pindakaas
8 mei 2004, 10:39
Cupido vervaagt man-vrouw verschil
Mensen die in hun blinde verliefdheid roepen dat de geliefde ‘zo goed bij hen past’ en dat ze elkaar ‘zo goed aanvoelen’, hebben misschien gelijk. Tijdens de verliefdheidsfase lijken man en vrouw meer dan ooit op elkaar, hormonaal gezien.
Vierentwintig verliefde Italiaanse mannen en vrouwen die zich lieten prikken voor de wetenschap, hadden de vlinders duidelijk in het bloed zitten. Vergeleken met controlepersonen die met beide benen op de grond stonden, hadden alle verliefde vrouwen meer van het mannelijk geslachtshormoon testosteron. Mannen juist minder.
“Het is alsof verliefdheid tijdelijk de sekseverschillen uitschakelt,” schrijven de onderzoekers Donatella Marazziti en Domenico Canale van de Universiteit van Pisa in het tijdschrift Psychoneuroendocrinology. “Bij mannen verzacht het sommige mannelijke kenmerken, terwijl ze die in vrouwen versterkt.” Man en vrouw komen zo dichter bij elkaar te staan.
Het hormonale verschil lag niet aan een overmaat aan seks, want de controlegroep had even vaak seks als de verliefden. Bovendien, zorgt seks bij mannen juist voor meer testosteron.
Het is niet alleen zoetsappige eensgezindheid die door de verliefde bloedbanen stroomt. Ook het stresshormoon cortisol rees de pan uit. Volgens Marazziti en Canale past dat bij de spanning – zowel stress als opwinding – die bij verliefdheid komt kijken. Nieuw is nu eenmaal eng, maar de lichamelijke spanning kan de verliefden ook juist over de drempel en in elkaars armen drijven. Stresshormonen stimuleren namelijk de afgifte van het hormoon oxytocine, dat weer de liefde en zorg voor anderen bespoedigt.
Kortom, er zitten twee nieuwe pijlen op de boog van Cupido. Testosteron verkleint tijdelijk de kloof tussen man en vrouw, en stresshormoon geeft het zetje om over de kloof heen te springen. Net als eerder ontdekte pijlen lijke ze allemaal gericht op één doel: laat de verliefde een gevaarlijk risico nemen en zich blootgeven aan een wildvreemde.
Enkele jaren geleden won Marazziti een IgNobel prijs, toen ze de gelijkenis aantoonde tussen verliefdheid en obsessief-compulsieve stoornis. Zowel in het brein als in gedrag: “veelvuldige en indringende gedachten aan en beelden van de ander, en allerlei gedragspatronen om een wederzijdse reactie op te wekken. Tel daarbij de hersenmetingen die neurowetenschapper Andreas Bartels maakte: als je verliefd bent, wordt het beloningscircuit van het brein prettig gestimuleerd zodra je je geliefde ziet. En dat laatste restje gezonde twijfel, dat gaat overboord doordat verliefdheid de hersendelen voor kritische beoordeling uitschakelt.
Helaas is de ontoerekeningsvatbaarheid van korte duur. De vierentwintig Italiaanse proefpersonen bij wie verliefdheid de man/vrouw kloof verkleinde, waren pas zes maanden of korter verliefd. Een à anderhalf jaar later waren hun hormoonniveau’s weer terug bij af en moesten ze met echte liefde en goede wil de kloof overbruggen.
Bron: VPRO: afdeling wetenschap (http://www.vpro.nl/wetenschap/index.shtml?3626936+4257491+17537525)
Mensen die in hun blinde verliefdheid roepen dat de geliefde ‘zo goed bij hen past’ en dat ze elkaar ‘zo goed aanvoelen’, hebben misschien gelijk. Tijdens de verliefdheidsfase lijken man en vrouw meer dan ooit op elkaar, hormonaal gezien.
Vierentwintig verliefde Italiaanse mannen en vrouwen die zich lieten prikken voor de wetenschap, hadden de vlinders duidelijk in het bloed zitten. Vergeleken met controlepersonen die met beide benen op de grond stonden, hadden alle verliefde vrouwen meer van het mannelijk geslachtshormoon testosteron. Mannen juist minder.
“Het is alsof verliefdheid tijdelijk de sekseverschillen uitschakelt,” schrijven de onderzoekers Donatella Marazziti en Domenico Canale van de Universiteit van Pisa in het tijdschrift Psychoneuroendocrinology. “Bij mannen verzacht het sommige mannelijke kenmerken, terwijl ze die in vrouwen versterkt.” Man en vrouw komen zo dichter bij elkaar te staan.
Het hormonale verschil lag niet aan een overmaat aan seks, want de controlegroep had even vaak seks als de verliefden. Bovendien, zorgt seks bij mannen juist voor meer testosteron.
Het is niet alleen zoetsappige eensgezindheid die door de verliefde bloedbanen stroomt. Ook het stresshormoon cortisol rees de pan uit. Volgens Marazziti en Canale past dat bij de spanning – zowel stress als opwinding – die bij verliefdheid komt kijken. Nieuw is nu eenmaal eng, maar de lichamelijke spanning kan de verliefden ook juist over de drempel en in elkaars armen drijven. Stresshormonen stimuleren namelijk de afgifte van het hormoon oxytocine, dat weer de liefde en zorg voor anderen bespoedigt.
Kortom, er zitten twee nieuwe pijlen op de boog van Cupido. Testosteron verkleint tijdelijk de kloof tussen man en vrouw, en stresshormoon geeft het zetje om over de kloof heen te springen. Net als eerder ontdekte pijlen lijke ze allemaal gericht op één doel: laat de verliefde een gevaarlijk risico nemen en zich blootgeven aan een wildvreemde.
Enkele jaren geleden won Marazziti een IgNobel prijs, toen ze de gelijkenis aantoonde tussen verliefdheid en obsessief-compulsieve stoornis. Zowel in het brein als in gedrag: “veelvuldige en indringende gedachten aan en beelden van de ander, en allerlei gedragspatronen om een wederzijdse reactie op te wekken. Tel daarbij de hersenmetingen die neurowetenschapper Andreas Bartels maakte: als je verliefd bent, wordt het beloningscircuit van het brein prettig gestimuleerd zodra je je geliefde ziet. En dat laatste restje gezonde twijfel, dat gaat overboord doordat verliefdheid de hersendelen voor kritische beoordeling uitschakelt.
Helaas is de ontoerekeningsvatbaarheid van korte duur. De vierentwintig Italiaanse proefpersonen bij wie verliefdheid de man/vrouw kloof verkleinde, waren pas zes maanden of korter verliefd. Een à anderhalf jaar later waren hun hormoonniveau’s weer terug bij af en moesten ze met echte liefde en goede wil de kloof overbruggen.
Bron: VPRO: afdeling wetenschap (http://www.vpro.nl/wetenschap/index.shtml?3626936+4257491+17537525)