PDA

View Full Version : Fantastisch !


Isabelle
11 april 2002, 18:12
Hallo iedereen,

Gisterennacht ben ik hier op dit forum heel onverwacht verzeild geraakt....en ja, ik ben daar bovenop de 250e! :-) Graag wil ik ook met jullie in contact komen en ook mijn ervaringen delen met jullie. Alleen...het lijkt me vrij moeilijk. Ik wil er zeker over praten , dat is het hem niet..maar zo gemakkelijk is het niet. Ik ben een 18jarige studente (studeer Pedagogiek in Gent, jaja nog een Belgische :-)) en heb sinds mijn 10e ttm. Het is nog maar sinds een jaar of 2 dat ik weet dat die 'vreemde tic' , een naam heeft en nog een grotere opluchting is dat ik nu ook zekerheid heb, dat ik helemaal niet alleen ben. Ik heb al verschillende therapeuten achter de rug ...maar nog steeds is het dat niet..Het valt me nog altijd moeilijk om er over te gaan praten. Ik wordt er al zenuwachtig van als ik er maar aan denk dat ik er over moet praten. Bang voor vreemde reacties. Ik draag dan ook meestal sjaaltjes die de kale plekken en de wondjes te verbergen (en dat zijn er toch heel wat..) Er zijn heel weinig mensen die weten wat ik heb, ik denk zelf dat mijn ouders nog steeds denken dat het 'gewoon' een tic is en gewoon kwestie is van karakter hebben en niet meer aan mijn haren zitten trekken. Het gaat al stukken beter dan vroeger, nu trek ik enkel nog haren uit als ik alleen ben...maar jullie weten ook wel hoeveel schade enkele uurtjes haartje voor haartje uittrekken kan berokkenen...Thuis wordt er niet overgesproken..
De blokperiode komt er weldra aan voor mij, dan is het haartrekken een ware ramp! Is logisch ook, ben dan ook heel erg gespannen, ben altijd alleen,...Ik kan me ook amper concentreren om degelijk te studeren want ik trek de hele tijd mijn haren uit (steeds op zoek naar dat juiste haartje om mét de haarwortel uit te trekken , soms zijn het ook wel hele plukken van meer dan twintig haren...). Ik vrees daarvoor ook het ergste voor mijn examens. Ik kan daar met niemand over praten...want ja, is flauw excuus zullen ze denken... Ze kan niet studeren omdat ze voortdurend haar haren uittrekt...! Misschien zijn hier wel mensen die tips kunnen geven om tijdens het studeren wel geconcentreerd te kunnen blijven en niet voortdurend te zitten 'plukken'.

Ik hoop dat ik met jullie in contact kan komen en zo elkaar te kunnen steunen en helpen. En nee, wij zijn geen bende zielige mensen!!!

vele groetjes,

Isabelle***

bolleke
11 april 2002, 20:22
Hoi Isabelle,

Welkom bij ons 'clubje', was wel even schrikken zeker toen je deze nacht dit forum vond?! Ik herken het gevoel...
Ik ben bolleke, schrijf een beetje veel, maar voor mij is dat een vorm van therapie. Ik ben 44, heb twee dochters van 15 en 18, (dus ik kon je moeder wel zijn, haha) maar laat je hierdoor niet afschrikken! TTM kent geen leeftijd...
Zelf ben ik van Gent, maar woon al 23 jaar in Antwerpen... hoe dan ook, mijn roots liggen in Gent! Heb daar ook gestudeerd, maar dat is (alweer) een verhaal apart (oeps, daar gaat ze weer, denken de anderen nu! Sorry hé...)

Wat ik wou zeggen; ik moet je enorm bewonderen dat je het ondanks de ttm toch aangedurfd hebt om zulke studies aan te vatten! Maar ja, nu komt de moeilijke periode aan hé. En dat je al angst hebt, op voorhand, is niet zo'n goede start... je creëert als het ware al de onrust voor jezelf. Probeer dus in een rustige omgeving te leren... en neem op tijd ontspanning. Maar dat is natuurlijk gemakkelijk gezegd als de druk boven je hoofd hangt!
Je vraagt een aantal tips om geconcentreerd te blijven...

Leg voor jezelf de lat niet te hoog, probeer de blokperiode regelmatig te onderbreken, zet een minuterie en neem vb na 50 min blok 10 min pauze, zorg ervoor dat je bureau, behalve je boeken en wit papier, leeg is... neem een pen of potlood in je schrijfhand en leer zoveel mogelijk door schema's of notities te maken, neem ondertussen iets in je andere hand, een voorwerp waar je waarde aan hecht, drink geen koffie of cola, ook geen light producten, wordt het laat op de avond en de spanning wordt te groot, ga dan slapen en zet je wekker 's morgens vroeg 4 of 5 uur... dan is de trekdrang minder, doe pleisters (plakkers) om je 'trek-vinger', smeer gel door je haar (op die manier geef je je haar een andere structuur en vind je minder 'goede' haren)...
Verder kan je ook even kijken op de site van Tourette (ttm wordt wel eens gelinkt aan Tourette, alhoewel ik daar persoonlijk anders over denk). Op het forum werd ooit de vraag gesteld door een student wat hij als alternatief (voor medicijnen) kon innemen om zich beter te kunnen concentreren. Het antwoord van Vera kan ook jou misschien helpen (www.tourette.be). Zie op 13 jan. 02/ vraag van ene Steve Decloedt (je kan ook rechtstreeks naar hem mailen)

Verder is er ook nog de website van gedragstherapeuten; (www.vvgt.be) Daar kan je oa de volgende therapeut vinden;
De Raedt Rudi
Vakgroep Gedragstherapie en Psychologische Begeleiding
Universiteit Gent
Henri Dunantlaan 2
9000 Gent
tel 09/ 264 64 47 Fax 09/ 264 64 89
E-mail; Rudi.DeRaedt@rug.ac.be

Je zegt dat je er moeilijkheden mee hebt om er over te praten... dat is héél normaal. Weet alleen dat je je hier niet hoeft te schamen, wij weten wat je voelt, wij kennen het allemaal, wij begrijpen je, oké?!!

Nog één belangrijk punt; zet je aandacht op je examens en probeer zoveel mogelijk de ttm te negeren. Zelfs als je trekt, dan is dat zo en dan mag je jezelf niet de grond inboren of minderwaardig vinden! Ik ben er zeker van dat jij de moeite waard bent. Geef jezelf niet op je kop als je -dit keer- niet kan winnen van de ttm... na vandaag komt morgen en ooit lukt het wel. Maar de tijd moet rijp zijn, dus vind jezelf geen mislukkeling als het NU niet lukt!!!

Als je jezelf niet meer onder controle hebt en je hebt nood aan steun en een aanmoedigend woordje, SCHRIJF dan naar dit forum, wij zijn er voor elkaar!!!
Ik ben blij voor jou dat je ons nu al gevonden hebt!

Heel veel succes!
Bolleke

Isabelle
11 april 2002, 21:44
Hey Bolleke,


Fantastisch dat enthousiasme van jou... (herken een stukje van mezelf daarin ;-), laat me dikwijls in mijn enthousiasme meeslepen..) Bedankt , het pept echt wel op!

Wat betreft die therapeuten(maar nog nooit echt een gedragstherapeut), ik heb er eigenlijk ook al een stuk of 3 achter de rug...gezinstherapie, gesprekstherapie, psychotherapie (+medicatie, die ik nog steeds neem...)..maar nergens heb ik me eigenlijk echt goed bijgevoeld. Heb nu weer stap gezet om iemand anders te gaan opzoeken die me misschien wel beter kan helpen... . Het grote probleem bij mij is, dat daar niemand iets van weet van al die therapieën etc.. enkel mijn vader (hou mijn moeder daar liever buiten, ik weet dat ze daar heel gevoelig aan is...).

De examens....ik ben al zo'n nerveus iemand! :-) De studie die ik gekozen heb, is echt wel iets dat ik wil. Ik wil niet dat die ttm mij dat zal tegenhouden...maar het wordt moeilijk. Veel sterker dan mezelf... maar jullie weten dat ook beter dan wie dan ook hé. En ik zal me vooral veel discipline moeten opleggen...ben nu al zeker van een tweede zit , och als het me troost mag wezen, ik zal de enige niet zijn zeker ? ;-)

En het feit dat je zoveel schrijft, zal niemand storen ! Echt werkt heel motiverend en zoals jezelf zei , voor jou is het ook een soort therapie...we kunnen er maar beter van worden !

Bedankt voor de tips...!(de handschoenen en de mutsen hebben ook nooit geholpen zeker? :-) )

vele groetjes

isabelle ***

karin_68
12 april 2002, 09:25
Hoi Isabelle,

Welkom.
Ik ken je angst voor de blok. Voor mij was dat ook een vreselijke periode. (alhoewel ik in Leuven heb gestudeerd, dus, zelfs daar ... :) )
Ik denk dat Bolleke gelijk heeft dat je nu je best niet teveel zorgen maakt over hoeveel je zal trekken. Blok is nu eenmaal een moeilijke periode (en bij mij was dat ook altijd de max van het trekjaar, als je het zo kan noemen.)

oeps, ik zal me eerst voorstellen, ik ben Karin, ben van de buurt van Antwerpen, ben 33 jaar (bijna 34, dus ik weet eigenlijk niet meer wat zetten, 33 of 34), heb een zoontje van 5, en heb al ttm sinds mijn 13e. (om meer precies te zijn, mei of juni van het jaar dat ik 13 ben geworden. Ik kan me ook nog perfect het moment waarop ik begon te trekken voor de geest halen.)

Hetgeen Bolleke zegt van de cola en koffie, ja, dat is eigenlijk een feit. Ik heb koffie voor mezelf vervangen door kamille- en lindethee (zonder suiker). Dat was in het begin wel even wennen, maar nu vind ik het zelfs lekker.
Iets dat voor mij ook een enorme trekdrang geeft is chocolade. (en ik ben een chocaholic).
Dat met die plakkertjes rond je vingers, zoals Bolleke je heeft voorgesteld heeft bij ook geholpen, ... (en ook mijn haar nat maken, dus vrij frequent wassen. De massage is goed, en het voelt ook weer anders aan).
Als je zegt dat je ook nogal wat wondjes krijgt, zou ik eerder geen gel erop smeren, maar eerder een shampoo of conditioner gebruiken die ontsmettend werkt, en anti-irritatie. Shampoo's op basis van Aloe Vera (zoveel mogelijk Aloe Vera, ik kan je wel een website doorgeven waar je die kan bestellen. Is volgens onderzoek enorm verlichtend). En ook een conditioner met ethoxydiglycol (Tea Tree Oil) kan verzachtend helpen. Dit kan je ook via internet bestellen.

Allee, ik ga je nu verder late, want ik heb de indruk dat dit stukje wel erg lang wordt.

vr. gr. en sterkte

ilseke
12 april 2002, 13:28
Laat ik mij even voorstellen,
mijn naam is Ilse(ke) ben 29 jaar (eigenlijk pas over een paar dagen maar allé) en trek al zo'n 11 jaar.
Ik ben van Gent een ga in therapie in het centrum Keizersvest. (gelegen op de ring rond Gent)
Ik trok ook al toen ik nog studeerde en toen wist ik nog niet dat ik ttm had, ik stond er ook niet zo bij stil! Ik trok maar en mijn haar werd alsmaar dunner en korter (ook ik heb sjaaltjes gedragen)
Zoals Bolleke zegt zou ik tijdens het studeren rustpauzes inlassen (eens een frisse neus halen of iemand opzoeken of even naar deze site surfen... )
Aangezien ik al schrijvende leer, was 1 hand al niet vrij.
Misschien kan je je hand af en toe onder je bil leggen (als het ware op je hand gaan zitten) Maar ik denk dat je je tijdens deze stressvolle periode niet moet toeleggen op het afleren van ttm, probeer je in de eerste plaats op je studie te concentreren, anders wordt het naar mijn gevoel te belastend voor je!
Ik hoop dat de examenperiode vlug achter de rug is en je daarna een niet al te grote 2de zit hebt (wie weet helemaal geen 2de zit?)

Tot later
Ilse
;)

Diable
14 april 2002, 19:41
Hoi!

Ook ik ben nieuw hier en ik herken het bovenstaande ontzettend.
Ik vind het nog moeilijk om zomaar op een forum mijn hele hart te luchten, dus als jullie het ok vinden doe ik wat dat betreft nog rustig aan. Ik gebruik ook nog even een schuilnaam, dat voelt wel prettig.

Ik heb een homepage over ttm van ene monique gevonden en ik heb haar gemaild. Ik heb het vermoeden dat zijn de monique is dit ook op dit forum rondscharrelt.

Het is wel een opluchting te merken dat er lotgenoten zijn, maar het is ook erg verwarrend. Ik moest erg huilen toen ik dit allemaal zag.

bolleke
14 april 2002, 21:28
Dag Diable,
Doe het maar allemaal rustig aan... dit forum vinden, is een beetje 'thuiskomen', dus wees welkom...
Je mag natuurlijk een nicknaam gebruiken, doe ik ook, alhoewel het voor mij nu niet meer hoeft. Dus je ziet, op een paar maanden tijd kan er veel gebeuren. Maar het hoeft allemaal niet zo snel te gaan, ga gerust je eigen weg en kies je eigen tempo. We hebben allemaal dezelfde 'kwaal', en voor ieder van ons zal de weg 'anders' zijn, volg je eigen weg, maar weet dat je ondertussen 'strijdmakkers' hebt! Oké!?
En huil maar, het mag, het kan... het lucht op en geeft een stukje bevrijding, doe maar...
Lieve groet, bolleke
Tot schrijfs?

Diable
14 april 2002, 22:09
Lieve Bolleke,
Dankjewel! Het is moeilijk om aan mijn probleem toe te geven en te erkennen dat ik er tijd voor nodig heb. Weg stoppen was veel makkelijker. Als ik er maar niet aan denk voel ik me wel ok, maar zodra ik er aan denk voel ik me erg ongelukkig, er is dus toch wel iets aan de hand.

Ik heb mijn vader gebeld om te vertellen dat ik meer informatie gevonden heb en dat ik in de war ben, hij reageerde wat lauw. Het enige dat hij er op te zeggen had was dat mensen op een forum vaak niet "echt" zijn. Hij zegt dat ik een kritische wetenschappelijke houding moet houden. ja duh. Maar hij snapt het probleem dus eigenlijk gewoon niet anders zou hij niet zo stom reageren. Mijn vriend is daar toffer in, die leest wel wat ik hem voorschotel en hij wil het graag begrijpen.

Weet je misschien een goede homepage met duidelijke uitleg voor famillie? Dan kan ik mijn vader daar eens naar laten kijken, wieweet helpt het. Mocht ik beslissen weer in therapie te gaan (al zou ik nog niet weten waar, bij wie en wat voor soort therapie) dan is hij ook degene die dat moet betalen, dus tja...

Verder zou ik zelf graag een goed boek er over lezen, maar de boeken die ik via internet kan bestellen zijn wat te duur voor mijn studentenbudget. Er moet toch ook iets in de winkel te koop zijn?

monique3
14 april 2002, 22:11
Welkom namens mij, Monique3.
Fijn dat jullie erbij zijn.
Als er dus weer een ttm-ontmoeting komt, dan komen jullie toch ook zeker?
En Diable, heb je mijn website gevonden?
www.tricho.suripages.com

Wat leuk, als je nog iets te vragen hebt, dan hoor ik het wel.
In ieder geval, hoop ik dat jullie net zoveel aan dit forum hebben als wij.
Succes en sterkte, monique3.

Diable
14 april 2002, 23:06
ja, ik ga hem meteen aan mijn vader mailen. Ik heb je ook een mailtje gestuurd voordat ik dit forum vond.

bolleke
14 april 2002, 23:13
Hoi Diable,
...en zeg maar tegen je vader dat wij allemaal 'echt' zijn, van vlees en bloed, met haar of zonder haar, maakt niet uit, wij zijn er voor elkaar!!!
Slaapwel... bolleke

Isabelle
14 april 2002, 23:19
Hey diable en alle andere tuurlijk ook,

Leuk voor je dat je vriend openstaat voor jou en dat hij probeert te begrijpen wat die ttm nu juist is. Mijn ouders zijn er in ieder geval niet over te spreken... al een paar keer geprobeerd een gesprek over te beginnen maar tevergeefs. Ik neem ze dit eigenlijk niet echt kwalijk, ze staan er eigenlijk ook een beetje machteloos tegen en ik weet ook wel dat ze er bezorgd over zijn, maar thuis kan er gewoon niet over gesproken worden. Gelukkig heb ik ook wel een paar vrienden (niet veel hoor , 2 goeie vriendinnen van me, ben al blij dat ik die heb!) met wie ik er over kan praten (vrienden zijn toch nog anders dan welke therapeut dan ook!) en daar heb ik ook al heel veel aan! :-)

hou jullie goed iedereen!


vele groetjes,
isabelle*