftijd echt sociale problemen door krijgt is het wel aan te raden om iemand in te schakelen die haar daarbij kan helpen. Belangrijk is hierbij dat diegene níet gaat proberen je dochter van het plukken af te krijgen, maar haar te helpen met de gegeven omstandigheden.

Als laatste wil ik nog even iets opmerken. Je schrijft dat je hebt gelezen dat TTM dwangmatig is. Dat klopt, maar het is géén dwangstoornis (OCD). Daarbij denkt de patiënt namelijk dat hij iets moet doen omdat anders de wereld vergaat. Dat is bij TTM niet het geval. De patiënt weet maar al te goed dat hij niet zou moeten plukken, zelfs terwijl hij er mee bezig is.
Toch wordt TTM vaak behandeld alsof het een OCD is, met alle nare gevolgen van dien.

Ik denk dat je je dochter het beste kunt helpen door ervoor te waken dat ze verkeerd behandeld wordt.

[Lila]

Ik zit net te denken...

Er zijn op dit forum wel meer ouders van kinderen met TTM. Omdat het voor ouders lastig is om het gedrag van het kind écht te begrijpen, is het misschien een idee om die kinderen eens te laten praten met een volwassene met TTM.

Ik zou dat in ieder geval wel heel leuk vinden om te doen.

[Hanna]

Lila,
Ik zat te denken: misschien weet 't kind zelf niet welke schade ze heeft aangericht, omdat het op haar achterhoofd is. Zou 't verstandig zijn om haar dat met 2 spiegels te laten zien? Natuurlijk niet op een rottige manier.
En is haar geest niet te beïnvloeden door plaatjes te laten zien van meisjes en dames zonder kale plekken op het achterhoofd? Alles moet natuurlijk heel subtiel gebeuren, dat begrijp ik best.

[hof]

Bedankt voor jullie reacties! Doet me goed om hier met iemand over te praten.

Ik ga vrijdag a.s. naar de huisarts en zal doorgeven wat hij te vertellen heeft.
Dat met de spiegels heb ik idd al gedaan, daar schrok ze volgens mij wel van. Ze moet van mij ook haar haartjes in een staart dragen omdat zij zegt dat ze plukt doordat het klit (is dat zo?) Als het klit, dan pluk je toch niet op dezelfde plek? Het is denk ik voor nu even afwachten, ik hou jullie op de hoogte.

Groetjes Wanda

[Lila]

Het klit niet, maar ik kan me voorstellen dat ze dat zegt. Je voelt namelijk een soort jeuk/pijn in je haarwortels, die je ook kunt hebben als er een klit zit. Een staart kan dat gevoel trouwens ook veroorzaken.
Ergens anders op dit forum schrijft een moeder dat haar dochtertje juist geen staartjes in wil, want daar krijgt ze last van.

Een andere optie: door het plukken komt er een klit, omdat je steeds met je handen daar zit.

Nog een optie: Er zit niets bijzonders in het haar, maar zij ervaart die haren als 'slecht' en misschien gebruikt ze daar het woord klit voor.

Misschien hebben anderen meer ervaring met klitten en TTM.


Oh ja, en dat met die spiegels, ik weet niet hoor... Ze zal er echt niet minder om gaan plukken. Eerder meer. Het enige wat je doet is haar bewust maken van een probleem wat ze zelf nog niet als probleem heeft ervaren. Er is niets aan te doen en ze zal het probleem waarschijnlijk haar hele leven hebben. Dus ik zou zeggen: Elk jaartje dat ze nog zonder 'probleem' door het leven kan, is er een. Zeker op zo'n jonge leeftijd. Het is nog zo vroeg om haar nu al onzeker te maken over haar uiterlijk.
Maar ik snap wel dat je het gedaan hebt hoor Wanda. Het is een logische stap. Alleen is TTM alles behalve logisch. :)

[bolleke]

Beste Wanda,

Ik begrijp dat het voor jou een ingrijpend gebeuren is wanneer je ziet dat je kind zijn eigen haren uittrekt. En dat je op zoek bent naar hulp, lijkt me dan ook niet meer dan normaal. Toch wil ik je graag, vanuit mijn ervaring met ttm, en als gezinsbegeleidster, een paar tips meegeven.
Spreek niet over het feit dat ze haar haren uittrekt, vraag niet waarom ze dat doet, berisp haar niet als je haar bezig ziet, confronteer haar niet met spiegels of met andere kinderen met een normale haarbos... niets van dat alles!
Neem tijd om met haar bezig te zijn op een creatieve, speelse en ontspannen manier.
Onderzoek de thuissituatie (wees heel eerlijk met jezelf en vraag je af of je kind ergens last van heeft, stress, spanning, broertjes of zusjes, of is ze veel alleen? Hoe zit het met de relatie tussen de ouders, grootouders?)
Gaat ze graag naar school? Heeft ze vriendinnetjes?
Wat doet ze in haar vrije tijd?
Wat verwachten jullie van haar? Wat verwacht ze van zichzelf?
Slaapt ze voldoende?
Let ook op haar voeding: geen geraffineerde suikers, veel fruit, groenten, vezels...
Bedenk dat jij op dit moment meer last hebt van haar gedrag dan zijzelf, want voor haar is het rustgevend, ontspannend en niet pijnlijk. Probeer niet te laten merken dat je bezorgd bent om haar gedrag, wèl dat je zielsveel van haar houdt!
Meestal gaat ttm bij kinderen spontaan over (bij peuters en kleuters), ook bij kinderen van de lagere schoolleeftijd gebeurt het dat het gedrag vanzelf stopt, maar evengoed blijft een kind er tot in zijn latere leven aan vast zitten... jammer, maar geen drama.
Als je ziet dat ze er zelf last van begint te krijgen (vb dat ze hierdoor zou gepest worden), dan kan je een hulpverlener opzoeken die ervaring heeft in het werken met kinderen. Om werkelijk aan therapie te beginnen moeten kinderen zelf 100% gemotiveerd zijn en dat kan pas in de puberteit.

Laat het dus een beetje los, jouw onrust komt zeker over bij je kind en dat is niet goed..
Maar fantastisch dat je hulp zoekt!!! Ik wou dat er mensen waren die dit 35 jaar geleden tegen mijn moeder hadden gezegd...:confused:

Succes en een dikke zoen aan je dochtertje! Ik ben er zeker van dat het een schatje is XXX

[hof]

Hallo allemaal,

Ik ben nog niet echt verder gekomen met mijn kleine meid. Ik heb gelezen over AA, wellicht heeft ze hier last van. Het vorige bezoek aan de huisarts heeft niets opgeleverd, ik ga donderdag a.s. weer. Ben benieuwd...

[Lila]

Trekt ze haar haar zelf één voor één uit of trek je er zomaar hele plukken uit omdat het haar los zit?
Dat is wel een essentiëel verschil.

Eerlijk gezegd denk ik dat ze geen TTM heeft, want als iemand daar voor het eerst over leest herkent hij het meteen voor 100%. Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord dat iemand twijfelde.

[Kellietje]

Lila,

Dat is niet helemaal waar, ik wist het eerst ook niet, ook al las ik er veel over.

En hof, Ik denk dat er zeker een manier is voor je dochtertje om eraf te komen. Juist nu ze zo jong is, is haar gedrag heel makkelijk te beinvloeden.

Zelf zie ik de TTM niet als een ziekte, maar als een nare gewoonte, waarmee ik moet stoppen. Dit gegeven helpt ontzettend, daardoor heb ik een poos niet getrokken. (En ben ik nu nog trekvrij) Het maakt de TTM namelijk niet zwaarder als dat het voor me is.

Wat belangrijk is, is haar het gevoel geven dat je haar begrijpt, waarom ze het doet. Het is voor haar ontspannend en niet zomaar af te leren. Maar probeer met haar een manier te vinden hoe ze ook kan ontspannen en haar eventuele frustraties kwijt raken.

Ik geloof wel in een beloningssysteem, omdat het psychisch iets met je doet. Ik ben nu 20 en doe het met mezelf ook. Als ik weer een maand verder ben (trekvrij), krijg ik iets van mijn ouders. Dat is niet alleen de beloning die het doet, maar het gevoel dat je goed bezig bent, en dat anderen trots op je zijn omdat je het kan overwinnen.

Maar het is voor iedereen verschillend. Ikzelf heb hypnotherapie en daar werd mij geleerd dat ik trek wanneer ik in mijn 'kind zijn' zit. Soms ging ik TTM ook gebruiken. Dan ging ik als mijn moeder boos was, aan mijn haren zitten. Nu moet ik de confrontatie aangaan, en bespreken wat ik niet leuk vind. Ook als mijn moeder me kinderlijk behandelt, geef ik dat aan, omdat dit mij frustreerde.

Ik hoop dat je wat aan deze post hebt, en dat je, nu je dochtertje nog zo jong is, haar kan helpen hiermee.

PS, je mag me altijd een PM-berichtje sturen voor hoe ik het overwonnen heb, samen met mijn ouders.

Heel veel succes..

[bolleke]

Hé Kellietje,
Ik wou je eventjes via deze weg zeggen dat ik vind dat jij een heel goede manier hebt gevonden om aan je ttm te werken! Bravo!
De weg naar 'in de hand hebben' is voor iedereen verschillend maar het is mooi om te lezen dat jij daar (zo jong) nu al zicht op hebt. Confrontaties aangaan, frustraties verwerken op een gezonde manier, PRATEN, het zijn allemaal zaken waardoor je in je eigen kracht gaat staan en op die manier de ttm geen kans geeft, goed zo, doe zo verder!!! We kunnen veel van je leren... ;)

[Patricia47]

Beste moeder Hof,

Ik ben het met bolletje helemaal eens.

TTM manifesteerde bij mij op ongeveer 20 jarige leeftijd. Ik woonde niet meer thuis. En als ik bij mijn ouders op bezoek kwam, dan kreeg ik nare opmerkingen en verwijten. Met gevolg dat ik niet over het probleem durfte te praten. Ook probeerde ik intieme gesprekken te vermijden. In die tijd vond ik dit verschijnsel geen probleem. Maar de opmerkingen van mijn moeder wel. Daarom is dat advies van Bolletje het beste. Probeer haar af te leiden met spelletjes op momenten dat ze ermee bezig is. Geef haar kindermake-up en prinsessenjurken en een poppenhoofd dat ze kan vlechten of speltjes in kan zetten. Laat ze bij andere kinderen na schooltijd thuis spelen. Concentreer je op leuke dingen met haar te doen. Mijn kinderen (4 en 6 jaar) vinden zwemmen heel erg leuk.

Veel succes.

[eva2001]

Mijn dochter heeft vanaf dat ze een jaar of 1 was haren getrokken
Ze deed dit altijd in combinatie met duimen, misschien jouw dochter ook ??

Het duimen is nu zo goed als afgeleerd met behulp van washandjes aan de pyama en pleisters om haar duimen.
Ze is nu 6 jaar en heeft geen kale plekken meer, ze heeft kan zelf al bijna een staartje !!

Ze heeft het soms nog wel moelijk maar nu ze 6 is beseft ze ook dat ze niet moet duimen omdat ze dan haren gaat trekken.

Snacht is voor haar het moeilijks, maar als ze merkt dat ze ontzettend zin in haar duim heeft vraagt ze zelf om pleisters.

succes en sterkte ermee

[Zoektocht]

Na een kleine zoektocht hier ook terecht gekomen.
Even ons verhaal doen als ouder van een bijna 5-jarig meisje.

Het haartrekken is eigenlijk al een jaar of 3 bezig. In het begin niet zoveel,
en meestal stelden we het haartrekken vast doordat er wat haar rond haar tuutje zat.

Nu vorig jaar (tijdens het schoolverlof) hebben we met succes geprobeerd om het tuutje af te nemen. Terug naar school is ze echter begonnen met duimzuigen. Ook het haartrekken was toen niet echt veel.

Hier is sinds mei van dit jaar serieuze verandering in gekomen.
Plots begon ze kale plekken te vertonen op haar hoofdje.

We zijn toen begonnen met wantjes aan haar pyjama te doen (geen resultaat), bytex en andere aan haar duim (3 weken duimvrij geweest).
Nu is ze blijbaar terug zo gewoon aan het product dat ze dus terug duimt en serieuze kale plekken vertoont.

Ondertussen zijn we niet bij de pakken blijven zitten en zijn op consultatie gegaan bij een kinderpsychiater van UZ Gent (verschillende tests, vraaggesprekken werden uitgevoerd). Binnenkort volgt de definitieve bespreking.

Heb hier wel nog niet alles gelezen, vandaar nu mijn vraag: zijn er tips, adviezen die jullie ons kunnen aanraden.
Volgens ons zal het haartrekken stoppen of verminderen als we haar het duimzuigen kunnen afleren. Maar daar knelt blijkbaar het schoentje.

Reeds van harte dank bij voorbaat van ietswat toch wanhopige ouders.

[bolleke]

Dag zoekende ouders,

Ik kan me voorstellen dat jullie een beetje wanhopig op zoek zijn... tuutje, duimzuigen, haren trekken.. jullie kindje is blijkbaar ook op zoek... op zoek naar rust, veiligheid...
Ik denk dat duimzuigen absoluut niets of niemand schade toebrengt (tenzij wat scheve tandjes en eelt op haar duim). De troost die het echter biedt is voor jullie kindje van cruciaal belang. Waarom dat dan afnemen? Als je merkt dat ze dan haren begint te trekken, ben ik van mening dat ze echt haar vorm van troost wanhopig zoekt... Mijn idee: laat die duim... en geef haar vooral het gevoel dat ze mag zijn wie ze is en dat jullie (onvoorwaardelijk) van haar houden!
Ik hoop dat mijn antwoord niet te hard aankomt. Jullie mogen me altijd privé mailen.
Groetjes en geniet van jullie dochtertje!

[gdkaatje]

Hallo!

Ook ik kwam op deze site en dit forum terecht toen ik meer informatie zocht over TTM. Mijn dochter is 10 jaar oud en trekt al sinds ze 2 is. Tussendoor heeft ze een hele goede periode gehad tussen haar 5 en 8 waarin ze helemaal niet trok. Hier ging het tot nu toe zo:

Omdat ze het zelf vervelend vindt, zijn we op zoek gegaan naar hulp. Onze zoektocht leidde ons langs de huisarts die kalmerende druppels gaf maar die nam ze dan niet getrouw genoeg in om te weten of het werkt of niet - het was iets met valeriaan. Dan gingen we naar een psychologe die gespecialiseerd is in kinderen. Zij deed een belevingsonderzoek door middel van tekeningen en gesprekken. Omdat ik gescheiden ben, was de commentaar van de mensen algauw: ja tuurlijk doet ze iets raar, dat is de scheiding, persoonlijk vond ik dat nogal kortzichtig, dan zouden heel veel kinderen tics hebben. Dat onderzoek wees uit dat mijn dochter goed in haar vel zit, weet wat ze wil en dat ze goed door de scheiding is gekomen. De scheiding is ook bijzonder kalm verlopen, er is nog een goede band met de papa ook.

Nadien startten we een gesprekkenreeks om te werken rond moeilijke momenten en rond assertiviteit in het algemeen. Er werden ook tips gegeven om de vicieuze cirkel te doorbreken. Zo zeggen mijn partner en ik 'tuut' als we haar zien trekken omdat we haar zo attent maken dat ze bezig is met trekken zonder telkens de hele uitleg te moeten doen of effectief over trekken te moeten praten.

Wat wel is gezegd bij de psychologe is dat het heel goed is van ons dat we haar waarderen zoals ze is en dat is nu eenmaal een meisje dat we graag zien en die haar best doet en toevallig ook trekt en duimt, want dat doet ze ook. Hoe minder druk we op haar leggen om te stoppen met duimen of trekken hoe beter want stress kunnen we beter mijden en pushen om te stoppen geeft juist extra stress. Beter is het te zoeken naar hulpmiddeltjes als knuffel geven bij het slapen om vast te houden of om heel kortbij te belonen. Bij de psychologe werkten we met een paar weken en mijn dochter mocht drie keer trekken per dag, meer niet. Dan twee keer, dan éen keer.

Het heeft allemaal niet geholpen en nu wachten we even af. Vooraan is haar haar half kort en half lang, bovenop haar kruin heeft ze een kale plek. Bij kinderen die beginnen trekken op heel jonge leeftijd zijn de cijfers iets beter, die stoppen soms spontaan als ze ouder worden. Daar hoop ik op omdat ze er zelf vanaf wil. Ze is lief en doet haar best, het gaat goed op school maar ze kan er slecht tegen niet te weten hoe het in de toekomst zal lopen, voor haar ook liefst geen verrassingen. Dus een nieuw schooljaar beginnen of andersom, niet goed weten wat de vakantie zal brengen, geeft haar stress. Ik ben ervan overtuigd hoe ouder ze is, hoe beter ze zal kunnen omgaan met die gedachten.

Zo, ik hoop dat met haar verhaal hier neer te pennen, je wat geholpen bent, al is het maar met de gedachte dat je dochter er niet alleen mee is. Als je meer wil weten, dan vraag je maar.

gdkaatje

[bolleke]

Dag gdkaatje,
Bedankt om je verhaal hier neer te pennen. Het bewijst nog maar eens hoe hardnekkig ttm kan zijn. Het is een combinatie van uitlokkende factoren en aanleg voor de 'ziekte'. Dus kan elke reden goed genoeg zijn...
Angst en gebrek aan zelfvertrouwen zijn echt wel fundamentele struikelblokken in de genezing van ttm... Ik vrees dat dit niet vanzelf zal overgaan maar dat ze daarin zal moeten geholpen worden.
Ik wens jullie veel sterkte toe!