bassline
1 april 2004, 20:40
Heykes allemaal
Ik ben nieuw op dit forum en had me graag voorgesteld.
Ik ben Bart, 25 jaar en sinds mijn 19de geen enkel haartje meer op mijn hele lichaam.
Ik ben dus één van de weinige gelukkigen die alopecia in zijn ergste graad heeft.
De reden van mijn bezoekje op dit forum is eenvoudigweg omdat ik het op dit moment ni meer zie zitten en best wat raad kan gebruiken van jullie allemaal.
Ik zal even mijn verhaal doen.
Ik heb dus al van kleins af aan last gehad van alopecia aanvallen.
Telkens hier en daar een kaal plekje dat na verloop van tijd gewoon weer dichtgroeide.
Maar rond mijn 19de ben ik dus plots op een paar maanden tijd al mijn haar verloren.
Wenkbrouwen, wimpers, schaamhaar, alles is weg.
Natuurlijk heb ik hierdoor serieus wat complexen gekregen en ik ga dus nooit buiten zonder petje op mijn hoofd, het is vooral het feit dat ik geen wenkbrouwen en wimpers heb dat mij zo enorm stoort.
Toen ik al mijn haar begon te verliezen had ik een vaste relatie en dat meisje heeft mij eigenlijk heel de tijd recht gehouden maar nu sinds 5 maanden heeft ze me bedrogen met een ander en is onze relatie kapot.
Zij heeft altijd beweerd dat mijn handicap voor haar geen probleem was en daaraan trok ik mij ook op en behield ik toch mijn zelfrespect, maar nu denk ik er helemaal anders over natuurlijk.
Na 6 jaar heeft ze me dus verlaten en voor mij is dit dus het bewijs dat ze het toch niet aankon om met mijn ziekte te leven.
Zij beweerd dat dat er totaal niks mee te maken heeft maar ik geloof haar ni.
Mijn grootste vrees nu is dus dat ik nooit nog een relatie zal kunnen hebben zolang ik niet genezen ben.
Ook mijn professionele toekomst word gedwarsboomd door mijn ziekte.
Ik ben vertegenwoordiger van beroep en draag dus steeds een petje, nu begin ik mij te realiseren dat ik zo niet kan blijven rondlopen omdat het gewoon niet past bij mijn beroep , en ik moet dus ooit de moed vinden om zonder hoofddeksel de straat op te gaan.
Ik doe mijn job doodgraag en wil niks anders doen maar ooit ga ik geconfronteerd worden met mijn handicap en daar ben ik bang voor.
Ik heb het gevoel dat mijn ziekte heel mijn leven kapot aan het maken is en ik ben dus doodongelukkig nu, mijn vurigste wens is dat er ooit een product op de markt komt waardoor ik kan genezen want eerlijk gezegd ik snap niet hoe het mogelijk is dat er nog steeds geen doorbraak is op dit gebied.
De wetenschap staat zo ver dat ze de gekste dingen kunnen maar een mens haar op zijn lichaam bezorgen dat kan nog niet!!!
Dit vind ik zo neerlijk hé, nutteloze dingen zijn mogelijk maar mij helpen is onmogelijk.
Ik heb in de beginperiode van mijn ziekte verschillende pogingen gedaan om te genezen maar geen enkele behandeling werktte.
Zijn er intussen nieuwe mogelijkheden?
Het is tenslotte toch al een 5 jaar geleden dat ik nog is een behandeling gestart ben, wie weet staat de wetenschap al wat verder intussen?
Op dit moment ben ik stapelverliefd op een meisje maar ik durf haar mijn gevoelens niet vertellen gewoon omdat ik totaal geen zelfvertrouwen heb en bang ben afgewezen te worden, ik weet niet hoe ik daarop ga reageren hoor.
Het is mij allemaal een beetje teveel aan het worden op dit moment desondanks iedereen mij zegt dat ik NIET lelijk ben maar ik vind van wel .
Ik heb enorm veel respect voor de mensen hier allemaal die perfect kunnen leven zo maar ik kan het niet, ik doe keihard mijn best maar ik zak steeds dieper weg, ook al wil ik dat niet.
Hoe geraak ik hier ooit uit???
groetjes
Bart
Ik ben nieuw op dit forum en had me graag voorgesteld.
Ik ben Bart, 25 jaar en sinds mijn 19de geen enkel haartje meer op mijn hele lichaam.
Ik ben dus één van de weinige gelukkigen die alopecia in zijn ergste graad heeft.
De reden van mijn bezoekje op dit forum is eenvoudigweg omdat ik het op dit moment ni meer zie zitten en best wat raad kan gebruiken van jullie allemaal.
Ik zal even mijn verhaal doen.
Ik heb dus al van kleins af aan last gehad van alopecia aanvallen.
Telkens hier en daar een kaal plekje dat na verloop van tijd gewoon weer dichtgroeide.
Maar rond mijn 19de ben ik dus plots op een paar maanden tijd al mijn haar verloren.
Wenkbrouwen, wimpers, schaamhaar, alles is weg.
Natuurlijk heb ik hierdoor serieus wat complexen gekregen en ik ga dus nooit buiten zonder petje op mijn hoofd, het is vooral het feit dat ik geen wenkbrouwen en wimpers heb dat mij zo enorm stoort.
Toen ik al mijn haar begon te verliezen had ik een vaste relatie en dat meisje heeft mij eigenlijk heel de tijd recht gehouden maar nu sinds 5 maanden heeft ze me bedrogen met een ander en is onze relatie kapot.
Zij heeft altijd beweerd dat mijn handicap voor haar geen probleem was en daaraan trok ik mij ook op en behield ik toch mijn zelfrespect, maar nu denk ik er helemaal anders over natuurlijk.
Na 6 jaar heeft ze me dus verlaten en voor mij is dit dus het bewijs dat ze het toch niet aankon om met mijn ziekte te leven.
Zij beweerd dat dat er totaal niks mee te maken heeft maar ik geloof haar ni.
Mijn grootste vrees nu is dus dat ik nooit nog een relatie zal kunnen hebben zolang ik niet genezen ben.
Ook mijn professionele toekomst word gedwarsboomd door mijn ziekte.
Ik ben vertegenwoordiger van beroep en draag dus steeds een petje, nu begin ik mij te realiseren dat ik zo niet kan blijven rondlopen omdat het gewoon niet past bij mijn beroep , en ik moet dus ooit de moed vinden om zonder hoofddeksel de straat op te gaan.
Ik doe mijn job doodgraag en wil niks anders doen maar ooit ga ik geconfronteerd worden met mijn handicap en daar ben ik bang voor.
Ik heb het gevoel dat mijn ziekte heel mijn leven kapot aan het maken is en ik ben dus doodongelukkig nu, mijn vurigste wens is dat er ooit een product op de markt komt waardoor ik kan genezen want eerlijk gezegd ik snap niet hoe het mogelijk is dat er nog steeds geen doorbraak is op dit gebied.
De wetenschap staat zo ver dat ze de gekste dingen kunnen maar een mens haar op zijn lichaam bezorgen dat kan nog niet!!!
Dit vind ik zo neerlijk hé, nutteloze dingen zijn mogelijk maar mij helpen is onmogelijk.
Ik heb in de beginperiode van mijn ziekte verschillende pogingen gedaan om te genezen maar geen enkele behandeling werktte.
Zijn er intussen nieuwe mogelijkheden?
Het is tenslotte toch al een 5 jaar geleden dat ik nog is een behandeling gestart ben, wie weet staat de wetenschap al wat verder intussen?
Op dit moment ben ik stapelverliefd op een meisje maar ik durf haar mijn gevoelens niet vertellen gewoon omdat ik totaal geen zelfvertrouwen heb en bang ben afgewezen te worden, ik weet niet hoe ik daarop ga reageren hoor.
Het is mij allemaal een beetje teveel aan het worden op dit moment desondanks iedereen mij zegt dat ik NIET lelijk ben maar ik vind van wel .
Ik heb enorm veel respect voor de mensen hier allemaal die perfect kunnen leven zo maar ik kan het niet, ik doe keihard mijn best maar ik zak steeds dieper weg, ook al wil ik dat niet.
Hoe geraak ik hier ooit uit???
groetjes
Bart