uitnodiging voor iedereen........ [Archief]

eus

11 maart 2002, 22:19

Hoi Mirjam, Lotte, Ilseke, Ann20, Madelief, Monique3, Grover,natuurlijk ons Bolleke en alle anderen,
Ligt het aan mij of zijn jullie de laatste dagen wat stiller op het forum?
Ikzelf kijk bijna elke dag op het forum, en vind het heel erg fijn om dingen te lezen, reacties te zien of zelf ergens op te reageren.
Ik merk echt dat het me ook helpt bij het niet-trekken, gewoon steeds maar weer gedachten en verhalen uitwisselen, en soms ook dingen weer herhalen (gevoelens, ideeen of gebeurtenissen)Waarschijnlijk komt dit ook omdat ik dat nooit zoveel heb gedaan (erover praten) Ik voel zovaak veel herkenning en begrip als ik andere verhalen lees of reacties op geschreven stukjes, en dat vind ik gewoon heel fijn.
Dus bij deze wil ik alleen maar iedereen uitnodigen om te schrijven, schroom niet! Je moet het natuurlijk alleen doen als je je er goed bij voelt/tijd en zin in hebt, dat spreekt voor zich. Je kan er ook voor kiezen om gewoon de berichten te lezen, da's ook prima!
Soms heb ik de behoefte om bij het begin te beginnen, helemaal terug proberen te gaan naar het eerste moment wat ik me herrinner uit mijn leven dat ik begon met trekken. En vervolgens te 'onderzoeken' hoe dit de jaren daarna is verder gegaan, en dat hier allemaal opschrijven. Maar dat durf ik volgens mij nog niet zo goed ofzo, ik heb nu al soms het gevoel dat ik zoveel aanwezig ben hier, maarja, daar is het forum toch voor?
Allemaal veel liefs en groeten van eus.

Grover

11 maart 2002, 22:45

Hoi Eus,

Ookal heb ik géén TTM: ik moet zeggen dat ik heel veel aan jouw verhalen heb. Ik denk dat ik met dezelfde weg als jij bezig ben en als ik de verhalen van Bolleke en Monique lees dan krijg ik daar hetzelfde gevoel bij. Ik zie dat je art-therapist bent? Zou je mij kunnen vertellen wat dat precies inhoudt?

Maar dat durf ik volgens mij nog niet zo goed ofzo, ik heb nu al soms het gevoel dat ik zoveel aanwezig ben hier, maarja, daar is het forum toch voor?
NATÚÚRLIJK is het Forum daarvoor!!! Ik denk dat je veel mensen kunt helpen met het pad waarop jij bezig bent en de inzichten die jij in je berichten naar buiten laat komen.

Sterkte,
Grover.

monique3

12 maart 2002, 12:17

Bedankt voor de uitnodiging.
Ik heb inderdaad ook weinig van me laten horen/zien.
Dat komt dat ik er even geen zin in had, maar ik lees wel elke dag.
Het gaat met mij goed, wat het niet-plukken betreft.
Verder kan ik me bij Bolleke aansluiten dat ik heel erg blij zou moeten zijn, maar helaas andere gevoelens overheersen.
Maar het feit dat er vanalles met mij aan de hand is, wil dat niet zeggen dat ik plukkken ga.
NEEEEEEEEEEEE, dat doe ik niet meer!!
Zo, dat is eruit.
Ik vind het ook heel erg fijn om te lezen wat jij en de andere ttm-ers te melden hebben.
De herkenbaarheid is een grote troost moet ik zeggen, en soms dat zou ik willen dat jullie binnen handbereik waren, zodat ik jullie ook echt kon zien en horen.
Daarom zal ik heel blij zijn als er een eerste echte ttm-ers bijeenkomst plaats vind.
En hoop dat het wat oplevert, voor zowel mij als de andere ttm-ers.
En dat er nog maar meer uit voort mag komen.
Dus je ziet, hoe belangrijk het is om gehoord (gelezen) te worden.
Dus bedankt voor je uitnodiging, veel groeten van monique3.

lotte

12 maart 2002, 13:58

ook ik lees natuurlijk jullie berichtjes allemaal,en voor me ook herkenbaar. ik vind ze vaak confronterend in de zin dat ik mezelf er heel sterk erin herken. Ik denk weleens als je een profile van een ttm er zou moeten omschrijven ik alle kenmerken van mezelf erin terug vind. Alle gevoelens die je hebt waar je je soms geen raad mee weet,noem maar op.
de geheimhouding de schaamte, de geslotenheid,de onzekerheid,
labiliteit,eigenwaarde wantrouwen , ik heb er nu gewoon last van.
Ik ben wel blij voor jullie met zoveel trekvrije dagen, Ik denk dat als je al een hele tijd er vanaf bent gebleven dat je daarmee ook weer sterker in je schoenen staat en je je minder snel laat ontmoedigen door een kleine misstap.
Ik kan hierover alleen w.b. wimpers over meepraten, deze laat ik wel weer zitten .

bolleke

12 maart 2002, 19:23

Dag allemaal,

Ivm wat ik vandaag gelezen heb...

Ik denk weleens als je een profile van een ttm er zou moeten omschrijven ik alle kenmerken van mezelf erin terug vind.
Sinds ik een goed gesprek heb gehad met Monique, en we elkaar dus face to face heb gesproken, ben ik er inderdaad nog meer dan voorheen van overtuigd dat wij een profile bezitten met héél veel overlappende, op elkaar gelijkende eigenschappen... Misschien kunnen we daar eens werk van maken, zou interessante voer zijn voor al wat zich 'peut' noemt... maar vooral voor onszelf!

De herkenbaarheid is een grote troost moet ik zeggen, en soms dat zou ik willen dat jullie binnen handbereik waren, zodat ik jullie ook echt kon zien en horen.
Ik sluit me hier volledig bij aan... ik denk trouwens dat lotgenoten ontmoeten een héél grote stimulans kan zijn om elkaar over de brug te helpen... Gek genoeg was de eerste keer dat ik lotgenoten ontmoette ook de laatste dag van mijn 'trekgedrag'... er zijn natuurlijk ook nog andere dingen gebeurd en gezegd die dag, maar toch...

Soms heb ik de behoefte om bij het begin te beginnen, helemaal terug proberen te gaan naar het eerste moment wat ik me herrinner uit mijn leven dat ik begon met trekken. En vervolgens te 'onderzoeken' hoe dit de jaren daarna is verder gegaan, en dat hier allemaal opschrijven. Maar dat durf ik volgens mij nog niet zo goed
Moet je doen Eus!!! Echt waar, niet durven? Toch doen, het zal jou en ons alweer een stapje dichter brengen. Ik weet trouwens nog perfect de dag, de plaats, de omstandigheden, ja, zelfs het weer van de eerste dag waarop ik mijn eerste haar trok! En volgende maand in april is dat net 30 jaar geleden...

Sterkte aan ieder van jullie!
Bolleke

eus

12 maart 2002, 21:08

Hoi bolleke, en de rest........
ben ik er inderdaad nog meer dan voorheen van overtuigd dat wij een profile bezitten met héél veel overlappende, op elkaar gelijkende eigenschappen... Misschien kunnen we daar eens werk van maken, zou interessante voer zijn voor al wat zich 'peut' noemt... maar vooral voor onszelf!
Grappig dat je dit schrijft, ik had laatst dezelfde gedachten. Ik had al allemaal ideeen bedacht om bijv. onze karaktertrekken, geschiedenis, leefwijze, gemoed etc. in kaart te brengen. Misschien omdat ikzelf inderdaad een 'peut' ben (een creatieve welliswaar) en direct allerlei ideeen heb om mij te gaan 'specialiseren' in ttm (qua behandeling is er nog steeds heel weinig concreets op de markt) en omdat het een intresse en nieuwschierigheid van mij is om dingen uit te zoeken en te analyseren. Het lijkt me dus serieus een boeiend iets om uit te gaan zoeken, wie weet zien jullie hier binnenkort een uitgebreide vragenlijst van mij verschijnen, ha,ha.
Van de andere kant heb ik het idee dat juist bij trichotillomanie het heel moeilijk zal zijn, omdat het ook zoiets individueels is. De duur, mate en manier waarop het zich bij iedereen manifesteerd is volgens mij heel uiteenlopend.....Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. Ik heb bijvoorbeeld met mensen met verschillende psychiatyrische stoornissen gewerkt (therapie gegeven) en ik had het idee dat er duidelijke overeenkomsten waren tussen de ziektebeelden, ookal was elk mens een individu, de eigenschap van het ziektebeeld was vaak overeenkomstig. Trouwens ook niet altijd nu ik erover nadenk, nouja....
Gek genoeg was de eerste keer dat ik lotgenoten ontmoette ook de laatste dag van mijn 'trekgedrag'...
Te gek, wat mooi. Ik kan me hier enigzins bij aansluiten in de zin van dat ik (bijna) geen haartje meer heb getrokken sinds ik gebruik maak van het forum!
Ik weet trouwens nog perfect de dag, de plaats, de omstandigheden, ja, zelfs het weer van de eerste dag waarop ik mijn eerste haar trok! En volgende maand in april is dat net 30 jaar geleden...
Wauw, dat je dat nog precies weet. Ik herinner me flarden, momenten en situaties, maar de preciese dag...?
Hardstikke fijn dat het zo goed met je gaat, ik ben echt blij voor je! Ik neem een voorbeeld aan je, mag dat? Vandaag en gisteren had ik weer wat trekdrang, ik zat er vaak aan te voelen en eenbeetje pulken enzo en echt bijna gaf ik toe, maar dus niet! Op zo'n moment hou ik heel goed in mijn hoofd hoe ik me zal voelen als ik WEL toegeef aan de drang, en bovendien weet ik dat de kans heel groot is dat ik in die 'trance' raak waardoor het niet bij een paar haartjes zal blijven. Ik heb direct nog wat pleisters om mijn vingers gedaan wat mij dus belemmerd om te plukken. ik merk wel dat ik nu een beetje onrustig ben, maargoed ik probeer het er gewoon te laten zijn. Gaat ook weer een keer weg. Ergens ook wel logisch dat ik onrust voel, omdat ik dus NIET toegeef aan de drang.
Tot gauw,
groet eus.

eus

12 maart 2002, 21:46

Hoi Grover,
Ik zie dat je art-therapist bent? Zou je mij kunnen vertellen wat dat precies inhoudt?
Het blijft soms lastig om ons vak duidelijk onder woorden te brengen, maar ik zal het proberen.
Ik ben dus creatief therapeut beeldend. Binnen creatieve therapie zijn er verschillende disciplines te onderscheiden; drama, dans, muziek en beeldend. Zodra je met de studie begint kies je voor 1 medium, hiervoor wordt je ook geselecteerd.
Het uitganspunt binnen ons vak is dat psychische processen uit ons dagelijks bestaan, door middel van expressie en vormgeving (kunstzinnige activiteiten/ik noem het vaak 'werken met materialen') ervaren en geuit kunnen worden. Er wordt minder nadruk gelegd op het verwoorden en benoemen wat er met je aan de hand is. Dat is het grote verschil met een psychotherapeut waarbij je vaak in een stoel zit en PRAAT over je problemen. In ieder geval gebruik je woorden. Psychotherapie kan overigens ontzettend heilzaam zijn voor bepaalde personen, juist het leren benoemen en verwoorden van wat er in je binnenste omgaat kan erg verreikend en inzichtgevend zijn. Voor sommige mensen echter niet. Sommige mensen zijn zo goed in het verwoorden waar ze last van hebben, dat ze eigenlijk niet bij hun ware emoties zitten. Zij kunnen rationeel alles prima en duidelijk verwoorden, maar emotioneel kunnen ze er bijvoorbeeld niet bij. Ook zijn er mensen die helemaal niet kunnen verwoorden, het trauma zit bijvoorbeeld te diep weggestopt, of kinderen die simpelweg nog niet het woordenschat hebben om te benoemen wat er allemaal mmet hen is gebeurt. (Met dit laatste heb ik duidelijke ervaring in de kinderpsychiatrie)
Doordat ik en de client ons tijdens het werken met materialen richten op vormgeven en 'spelen' , en minder gefixeerd zijn op het psychisch (dis)functioneren van de client ontstaat er ruimte om te experimenteren.
Door dit experimenteren kunnen er nieuwe ervaringen worden opgedaan. Mensen zijn in staat om nieuwe vormen te vinden voor hun gedachten, gevoelens en bijv. verhoudingen met anderen. De nieuwe vormen (veranderingen) komen eerst tot uiting in het beeldend werk, maar trekken zich (soms onbewust)door naar situaties en gedrag in het dagelijks leven.
Het is niet zo dat wij helemaal niet praten tijdens de therapie, maar we praten vaak via het werk wat gemaakt wordt. Ook de manier WAAROP iemand werkt is veelzeggend, vind ik.
Soms kun je werken in groepjes, maar ook vaak worden er individuele therapieen gegeven.
Creatieve therapie is echter een vak wat (helaas) nog steeds niet volledig is geaccepteerd in hulpverleningsland, en tegenwoordig met de bezuinigingen in de zorg zijn wij regelmatig de pineut. Tja, een pak pillen geeft inderdaad wel sneller en concreter resultaat bij bepaalde ziektes, maar ik geloof dat er in werkelijkheid niet veel mee wordt opgelost. Sommige psychiaters of psychologen zien ons als 'de knutselclub', en dat is het gewoon niet. Gelukkig heb ik ook contact gehad met andere psychiaters/hulpverleners die zeer open stonden voor ons vak, en die ook de veranderingsprocessen bij de kinderen zagen.
Ik ben zelf nog niet zo lang afgestudeerd (bijna 1 jaar) heb de studie met veel passie en intensie gedaan. Was best een zware studie; veel zelfreflectie, 2 jaar full-time stage, maar zeer interresant hoor. Ik wil ook echt verder met het vak, helaas liggen de banen niet voor het oprapen. Nu werk ik dus als begeleidster met verstandelijk gehandicapten mensen. Ik vind het heel fijn om dit nu (tjidelijk) te doen, aangezien het ook even een afstand van mijn studie geeft. Ik was zo volledig opgegaan in mijn studie in het afstudeerjaar, dat het goed voelt om er nu nog even niet mee bezig te zijn in de zin van werk, even wat rustiger aan. Ik heb die 2 jaar stage gelopen op een kliniek voor kinder- en jeugdpsychiatrie. Ontzettend veel geleerd, veel ervaren, maar het was pittig! Vond het moeilijk om de 'shit' en problematieken waarmee ik te maken kreeg op tijd los te laten, nam het nogal eens mee naar huis wat niet bevorderlijk was voor de ontspanning.
Tja, zo kan ik nog wel even door schrijven over het vak, ik hou er echt van, geloof er ook heel erg in. Eerst dacht ik dat het voornamelijk geschikt zou zijn voor behandeling van kinderen, maar daar ben ik van teruggekomen. Ook volwassenen, en zelfs oudere kunnen baat hebben bij creatieve therapie. Het is gewoon zo'n wonder wat er uit mensen kan komen als ze zich veilig en vertrouwd genoeg voelen en dan beeldend aan de slag gaan.Ik vind het gewoon een geweldig vak!
Is het een beetje duidelijk?
Tot de volgende keer,
groet eus.

monique3

12 maart 2002, 22:45

Bedankt voor de uitleg van je beroep, ik had er nog nooit van gehoord.
En fijn dat je hardop denkt, en dan heb ik het over die vragenlijst waar je het over hebt, om zodoende in kaart te brengen wat er in een ttm-geschiedenis eruit ziet.
Ik heb zelf weleens gedacht, omdat er zo weinig bekend is en dus weinig tot niets aan gedaan word. Om een handtekeningenactie te doen onder ttm-ers en die aan te bieden bij een "specialist op ttm-gebied", als die bestaat hier in NL.
Om zodoende aandacht te vragen voor onze aandoening.

Ik wil zelf heel veel doen om ttm uit het verdomhoekje te halen, want het is gewoon geen leven, je leeft eigelijk een dubbelleven!
We moeten zo sterk zijn om dit geheim, geheim te houden ,en dit rare gedrag erop na te houden, wel 25 jaar lang, soms langer,dat dat heel veel energie kost. Energie die we beter aan andere dingen behoren te besteden.

Het leven is maar kort, en je leeft maar een keer!
Haal eruit wat erin zit, want het gaat voorbij en je krijgt het niet meer terug.
Zo dat was mijn preek, Amen!
Liefs van Monique3.

eus

13 maart 2002, 00:04

HoiMonique3,
Nog even een berichtje voor het slapen gaan.
Om een handtekeningenactie te doen onder ttm-ers en die aan te bieden bij een "specialist op ttm-gebied", als die bestaat hier in NL. Om zodoende aandacht te vragen voor onze aandoening.
Ik vraag me dat dus af, of er een specialist is op dit gebied. Ik heb nog nooit zoiemand ontmoet, lijkt me overigens wel intersant om uit te zoeken. Zoals ik eerder schreef lijkt me dit ook niet makkelijk omdat de oorzaken van ttm niet eenduidig en soms niet eens bekend zijn. M.a.w. het lijkt me moeilijk om een soort van protocol op te stellen met een behandeling specifiek voor ttm. Van de andere kant is het doel wat we willen bereiken wel hetzelfde, en de gevoelens/gevolgen die bij de aandoening horen ook!
Ik wil zelf heel veel doen om ttm uit het verdomhoekje te halen, want het is gewoon geen leven, je leeft eigelijk een dubbelleven!
Volgens mij ben je daar al goed mee bezig, in ieder geval vind ik je site hardstikke goed en informatief.
Maarja, wat kun je nu nog meer doen om ttm uit het verdomhoekje te halen, he? Ik denk zelf door er al in het dagelijks leven open mee om te gaan dat je ook een bijdrage levert.
Het leven is maar kort, en je leeft maar een keer!
Haal eruit wat erin zit, want het gaat voorbij en je krijgt het niet meer terug.
Een preek vol met waarheid!
Welterusten, lieve groet eus.

Webmaster

13 maart 2002, 09:24

Ik vraag me dat dus af, of er een specialist is op dit gebied. Ik heb nog nooit zoiemand ontmoet, lijkt me overigens wel intersant om uit te zoeken.
Ja, dat is een erg goed idee. Ik zal Monique vragen of zij dit op haar wil nemen. Het zou zeer interessant zijn om met zo iemand in contact te komen, zowel voor HaarWeb als voor de op te richten patiëntenvereniging voor TTM-ers.

Maarja, wat kun je nu nog meer doen om ttm uit het verdomhoekje te halen, he? Een website beginnen over haarproblemen met daarop een rubriek over TTM............;)

Zonder gekheid: we hebben op dit moment 22 (!!) lotgenoten op het HaarWeb Forum die kampen met TTM. Je ziet dus nu al dat HaarWeb voorziet in een grote behoefte, zoals wij ook verwacht hadden. HaarWeb wil er ALLES aan gaan doen om TTM uit het verdomdhoekje te halen. Om dit te bereiken heeft HaarWeb het volgende op stapel staan in de nabije toekomst:

- HaarWeb zal uitgebreid gaan worden met een aparte site voor lotgenoten met TTM. Hierop zul je informatie vinden over TTM met daarnaast foto's, persoonlijke verhalen, gedichten, tekeningen, literatuur, site links, enz, enz, enz................
HaarWeb beoogt hèt centrale TTM-punt te worden op nederlandstalig internet.

- Naast de vele ontwikkelingen op onze website zal er een nederlandse patiëntenorganisatie opgericht gaan worden voor lotgenoten met TTM. Deze organisatie zal zeer nauw gaan samenwerken met HaarWeb; HaarWeb zal gebruikt worden als digitaal medium voor deze organisatie.

- Naast de nederlandse patiëntenorganisatie zijn er ook ideeën om een belgische patiëntenvereniging op te zetten. Vanzelfsprekend willen wij ook deze vereniging ondersteunen met onze website; we merken dat er nu al aanzienlijk veel lotgenoten uit België HaarWeb bezoeken en actief deelnemen aan de discussie's.

Nou, dàt zijn toch al niet de minste punten om TTM uit het verdomhoekje te halen dachten wij zo......... :)

Bedankt voor al jullie bijdragen,
De Webmaster.

bolleke

13 maart 2002, 18:38

Dag allemaal,

Naast de nederlandse patiëntenorganisatie zijn er ook ideeën om een belgische patiëntenvereniging op te zetten. Vanzelfsprekend willen wij ook deze vereniging ondersteunen met onze website;
Zeer zeker! Via deze weg had ik trouwens een oproep willen doen of er Belgische lotgenoten zijn die hieraan willen meewerken?
Op 23 maart heb ik een afspraak met een therapeut die veel contacten en ideeën heeft ivm het oprichten van een zelfhulpgroep, op 8 april heb ik een afspraak met een klinisch psycholoog die me een tiental jeren geleden in behandeling had, op dit moment heeft hij 3 cliënten met TTM, mijn eigen therapeut is bereid om raadgevend en ondersteunend lid te worden... en verder hoop ik een beetje op de steun van jullie allemaal! Eén van de komende weken verschijnt er trouwens een oproep in Flair en andere weekbladen... Maar ik wacht nog een beetje af totdat ik genoeg kracht heb om mij hier helemaal voor in te zetten...
Dus, zoals jullie zien... stilletjesaan komt TTM wèl uit het verdomdhoekje hé!

Lieve groet, bolleke

karin_68

14 maart 2002, 16:19

Ik heb overlopen wat er hier allemaal over TTM geschreven is, ... wel, voor zover ik in mijn zoektochten heb kunnen ontdekken, ... is de specialist terzake john R. Kender (een amerikaan die zelf ook ttm heeft, maar gestabiliseerd is. Hij doet ook enorm veel onderzoek op dit gebied, is ergens aan een Univ. in de VS verbonden en heeft een dieet ontworpen dat volgens hem ttm-ers kan helpen.)
In een van de ttm-groepen waar ik ingeschreven was, is hij ook verbonden.
men heeft ook TLC, en de stichtster ervan is ook precies nogal goed op de hoogte. Maar dat is ook weer in de VS.

hetgeen me voor de rest in die groepen enorm stoorden is dat als ik het zo bekeek, er enorm veel medicatie werd genomen door de andere leden, en het is niet mijn bedoeling een chemisch fabriekske te worden om die ttm te stabiliseren.

Ik weet niet of jullie hier iets aan hebben ...

Grover

14 maart 2002, 17:02

Hoi Karin,

Ik heb overlopen wat er hier allemaal over TTM geschreven is, ... 'Ik heb overlopen...'? Dat zal wel een belgische uitdrukking zijn, nietwaar........? Ik hoop er ooit nog achter te komen wat het betekent....... :P

In een van de ttm-groepen waar ik ingeschreven was, is hij ook verbonden.
Welke groep is dat?

men heeft ook TLC, en de stichtster ervan is ook precies nogal goed op de hoogte. Maar dat is ook weer in de VS.
Wat bedoel je met 'men heeft ook TLC'? TLC is voor zover ik weet het Trichotillomania Learning Center in de USA. HaarWeb heeft contacten met deze organisatie. Of bedoel je wat anders?

hetgeen me voor de rest in die groepen enorm stoorden is dat als ik het zo bekeek, er enorm veel medicatie werd genomen door de andere leden, en het is niet mijn bedoeling een chemisch fabriekske te worden om die ttm te stabiliseren. Ik ben het absoluut 100% met je eens wat betreft medicatie! Letwel, ik sta persoonlijk NIET negatief ten opzichte van medicijnen voor welke ziekte dan ook, maar ik ben ervan OVERTUIGD dat een medicijn nooit DE oplossing kan zijn voor een ziekte. Ik zie medicijnen als een AANVULLING c.q. ONDERSTEUNING op het gehele genezingsproces. De BRON van je ziekte los je mijns inziens NOOIT met een medicijn op.

Kijk bijv. maar eens naar Monique3 en Bolleke: zijn nu allebei plukvrij...........zònder het gebruik van medicijnen. (maar mèt een andere levenshouding/gedachtenpatroon....)

Grover.

eus

14 maart 2002, 21:16

Hallo,
Hoe is het ermee, met mij wel o.k.
Alleen vind ik het heel jammer dat het vandaag zo koud is en veel regent en ik dus steeds in de regen moet lopen om de hond uit te laten, maargoed. Daardoor laat ik me echt niet uit de wind slaan!
is de specialist terzake john R. Kender (een amerikaan die zelf ook ttm heeft, maar gestabiliseerd is. Hij doet ook enorm veel onderzoek op dit gebied, is ergens aan een Univ. in de VS verbonden en heeft een dieet ontworpen dat volgens hem ttm-ers kan helpen.)
Misschien is het overbodig om te benoemen maar ik heb een tijdje terug een uitgebreide site gelezen over meneer Kender en ook zijn dieet adviezen, ik weet helaas niet meer het adres van deze site. Wat ik me nog wel herrinner is dat hij veel schreef over suiker, dat je dat niet moest eten. Op het einde stond zoiets als; "Als je me niet geloofd eet dan maar eens drie marsen en spoel ze weg met een halve liter cola, wedden dat je binnen 1/2 uur onweerstaanbare trekdrang krijgt!"
Nouja, ik ben niet zo'n suikerfreak dus heb het nog niet geprobeerd. Maar Karin, weet jij of die meneer nog meer over ttm en 'behandeling' weet naast zijn dieet, of is hij enkel hierop gericht?
Letwel, ik sta persoonlijk NIET negatief ten opzichte van medicijnen voor welke ziekte dan ook, maar ik ben ervan OVERTUIGD dat een medicijn nooit DE oplossing kan zijn voor een ziekte. Ik zie medicijnen als een AANVULLING c.q. ONDERSTEUNING op het gehele genezingsproces.
Ja, zo denk ik er ook over. Ook denk ik dat het echt soms heel fijn kan zijn om tijdelijk medicatie te gebruiken. Een aantal personen in mijn naaste omgeving gebruiken o.a. anti-depressiva en anti-psychotica. Deze middelen hebben zij even nodig omdat anders de 'psychische' pijn bijna ondraaglijk werd. Door deze verzachting kunnen ze eerst weer aansterken, slapen, niet meer zo bang zijn en niet meer zulke bizarre angstgedachten hebben. Daarna (tegelijkertijd) heeft de andere kant van iemands ontwikkeling meer ruimte en rust om naar boven te komen, om aandacht te krijgen. Het stuk zelfontwikkeling, inzicht en eventueel (gedrags)verandering moet je toch m.i. uit je eigen bron halen, en da's vaak een hele klus. Maar ieder mens heeft alles al in zich, soms ergens diep verstopt. Het is de kunst om die bron te vinden en te gebruiken.
Nou, genoeg gefilosofeer.
Tot snel allemaal,
liefs eus.

Grover

14 maart 2002, 21:47

.... Daarna (tegelijkertijd) heeft de andere kant van iemands ontwikkeling meer ruimte en rust om naar boven te komen, om aandacht te krijgen. Het stuk zelfontwikkeling, inzicht en eventueel (gedrags)verandering moet je toch m.i. uit je eigen bron halen, en da's vaak een hele klus. Maar ieder mens heeft alles al in zich, soms ergens diep verstopt. Het is de kunst om die bron te vinden en te gebruiken.

Nou, genoeg gefilosofeer.
Tot snel allemaal,
liefs eus.
Wauw. Dit is zo waar. Genoeg gefilosofeer? Welnee joh! Ik vind je bijdragen zeer bijzonder en waardevol.

Grover.

bolleke

14 maart 2002, 21:47

Hoi iedereen,

Eerst en vooral wil ik Grover eventjes helpen: 'Ik heb overlopen...'? Dat zal wel een belgische uitdrukking zijn, nietwaar........? Ik hoop er ooit nog achter te komen wat het betekent.......
...betekent dus; ik heb het nagekeken, nagelezen... (alles nog eens overlopen= herhalen) Oké?

Voor de rest ben ik héél blij met wat je schrijft over medicatie! Wat anderen ook mogen beweren, bij mijn weten is er geen enkel medicijn dat doeltreffend de TTM kan overwinnen. Soms, als de inwendige onrust heel intens aanwezig is, of als de trekdrang heel dwingend is of als er lange 'trektrances' zijn die met geen stokken ophouden... dan is het natuurlijk de kunst om te ontspannen, en dat is niet altijd eenvoudig... soms lijkt het onmogelijk. Meestal gaat de onrust pas over als je getrokken hebt, en dat is natuurlijk 'balen' (zoals jullie nederlanders daar zo'n mooi woord voor hebben...)
Op zo'n momenten zou een pilletje kunnen helpen om rustig te worden... maar niet om je van de TTM af te helpen...
Zelf ben ik al een tijdje in behandeling bij een dokter/homeopaat/acupuncturist. Ik laat me regelmatig behandelen met kleurenpunctuur ( de allernieuwste technologie inzake acupunctuur).
Medicijnen helpen de onrust en de spanning te onderdrukken. Ergens is de stress dus nog wel in je lichaam aanwezig, zeg maar latent...
Acupunctuur daarentegen helpt de spanning naar buiten te drijven. Op die manier worden je energiebanen terug vrij gemaakt. Dit zijn geen abracadabra-toestanden... dit zijn ernstige behandelingen die gebaseerd zijn op een eeuwenoude traditie gecombineerd met de allernieuwste onderzoekingen, studies en resultaten...
Je hoeft er niet in te geloven, ik stond er ook sceptisch tegenover, maar geloof me... het helpt!!!

De BRON van je ziekte los je mijns inziens NOOIT met een medicijn op. HEEL juist! Medicijnen of acupunctuur is dus alleen maar een heel klein onderdeeltje van het hele proces, zeg maar een duwtje in de rug... MAAR DAT IS DIT FORUM OOK... méér dan een duwtje zelfs en dus ook beter dan medicijnen!

Nog ivm een 'specialist' inzake TTM. Ik heb ongeveer 9 of 10 hulpverleners gezien in mijn strijd tegen TTM. Allen waren ze psychiater, psycholoog, of neuropsychiater... Mijn laatste therapeut was gewoon therapeut (had dus eigenlijk de minste diploma's en had evenmin ervaring met TTM). Nochtans was hij het die mijn ogen heeft geopend, die mij gebracht heeft waar ik nu sta... en dat is op goede weg! Ik geloof niet meer in 'specialisten', specialisten zijn we zelf, niemand heeft meer ervaring dan wijzelf...
Ik geloof alleen nog in een goede hulpverlener die mee met jou de strijd wil aanbinden, die je nooit in de steek laat, die je altijd het gevoel geeft dat je met alles terecht kan, die jou nooit zal veroordelen, die je de tijd en de ruimte geeft om rustig te groeien, die naar je luistert en tijd voor je vrijmaakt, die je laat voelen dat je belangrijk bent, die met je meevoelt, met je meehuilt, die je bij je naam noemt en je stevig vastneemt als daar de behoefte toe is... en neen, er worden geen grenzen overschreden en ja, ze zijn zeldzaam...
Maar ze zijn er...

Sterkte aan iedereen!
Bolleke

eus

15 maart 2002, 00:01

Hallo Bolleke en allen,
Ik heb de behoefte om nog even te schrijven dus dat doe ik dat maar.
Ik las net jouw berichtje bolleke, en ik ben toch wel heel benieuwd wat kleurenpunctuur is...
Meestal gaat de onrust pas over als je getrokken hebt, en dat is natuurlijk 'balen'
Ja, dat klopt natuurlijk wel, ik weet precies wat je bedoelt met die onrust. Nu ben ik voor mijn gevoel echter in een fase dat ik me ten eerste echt bewuster durf te worden van het feit dat ik me onrustig voel. Het lijkt wel of ik het meer echt voel ofzo, ik vind het niet fijn, het lijkt soms in heel m'n lijf te zitten; gespannen, beetje angstig, onbestemd....Ik weet ook dat het dan 'heerlijk' is om die haren uit te trekken, me zo totaal te concentreren op 1 ding (zodat ik de rest niet hoef te voelen misschien?) Tja, voor even geeft het wel een bepaalde ontspanning, dat weten we waarschijnlijk allemaal. Maar ik weet en evaar nu ook dat die spanning uiteindelijk ook vanzelf weggaat! Hierbij heb ik wel hulpmiddeltjes zoals goed blijven ademen, thee zetten, weggaan van de plek waar ik ben (opstaan uit de stoel, even wandelen, dansen en tegenwoordig dus ook 'forummen') maar daarnaast gaat die spanning een keer weg, en op een of andere manier geeft me dat een houvast. Zo van, of ik kan KIEZEN om toe te geven aan de drang, even een soort ontspanning te voelen EN me vervolgens heel rot te voelen doordat de haren eruit zijn. OF ik kan kiezen om de spanning er gewoon maar een beetje te laten te zijn, proberen te voelen, wat schijven en WETEN dat het vanzelf wel weer wegebt....Gelukkig kies ik de laatste tijd steeds vaker voor het tweede en dat geeft moed en kracht.
Ja, ik voel eigenlijk steeds duidelijker dat ik kan kiezen, en dat heb ik eigenlijk nooit eerder gehad. Het voelde vak alsof de ttm macht over mij had, dat ik het echt niet zelf onder controle kon houden, dat ik er niks aan kon doen zelf. Maar nu niet meer, ik kan kiezen en ik ken de gevolgen van mogelihjke keuzes, so it's up to me.
Ik heb nog steeds niets getrokken, en de pleisters helpen me erbij. Ook het forum, maar dat heb ik al een paar keer gezegd....
Ik geloof alleen nog in een goede hulpverlener die mee met jou de strijd wil aanbinden, die je nooit in de steek laat, die je altijd het gevoel geeft dat je met alles terecht kan, die jou nooit zal veroordelen, die je de tijd en de ruimte geeft om rustig te groeien, die naar je luistert en tijd voor je vrijmaakt, die je laat voelen dat je belangrijk bent, die met je meevoelt, met je meehuilt, die je bij je naam noemt en je stevig vastneemt als daar de behoefte toe is... en neen, er worden geen grenzen overschreden en ja, ze zijn zeldzaam...
Volgens mij zijn dit soort therapeuten inderdaad zeldzaam, dus ik ben heel blij voor je dat je toch iemand hebt waarbij je dit voelt. Voor mij zijn de dingen die je beschrijft echt essentieele onderdelen van een contact, en niet alleen een zogenaamd therapeutisch contact, gewoon menselijk contact. Verbondenheid met andere mensen heeft m.i. iedereen nodig om jezelf tot volledig mens te ontwikkelen, 't is zo belangrijk.
Gewoon oprecht menselijk contact, werkelijk contact voelen. Er is een filosoof Martin Buber, die vind ik fantastisch. Hij schrijft hele mooie dingen over werkelijk contact. Hij schrijft wel met soms wat moeilijke woorden, maar daaronder vind ik een kern van waarheid, heel mooi.
Nou, dit was het,
groeten van eus.

eus

15 maart 2002, 00:20

Zo,
het heeft me bijna een half uur geduurt voordat ik dit bovenstaande bericht kon versturen. Computers........
Maargoed, ik lees nu dat ie toch geplaatst is.
Welterusten,
groet eus.

bolleke

15 maart 2002, 00:28

Hoi Eus en de anderen,

Ook ik kan maar niet van dit forum wegblijven, moest al lang in mijn bed liggen!!! Nu, dat zijn zorgen voor morgen(vroeg)...

Ivm die kleurenpunctuur, daar zal ik later wel eens uitgebreider op terugkomen... even geduld...
Ja, ik voel eigenlijk steeds duidelijker dat ik kan kiezen, en dat heb ik eigenlijk nooit eerder gehad. Het voelde vak alsof de ttm macht over mij had, dat ik het echt niet zelf onder controle kon houden, dat ik er niks aan kon doen zelf. Maar nu niet meer, ik kan kiezen en ik ken de gevolgen van mogelihjke keuzes, so it's up to me
Dat je dit (nu al) schrijft vind ik GEWELDIG voor jou, want zo IS het, de keuze is aan jou, de keuze zit in jou!!! Wij zijn de beste therapeuten voor elkaar, hier op dit forum... ik heb me destijds opgetrokken aan Monique, en zie waar jij nu staat!!! Dit is gewoon te gek meid, ik ben zo blij voor jou en hoop dat anderen zullen volgen... En geef jezelf vooral niet op je kop als het een keertje minder zou gaan, terugvallen zal je nog wel doen, maar dit keer niet meer zo diep! Geloof me maar...

Maar wat je zegt ivm die therapeut...Voor mij zijn de dingen die je beschrijft echt essentieele onderdelen van een contact, en niet alleen een zogenaamd therapeutisch contact, gewoon menselijk contact. Verbondenheid met andere mensen heeft m.i. iedereen nodig om jezelf tot volledig mens te ontwikkelen, 't is zo belangrijk.
ZEER juist, alleen was het voor mij een openbaring om deze eigenschappen OOK bij een therapeut te vinden, dit had ik nog nooit meegemaakt...

En nu moet ik écht gaan slapen, Djezes, binnen 5 uren loopt de wekker af...
Slaapwel, en sterkte aan ieder van jullie!
bolleke

karin_68

19 maart 2002, 12:01

Tja, Eus, ... hij spreekt ook nog over andere zaken, dan enkel suiker. Hijzelf heeft zelf TTM en dat is nu al een 10-tal jaren gestabiliseerd. Voor hem waren het een aantal producten die hij at dat voor hem het trekmonster boven haalde.
En daarin zit juist de filosofie van zijn dieet. Het moet niet absoluut suiker zijn, maar het kan zijn dat er producten zijn die je doen trekken. (als ik me goed herinner, noemt hij ook soja, koffie, ...). Voor sommigen helpt dit.
ikzelf heb al een tijd geleden koffie van mijn menu geschrapt. Ik ben toch meer dan zenuwachtig genoeg, dus, dat kan in elk geval geen kwaad. Voor mijzelf, ik denk niet dat ik trek door een of andere voedselallergie. (ik heb al geprobeerd om suiker te schrappen, aiaiai, en de trekdrang verminderde niet)
het is echt iets dat ik doe op momenten dat ik me niet 100% voel. een soort spannings-, onaangenaamafleider.

vr. gr.

eus

20 maart 2002, 21:20

Hoi karin,
ik las net jou berichtje en 1 woord blijft me ontzettend bij:
het is echt iets dat ik doe op momenten dat ik me niet 100% voel. een soort spannings-, onaangenaamafleider.
En dan bedoel ik het woord ONAANGENAAMAFLEIDER.
Nou, dat woord heb ik nog nooit gehoort maar voor betekend het misschien wel ongeveer hetzelfde als trichotillomanie!!
Als ik zo terugdenk aan momenten waarop ik trek zijn dat toch op een of andere manier momenten die niet aangenaam zijn, in de brede zin des woords.........
Onaangenaam in de zin van (onbewust?) geen raad weten met mijn gevoelens en emoties....
Onaangenaam in de zin van mezelf vervelen (bij de t.v. of soms een boek)
Onaangenaam NADAT ik in gespannen situaties ben geweest.
Dit laatste heb ik de laatste tijd meer ontdekt. Als ik ergens ben geweest waar voor mijn gevoel spanning hing/ een vervelende situatie en ik kom vervolgens thuis en ben weer alleen, dan lijkt het erop alsof ik mezelf op een of andere manier 'afreageer'. Dit heeft m.i. ook veel te maken met het feit dat ik op het moment zelf in zo'n situatie NIETS doe met de spanning die ik voel. Ik uit het niet, laat het niet blijken en spreek het niet uit.
Nu mag ik gelukkig zeggen dat dit hele thema in ontwikkeling is bij me, en dat ik elke dag meer leer om mijn gevoel te voelen, te erkennen en ervanuit te handelen. Eigenlijk realiseer ik me des te meer hoevaak per dag ik in gespannen situaties verkeer!!
Dit zijn niet direct dramatische, grote zaken. Nee, juist in de dagelijkse dingen/contacten met mensen/werk/vrienden kom ik het tegen.
Thema's zoals Monique die laatst ook ergens schreef :
* Praten/uiten van gevoelens en gedachten.
* Grenzen aangeven
* Nee zeggen
* Ontspannen
zijn voor mij echt actueel.
Zolang ik niets met zulke thema's doe blijf ik me regelmatig bevinden in ONAANGENAME situaties. En als ik er wel iets mee doe, maak ik onaangename situaties aangenaam!! En heb ik minder/geen behoefte om te trekken.
Dit is een tamelijk compacte uiteenzetting van mijn gedachtengang, maar het komt er in de kern op neer.
Zo, weer genoeg over mezelf.
Hoe is het met jou, Karin?
Groetjes eus.

lotte

20 maart 2002, 23:21

'he eus, ik kan niet anders zeggen als dat ik het helemaal met je eens ben.
ja het zal die ontbrekende profielschets wel zijn...
groetjes lotte.
p.s.
over die wenkbrauwen die niet meer aangroeien bij nise;
vroeger herinner ik me nog die oude tantetjes die met de mode meededen en een dunne wenkbrauw hadden [zo''n streepje]
die zeiden hetzelfde nml dat ze na veelvuldig epileren niet meer terug waren gekomen.
[zullen toch niet ook....]

ilseke

21 maart 2002, 09:37

Eus, wat jij schrijft is helemaal wat ik bedoel!!!
Ik kon het niet beter verwoorden!

Na lang beraad en na het lezen van jullie ervaringen heb ik mijn 'koppigheid' opzijgezet en terug contact opgenomen met mijn therapeut! Op 18 april mag ik er terug naar toe. Dank jullie allemaal, want het is mede dankzij jullie dat ik terug moed gekregen heb en inzie dat ik het niet alleen aankan.
Liefs,
Ilse:P

monique3

21 maart 2002, 12:07

Ja, ik sluit me ook aan bij wat mijn voorgangers hebben gezegd.
Je verwoord je goed, en we moeten dus allemaal en beetje op dezelfde punten letten.
Dat alles heeft ermee te maken , denk ik, dat wij ons eigenlijk in een rol hebben laten drukken, waar we nu dus uit proberen te komen.
Ik merk dat zelf aan het in "opstand" komen, tegen bepaalde mensen.
Heel vaak wil je anderen plezieren, en om dat te doen moet je jezelf dan onderdrukken, tenminste zo zie ik het nu.
Je gaat dan over je grenzen heen, zegt ja i.p.v. nee, je hebt het eigelijk zelf te druk maar helpt dan toch terwijl het teveel gevraagd is.
Als je dit maar lang genoeg doet dan loop je uiteindelijk wel tegen de lamp aan. En dan maar hopen dat je verandering aan kunt brengen. Daar ben ik dus mee bezig, op verschillende punten, en dat valt weleens tegen moet ik zeggen. Maar ik heb wel het gevoel dat ik nu moet doorbijten en de eer aan mezelf moet houden.
Dan word ik er beter van en mijn omgeving uiteindelijk ook.
Dus trouw zijn aan jezelf, ook al past dat soms niet in andermans straatje.
Ja, die tijd is voorbij, ik ga nu recht zo die gaat!!!
Sterkte allemaal van Monique3.

karin_68

21 maart 2002, 13:17

Ja, Eus, ... ik ben met jou eens over wat je schrijft. Trouwens, een aantal van die punten pak ik al een jaar aan.
Het enige, ... er zijn ook spanningsmomenten waar ik niet aan kan doen. Zelfs al stel ik mijn grenzen, enz. toch zijn die momenten aanwezig. vb. zoals op het werk. Hoe anderen reageren, Hoe de bazen reageren, hoe we weer veel teveel werk hebben, ...
Daarvoor moet ik een bliksemafleider hebben. Totnogtoe was dat TTM, in veel gevallen. En ik moet als ik het ene wegneem (TTM) iets anders in de plaats stellen, anders is een terugval onvermijdelijk.
Heb ik trouwens ook besproken in de sessie bij psych. gisteren, en dit was dus echt ook haar besluit en mijn taak tegen volgende keer.

vr. gr.

ps: ik weet eigenlijk zelf niet hoe het met mij gaat.

eus

21 maart 2002, 22:43

Hoi Ilseke, en alle anderen.........
Knap van je dat je de stap hebt gezet om weer naar je therapeut te stappen. En knap dat je kunt/durft toegeven dat je het niet alleen kunt. Dit vind ik zelf soms zooooo moeilijk; toegeven dat ik het niet alleen kan (in de brede zin des woords) Het kan soms zo'n oud, vertrouwd en bekend patroon zijn om alles alleen te doen, alleen op te lossen. Dat ben je misschien gewoon gewend. (ik was dat in ieder geval wel vele jaren..)
Nu ontdek ik echter dat er wel degelijk mensen zijn bij wie ik terecht kan, en juist ook als het even niet zo lekker gaat, en dat is voor mij toch allemaal vrij nieuw. Ik ontdek dat sommige mensen het ook 'fijn' vinden om je te helpen en je te steunen.
Ik heb toevallig gisteren nog een vriendin gemaild wiens aanwezigheid in mijn leven gewoon heel veel impact heeft op me, de afgelopen jaren. Ik ken haar nu bijna vier jaar, en ondanks dat we zo verschillend zijn klikt het enorm en zitten we toch op een bepaalde manier in eenzelfde proces. Maargoed, zij is zoiemand die er ook echt is als ik me niet goed voel en me serieus neemt. Heel fijn.
Ik ben benieuwd hoe het verder met je gaat en hoe de contacten met je therapeut zullen verlopen.
Veel sterkte, succes en liefs van eus.

eus

21 maart 2002, 22:52

Hoi karin-68,
Even een quote van jou berichtje.......
En ik moet als ik het ene wegneem (TTM) iets anders in de plaats stellen, anders is een terugval onvermijdelijk.
Ja, ik dacht ook heel vaak zo. Als ik stop met haren trekken (iets wat me blijkbaar toch ook iets oplevert) moet er iets anders voor in de plaats komen. Ergens geloof ik dat ook, zoals ik geloof dat zodra je dingen loslaat uit je leven er automatisch ruimte ontstaat voor iets anders, iets nieuws.
Maar, heb jij voor jezelf nu al ideeen of ervaringen wat de ttm kan vervangen voor jou? Ik weet het niet, ik hoop echter niet op een of andere nieuwe tic....Hoe zie jij dit?
Groetjes eus.

lotte

21 maart 2002, 23:46

Was ik net eventje aan het surfen op het net ; Kom ik een interesante pagina tegen. ; de internetpsycholoog of webpsycholoog.nl. bij zoekmachine ilse. Daar wordt ook gesproken over een scriptie die geschreven is door O.vd Hoeven.
er wordt ook overigens verwezen naar deze pagina dus de l
angere leden zullen al bekend zijn met deze site.
groetjes lotte.

karin_68

22 maart 2002, 09:52

neen, Eus, ... ik wil niet de ene tic door een andere vervangen, maar ik wil mezelf helpen met dit door te komen, en ergens een hulpmiddeltje hebben. Ik ben er namelijk van overtuigd, dat de drang tot trekken zal verminderen na een tijd (en dan bedoel ik een lange tijd, een jaar ofzo). Maar eerst moet ik die eerste tijd doorgeraken met iets om mijn handen bezig te houden, en om de spanningen af te drijven.

vr. gr.

bolleke

22 maart 2002, 21:03

Hallo allemaal,

Ik wil even reageren op de visie dat je iets 'plaatsvervangend' moet vinden voor de TTM. Ook ik heb dat jaren gedacht... Ben om die reden ook beginnen roken op mijn 16e. Iets wat ik gelukkig heb afgeleerd toen ik zwanger was... En nog steeds geven therapeuten de 'opdracht' om iets anders te zoeken...
Mijn mening is dat er niets anders, tenminste niets 'grijpbaars' (zoals haren, of sigaretten, of alcohol...) in de plaats moet komen.
Er moet een gedragspatroon veranderen, een leefwijze! Sinds ik op 'goede weg' ben is er niets anders in de plaats gekomen, ik heb alleen maar leren luisteren naar mezelf... ik heb mijn eigen signalen leren ontvangen én leren analyseren. Ik probeer nu om op tijd 'stop' te zeggen, tegen dit hectische leven dat me aan alle kanten wil overvallen en vastklampen...
Oh ja, misschien is er toch wel iets in de plaats gekomen... schrijven. Sinds mijn therapeut mij er vorige zomer op attent maakte dat ik (goed) kon schrijven, maar vooral dat ik mijn gevoelens en emoties goed kon verwoorden op papier... sindsdien heeft hij me ook telkens opnieuw aangemoedigd om dit te blijven doen... en bén ik het dus ook blijven doen (dat merken jullie wel aan dit forum!). Hij had me ook gevraagd om een boek te schrijven (nou ja, gevraagd.. de raad gegeven)... maar ik heb het te druk met jullie (grapje!)...
Nu kan je wel zeggen, ja maar, schrijven is toch iets 'grijpbaars'; je hebt je pen vast of je tikt op je pc... dat klopt, maar wat ik DOE is UITEN van emoties! Ik schrijf het dus van me af; de 4 B's... bang, boos, bedroefd of blij...
En dàt is dus wat ik geleerd heb... die gevoelens niet meer op mezelf afreageren. Maar dit kan natuurlijk ook op een andere manier, door te praten, te schilderen, te sporten ... of een combinatie.
Evenwicht vinden is het belangrijkste. Jezelf aanvoelen en weten wanneer je moet ingrijpen... en dat dan ook doen! Jezelf niet laten ompraten door je omgeving, je intuïtie volgen... tja, we kunnen dat blijven zeggen...
Het moeilijkste is echter dat je niet altijd over de mogelijkheid beschikt om altijd je 'eigen zin' te doen... vooral wanneer je vb in een moeilijke werksituatie zit, of wanneer je kinderen je aandacht eisen. Dan komt het erop neer om sterk te zijn, af en toe je boosheid en verdriet te kunnen lossen bij je partner, een goede vriend/vriendin of... via dit forum. Het is goed om te kunnen steunen op iemand die naar je luistert, met je meeleeft, maar daarom geen pasklare oplossingen voor je heeft... die antwoorden dienen zichzelf wel aan, op het moment dat je, door los-te-laten, afstand kunt nemen...
Veel te lang heb ik gedacht dat ik het wel allemaal alleen kon oplossen... (typisch ttm?)
Soms moet je ook voor jezelf belangrijke beslissingen nemen, en daar, op termijn, naar werken...
Maar vooral moet je WETEN en GELOVEN dat ook moeilijke tijden voorbij gaan, en 'straf' jezelf ondertussen niet door te trekken... hou van je-zelf!

Een mooi tekstje als afsluitertje..
'...Ik hou van jouw ogen,
maar meer nog van de mijne,
want ik heb de mijne nodig
om de jouwe te zien.."
EERST van je-zelf houden dus, en GOED voor jezelf zorgen!!!

Liefs, bolleke