Mijn verhaal

[kryptonitegirl]

Vijf jaar geleden kwam ik voor het eerst op deze website terecht...heb dan heel veel steun uit de verhalen van anderen geput en ook regelmatig wat geposted. Ondertussen zijn we dus 5 jaar verder, ik ben ondertussen 22 jaar en per toeval kwam ik hier weer terecht...
Ben ondertussen alweer enkele uurtjes de vele vragen en verhalen aan het lezen en ik vind het eigenlijk opvallend hoeveel vrouwen/ meisjes met hirsutisme te kampen krijgen terwijl je in het dagelijkse straatbeeld hiervan heel weinig merkt. Verbergen de meesten zich dan of is die overtollige haargroei toch goed te verbergen voor de buitenwereld?
Mss nog even kort mijn verhaal doen..ik was 12 jaar toen ik last kreeg van overtollige haargroei op mn benen, schaamstreek en onderbuik...door de grote schaamte durfde ik vaak niet zwemmen, sporten enz...of ik ging aan het plukken wat dan weer putjes, ontstekingen, wondjes enz..met zich meebracht! Toch heb ik nooit een opmerking gekregen van vrienden of mijn omgeving...blijkbaar kon ik het goed verbergen...
De haargroei bleef en verergerde, tegen mijn 17e had last van haargroei in het gezicht, voeten, rug enz...ik schaamde mij dood maar door als een "volleerd" schoonheidsspecialiste aan de slag te gaan en ettelijke eurootjes te besteden aan ontharingsproducten trachtte ik toch alles in de perken te houden. Dagelijkse werd ik geconfronteerd met het idee van "daar staan er teveel haartjes, zal iemand het merken enzo" toch heb ik op mijn 17e mijn vriend leren kennen...bewust (maar ook wat ouderwets ben op dat vlak) durfde ik geen seks te hebben. Na twee jaar samen zijn, toen wist ik dat hij mn man voor het leven was, toch de grote stap gezet en ik heb nooit maar dan ook nooit een opmerking gekregen over mijn overbeharing (ziet hij het niet of interesseert het hem niet?!) we praten er ook niet over, hij vind mij prachtig en zegt dit ook vaak, daardoor heb ik terug wat zelf vertrouwen gekregen ondanks de haartjes die ernog altijd overal zijn...we zijn ondertussen 6 jaar samen, zijn gaan samenwonen en genieten met volle teugen van het leven en van elkaar...het scheren, harsen, epileren enzo neem ik er dan graag ook bij. Er zijn uiteraard nog dagen dat ik me absoluut niet goed in mn vel voel door dat haar overal maar ik besef dan dat ik heel veel dingen heb waarvoor ik dankbaar mag zijn en waarvan ik kan genietne!!! Ik hoop dat ik veel jonge meisjes/ vrouwen hiermee een hart onder de riem kan steken!! Zelf al durf je nooit uit te komen voor je probleem, kan je je geen dure technieken permiteren enz...toch kun je een gelukkig leven leiden, je zal wel veel meer tijd in de badkamer doorbrengen :p maar dat went ook wel....

[Juutje]

He kryptonite girl!
Wat fijn om je verhaal te horen. Eerlijk gezegd heb ik het idee dat tegenwoordig niemand meer met overbeharing kampt (ok, sommige verhalen op dit forum doen wel anders geloven..) omdat er via internet zoveel informatie beschikbaar is (bv. dianepil, laseren). Ik kreeg te maken met overbeharing in de jaren 80, en toen was er nog weinig mogelijkheid tot het vergaren van informatie hierover. Ik denk wel eens: 'was ik maar 10 jaar later geboren', dan had ik informatie kunnen opzoeken op internet en had ik geweten dat ik niet de enige was, en waarschijnlijk ook makkelijker naar de dokter gestapt.. Nu ben ik 33, heb zoveel geepileerd en geharst in m'n leven dat de haargroei op sommige plekken beduidend minder is (m.n. mijn bovenbenen), maar op sommige plekken zit er echt nog haar en daar schaam ik mij nog steeds voor. Dianepil wil ik niet meer, aangezien een deel van mijn haar nu toch verdwenen is, en ik toch bang ben voor al die hormonen. Laseren vind ik ook eng want de haren die er nog zijn heb ik zo vaak geharst dat ze wel dunner zijn, en daardoor minder geschikt voor laser.. Maar daardoor weet ik soms niet meer wat ik nog wel moet doen om ooit van die haren af te komen, en om ooit nog eens een vriend te vinden!! ben dus ook al lang alleen door mijn overbeharing. Wel fijn om te horen dat kryptonite girl in ieder geval wel een leuke vriend heeft gevonden die niet moeilijk doet over een haartje minder of meer! enneh, fijne kerstdagen iedereen!

[lanny]

Fantastisch dat je een man gevonden hebt, er zijn genoeg vrouwen die het zelf erg vinden om teveel haar te hebben. Ook al hebben hun mannen er geen last van.

Lanny

[Marte]

Dag kryptonyte girl,

allereerst, nogmaals welkom op dit forum. Je verhaal is waarschijnlijk voor veel mensen op dit forum herkenbaar. Het blijft een hele opgave om voortdurend ermee bezig te moeten zijn, dat is idd zo.
In ieder geval idd fijn dat je toch een vriend hebt, en hij je graag ziet. Zelfvertrouwen en gelukkig zijn is tenslotte veel belangrijker dan die haren die dit natuurlijk een stuk moeilijker maken.

Houd de moed erin!!!

heel veel succes en sterkte!

xxx marte