'sterk zijn'

[bolleke]

Dag allemaal,

Ik heb de voorbije week een paar e-mails ontvangen van mensen die schrijven dat ik 'zo sterk' ben...
Ik wil daar (via deze weg) eventjes op reageren.
Bedankt dat jullie mijn steun als positief ervaren, dit is voor mij heel prettig om te horen (lezen) en natuurlijk een stimulans om te blijven schrijven, ondersteunen en helpen waar ik kan...
Maar, het is NIET zo dat ik onfeilbaar ben en heel sterk! Ik heb best wel mijn zwakke momenten... Ik ben ook nog elke dag op zoek naar antwoorden op mijn eigen vragen, en ik heb jullie OOK nodig!

Deze week heb ik een terugval gehad... ik zat vreselijk in de put, heb nogal een serieuse tegenslag te verwerken... en ja... er zijn zelfs een aantal haartjes gesneuveld.... Ondanks het feit dat ik vandaag al 9 weken 'op goede weg' ben, want zo blijf ik het toch wel noemen, is een terugval voor mij blijkbaar onvermijdelijk...
Op zo'n moment is het zelfs moeilijk om die 'zwakte' toe te geven tov jullie... zeker wanneer ik het gevoel krijg dat van mij verwacht wordt dat ik 'sterk' ben...
Ik VOEL me echt wel stukken beter en sterker dan voorheen, en ik meen hier echt wat ik schrijf (altijd trouwens), ik heb terug de draad kunnen opnemen en ik ga er terug voor! Deze terugval was een signaal, een duidelijk teken dat ik mijn grenzen overschreden had...
Iedereen heeft natuurlijk zijn 'deel van de koek' aan zorgen, spanning en stress. Dingen die je zelf niet in de hand hebt, overkomen je gewoon... maar je moet jezelf er blijven van overtuigen dat 'trekken' NIET DE OPLOSSING biedt... integendeel; het maakt je zelfbeeld alleen nog negatiever, de zorgen worden nog groter... en ik WEET dat het best moeilijk is.
Ik voel met momenten nog heel hard die trekdrang. (Volgens mijn dokter moet je 1 jaar rekenen voor elke 10 jaar dat je getrokken hebt, in mijn geval zou dat dus 3 jaar afkicken zijn... nou moe...)
Ik ben er nu terug een beetje bovenop. Ik heb niet geteld hoeveel haren ik getrokken heb, en eigenlijk doet dat er ook niet toe. Belangrijk is; ik heb getrokken én ik heb kunnen stoppen, ik heb me niet laten wegzinken in een trance.
Mijn koppie is nu (na 9 weken) zo mooi aan het worden, begin best wel fier te worden op mezelf! Zelfs een aantal klanten hebben me deze week gezegd dat ik er zo goed uitzag, nou en DAT geeft moed!
Ik vind het ongelooflijk knap van Monique dat zij, zonder af en toe een terugval, zo recht op haar doel afgaat. Ik neem blijkbaar de moeilijke weg. Maar ik kan jullie wel vertellen dat elke kleine terugval een leerlesje is... een moment om even stil te staan, om conclusies te trekken...
"Verliezen mag, als je de LES maar niet vergeet!"
Op die manier kan je elke negatieve ervaring omzetten tot een positief vertrekpunt!

Sterkte voor jullie, en deze keer ook voor mezelf...
Liefs, bolleke

[eus]

Dag lieve Bolleke,
Wat kan ik zeggen...
Alweer vind ik je woorden erg mooi en moedig...ookal zat je in een dip.
Ik hoop dat je ook naar het forum komt als het niet goed gaat, ik zal je woorden altijd lezen.....
Ik ervaar jouw worden meestal als grote steun en daar ben ik je erg dankbaar voor. Verder besef ik wel dat jij ook, net als ieder ander mens, een MENS bent (en volgens mij een hele goeie) en ik verwacht echt niet dat jij altijd 'sterk' bent, een onfeilbaar mens bestaat niet. Ik kan me wel voorstellen dat dat soms misschien een beetje zo voelt, omdat je van meerdere mensen mailtjes hebt gehad die schrijven zoveel te hebben aan jouw woorden, en dat je zo sterk overkomt.
Ik vind het moedig dat je ook je terugval van van de week opschrijft, daar heb ik ook weer iets aan!
Zoals je mij ook wel eens schreef, wat betreft de terugval, is het dus echt heel knap dat je hebt kunnen stoppen!!! Als er wat haren zijn gesneuveld is dat wel balen, maar het feit blijft, dat JIJ GESTOPT BENT! ik denk juist dat moment voor ons heeeel belangrijk is om te leren. Als je echt kunt leren om te stoppen als je al weer even aan het trekken bent, ben je heel ver, denk ik.
... maar je moet jezelf er blijven van overtuigen dat 'trekken' NIET DE OPLOSSING biedt
Dit is waar, maar vergeet niet dat de ttm dertig jaar lang in je systeem heeft gezeten! En dat het dus met vallen en opstaan gaat om het 'los te laten'. Klinkt eigenlijk heel logisch, maar makkelijker gezegd dan gedaan, he?(zoals met zoveel in het leven vind ik) Op bepaalde momenten ga je dingen inzien en weet je dat het anders kan, dat je het anders wilt en dat het anders moet. Om dit alles in het dagelijks leven in de praktijk te brengen is echter een grote opgave. Maar jij komt er wel!! En ik ook, hoop ik.
Je schrijft dat je de terugval als een signaal ziet, een signaal dat je je grenzen had overschrden. Ik weet dat het cliche klinkt, maar als je dit nu weer echt hebt ervaren; je hebt ervan geleerd, dan is het echt goed!
Lieve Bolleke, onthoud je eigen woorden:
. Belangrijk is; ik heb getrokken én ik heb kunnen stoppen, ik heb me niet laten wegzinken in een trance.
Heel belangrijk...
Mijn koppie is nu (na 9 weken) zo mooi aan het worden, begin best wel fier te worden op mezelf! Zelfs een aantal klanten hebben me deze week gezegd dat ik er zo goed uitzag, nou en DAT geeft moed!
Volhouden he! Je weet dat je het kan, maar het is soms gewoon heel erg moeilijk.
"Verliezen mag, als je de LES maar niet vergeet!"
Op die manier kan je elke negatieve ervaring omzetten tot een positief vertrekpunt!
Heel veel succes en moed bij dit nieuwe vertrekpunt, Bolleke. We gaan er gewoon weer voor, deze les was gewoon even nodig. Je hebt al heel veel 'gewonnen' de laatste tijd, en dat blijft bij je, neemt niemand je meer af!!
Lieve, sterke (als ik dit nog mag zeggen?) dappere Bolleke, kom op!
En onthou de leus: Niet trekken, maar schrijven!!
Tot snel, liefs eus.

[lotte]

bolleke , vergeet ook niet dat als je een stukje schrijft dat dan bepaalde emoties niet meekunnen komen, die kun je in je schrijven achterwege laten, Daar prikte ik wel doorheen, het kan natuurlijk niet zo zijn dat als je een probleem hebt dat je daarmee een ander wel zou kunnen helpen, nee maar wel aanmoedigen en delen. ook dus voorzichtig met jezelf tezijn,[intuitie?]Ja begrijp me niet verkeerd, maar ik wil nooit iemand kwetsen, maar besef wel degelijk dat bij iedereen op dit forum het weleens moeilijk is. en dat is moeilijk over te brengen
Bolleke doe jij het maar rustig aan en geniet van je vrije zondag en laat je niet ontmoedigen door die drie jaar.!
lotte.

[bolleke]

Hoi Eus en Lotte,

Bedankt voor jullie reacties... doet deugd...
Lotte, jij schreef:Bolleke doe jij het maar rustig aan en geniet van je vrije zondag en laat je niet ontmoedigen door die drie jaar.!
Lieve Lotte, mijn zondag is de drukste werkdag... bakkerijen zijn open op zondag in België... ben dus al op van 5.30u... Gelukkig sluiten wij om 13u... maar straks en vanavond moeten we nog weg...
En die drie jaar... neen hoor, ik laat me niet ontmoedigen... die dertig jaar heb ik ook overleefd...

Eus, jij schreef:Ik hoop dat je ook naar het forum komt als het niet goed gaat, ik zal je woorden altijd lezen..... Moet ik hier nog iets meer bij vertellen? Komaan meid, kom maar over de brug... hier mag het, hier krijg je steun... Ik ervaar jouw worden meestal als grote steun en daar ben ik je erg dankbaar voor. Ik ervaar jouw woorden OOK als een grote steun, dus blijven schrijven hé!
Lieve Eus, ik zal proberen vanavond nog naar jou te schrijven... oké?
Moet nu écht weg, heb een afspraak ivm het opzetten van onze zelfhulpgroep!
Doei, sterkte aan iedereen!

Liefs, bolleke