Overbeharing & je relatie

[Lily - Su]

Hoi,

ik ben al een tijdje aan het meelezen op dit forum. Vandaag heb ik me eindelijk geregistreerd :).

Ik weet niet of er al eerder een topic hierover gestart is, maar nu vraag ik me al een tijdje iets af.
Hoe ga je om met overbeharing in een relatie? En wat doe je als je al even vrijgezel bent.
Zelf ben ik al drie jaar single (zonder serieuze relatie) en ik merk dat dit me serieus tegenhoud om een nieuwe partner te zoeken.
De enige gedachte die door mijn hoofd maalt is: "zou hij er iets van merken" , " staat er ergens een haar die er niet mag staan"?

Het was tijdens mijn vorige vaste relatie dat ik last ben beginnen krijgen van die helse haren, dus toen heb ik (en mijn toenmalige vriend) er niet echt mee te maken gekregen.

Iemand tips, eigen ervaringen, ... , reacties van mannen mogen zeker ook :)

Groetjes

Lily - Su

[padje]

Mijn echte (over)-beharing is pas van de afgelopen 3 jaar denk ik.
Ik ben nu bijna 5 jaar samen met mijn vriend, dus in dat opzicht had ik er nog geen last van toen ik vrijgezel was.

Mijn vriend zal het niet mooi vinden, maar hij vind wel dat ik er te veel mee bezig ben. Hij zegt nooit dat hij het lelijk vindt ofzo.

Mijn vriend weet wel dat ik die haren vervelend vindt, maar hoe erg ik er mee zit weet hij niet. Ik probeer er tegenover hem ook niet zo'n drama van te maken, want hij kan het toch niet oplossen..

Als ik vrijgezel was zou ik me er denk ik toch wel geremd door voelen. Je kunt natuurlijk in het begin heel dwangmatig alle haren verwijderen, maar binnen een relatie waarin je elkaar elke dag ziet gaat dat op gegeven moment niet meer lukken natuurlijk.

Daarom lijkt het mij het beste als je het gewoon normaal bijhoudt zoals je normaal doet. Er zijn ook best wel veel vrouwen die last hebben van overbeharing, alleen is het bij de een wel erger als bij de ander.
En elke jongen/man zal er ook weer anders mee omgaan.
Lastig dus :confused:.

[Lily - Su]

Hoi Padje

bedankt voor je reactie.

Ik heb een goede vriendin die van mijn overbeharing af weet, maar voor de rest ook echt niemand.
Mijn moeder weet dat ik het lastig vind, maar ze heeft geen besef van hoe hard ik hier wel mee in men hoofd zit.
En ik ken haar goed genoeg om te weten dat ze het als "flauw" of "niet zo erg" zou afschilderen, moest ze weten hoe erg ik het zelf vind.

Daarom dat ik ook zeker een partner zou willen leren kennen, waar ik dit mee kan delen.
Niet zo ver natuurlijk dat ik hem hier elk uur van de dag mee ga lastig vallen :).
Maar ik snap wat je bedoeld met er geen drama van te willen maken, want anders gaat ie zich er misschien zelf op focussen.

Hoe vertel je iemand ook dat je last heb van overbeharing zonder dat ie onmiddelijk de deur uitrent.

Idd lastig , maar we blijven positief denken ;)

[SatouSei]

Hoihoi,

ik vind dit wel een interessant onderwerp moet ik zeggen, omdat ik er zelf ook altijd veel over nagedacht heb. Ik had voorheen nog nooit een relatie gehad, en vroeg me altijd af hoe dat nou in godsnaam moest als ik er wel een zou hebben, omdat ik de haren ontzettend lelijk vind en ik weet dat ik het gewoon op geen enkele manier perfect bij kan houden en het ook zeker niet volhoud om er altijd maar mee bezig te zijn. Soms laat ik het gewoon even groeien, ik trek het niet om elke dag te scheren en constant te epileren en weet ik veel wat. Ik maakte me er dus best wel zorgen over wat een eventuele toekomstige vriendin (want ik val op vrouwen) er van zou vinden enzo. Maar nu heb ik sinds bijna 6 maanden een vriendin, en zij heeft er totaal geen probleem mee. Ik weet ook wel dat ze het mooier zou vinden als ik al die haren niet had, net als ik dat zelf zou vinden, maar ze weet ook dat ik er niks aan kan doen en dat ik het zelf heel erg vervelend vind om te hebben. Ik laat me nu dus behandelen met laser (maar nog niet alle probleemgebieden hoor, maar een paar van de ergste al wel) maar ze zegt dat die behandelingen van haar niet perse hoeven. En ik weet dat ze stiekem heus wel blij is als die haren weg zijn en stiekem dus vast ook wel blij is dat ik het laat laseren, maar ze accepteert het dus in principe en doet er heel lief over. Yay mijn vriendin is fantastisch!! Ik had nooit durven denken dat ik iemand zou vinden die het gewoon accepteert. Ik durf bij haar dus ook wel mijn benen gewoon een week niet te scheren, maar dan nog schaam ik me er wel voor en verstop ze zo snel mogelijk en probeer zo min mogelijk met mijn benen langs de hare te komen. Soms zegt ze dan wel 'oei, cactus :P' maar dat vind ik niet erg als ze dat zegt, ze lacht er ook een beetje bij. Bovendien is ze zelf ook niet geheel haarloos natuurlijk en zelf scheert ze ook haar benen en bovenbenen, en dat voelt dan ook wel een beetje stoppelig soms (hoewel het super meevalt omdat ze gewoon veel minder en veel dunnere haartjes heeft) dus het is niet alsof ik helemaal de enige ben.
Maar dan nog voel ik me niet 100% op mijn gemak ermee, zelfs niet bij haar. Soms begin ik dan toch opeens te huilen van frustratie ofzo, omdat ik het zo lelijk vind en niet wil dat ze dat ziet... maar dan is ze ook heel lief voor me en probeert ze me te troosten. :)
Nougoed, dat is hoe het in mijn relatie zit... ik heb dus iemand getroffen die heel lief en begripvol is... en er zijn ongetwijfeld veel meer van die begripvolle mensen!! Ik weet niet in hoeverre het dan nog uitmaakt dat het bij mij een vrouw betreft, of zij het dan beter begrijpt dan mannen dat doorgaans doen, maar ik weet gewoon dat er ook zat mannen zijn die het zullen begrijpen en die het geen probleem zullen vinden. Zeker als ze zien hoe vervelend het voor jou is...
Ik kan me overigens niet herinneren hoe ik het haar precies verteld heb... maar het was al vrij snel, dat weet ik wel. Niet zo midden in een geprek ofzo maar ik weet niet... misschien hadden we het over scheren ofzo... geen idee. :p Misschien weet zij het nog wel. Maar ik viel niet heel erg met de deur in huis ofzo...
Afijn. Dat was mijn verhaal. :)

[padje]

Ja ik vind dit ook een interessant topic!
Ik ben wel benieuwd in welke mate mensen nu hinder ondervinden van de overbeharing in hun relatie, of bij het aangaan van een relatie.

Na het lezen van het stukje van SatouSei moet ik wel zeggen dat ik blij ben dat ik op mannen val.
Dit bedoel ik helemaal niet gemeen hoor, maar mijn vriend heeft zelf toch wel flink behaarde benen en armen en een sterke baardgroei enzo.
Als hij maar heel lichtjes behaard zou zijn, zou ik mezelf denk ik nog veel ongemakkelijker voelen.

[SatouSei]

Ah op die manier. :) Maar aan de andere kant is beharing bij mannen veel normaler, dus ik denk dat een vrouw beter begrijpt hoe vervelend het kan zijn om haargroei te hebben, en vooral ook hoeveel moeite en hoe lastig het is om alles weg te krijgen en houden zonder stoppels, lelijke bultjes en ontstekingen, etc. Maar ik snap wel dat je je ongemakkelijk zou voelen als hij dan heel weinig haar heeft. :)

[padje]

Ja dat is waar.
Eigenlijk zou ik me in dit opzicht denk ik het slechts voelen bij een man met weinig haar, en het best bij een vrouw met veel haar (of iig net zoals ik) :cool:. Het belangrijkste vind ik in ieder geval dat je partner er begrip voor heeft en ervoor zorgt dat je je niet ongemakkelijk voelt (voor zover mogelijk).

Maarja, als je nog geen partner hebt stap je natuurlijk ook niet op iemand af :'hee ik heb last van overbeharing, dus ik hoop dat je er goed mee omgaat'! Want dat werkt ook niet natuurlijk..

[Rob000]

Wat verstaan jullie vrouwen over veel overbeharing en waar?

[Lily - Su]

Hoihoi,

ik vind dit wel een interessant onderwerp moet ik zeggen, omdat ik er zelf ook altijd veel over nagedacht heb. Ik had voorheen nog nooit een relatie gehad, en vroeg me altijd af hoe dat nou in godsnaam moest als ik er wel een zou hebben, omdat ik de haren ontzettend lelijk vind en ik weet dat ik het gewoon op geen enkele manier perfect bij kan houden en het ook zeker niet volhoud om er altijd maar mee bezig te zijn. Soms laat ik het gewoon even groeien, ik trek het niet om elke dag te scheren en constant te epileren en weet ik veel wat. Ik maakte me er dus best wel zorgen over wat een eventuele toekomstige vriendin (want ik val op vrouwen) er van zou vinden enzo. Maar nu heb ik sinds bijna 6 maanden een vriendin, en zij heeft er totaal geen probleem mee. Ik weet ook wel dat ze het mooier zou vinden als ik al die haren niet had, net als ik dat zelf zou vinden, maar ze weet ook dat ik er niks aan kan doen en dat ik het zelf heel erg vervelend vind om te hebben. Ik laat me nu dus behandelen met laser (maar nog niet alle probleemgebieden hoor, maar een paar van de ergste al wel) maar ze zegt dat die behandelingen van haar niet perse hoeven. En ik weet dat ze stiekem heus wel blij is als die haren weg zijn en stiekem dus vast ook wel blij is dat ik het laat laseren, maar ze accepteert het dus in principe en doet er heel lief over. Yay mijn vriendin is fantastisch!! Ik had nooit durven denken dat ik iemand zou vinden die het gewoon accepteert. Ik durf bij haar dus ook wel mijn benen gewoon een week niet te scheren, maar dan nog schaam ik me er wel voor en verstop ze zo snel mogelijk en probeer zo min mogelijk met mijn benen langs de hare te komen. Soms zegt ze dan wel 'oei, cactus :P' maar dat vind ik niet erg als ze dat zegt, ze lacht er ook een beetje bij. Bovendien is ze zelf ook niet geheel haarloos natuurlijk en zelf scheert ze ook haar benen en bovenbenen, en dat voelt dan ook wel een beetje stoppelig soms (hoewel het super meevalt omdat ze gewoon veel minder en veel dunnere haartjes heeft) dus het is niet alsof ik helemaal de enige ben.
Maar dan nog voel ik me niet 100% op mijn gemak ermee, zelfs niet bij haar. Soms begin ik dan toch opeens te huilen van frustratie ofzo, omdat ik het zo lelijk vind en niet wil dat ze dat ziet... maar dan is ze ook heel lief voor me en probeert ze me te troosten. :)
Nougoed, dat is hoe het in mijn relatie zit... ik heb dus iemand getroffen die heel lief en begripvol is... en er zijn ongetwijfeld veel meer van die begripvolle mensen!! Ik weet niet in hoeverre het dan nog uitmaakt dat het bij mij een vrouw betreft, of zij het dan beter begrijpt dan mannen dat doorgaans doen, maar ik weet gewoon dat er ook zat mannen zijn die het zullen begrijpen en die het geen probleem zullen vinden. Zeker als ze zien hoe vervelend het voor jou is...
Ik kan me overigens niet herinneren hoe ik het haar precies verteld heb... maar het was al vrij snel, dat weet ik wel. Niet zo midden in een geprek ofzo maar ik weet niet... misschien hadden we het over scheren ofzo... geen idee. :p Misschien weet zij het nog wel. Maar ik viel niet heel erg met de deur in huis ofzo...
Afijn. Dat was mijn verhaal. :)


Dat vraag ik me dus voortdurend af, hoe het zou zijn in een relatie.
Want je weet natuurlijk hoe je er zelf mee omgaat, maar hoe zoiets bij iemand anders zal overkomen & die daar mee zal omgaan?
Mijn schrik zit dus vooral in het feit dat ik eindelijk iemand leer kennen, dit deel & dat ie me dan opeens niet meer ziet zitten.
Want het beïnvloed dus wel (voor mij toch) een groot deel van je daglijkse leven.

Je vriendin lijkt me idd fantastisch :) en begripvol.
Zelf merk ik dat ik mensen ook meer en meer op hun karakter zal beoordelen & niet zo naar hun uiterlijk zal kijken.
Omdat ik zelf ook weet dat er meer achter zit dan een perfecte buitenkant.
Alleen, de laatste tijd zie je in alle media het zo hard naar buiten komen dat er geen haartje meer te bespeuren mag zijn.
Terwijl ik me bvb nog herinner dat mijn tantes vroeger wel eens buiten kwamen zonder hun benen te hebben gedaan!

Misschien dat een vrouw zich wel beter kan inleven in hoe hard dit storend kan werken op je humeur, je sociaal leven, ...
De kerels van tegenwoordig maken er ook een zo'n race van om zo haarloos mogelijk door ht leven te gaan.
Zouden zo'n types er bij een vrouw dan zelf ook meer op letten of all haartjes wel weg zijn?
Zo'n iemand wil ik dus niet tegenkomn.
Geef mij trouwens maar een man zoals ze vroeger waren! :) Lekker naturel.
En dit was al zo van voor ik last ben beginnen krijgen van overbeharing, of eigenlijk moet ik hirsutisme zeggen, want ik heb wel een echt mannelijk beharinspatroon :(.

Dank je voor je verhaal SatouSei, het is fijn om te lezen dat je iemand hebt die er goed mee om kan & je hier bij helpt.

Lily - Su

[Lily - Su]

Ja ik vind dit ook een interessant topic!
Ik ben wel benieuwd in welke mate mensen nu hinder ondervinden van de overbeharing in hun relatie, of bij het aangaan van een relatie.

Na het lezen van het stukje van SatouSei moet ik wel zeggen dat ik blij ben dat ik op mannen val.
Dit bedoel ik helemaal niet gemeen hoor, maar mijn vriend heeft zelf toch wel flink behaarde benen en armen en een sterke baardgroei enzo.
Als hij maar heel lichtjes behaard zou zijn, zou ik mezelf denk ik nog veel ongemakkelijker voelen.

Hoi padje, ik denk ook wel dat dat kan helpen om je wat beter op je gemak te doen voelen.
Ik moet wel toegeven ik heb iets voor kerels met een kletskopje :D, maar voor de rest mogen ze volledig behaard zijn :).

[Lily - Su]

Ja dat is waar.
Maarja, als je nog geen partner hebt stap je natuurlijk ook niet op iemand af :'hee ik heb last van overbeharing, dus ik hoop dat je er goed mee omgaat'! Want dat werkt ook niet natuurlijk..

Ik mag er eigenlijk niet mee lachen, maar ik schoot spontaan in de lach van je zin :). Ik stelde het me zo voor.

Maar hoe doe je het dan wel?
"ikkeuh , heb een afwijking"? "ben een beetje behaarder dan de doorsnee meid" , "heb mannelijke hormonen die te goed hun best doen"

[Lily - Su]

Wat verstaan jullie vrouwen over veel overbeharing en waar?

Hoi Rob, bedoel je wat vrouwen veel overbeharing vinden bij mannen of wat we zelf veel overbeharing vinden bij vrouwen? Of misschien beiden?

[padje]

Ik moet wel toegeven ik heb iets voor kerels met een kletskopje :D, maar voor de rest mogen ze volledig behaard zijn :).


Stomme vraag misschien, maar wat is een kletskopje :confused:

[Lily - Su]

Stomme vraag misschien, maar wat is een kletskopje :confused:

:D iemand zonder haar, of kortgeschoren haar :)

[Marte]

wat relaties betreft, dit blijft ene moeilijk onderwerp, omdat ervaringen zo divers kunnen zijn, en van zoveel dingen afhangen;
voor ik echt last kreeg van overbeharing heb ik een relatie gehad waarin mijn vriend zij "je hebt een snor" en toespelingen maakte op het feit dat die wel weg mocht, maar goed dat was voor mijn overbeharing, mijn relatie in het buitenland, die jongen vond het al abnormaal dat ik mijn benen scheerde, want dat deed daar niemand, (niemand, veel minder vrouwen dan hier(als vrouw zijnde) had daar veel last van haren op de onderbenen), mijn derde relatie vond het niet mooi, maar op dat moment was het nog geen derde van nu, hij accepteerde dat gedeelte wel.

Vooralsnog merk ik dat sowieso mannen me enkel van ver mooi vinden, zodra ik dichterbij kom, de haren in mijn gezicht en op mijn huid goed zichtbaar worden, de meest mannen überhaupt al afhaken en ik voor veel mannen dus al geen optie meer ben, voor veel vrouwen daardoor ook geen bedreiging meer, wat maakt dat er niet zo heel veel vrouwen problemen met me hebben, zolang ik niet lastig ben voor hun(en over het algemeen is dat ook niet zo:D). Maar goed, mijn ervaringen zijn niet zo heel positief, wat zeker niet wil zeggen dat dat zo is, er lopen miljoenen mannen rond op deze aardbol, en mensen zijn erg verscheiden, dus de reacties hierop ook. Ik denk alleen dat je het wel het beste communiceert naar je partner toe, want het continu verbergen zou ook spanningen te weeg brengen, en dat lijkt me evenmin gezond.

het blijft natuurlijk heel dubieus, hoe dan ook denk ik dat onzekerheid een relatie meer zal beïnvloeden wanneer het goed klikt, dan de overbeharing zelf. EN, iemand die zich goed in zijn of haar vel voelt schijnt ook seksueel aantrekkelijker te zijn dan wanneer dat niet het geval is.

[padje]

:D iemand zonder haar, of kortgeschoren haar :)


Ohh oke, dan heeft mijn vriend een kletskopje :P

[Lily - Su]

wat relaties betreft, dit blijft ene moeilijk onderwerp, omdat ervaringen zo divers kunnen zijn, en van zoveel dingen afhangen;
voor ik echt last kreeg van overbeharing heb ik een relatie gehad waarin mijn vriend zij "je hebt een snor" en toespelingen maakte op het feit dat die wel weg mocht, maar goed dat was voor mijn overbeharing, mijn relatie in het buitenland, die jongen vond het al abnormaal dat ik mijn benen scheerde, want dat deed daar niemand, (niemand, veel minder vrouwen dan hier(als vrouw zijnde) had daar veel last van haren op de onderbenen), mijn derde relatie vond het niet mooi, maar op dat moment was het nog geen derde van nu, hij accepteerde dat gedeelte wel.

Vooralsnog merk ik dat sowieso mannen me enkel van ver mooi vinden, zodra ik dichterbij kom, de haren in mijn gezicht en op mijn huid goed zichtbaar worden, de meest mannen überhaupt al afhaken en ik voor veel mannen dus al geen optie meer ben, voor veel vrouwen daardoor ook geen bedreiging meer, wat maakt dat er niet zo heel veel vrouwen problemen met me hebben, zolang ik niet lastig ben voor hun(en over het algemeen is dat ook niet zo:D). Maar goed, mijn ervaringen zijn niet zo heel positief, wat zeker niet wil zeggen dat dat zo is, er lopen miljoenen mannen rond op deze aardbol, en mensen zijn erg verscheiden, dus de reacties hierop ook. Ik denk alleen dat je het wel het beste communiceert naar je partner toe, want het continu verbergen zou ook spanningen te weeg brengen, en dat lijkt me evenmin gezond.

het blijft natuurlijk heel dubieus, hoe dan ook denk ik dat onzekerheid een relatie meer zal beïnvloeden wanneer het goed klikt, dan de overbeharing zelf. EN, iemand die zich goed in zijn of haar vel voelt schijnt ook seksueel aantrekkelijker te zijn dan wanneer dat niet het geval is.

Hoi Marte,
Ik heb een vader die daar regelmatig een opmerking over maakt, mijn snor.
Hij is van het principe dat je maar tegen bepaalde opmerkingen moet kunnen.
Dat ie het al lachend zegt, maakt het natuurlijk niet minder erg, maar ik kan het hem niet zo kwalijk nemen op die manier.
Zo te horen ben je al wat verschillende type mannen tegengekomen,
die duidelijk elk een eigen gedacht hadden over die overbeharing (in hun verschillende stadia).
Interessant om te lezen :).

Die communicatie is idd essentieel, maar lijkt me ook moeilijk om de eerste keer zoiets delicaat te vertellen & hoe zwaar dat op je weegt.
Natuurlijk, eens door de zure appel, dan heb je wel een uiterst stevige basis om op te bouwen.

Dat laatste merk ik zelf wel eens, dagen dat ik goed in men vel zit, dan komen er zowiezo meer mensen op me af.

[Marte]

ja, dat is ook zo(dat laatste).
het blijft natuurlijk moeilijk om te praten over overbeharing in je relatie, zeker die eerste keer, omdat je niet weet hoe de persoon in kwestie er op gaat reageren, als ik al zie hoe verschillend dat dat kan zijn bij vrouwen, mr als het een essentieel en belangrijk deel van je leven beheerst, denk ik dat je niet anders kunt, en natuurlijk hoeft dat niet meteen de eerste keer, het zal er ook wat vanaf hangen of er een bepaald moment is waarop het gezegd kan worden, je er niet meer omheen kan draaien, of gewoon een goed moment is om dit ter sprake te brengen. het zal ook wat van de persoon afhangen(is het iemand die gemakkelijk over gevoelens praat, iemand die gevoel voor humor heeft, ..., en probeer er gewoon zo'n draai aan te maken, (de openingszin) die een beetje aansluit bij de leefwereld en persoonlijkheid van je partner). Overigens is dat natuurlijk wel gemakkelijk gezegd, maar moeilijk gedaan, dat weet ik ook, maar goed, je moet er toch doorheen, dus denk ik dat je het dan maar best goed voorbereid, en het zo aangenaam mogelijk maakt.

[zilverspar]

Ben zelf al jaren getrouwd dus mijn partner is als het ware meegegroeid met mijn haren :D. Hij heeft juist nagenoeg weinig tot geen beharing dus dat kan ook best een probleem zijn natuurlijk.
Hij vindt wel dat ik er teveel aandacht aan schenk en vind dat ik een goede kliniek moet zoeken die me er vanaf kan helpen als ik er zoveel last van heb, hij heeft er geen problemen mee al vindt hij wel dat ik mijn huid beschadig door zo met een pincet te trekken.

Maar een nieuwe relatie, nu zeg je zo wat.......ik zou me echt wel schamen denk ik en ook niet zo gauw vertellen wat er een me schort. Dus veel onderweg in de auto van en naar mn werk gaan plukken met mijn pincet zodat hij het niet zal merken:eek:

[SatouSei]

Tja dat lijkt me ook weer interessant ja, hoe je partner reageert als de overbeharing pas later begint, als jullie allang een relatie hebben. Maar in jouw geval klinkt het alsof hij best positief reageert. Maar ik zou denken dat er dan sowieso wel wat meer begrip is. Als je iemand pas net leert kennen heb je veel sneller de neiging om ergens op af te knappen ofzo, want je bent dan toch nog niet emotioneel verbonden met iemand. Maar als het pas later gaat spelen, dan maakt het je misschien niet zoveel uit want je bent gewoon gelukkig met die persoon.
Overigens mag ik hopen dat je dat nooit zult doen, epileren in de auto. Kan me niet voorstellen dat dat een erg veilige bezigheid is...

[zilverspar]

Ik eplieer altijd in de auto, qua veiligheid valt het mee want ik doe het op gevoel, dus zonder spiegel (vandaar dat ik ook altijd van die lekker rode stippen heb) en ik weet ze precies te zitten. Wel in het gezicht dan he want op andere plekken is het wat onhandig in de auto:eek:.

Maar het is idd zo dat je bij een langdurige relatie meer kunt hebben en niet zo snel op elkaar afknapt als in de beginfase.

[padje]

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het dan nog steeds niet veiliger vind dan bellen in de auto.. (handsfree daargelaten natuurlijk)

[zilverspar]

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het dan nog steeds niet veiliger vind dan bellen in de auto.. (handsfree daargelaten natuurlijk)

Valt mee hoor, tenminste voor mij..........maak gemiddeld 50.000 km per jaar en nog nooit een ongeluk veroorzaakt. Maar ik ben een tijdje beroepschauffeur geweest.
Maar rij ook altijd met 1 hand aan t stuur, tja en dan automatisch pak ik mijn vriendje dan toch en ga aan de gang, sluipt er in denk ik......zie het een beetje als roken in de auto, of in je neus peuteren, aan je lip peuteren enz...
Bellen vind ik geen vergelijking, dan moet je je ook concentreren op wat degene aan de andere zijde tegen je verteld.

[lanny]

Zoals de meeste weten ben ik nu haarvrij. Maar mijn ervaring is dat de meeste mannen er geen probleem mee hebben als je wat meer haartjes hebt zolang ze zich niet hoeven te schamen als ze met je uit gaan. Overigens ik denk/weet dat als ze een slok op hebben en G..l zijn ze hem overal insteken....

Mijn advies, niet te lang bij stilstaan, een relatie beginnen en zien hoever je komt en als je ontharen wil is dit het forum om de juiste manier uit te vinden..succes

[joypeh]

Heb lang afgewogen maar doe het dan toch.
Ik zelf ben een man. Ik vind aan een vrouw het meest bepalende lichaamsdeel de huid.
Dit is wat aantrekt of afstoor.
Haarloze huis of onthaarde huid vind ik even aantrekkelijk als een plastieken zak.
Wat klankleuren bij muziek zijn, ritme bij geluid, kleuren aan het licht en smaken aan voedsel, zijn voor mij de haartjes op de huid.
Het spel tussen meer behaarde en minder behaarde zones maakt het juist ongeloofelijk boieiend, verschillend, persoonlijk, ja persooinlijk
Ik ben en wil nooitgeen persoon zijn die mijn schat als 'vergelijkingsgegeven" met de 'normvrouw' gebruikt. En dat is het juist.
Ik vind het juist zo onuitputtelijk eeuwig interessant om de 'onwaarheid' van de 'norm'vrouw te beleven in die vrouw waar ik volledig mag bij zijn, volledig mag naast, in, rond, als dubbelk ik mee zijn.
Ik hoop dat 't laatste is dat iemand me ooit szal zeggen is: 'ik zie je graag voor al wat je bent'. Ik kan zonder enige twijfel zeggen dat 'je' haartjes, ook als zijn er veel, zijn ze dik, lang en op voor jou ambetante plaatsen voor mij je handtekening zijn, je aura, je -van elke andere warmte te onderscheiden- magneetwarmte zijn.
Ze zijn de toegang maar ook de valbruggen, die je neerlaat of opgehaald laat (onder duk van de "normvrouw") .

Lieve dames, Ik had ' t geluk nog niet mee te maken dat iemand als jullie haar bruggen volledig neerliet. Wat is die "normvrouw" ondanks haar "onwaarheid" een ongeloofelijke heks.

[Ambo]

Je valt dus op overbehaarde dames?

[Tato]

Je valt dus op overbehaarde dames?

:D:D:D:D

Heerlijk, zo'n heel zweverig betoog en dan zo'n droge respons:D

@Joypeh: De "normvrouw" is een ongelofelijke heks omdat ze aan een ideaalbeeld voldoet? Daar kan zij toch ook niks aan doen? Beetje kort door de bocht.

[chaparanchoa]

Hallo meiden,

Dankzij een gevoelige huid (irritatie bij scheren) is deze man uiteindelijk op deze site terecht gekomen. Op mijn kaken groeit prikkeldraad. Hard, stug en veel, maar daar gaat het niet over. Ik hoef me nergens voor te schamen als man zijnde.

Maar goed. Hieronder wat van mijn ervaringen met vrouwen die vonden dat hun uiterlijk op de een of andere manier te kort schoot. Zeker in vergelijking met andere vrouwen. Goed, komt ie...

Ik merk aan de mannen in mijn omgeving dat ze, onder invloed van de sex-, porno- (iedereen glad gewaxt) en de cosmetische industrie allemaal een vrouw/vriendin willen hebben die aan dat beeld voldoet. Onder elkaar zullen ze niet snel toegeven dat ze ook op een gewone meid kunnen vallen. Ze jutten elkaar op om het niet realistische beeld van de ideale vrouw na te streven.

Helaas doen vrouwen er net zo hard aan mee.

Toch blijkt dat deze stoere macho mannen die allemaal een Pamela Anderson of een Tyra Banks willen ook verliefd kunnen worden op een vrouw die niet aan het schoonheidsideaal voldoet. Dan vallen de schellen van hun ogen en krijgen ze door dat de mens meer is dan een modesjabloon.

In een relatie moet je jezelf kunnen zijn. ja mag een relatie best wel de tijd geven zich te ontwikkelingen alvorens je met allerlei intieme ontboezemingen op de proppen komt. Er moet natuurlijk sprake zijn van wederzijds vertrouwen en dat heeft tijd nodig.

Ook is het niet handig je nieuwe vriend aan allerlei testjes te onderwerpen. Stel geen strikvragen als: "zou je het erg vinden als je vriendin een snor had ofzo" (jullie kunnen dat vele malen subtieler dan ik, hahaha). Natuurlijk roept ie dan vol overtuiging dat ie dat niet wil.

In de praktijk blijkt echter vaak dat gevoelens sterker kunnen zijn dan ideaalbeelden. De man realiseert zich natuurlijk ook zelf dat hij niet perfect is en weet dat er over en weer concessies gedaan moeten worden aan de ideaalbeelden. Daartoe is hij verrassend vaak bereid. Je kunt natuurlijk ook altijd een verkeerde treffen, maar 'so what', er zwemt genoeg vis in de vijver!

Het moment om open kaart te spelen is als de relatie intiemer wordt en men elkaars lichaam gaat ontdekken. Doe dan ook niet te snel. Bouw eerst een vertrouwensrelatie op. Vertel gewoon openlijk dat je je speciaal voor die gelegenheid glad geschoren hebt, dat hij ervan mag genieten en dat je heus weleens een keer zal overslaan.

Blaas het probleem niet op, maar ga er luchtigjes mee om. Na die eerste keer speel je geen verstoppertje meer, maar laat hem geleidelijk aan ; ingroeien' in je wereld. Grote kans dat hij vind dat je er te zwaar aan tilt en dat je het wat rustiger aan kunt doen.

Aan overbeharing in je gezicht zul je altijd wel aandacht moeten besteden, want hij wil natuurlijk graag met je pronken, maar de rest zal hem al snel een zorg zijn, als de relatie maar goed is en je niet teveel aan zijn hoofd zeurt.

Wij mannen zijn simpele wezens.

Nou dames, ik hoop dat jullie hier iets aan hebben. Zelf heb ik vrouwen meegemaakt met allerlei (vermeende) tekortkomingen. Van kaalheid tot overbeharing en van lidtekens (na operaties) tot hangtieten. Uiteindelijk wil je als man gewoon een maatje hebben waar je lief en leed mee kunt delen. En dat ze dan niet perfect is komt omdat ze een mens is. Net als jijzelf.