ik hou niet meer van mezelf!

[Wendy'83]

hoi allemaal,

ik heb gister een gesprek gehad met mijn ouders bij een maatschappelijk werk.het gesprek verliep erg goed en we kwamen op een paar punten uit: er werdt veel gesproken over dat ik mijn eigen rust en wil voorop moet zetten op dit moment doe ik alles voor anderen terwijl ik het misschien helemaal niet wil, ik moet dit en ik moet dat doen. ik wil hier van af komen want het vreet ontzettend aan me er werdt me ook de vraag gesteld :hou je wel van jezelf nou ik moest even diep nadenken maar mijn antwoord was nee. ik heb dus bepaald geen respect voor wie ik ben.ik wil graag van af gister af aan mijn eigen belangen voor op zetten en eens aan mezelf denken het klinkt erg egoistisch maar zo is het niet. ik heb zelfs dagen gehad tijdens mijn stage dat ik smorgens om 7 uur begon met werken tot savonds 8 uur nou ik holde mezelf voorbij en op het eind werdt ik naar huis gestuurd over vermoeid en onder de stress.op dit moment ben ik ook heel erg afhankelijk van mensen alleen red ik het niet.ik moet gewoon weer op het goede pad gezet worden en iets wat ik voormezelf kan doen om zo mijn rust te vinden en mijn wil voorop zetten en niet dansen naar hoe iedereen het maar wil.ik ga binnenkort met gedragstherapie starten bij het riagg en ik hoop dat daar wat uit kan komen.zijn er hier ook mensen die mijn verhaal herkennen?
ik blijf ook nog steeds aan mn haar plukken ik kan gewoon niet voormezelf zeggen van ik stop ik doe het niet meer.mijn haar blijft nog steeds mijn steunpunt.mijn vriend en mijn ouders vinden het erg moeilijk dat ik dit doe ze snappen gewoon niet dat ik mezelf pijn wil doen.

is er iemand die hier antwoord op kan geven?

liefs wendy

[karin_68]

Lieve Wendy,

Ik kan je enkel zeggen dat ik het herken, en ja, dat je ergens zult moeten leren van jezelf te houden.
Ik denk trouwens, dat niet van onszelf houden, een eigenschap is van de ttm.
Ik herken heel goed je houding, en dat was nu uiteindelijk ook het grote punt waarom ik naar een therapeut ging in oktober. Ik ben er nu al 10 keren geweest, en ja, het gaat beter. Ik heb geleerd meer van mezelf te houden. Er is nog een grote weg te gaan, maar het is al beter.
Trouwens, dat je zegt dat je meer voor anderen zorgt dan voor jezelf. Je moet echt leren jezelf voorop te zetten.
Bij mij was de grote herkenning het boek: 'Als hij maar gelukkig is '
Ik hoop dat het riagg voor jou iets kan betkenen, dat je ginds bij mensen terecht komt waar je je goed bij voelt, ...
En ach, als je nu nog trekt, ... er zal een tijd komen dat je je dan rustiger gaat voelen, en dat het gaat om niet te trekken. Je moet ook met jezelf meer in het reine komen misschien.

geef jezelf niet op de kop dat het niet gaat !

sterkte!

[ilseke]

jouw verhaal spreekt -denk ik- voor een groot deel op ons ttm-lotgenoten. Ook ik heb een periode gehad dat ik mezelf echt niet meer kon verdragen en hoe hard de buitenwereld ook blijft zeggen dat je een leuke meid bent met enorm veel capaciteiten, dit veranderd niets aan je zelfbeeld op dat ogenblik!
Ik kon het ook niet alleen aan en ben toen in therapie gegaan (was daarvoor eigenlijk al in therapie bij een psychiater, maar het enige dat die deed was prozac voorschrijven. Niets voor mij).
De therapie die ik toen gevolgd heb was ook gedragstherapie + werd er gewerkt aan een paar oorzaken die mijn laag zelfbeeld creëerden. Voor mij was dit een grote hulp, maar zoals je misschien al gemerkt hebt op dit forum is dit voor ieder individu verschillend. Ik vind het wel al een hele stap dat je hulp gezocht hebt want in die poel van negatieve gevoelens is het niet gezond om te blijven in peddelen.
Ik ga over 2 uur voor het eerst na 2-3 jaar terug in therapie (bij dezelfde psychologe) want ik ben al geruime tijd hervallen en durf nu eindelijk toe te geven dat ik het niet alleen aankan.
Ook ik heb een goede steun aan mijn vriend en 2 vriendinnen, maar zij kunnen niet meer doen dan mij op mijn vingers te tikken en er te zijn voor mij.
Wendy, ieder van ons is de moeite waard maar wij zijn waarschijnlijk veel te gevoelige wezens (dat kan ons echter niet verweten worden)
Ik heb geleerd -na veel vallen en opstaan- dat het leven toch de moeite is voor om door te zetten!
Ik ga je één ding bekennen. Ik heb een aantal jaren geleden een zelfmoordpoging ondernomen en op een gegeven moment (dit heb ik waarschijnlijk al eens op dit forum neergeschreven, sorry hiervoor) heb ik echt een beeld gezien in mijn hoofd waarna ik zelf hulp heb gezocht. Dit beeld toonde mij een zonnige ochtend waarop mijn vriend en ik gezellig aan de ontbijttafel zaten. Ik voelde zo de gloed van die warme zonnestralen op mijn huid en verlangde daar zo naar. Toen besefte ik dat ik wou blijven leven!!!
Ik wil je gewoon laten weten dat wij allemaal door een zwart gat gekomen zijn, maar je moet een manier zoeken om het leven draaglijk te maken (en dat begint echt met jezelf graag te zien)
Wij zijn er altijd voor je op dit forum en wat je ook voelt, schrijf het neer... Dit is een fantastisch klankbord!!!
Sterkte,
Ilse:)

[monique3]

Ja, ik sluit me aan bij wat jullie al gezegd hebben.
Het negatieve zelfbeeld, het niet houden van jezelf, dat is iets wat echt bij ttm hoort.
Een ander kan zo vaak tegen je zeggen dat je wel lief , leuk en aardig bent, en er toch leuk uitziet ondanks je ttm, maar dat zie en geloof je zelf niet.
Je bekijkt jezelf heel anders, en toch klopt dat niet.
Want wij zijn veel meer dan alleen maar bijv. monique3 met ttm.
Waar het om gaat is dat je je eigen kracht vind, en dat je vanuit die kracht leeft.
Noem elke dag eens 3 dingen die je goed van jezelf vind.
Ik weet zeker dat je er meer zult vinden.
Het begint en eindigt bij denken over jezelf.
Dat heb ik inmiddels wel ondervonden, hoe sterk je kunt denken, en hoe erg je door je eigen denken in de put kunt raken.
Ik kan mijn ttm nu stoppen , puur door te denken.
NEE, ik wil het niet meer doen, ik hoef niet te plukken, het lost mijn problemen niet op.
Ik ben meer dan alleen maar monique met ttm, en ik mag er ook zijn.
Je moet het helaas wel zelf doen!!
Maar wij zijn er voor elkaar hier om te helpen, dus geef niet op!
Liefs van Monique3.

[karin_68]

Dag Allemaal,

Monique ik ben echt blij dat je er ook zo over denkt.
Voor mij heeft het toch totnogtoe zo uit gemaakt ... ik moest eerst mij beter voelen, leren van mezelf houden, mezelf aanvaarden, en dan pas kon ik aan de ttm werken met succes.
Ik ben door een heel diep dal geweest, maar het heeft me verrijkt. Ik ben er nog lang niet, maar ik heb het touwtje gevonden om uit de put te klimmen, en daarbij komt nu dat ik er beter vanaf kan blijven, wat natuurlijk mijn zelfvertrouwen nog een krikje geeft ... het zit eigenlijk een beetje met elkaar verweven.

Ik overdenk elke avond in mijn bed wat ik die dag heb gedaan, en forceer mezelf te zoeken naar iets dat ik goed heb gedaan (de zaken die ik beter had kunnen doen komen wel vanzelf :) )

vr. gr.

[Wendy'83]

hoi allemaal,

inderdaad zeggen veel mensen je bent een knappe meid, lief, spontaan enz maar als ze dat gaan zeggen heb ik al de tranen in mn ogen. bij mij is ttm puur begonnen om een negatief zelfbeeld van mezelf.ben veel jaloers en kijk op andere neer bv ik kan er niet tegen dat mijn vriend naar andere meiden kijkt nou dan wordt ik echt een gif kikker. of heb ik een leuke broek zien hangen maar kon hem niet betalen en de volgende dag zegt mijn vriendin heb een nieuwe broek wat vindt je ervan dat is toevallig die broek die ik niet kon betalen en zo zijn er veel meer dingen ook van die is knapper als mij want die heeft nix aan der haar.ik weet dat ik mezelf hier alleen maar pijn mee doe. en nu op dit moment is van mijzelf houden er niet. ja dan zul je je afvragen hoe kun je dan van je vriend houden nou ook daar weet ik geen antwoord op(hij weet dit ook) ik wil gewoon uit dit wereldje en dan weet ik zeker dan wordt ik een stuk sterker en kan ik wel van mn haren afblijven.ik heb gewoon nu niet de capaciteiten om te zeggen stoppen wendy.verder heb ik alles wat ik graag zou willen, doe een leuke opleiding, fijne ouders die mijn ziekte sinds kort pas begrijpen, leuke vriend,ik werk. ook is het niet goed dat ik nu al kan zeggen ik wil geen kinderen omdat ik TTM heb, pijnlijk is dit voor anderen maar ik heb er eigenlijk ook vrede mee nou ik ga stoppen ik hoop snel weer wat te horen.

liefs Wendy

[lotte]

hallo wendy;
Wat krijgen we nou? geen kinderen omdat je je haren uit je hoofd trekt??? Ik voel me wel aangesproken zeg, want ik heb wel kinderen, en nog nooit de gedachte gehad om hierdoor geen kinderen te baren hoor!!!
Het is alleen wel zo, Op het moment dat je zwanger bent, heb je ,buiten het gelukzalige gevoel hiervan ook al meteen je zorgen,net als iedere andere moeder, en die zijn heel normaal. Zoals of de bevalling wel loopt zoals het hoort en of je kindje wel gezond is. Maar bedenk dan ook dat als je geen kinderen hebt en je piekert, Dat jij dan weer op ander gebied je zorgen maakt,en maak je je druk over andere zaken[je werk, of je luxe cabrio met een lekkage, of je bridge partner die vals speelt]
Zo zal er dus altijd wel wat zijn.
groetjes lotte.