sabine88
5 oktober 2009, 05:04
Na veel wikken en wegen heb ik dan ook maar besloten om me hier aan te melden en ook mijn verhaal met jullie te delen.
Ik ben een jonge meid van 20 jaar, ik word in november 21.
En heb vanaf 2005 echt veel last van overbeharing, maar dan ook echt extreem. Vanaf toen ben ik begonnen met het scheren van mijn gezicht (dom) en mijn buik en rug.
Uiteraard is het door al dat scheren alleen maar erger geworden en baal ik er achter af zelf nog wel veel van.
Ik laat nu sinds 2 jaartjes mijn gezicht harsen, wenkbrauwen, snor/bovenlip en mijn kin. Maar het is me sinds een paar maanden opgevallen dat ook mijn gebied voor mijn oren en de kaaklijn al flink aan het *begroeien* is.
Dit is voor mij echter de druppel. Nadat ik dit weekend ben wezen zoeken of ik nou echt de enige was die hier last van heeft kwam ik er achter dat deze overbeharing een naam heeft. Hier ben ik erg van geschrokken. En voel me er nouja laten we het een emotioneel wrak door noemen.
Ik heb door mijn overbeharing veel last van psychische problemen en loop zelfs in de zomer met lange broeken, en lange shirtjes aan. Ik durf mijzelf niet te laten zien. Dit is misschien ook wel een vervolg van dat ik er enorm mee gepest ben in de brugklas jaren.
Nu ben ik er dus ook helemaal klaar mee, ik wil me weer vrouw gaan voelen, ik wil dat mijn partner mij ook weer eens vrolijk ziet, en vooral dat ik zelf weer eens ongespannen intimiteit met hem kan beleven en er ook echt van kan gaan genieten.
Nu sta ik zelf al onder controle van een gynaecoloog aangezien ik PCOS heb. Hier zijn we achter gekomen omdat mijn vriend en ik kinderen willen en dat dat niet lukte en we doorgestuurd werden. IK heb een tijdje voor cyclus ondersteuning Clomifeen (clomid) geslikt. Voor mijn gevoel heeft dit ook erg geholpen tegen de overbeharing. Of die bijwerkingen waren erger dan dat ik me stoorde aan mijn overbeharing :cool:.
Maar nu dat mijn vriend en ik hebben besloten om december als laatste maand te hebben om te proberen zwanger te worden (we zijn dan al bijna 2,5 jaar bezig geweest) ben ik dus bang dat ik weer erg last ga krijgen van mijn overbeharing. (de reden dat ik ben gaan googlen van het weekend).
Omdat we dus gaan stoppen met de fertiliteitsbehandelingen wil ik dus ook een spiraaltje in mijn baarmoeder laten zetten, zodat ik niet elke dag of elke maand weer aan die anticonceptie moet gaan denken en ga twijfelen of ik toch niet liever onze kinderwens in vervulling wil laten gaan. Het besluit om dan een spiraaltje in mijn baarmoeder te laten plaatsen zorgt er dan ook tegelijkertijd voor dat ik dan een paar jaar daar geen rekening mee hoef te houden en er ook niet te veel mee geconfronteerd word met het besluit om er een paar jaar even mee te stoppen.
Maar ja waar was ik ook al weer gebleven over overbeharing? :confused:
Nouja in ieder geval, ik ben er klaar voor om met mijn overbeharing geconfronteerd te worden en er de strijd mee aan te gaan. Ik wil er van af. Maar nu heb ik natuurlijk die duizenden vragen en weet ik ook niet wat ik er allemaal van moet verwachten, want een wondermiddeltje zal er vast wel niet zijn :cool:.
Ik wilde jullie in ieder geval even mijn verhaal doen, en laten weten dat ik me hier vast wel vaker zal laten zien, en ook dat jullie nu al een enorme steun voor mij zijn. Ik heb dit nooit bij iemand kunnen vertellen of uiten en was er echt stellig van overtuigd dat dit weer iets was wat mij alleen overkomt :crybaby:. Maar ja, ik ben er dus over uit, ik ga zometeen zo gauw als ik kan bellen een afspraak maken met mijn fertiliteits arts, en met haar bespreken over het hoe en wat hierover. Ik zal jullie zeker op de hoogte houden van mijn lichamelijk maar vooral ook geestelijke strijd tegen mijn overbeharing.
Liefs, en echt al heel erg bedankt! Al zouden jullie dit niet eens lezen en er niet eens op reageren, hebben jullie mij al enorm veel deugd gedaan!
Sabine
Ik ben een jonge meid van 20 jaar, ik word in november 21.
En heb vanaf 2005 echt veel last van overbeharing, maar dan ook echt extreem. Vanaf toen ben ik begonnen met het scheren van mijn gezicht (dom) en mijn buik en rug.
Uiteraard is het door al dat scheren alleen maar erger geworden en baal ik er achter af zelf nog wel veel van.
Ik laat nu sinds 2 jaartjes mijn gezicht harsen, wenkbrauwen, snor/bovenlip en mijn kin. Maar het is me sinds een paar maanden opgevallen dat ook mijn gebied voor mijn oren en de kaaklijn al flink aan het *begroeien* is.
Dit is voor mij echter de druppel. Nadat ik dit weekend ben wezen zoeken of ik nou echt de enige was die hier last van heeft kwam ik er achter dat deze overbeharing een naam heeft. Hier ben ik erg van geschrokken. En voel me er nouja laten we het een emotioneel wrak door noemen.
Ik heb door mijn overbeharing veel last van psychische problemen en loop zelfs in de zomer met lange broeken, en lange shirtjes aan. Ik durf mijzelf niet te laten zien. Dit is misschien ook wel een vervolg van dat ik er enorm mee gepest ben in de brugklas jaren.
Nu ben ik er dus ook helemaal klaar mee, ik wil me weer vrouw gaan voelen, ik wil dat mijn partner mij ook weer eens vrolijk ziet, en vooral dat ik zelf weer eens ongespannen intimiteit met hem kan beleven en er ook echt van kan gaan genieten.
Nu sta ik zelf al onder controle van een gynaecoloog aangezien ik PCOS heb. Hier zijn we achter gekomen omdat mijn vriend en ik kinderen willen en dat dat niet lukte en we doorgestuurd werden. IK heb een tijdje voor cyclus ondersteuning Clomifeen (clomid) geslikt. Voor mijn gevoel heeft dit ook erg geholpen tegen de overbeharing. Of die bijwerkingen waren erger dan dat ik me stoorde aan mijn overbeharing :cool:.
Maar nu dat mijn vriend en ik hebben besloten om december als laatste maand te hebben om te proberen zwanger te worden (we zijn dan al bijna 2,5 jaar bezig geweest) ben ik dus bang dat ik weer erg last ga krijgen van mijn overbeharing. (de reden dat ik ben gaan googlen van het weekend).
Omdat we dus gaan stoppen met de fertiliteitsbehandelingen wil ik dus ook een spiraaltje in mijn baarmoeder laten zetten, zodat ik niet elke dag of elke maand weer aan die anticonceptie moet gaan denken en ga twijfelen of ik toch niet liever onze kinderwens in vervulling wil laten gaan. Het besluit om dan een spiraaltje in mijn baarmoeder te laten plaatsen zorgt er dan ook tegelijkertijd voor dat ik dan een paar jaar daar geen rekening mee hoef te houden en er ook niet te veel mee geconfronteerd word met het besluit om er een paar jaar even mee te stoppen.
Maar ja waar was ik ook al weer gebleven over overbeharing? :confused:
Nouja in ieder geval, ik ben er klaar voor om met mijn overbeharing geconfronteerd te worden en er de strijd mee aan te gaan. Ik wil er van af. Maar nu heb ik natuurlijk die duizenden vragen en weet ik ook niet wat ik er allemaal van moet verwachten, want een wondermiddeltje zal er vast wel niet zijn :cool:.
Ik wilde jullie in ieder geval even mijn verhaal doen, en laten weten dat ik me hier vast wel vaker zal laten zien, en ook dat jullie nu al een enorme steun voor mij zijn. Ik heb dit nooit bij iemand kunnen vertellen of uiten en was er echt stellig van overtuigd dat dit weer iets was wat mij alleen overkomt :crybaby:. Maar ja, ik ben er dus over uit, ik ga zometeen zo gauw als ik kan bellen een afspraak maken met mijn fertiliteits arts, en met haar bespreken over het hoe en wat hierover. Ik zal jullie zeker op de hoogte houden van mijn lichamelijk maar vooral ook geestelijke strijd tegen mijn overbeharing.
Liefs, en echt al heel erg bedankt! Al zouden jullie dit niet eens lezen en er niet eens op reageren, hebben jullie mij al enorm veel deugd gedaan!
Sabine