PDA

View Full Version : een zalig gevoel...


bolleke
8 april 2002, 21:36
Dag allemaal,

Vandaag heb ik een geweldige ervaring gehad en ik kan het niet laten om dit met jullie te delen...
Eerst en vooral, ik had ergens geschreven dat ik een afspraak had gemaakt (een paar weken terug) met de psycholoog waar ik 10 of 15 jaar geleden in behandeling ben geweest. De man heeft me toen niet kunnen helpen. Ja, er waren wel betere momenten, maar altijd opnieuw herviel ik in mijn oude patroon...
Sinds ik de laatste maanden de ttm zo goed onder controle heb, sta ik nu ook veel sterker in mijn schoenen en durf, wil hier ook mee naar buiten komen. Dus had ik die man gebeld om eens met hem te praten over hoe hij terugkijkt op die periode, waarom het nu wel lukt en toen niet, of hij ondertussen andere ttm'ers heeft behandeld en met welk resultaat enz...
Maar, deze morgen had ik een afspraak bij de kapper! Jawel, mijn haar was inmiddels zo'n ragebol geworden dat er dringend iets moest aan gedaan worden. Zelf vond ik het zonde, was zo fier op mezelf dat het eindelijk eens langer was dan 1 cm... maar ik moet toegeven, het was geen zicht meer. Kwam daar ook bij dat er veel witte haren tussen zaten en op momenten dat ik het moeilijk heb ben ik altijd wel gefocust op die witte, zodoende, knippen en een kleurtje!...
Zit ik bij die kapper, raden wie daar binnenkomt... die psycholoog!
Wij dus netjes naast elkaar op de kappersstoel... KUNNEN JULLIE JE VOORSTELLEN WAT IK DAARBIJ VOELDE???
TRIOMF alom.... een zaaaaaaaaaaaaaalig gevoel.... een overwinning... we konden er ook allebei heel goed om lachen, hij vond het geweldig om me daar te treffen, ik vond het zalig, heerlijk... mijn dag kon niet mee stuk natuurlijk...

Twee uren later zaten we dus terug samen in zijn gespreksruimte...
Ik ben toen wel effe geschrokken over wat hij nog allemaal van mij wist. Want die man heeft echt wel goede pogingen gedaan en alles wat ik nu wel kan en wat me nu wel lukt... daar was ik blijkbaar in die tijd niet aan toe... ik wàs gewoon zo ver niet...
Raar hoor, ttm onder controle krijgen ligt dus niet alleen aan een goede therapeut maar OOK en vooral aan jezelf. Dé wending in mijn leven is er gekomen toen ik mijn 'geheim' voor het eerst kon delen. Hij vertelde me dat ik dàt absoluut niet wou, toen... dat ik 'eerst mezelf wou genezen' en dan pas wou vertellen aan andere mensen wat ik had doorgemaakt. En toen hij dat zei moest ik inderdaad toegeven dat ik toen zo dacht... ik herkende zelfs die woorden (10 tot 15 jaar geleden dus)...
Het was een heel raar gesprek, maar ook heel openbarend.
Ik heb een tiental hulpverleners achter de rug. En ik weet nù dat ik met elk van hen toch een stap dichter ben gekomen... ik weet nu ook, nog meer dan voorheen, dat 'de dingen die moeten gebeuren ook zullen gebeuren, maar dat je niets kan forceren, alleen als de tijd er rijp voor is, als jij er klaar voor bent'. Maar ondertussen moet je wel blijven doorvechten en blijven zoeken en nooit de moed opgeven!!!
De man van vandaag heeft me mijn e-mailadres gevraagd, want hij is er rotsvast van overtuigd dat wij elkaar beter kunnen helpen dan welke therapeut ook... hij heeft me zodoende gevraagd of ik eventuele ttm-cliënten van hem mee wil helpen en ondersteunen in hun strijd...
Het grote voordeel van internet, van dit forum is dat wij constant onze problemen van ons kunnen afschrijven en daar ook vrij snel reactie op kunnen krijgen. Het nadeel van therapie is dat je meestal een week of langer moet wachten voor je die man/vrouw terugziet en eenmaal je begint te trekken... tja, kan veel 'schade' berokkend zijn op een paar dagen tijd... schade die maanden 'herstelperiode' vraagt... Dàt is het rottige aan ttm, daarom zijn wij zo'n sterke mensen, maar daarom hebben we elkaar zo hard nodig én hebben we ook zo veel ondersteuning nodig!

Dus, aan iedereen... je bent niet alleen!
Groetjes, bolleke

karin_68
9 april 2002, 11:37
Amai, Bolleke, dat moet nogal een ervaring geweest zijn.
Bepaalde zaken in je verhaal zie ik bij mezelf ook. De tijd moet gewoon rijp zijn voor het stabiliseren van de ziekte. Als die tijd er neit is, kan het gewoon niet.
Ook dat je vroeger eerst wou genezen/gestabiliseerd zijn, en daarna maar aan andere mensen vertellen wat je hebt, zie ik ook enorm. Ik heb nog maar pas de stap gezet om erover te spreken, en dan nog, echt veel over spreken kan ik niet. Af en toe valt er eens een woord over, of verwijs ik ernaar. Nu dat is al een overwinning.
Ikzelf heb voor oktober 2001 geen peuten, enz. bezocht. Het is maar nadat ik een aantal maanden aan mezelf had gewerkt dankzij Alanon dat ik mezelf rijp voelde om nu ook eens dit probleem aan te pakken.

Dat van die witte haren ... is een bekend gevolg van ons trekken, he. Trouwens, deze zijn ook stugger vind ik (en dus aantrekkelijker om eraan te trekken !:sad: ) Naar het schijnt gebeurt het wel dat deze achteraf toch nog de nromale kleur terug krijgen.
Enne, die kappers, ... ik kan geloven dat je fier was dat je daar bij de kapper zat.
Telkens als ik naar de kapper ga, moet ik een heleboel vragen beantwoorden. Van TTM hebben ze al helemaal niet gehoord, en voor die mensen kan je het natuurlijk niet verbergen. Meestal (ik ga een 2-tal keren per jaar, of beter gezegd, een 2-tal keren per jaar kan ik de moed bijeen rapen om te gaan. Achteraf trek ik dan altijd wat minder, omdat ik het dan zonde vond van het geld) mompel ik zoiets in de aard van stress, en dat mijn haar daarvan afbreekt. Nu, die mensen kunnen zich helemaal niet inbeelden dat iemand zoiets als dit überhaupt kan hebben. Misschien zouden ze die mensen in de kappersscholen toch hierover moeten inlichten. het is telkens een enorme confrontatie, en ik denk dat jullie er ook mee zitten.
Nu was ik eigenlijk aan het wachten totdat ik een tijd niet getrokken heb, ... misschien heb ik dan de moed heb om te gaan. (gelukkig heb ik enorm krulhaar, waardoor het minder opvalt als het niet gelijk is).

Ik heb gisteren eigenlijk een heel moeilijk moment gehad. Gisteravond had ik echt drang om te trekken, en als ik het voor mezelf uitmaak, heb ik er maar nauwelijks aan kunnen weerstaan. Dat maakt em eigenlijk wel angstig voor de volgende dagen.

vr. gr.

bolleke
9 april 2002, 13:28
Hallo Karin,
Bedankt voor je schrijven... ANGST is een slechte raadgever, ...maar dat wist je natuurlijk al. Hoe dan ook, probeer sterker te zijn dan die angst, leid jezelf af als je de drang voelt opkomen of ga er juist tegenaan. Angst maakt mij dikwijls onrustig en dàt kunnen we missen!
Dat je er tegenover je partner niet veel over praat is logisch, lijkt me... VERWACHT daar absoluut niet te veel van. Dan kan je ook niet ontgoocheld worden. Alleen mensen die zelf ttm hebben of mensen met een 'gelijkaardige' (?) kwaal kunnen zichzelf herkennen en ons begrijpen. Heel uitzonderlijk zijn er mensen die toch begrip opbrengen of kunnen begrijpen wat er in ons leeft (ik denk nu vb aan onze webmaster!...) Maar die mensen zijn heel zeldzaam. Ook ik verwacht geen wonderen van mijn eigen partner, ik ben blij dat hij aanvaardt dat ik zo ben en dat hij mij daar nooit verwijten om geeft. Ook nu, ik steek enorm veel tijd in het positief werken aan ttm, schrijven, lezen, mailen.... Hij accepteert dit gewoon als een 'hobby'. Mij goed, ik voel me d'r goed bij, het helpt, en dat is het bijzonderste. Uiteindelijk heeft hij er ook baat bij als ik me goed voel! En dat zal hij wel 'incalculeren'... Als je bedenkt dat ik vroeger ongeveer 2 uren per dag bezig was met haartrekken...

Ik was gisteren niet alleen fier dat ik bij de kapper zat... ik vond het gewoon geweldig dat ik daar zat naast een psycholoog die jaaaaren geprobeerd heeft om mij van die ttm af te helpen, zonder blijvend resultaat. En dat ik nu kon bewijzen dat het toch wel goed met me ging!
Tja van kappers gesproken, veel ervaring heb ik daar niet mee hoor. Sinds 2000 ga ik dus terug naar een kapper, ik geloof 3 of 4 keer ondertussen... Maar daarvoor was het ongeveer 28 jaar geleden! Toen ik 14 was en een paar weken ttm had ben ik voor het laatst geweest, een knipbeurt kostte me toen 25fr! Toen ik eind dec. 1999 voor het eerst opnieuw naar de kapper ging moest ik 2500fr betalen! Nou moe... effe schrikken! Maar ik had er op dat moment natuurlijk wel het dubbele voor willen geven...

Zo, Karin en anderen, veel goede moed op de weg naar...
Liefs, bolleke

karin_68
9 april 2002, 14:40
Zeg, hebben jullie voor jezelf nu al een afleidingsmanoeuvre voor als jullie de drang krijgen (of zoals in mijn geval, beginnen te voelen aan die haartjes). Of is gewoon tot de orde roepen genoeg. Ik herinner me nog Bolleke, dat je me ooit eens geschreven hebt dat je ook altijd dacht dat je een plaatsvervangend iets nodig had om eraf te kunnen blijven, maar ik dacht dat je nu achteraf bekeken dat eigenlijk niet vindt. Is dit juist?

Ik durf nu gewoon bijna niet ana mijn haar te komen. En zoals gisteravond was ik echt serieus aan het zoeken, en er eigenlijk eentje aan het uitkiezen,bij wijze van spreken, toen ik me net op tijd kon toeroepen (in stilte) van karin waar ben je mee bezig! Terug van 0 beginnen, stop nu het nog kan.
Het is toen gelukt.
De eerste limiet die ik nu voor mezelf heb gezet, is dat ik het wil volhouden tot het volgende bezoek aan de peut (volgende week woensdag). En dat wil ik bereiken door elke dag een stapje dichter bij te komen.

allee, nu ga ik nog rap effe buiten, en dan terug aan het werk(waar ze nu voor mijn neus chocolade eitjes aan het eten zijn, omdat ze niet geloven dat ik probeer geen chocolade meer te eten. Sympathiek he! :sad: Maar ja, zij weten niet waarom, en neen, zij zouden er helemaal niets van begrijpen.),

vr. gr.

lotte
10 april 2002, 00:20
hoi allemaal
zeg bolleke, wat zul jij een leuke dag gehad hebben zeg! Ik kan me voorstellen dat er heel wat door je heen ging daar,bij die kapsalon. Wat voor kleurtje heb je je haar gegeven? en heb je ook het idee dat na je knipbeurt je haar weer voller lijkt? Dat had ik toendertijd wel, toen mijn moeder mijn haar bijknipte.
Oja, dat eerst jezelf willen genezen,en dan naar buiten toe, inderdaad dat klinkt bekend.Zo voelt dat bij mij ook. Tja, tenslotte moet je er ook zelf aan werken.
Ik moet nu bijhouden hoevaak ik aan mijn haar zit. S,avonds op de 3e dag had ik het helemaal gehad, Ik hield het niet meer bij en ben afleiding gaan zoeken buitenshuis. Mc donalds was los en ik heb in de auto een flinke big mac menu verorberd. Toen ik thuis kwam ging ik nog even hier lezen en ik kon me op dat moment niet optrekken aan jullie stukjes, ik dacht; het lukt me nooit ,van alleen het bijhouden word ik al labiel .ik moest huilen en waarom??ach mischien kom ik daar wel doorheen.En word je ook sterker als je het laat.
groetjes lotte.Oja monique, proficiat met je zwangerschap!

bolleke
10 april 2002, 01:01
Hoi Lotte en Karin en anderen...

Lotte, heb ik nu begrepen dat jij met therapie begonnen bent, of was dat al zo... In elk geval, ik hoop voor jou dat je de moed vindt om door te zetten. En huilen meid, dat mag... laat die gevoelens maar naar boven komen... Dit bewijst alleen dat er vanbinnen iets aan het broeien is, er komt iets op gang en dat is een goed teken...
Je schrijft: "van alleen het bijhouden word ik labiel". Ik hoop dat je je niet te veel focust op de symptomen alleen, dat er ook aan het innerlijke gewerkt wordt. Ja, ik weet het ik, ben een ouwe zeurkous, maar ik blijf mijn visie verdedigen dat de kracht écht van binnenuit moet komen. Werken aan jezelf is een heel lange en vermoeiende weg, maar het loont de moeite!!! Echt waar... ik wens je veel moed. Schrijf maar als je d'er zin in hebt...

Wat mijn haar betreft, het is nu acajou.. en kort maar wel pittig. En inderdaad, door het feit dat er nu een donkerder kleurtje op zit, lijkt het echt wel voller. Ik voel me d'er heel goed bij, mijn dochters vinden het ook mooi en doordat het zo pas geknipt is, mooi egaal... zijn er geen 'uitstekertjes' en heb ik dus ook geen trekdrang... alles is 'perfect'...
Dit geeft moed om verder te vechten.

Karin,
Ivm dat 'afleidingsmanoever'...
Ik zocht vroeger inderdaad naar een 'vervanger'. Maar sinds ik 'stabiel' ben, is die vervanger niet meer nodig, in die zin dat ik niets 'tastbaars' in mijn handen moet voelen.
Als de drang komt opzetten is het beste (voor mij althans) om iets totaal anders te doen dan datgene waar ik mee bezig was. Niet altijd gemakkelijk, maar wel gemakkelijker dan je jezelf wijsmaakt. Probeer, in momenten van grote onrust, niet te veel op jezelf te vertrouwen in de zin van 'nog drie en dan stop ik'... want dat worden er gegarandeerd 30 of meer... Als de onrust er is dan ben je zwak, geef dat dan ook toe en heb geen vertrouwen in jezelf. Zoek iets anders, leid jezelf af. Als je tv aan 't kijken bent, ga dan strijken of de afwas doen. Als je een boek aan het lezen bent, leg het naast je neer en ga een kast opruimen... Zoek een bezigheid waarbij je jezelf totaal anders kan mee boeien, liefst iets wat je leuk vindt of wat je ontspant... ga wandelen, fietsen, probeer heel ontspannen op je bed te gaan liggen en jezelf bewust te worden van elke spier in je lichaam... luister naar muziek, bel naar een vriendin (tenzij je een 'telefoontrekker' bent..)
Voor mij is de beste uitlaatklep... schrijven (maar dat hadden jullie ondertussen al door)...
Eenmaal je minder trekdrang voelt, kan en mag je jezelf meer 'ruimte' geven, maar blijf op je hoede...
Ik heb periodes gehad waarbij ik heel veel trok toen ik op toilet zat. Dat was ook een plaats waar ik ongestoord mijn 'gangen kon gaan'. Op de duur was ik bang om naar het toilet te gaan, maar ja, een mens heeft nu eenmaal behoeftes... Toen had ik voor mezelf een oplossing gevonden. Vóór ik ging, zette ik eerst de waterkraan open... ik moest me dus haasten, anders kon ik de keuken of de badkamer opnemen... dat hielp... (want ik poets niet graag).
Wat een mens al niet bedenkt hé!

Oh ja, Karin wat ik nog wou zeggen, LEG DE LAT NIET TE HOOG!
Nu al voor jezelf beslissen dat je wil volhouden tot volgende week woensdag vind ik persoonlijk heel hoge eisen aan jezelf stellen. Doe het dag per dag... en geef jezelf niet op je donder als het een dag niet lukt, morgen is een nieuwe... Probeer te achterhalen waarom het niet lukte, en léér daaruit voor de volgende keer...

En nu ga ik slapen, het is al veel te laat.
Ik moet dringend wat minder schrijven, alhoewel... zolang ik niet van dit forum gegooid word...

Slaapwel, liefs, bolleke...

monique3
10 april 2002, 14:03
Hoe gaat het met jullie?
Met mij gaat het vandaag beter dan vorige dagen.
Wel heb ik nog steeds last van misselijkheid, maar die lijkt vandaag wat minder te zijn, heerlijk!!!!!
Ik wil jullie even bedanken voor jullie felicitaties, BEDANKT!!

En Bolleke, ik wilde even zeggen dat ik het geweldig vind wat je allemaal schrijft.
Ik, en de anderen hebben daar veel aan, dat weet ik zeker.
Je schrijft niet alleen dat het goed of niet goed gaat, maar ook nog hoe het je bezighoud i.v.m denken/voelen.
En dan je avontuur bij de kapper, ik vond het geweldig om te lezen.
ECHT STERK HOOR!!
Ga zo door, je goede gedrag werkt aanstekelijk, hoop ik.
En ik ben blij te lezen dat jullie zo postief staan tegenover een ttm-ontmoeting.
Madelief had het laatst al genoemd, en we zijn er op doorgegaan, dus nu is de vraag, wanneer en waar?
Ik kan eventueel wel de accomodatie verzorgen, maar als het niet te druk is mag het ook bij mij thuis.
Jammer dat we nog geen chat hebben, anders zouden we er een chatvergadering over kunnen houden.
Maar hier in het forum gaat het ook wel.
Dus.... suggesties welkom.
Ik zal trouwens een apart blokje aan maken voor dit vraagstuk, hahahaha!
Doeii monique3.

bolleke
10 april 2002, 23:50
Hallo Monique en de anderen,

Bedankt voor je lieve woorden. Ik ben blij dat je iets hebt aan de mijne. Soms denk ik wel dat ik te veel 'ruimte' hier voor mezelf inneem, maar ik voel me d'er zo goed bij... bij dat schrijven. Het is net of alles wat ik zo lang heb verzwegen nu naar buiten moet laten komen. Ik hoop dat anderen er ook iets aan hebben. Soms, als mensen een hele tijd niet van zich laten horen, dan voel ik me verveeld, denk dan dat ze zich bewust op de achtergrond houden...
Mensen, dit hoeft niet hoor, bij deze zijn jullie ook uitgenodigd om je gevoelens te delen.
Maar niets moet natuurlijk...
Het ga jullie goed, denk aan jullie.
Sterkte!
bolleke

lotte
11 april 2002, 00:47
he bolleke, wat krijgen we nou?teveel ruimte voor jezelf innemen? nee,nee, kom nou, Ik weet zeker dat ik ook voor andere spreek als ik schrijf dat jou stukjes erg prettig zijn om te lezen. herkenning misschien? Je vergeet mischien dat jij een van de weinige bent die al een stuk verder is en dit wilt delen.
Als ik voor mezelf spreek dan moet ik zeggen dat ik soms nogal gesloten ben. En op dit forum is het niet altijd even makkelijk om uitgebreid over jezelf te schrijven, zeker niet als je nog midden in je trektijd zit, laat ik maar zeggen.
Dan ben je dus snel uitgetypt, laat ik maar zeggen.
maar blijf vooral schrijven, niemand houdt zich voor die reden op
de achtergrond!groetjes lotte oJA nog even over die therapie; Ik ben dus in therapie en doe voornamelijk alleen proberen om van mijn haar af te blijven,Gedragstherapie heet dat geloof ik.
Om de twee weken moet ik terug en moet mijn huiswerk af.....:frusty:

karin_68
11 april 2002, 11:14
gisteren had ik een dagje verlof, ... en ik heb lekker heel wat zaken aangepakt. En zelfs niet getrokken !!! Yippie En, gewoon eens aan patrick gemeld toen mijn hoofd echt jeukte! Maar de jeuk ging uiteindelijk weer over. Ik ben er echt fier over.
Het is nu al een week.
Vandaag heb ik nu al wel wat meer risico's genomen, want ik moest eigenlijk mijn haar wassen, om de jeuk niet verder te laten komen, en ik had echt geen zin en tijd, dus we zien wel.
Trouwens, je hebt gelijk Bolleke, ... de 24-uren regel geldt hier. Alleen vandaag. Vandaag ga ik proberen niet te trekken, ik ga me ook proberen geen zorgen te maken over het verleden (wat ik in het verleden getrokken heb vb.) want daar kan ik niets meer aan veranderen, en ook niet over de toekomst. Ik ga enkel me om vandaag bekommeren. EN als het niet per dag lukt, dan eventueel per uur. Iets waarvan ik niet weet of ik het een heel leven kan volhouden, kan ik misschien wel een dag volhouden. Dus, alleen vandaag.

Bolleke bedankt voor je bijdrage. (En neen, ge neemt niet teveel plaats in, ... ikzelf vind jouw bijdragen altijd enorm inspirerend.). Ik ga dat ook proberen van me met iets anders bezig te houden, als de drang komt opzetten.
Alleen die telefoon, ja ik ben ook een telefoontrekster. Niet op de wc, helemaal niet.
Ik geloof trouwens, dat ik jou voorbeeld van de kapper ook ga volgen, ... ik ga ook nog eens gaan, alhoewel het nog niets bijgegroeid is. Ofwel, ga ik zelf mijn haar kleuren, en dan nog een 6-tal weken wachten.

Lotte, ik ken die moeilijke momenten, ... huilen mag gerust, en kan zelfs bevrijdend werken. Je moet gewoon in het reine geraken met jezelf, en dat vergt tijd. probeer van elk klein momentje dat je hebt te genieten. De zonneschijn komt wel terug !

Allee, ik ga nog wat werken, wie weet schrijf ik straks nog iets.

Sterkte allemaal !

bolleke
12 april 2002, 20:59
Hallo Karin, Lotte en anderen,

Ik vind dat jij op heel goede weg bent!Yippie En, gewoon eens aan patrick gemeld toen mijn hoofd echt jeukte!Dit vind ik nu heel belangrijk, dat je het gewoon kan zeggen.. verwacht nu geen antwoord van je partner, helpen kan hij niet, je moet het zelf doen, maar het is GOED dat je het kan zeggen, ik hoop dat hij geluisterd heeft... Vandaag ga ik proberen niet te trekken, ik ga me ook proberen geen zorgen te maken over het verleden (wat ik in het verleden getrokken heb vb.) want daar kan ik niets meer aan veranderen, en ook niet over de toekomst. Ik ga enkel me om vandaag bekommeren. Ik hoop dat je deze manier van denken kan blijven vasthouden! Het is een gezonde instelling en op die manier komt er een hoop energie vrij voor de dingen die écht belangrijk zijn, JIJ dus!

Lotte, je schreef;
En op dit forum is het niet altijd even makkelijk om uitgebreid over jezelf te schrijven, zeker niet als je nog midden in je trektijd zit, laat ik maar zeggen. Ik begrijp je volkomen Lotte. Bij mij gaat het schrijven nu wel makkelijker omdat ik zo positief ben, omdat het me lukt, omdat ik de kracht voel, niet alleen voor mezelf maar ook voor jullie. Maar toch is het belangrijk dat je óók blijft schrijven als het minder goed gaat. Want het is in die moeilijke periodes dat je extra steun nodig hebt. Die steun kan je hier krijgen... Wees niet verlegen, vraag gewoon om aanmoediging, vraag om aandacht, begrijp me niet verkeerd... ik bedoel gewoon, als jij nood hebt aan een opbeurend woordje, vertel het ons dan, alles is beter dan trekken, plukken! Te veel ontzien we onszelf... dit is niet nodig! Jij bent de moeite, jij bent het waard om geholpen te worden, oké?!

Toen ik Monique voor het eerst 'ontmoette' op het internet (begin december) had ik net een hele zware terugval gehad. Ik was echt aan het einde van mijn latijn, maar ik bleef schrijven en contact met haar zoeken (zie ocd-vriendenkring)... Uiteindelijk ben ik er bovenop gekomen, meer zelfs, ik heb terug 'zin' kunnen geven aan de ttm... goed hé Monique, (we zijn een beetje trots hé!)

Ik hoop jullie allemaal te ontmoeten!
Liefs, bolleke

eus
12 april 2002, 23:44
Dag lieve mensen,
Een tijd terug ging het zo goed met mij, momenteel wat minder. (qua trekken)
Ik lijk dit toch moeilijker te accepteren. Tegen iedereen kan ik zeggen dat alle gevoelens er mogen zijn, dat je ook mag laten blijken als het niet zo lekker met je gaat etc. maar tegen mezelf vind ik dit toch moelijk.....
Momenteel trek ik veel, hierbij voel ik me haast onverschillig, en ik vind het rottig om me onverschillig te voelen. Ik denk dan dat ik toch nooit kan stoppen, en dan heb ik gewoon scheit aan alles.
Ik lees de berichten van mensen die het al wel zo goed lukt, en ook karin die nu al 9 dagen zo goed gaat en dan geef ik er in mijn gedachten zo'n negatieve draai aan. Dat vind ik niet leuk, maar mijn denken is nu gewoon meer negatief.
Ik heb nu niet eens de kracht om tegen mezelf te zeggen; morgen trek ik niet.
Het maakt allemaal toch niet uit, al hou ik het een paar weken vol, de terugval komt hoe dan ook en dan sta ik weer aan het nulpunt. Tja, ik weet niet wat ik moet schrijven.
Weet je wat nou wel raar is, dat er wel een aantal leuke dingen voor mij gebeuren. Ik heb een nieuwe baan op een hele leuke plek en ook heb ik een nieuwe huisje, hardstikke leuk!! Verder ga ik lekker opvakantie met m'n vriendin en heb ik het helemaal niet bijzonder druk, dus dan snap ik al helemaal niet waarom ik zoveel trek/heb getrokken??
Nouja, als ik jullie berichten lees dan denk ik wel telkens wat een fantastische mooie mensen jullie zijn.
Dag groetje van eus.

bolleke
13 april 2002, 00:04
Lieve lieve Eus,
Wat mis ik je woorden!
Ook jij bent een bijzonder goed mens hoor.
En dat het nu 'even' niet lukt met de ttm, dat gevoel kennen we toch allemaal!!! Het hoort er gewoon bij hoe kakkig we dat ook vinden. Je bent er gewoon, op dit moment, niet aan toe...
Maar voor niemand is de strijd hopeloos, echt waar. Als ik me herinner hoe je schreef, dan weet ik zeker dat er diep vanbinnen in jou heel veel kracht zit! Alleen heb je die nu misschien voor andere dingen nodig... Je klinkt negatief, je zegt dat je je onverschillig voelt... dit gaat voorbij, echt waar. Ik denk dat ieder van ons dit kan beamen.
Het is natuurlijk moeilijk om, als het je niet goed lukt, dan berichten te lezen van andere mensen bij wie het nu wél lukt, maar neem dit dan aan als een teken dat er HOOP is! Ik ben er ook maar beginnen in geloven toen ik las dat andere mensen het wel konden. Ik heb 30 jaar gevochten Eus, dat is lang hoor... maar je mag het echt niet opgeven. Ik wil je steunen, wil dat je weet dat je niet alleen bent met je gevoelens, oké?!
Dat je nu, uitgerekend als je leven voor de rest zo leuk is, meer trekt én daar onverschillig bij bent... tja, we moeten ook niet proberen alles te begrijpen en alles te verklaren...
Voel je goed met alles wat je beleeft rondom jou, denk niet aan het niet-trekken morgen want inderdaad, dit is misschien niet het juiste moment om daar je energie in te steken. Als die tijd er is, dan zal je dat zelf wel aanvoelen en dan kom je terug, vast en zeker, sterker dan voorheen!

Ik geloof in jou meid!
Laat je nu maar een beetje meedrijven met de golven, probeer niet tegen te spartelen...
Liefs, bolleke

eus
13 april 2002, 00:20
Dag lieve Bolleke,
Bedankt voor jouw woorden, doen me goed.
Echt fijn.
Ik hoop dat we binnenkort weer meer uitwisselen, tot die tijd laat ik me inderdaad maar meedrijven op die golven, en niet teveel tegenspartelen....
Bevalt je nieuwe 'look' je nog. Vast wel he?
liefs van eus.

ilseke
13 april 2002, 09:14
Hallo meisje,
het doet me pijn om te lezen dat het momenteel niet zo goed met je gaat! Jij die ons altijd een hart onder de riem steekt wanneer we in een dip zitten! Dit is een van die mindere momenten die we allemaal meemaken zeker? Maar leuk is anders!
Ik ben blij te horen dat je een toffe job gevonden hebt en uitkijkt naar een leuk huisje. Het feit van toch een sterke trekdrang te hebben zelfs tijdens gelukkige momenten...wie zal het zeggen?
Het is niet iets dat we enkel doen bij stress of ongelukkige periodes (ik doe het zelfs op mijn vrije dag wanneer ik geen enkele zorgen heb)
Het feit dat je al eens hebt KUNNEN stoppen is dat je de sterkte in je hebt en misschien moet deze de tijd krijgen opnieuw boven te komen! Zo'n vakantie kan deugd doen en misschien krijg je daar een energiestoot van jewelste door!!!;)
Waar gaat de reis naar toe (gewoon nieuwsgierigheid)?
Eusje, geniet van de reis, geniet van jezelf en -zoals ik weet uit ondervinding- op reis gaan met een vriendin is altijd heel wat afkletsen en giechelen!
Tot later,
Liefs,
Ilse:)

karin_68
15 april 2002, 10:52
Hoi Eus,

Ik begrijp gje gevoelen erg goed. Ik heb dat een tijdje geleden ook gehad. Onverschillig, niets kon me nog interesseren, en trekken, trekken, trekken, ... Enne, ik weet nog dat ik de vorige keer dat ik naar de therapeut ben geweest haar ook heb gezegd dat ik nog niet eens op 1 dag niet trekken geraakte, ondanks dat ik nu toch al wat meer sliep, enz. ... Zelfs niet met plakkertjes rond mijn vinger.
Zij heeft dan samen met mij overlopen welke middelen er allemaal konden werken om aan die eerste dag te geraken, en vanaf de dag erna ben ik nu trekvrij.
Ik weet ook, een terugval is niet leuk, en je kan wel eens bij de pakken gaan zitten, en tegen jezelf zeggen, wat maakt het uit, er bestaat toch een kans dat ik terug val. Maar in zulke momenten moet je er ook aan denken dat een terugval misschien ook de bedoeling heeft ervan te leren, en dat je er achteraf misschien sterker uitkomt.
Bovendien, er is ook altijd ergens een kans dat je niet terug valt.
Wie weet zit je nu dichtbij een punt van ommekeer, je weet maar nooit.

vr. gr. en sterkte