Piekeren en negatief zelfbeeld??!! [Archief]

Oilily

13 mei 2002, 11:03

Roosje

Natuurlijk is er een verband met TTM en een negatief zelfbeeld. Volgens mij begint het daar allemaal. Volgens mij moet ik mijn zelfbeeld opkrikken vooraleer ik er nog maar aan kan denken om het haartrekken te reduceren. Zo gaan wij (ik en mijn psychiater) alleszins toch te werk.

Ik ervaar net hetzelfde met het piekeren. Ik ben zo slecht in keuzes maken. Ik twijfel constant, is dit goed, kan ik niet beter het andere kiezen?? En door het hoofd te breken wat ik nu ga beslissen, krijgt TTM weeral de bovenhand. Ik ben zo bezig met mijn keuze af te wegen dat ik erop los trek zonder het goed en wel te beseffen. Ergens zijn wij, volgens mij, net als bijvoorbeeld anorexia nervosa patiënten een beetje perfectionistisch aangelegd. We mogen niets missen of over het hoofd zien. Dat ervaar ik toch. Het moet goed zijn, erg goed, ongeveer perfect of ik begin te piekeren en kan mezelf helemaal duizelig maken door erover na te denken wat er allemaal beter zou kunnen.

Ik vind het moeilijk hier over te schrijven. Praat er nooit zo openlijk over met anderen. Zelfs tegen mijn psychiater kan ik soms moeilijk echt uitleggen wat ik bedoel. Ik schrijf veel beter en dan liefst nog getypt en tegen jullie ipv een eigen dagboek ofzo.

groetjes

Oilily

erna

13 mei 2002, 12:36

hoi,

ik herken jullie stukje over het piekeren heel erg in mezelf. Ook ik ben een perfectionist en denk overal over na. Als iemand iets tegen mij zegt, kan ik 'savonds ik mijn bed daar nog over nadenken: wat bedoelde die persoon daar nu precies mee?? enz enz. Dat zijn ook vaak de momenten dat ik trek. Daarom trek ik tijdens het leren ook vaak: dan zit je achter je buro'tje en begin je te piekeren en te trekken dus!
Ik heb idd ook een beetje een negatief zelfbeeld. Ik weet dat het niet zo is, maar toch....

grt erna

ilseke

13 mei 2002, 18:36

ik sluit me volledig aan bij al hetgene hierboven staat.
Ja, ik ben een ENORME piekeraar en ja, mijn zelfbeeld heeft een serieuze knauw gekregen doorheen de jaren. Daar ben ik momenteel aan het werken maar het is niet makkelijk. Daarom doet het deugd om te onthouden dat wij allemaal personen zijn die de moeite waard zijn te leren kennen!
Met of zonder haar, wij zijn geen rariteiten hoor maar gewoon lieve, sympathieke maar oh zo gevoelige mensen!:D
Liefs,
Ilse

Madelief

13 mei 2002, 20:51

Ik denk ook dat ons soort (TTM-ers) perfectionisten zijn, alles goed voor alles en iedereen willen doen. Ik ben ook een echte twijfelaar, heb veel bevestiging nodig. Als het om een ander gaat weet ik het wel vaak goed, kan dan goed relativeren, maar gaat het om mijzelf.........ja, dan weet ik het niet meer. Onzekerheid van; zou ik het wel goed doen, wat zal een ander ervan vinden/zeggen....Over dit soort dingen kan ik tijden door malen. Denk altijd voor een ander.....en natuurlijk zul je dan ook verkeerde intepretaties hebben, maar ik maak me er wel druk om.
Mijn partner is vrij nuchter en heeft vaak zoiets van waar maak je je nou eigenlijk druk om?... of vraag je dat nou alweer? Dus, ja ik herken jullie verhalen wel!
groetjes van Madelief.

roosje

13 mei 2002, 23:03

Hallo allemaal,
ja, nu heb ik een nieuwe thread opgeworpen, maar weet zelf eigenlijk niet wat ik er mee aanmoet.
Ik ben dus ook erg perfectionistisch. Zeker wat mijn eigen gezinnetje aangaat.
We hebben al het nodige meegemaakt en wil zo graag houden wat ik heb. Nu is het mijn puberende zoon, waar ik nogal moeite mee heb, voorheen was het mijn man die me- vond ik- niet begreep.
Er is altijd wel iets wat nog perfecter kan. Daardoor ga ik twijfelen... doe ik het goed...doe ik mijn werk wel goed...ben ik een goede moeder...
Waar ik ook zo'n last van heb: door mijn t.t.m. doe ik mijn gezin te kort. Het kost klauwen met geld en kan er veel andere -leuke- dingen mee doen. Inderdaad word ik dan wel eens duizelig van het piekeren. (iemand schreef dat zojuist)
Gelukkig kan ik deze gedachten vaak de kop indrukken, maar af en toe dus niet. Eens in de zoveel tijd gaat het helemaal mis. Zoals nu dus. Gelukkig is mijn plukgedrag niet erg verslechterd. Ik doe het wel wat meer, maar het blijft binnen de perken.
Groetjes, Roosje:(

bolleke

14 mei 2002, 13:20

Dag allemaal, ik loop mezelf al twee dagen af te vragen of ik een piekeraar ben of niet... haha grappig natuurlijk, is op zich het grootste bewijs dat ik er één ben natuurlijk!
Groetjes, bolleke

monique3

14 mei 2002, 14:21

Hallo allemaal.
Ik moet me dus ook aansluiten bij het rijtje.
Ik kan ook nogal lang met iets doorgaan in mijn hoofd, soms echt malen.
Vroeger toen ik een puber was , had ik er veel meer last van.
Ik weet nog dat ik me het wereldleed heel erg aan trok.
Ik ben toen ook nog lid geworden van Greenpeace om verschil te maken, het gevoel hebben om iets te doen.
En ook nu nog, kan ik verdrietig worden om alle shit die er gebeurt op deze aardbol. Daardoor denk ik dan soms, ojee, wat heb ik gedaan. Een kind op deze wereld gezet waarvan ik denk dat het niet op een gezonde aarde terecht is gekomen.
Ik ben soms ook veel bezig met wat de toekomst brengt, en als ik dat doe dan probeer ik het maar los te laten, want ik heb geen zin om er depressief van te worden.

Dus ja, ik ben ook een piekeraar, en hou van ouwe koeien uit de sloot halen.
Ik ben net een olifant, ik vergeet niets!!
Dat vind ik een slecht punt, maar dat zal wel bij de ttm horen.
Samen met alles goed willen doen, anderen plezieren, moeilijk nee kunnen zeggen, moeilijk vinden mijn eigen mening te geven enz.
Maar verder gaat het wel hoor, hahaha, Monique3.

lotte

14 mei 2002, 21:51

momenteel schrijf ik niet zo veel, ik weet eigenlijk niet zoveel te schrijven/te reageren op stukjes maar een reactie op de vraag ;piekeraar /negatief zelfbeeld wil ik wel bevestigen;ik pieker,ja, ook ver vooruit, hoe moet het dan, en probeer dan evt. problemen[die er nu nog niet zijn]op te lossen. Ik trek ook vaker als ik in een situatie zit die ik niet in de hand heb.
Op de vraag over negatief zelfbeeld moet ik eerlijk gezegd een vraagteken zetten.Ik hou me er eerlijk gezegd niet mee bezig.
Klinkt gek mischien, maar ik zou niet weten wat voor mezelf het bewijs is of ik een negatief zelfbeeld heb of dat ik realistisch ben.
Onzeker ben ik wel, ja en dan pieker je ook natuurlijk.
heel veel groetjes van lotte.

roosje

14 mei 2002, 22:45

Hallo piekerende meiden!

Wat klinkt dat woord eigenlijk negatief hè...
Maar het is wel een grote overeenkomst, we blijken er allemaal min of meer last van te hebben. En inderdaad, wat Monique zegt de toestand in de wereld heeft ook mij de nodige kale plekken opgeleverd. Maar zijn dat soort spanningen weer verminderd, dan is er wel weer wat anders aan de hand.

Heel herkenbaar allemaal.

Zijn er al onder jullie die zich op hebben gegeven mee te werken aan het programma "Jong"?
Ben eigenlijk erg benieuwd. Zelf hoef ik niet de keuze te maken wel of niet mee te doen, ik ben sowieso te oud :( ...

dat scheelt weer een hoop gepieker!

groetjes, Roosje

ernestina

15 mei 2002, 13:21

Ik had me opgegeven voor deelname aan het programma JONG.

Ik heb me wel suf gepiekerd (!!) of ik het wel of niet zou doen. Allerlei dingen speelden door mijn hoofd, maar uiteindelijk had ik de stoute schoenen aangetrokken en Mariska Hazeleger een mailtje gestuurd. Ik val weliswaar net buiten de door haar genoemde doelgroep (ik ben 30 en ze had gevraagd tot 29 jaar), maar voor het geval ze mij wel kon gebruiken, had ik gezegd dat ze mij mocht bellen.

Vorige week werd ik door haar gebeld maar het tijdstip kwam mij niet uit, dus ze zou nog terugbellen. Gisteren ontving ik een mailtje van haar. Het onderwerp is door haar voorlopig in de kast gezet. Het blijkt een moeilijk onderwerp te zijn voor op de tv!?
Jammer vind ik het wel hoor.
Ik lees net dat bij het programma Ton op SBS6 een onderwerp van overbeharing bij vrouwen wel aan bod komt. Hopelijk komen ze tot voortschrijdend inzicht en besluiten ze alsnog door te gaan.

Nog even over dat piekeren: ik word inderdaad wel eens moe van mezelf. Altijd maar afvragen of het aan mij ligt dat er iets gebeurd is, of juist niets gebeurd is. Bah.
Wat ik trouwens ook altijd doe is (bijna) alles goed te praten van anderen. Als iemand iets gedaan heeft wat eigenlijk niet door de beugel kan of zo, dan kom ik direct met argumenten op de proppen: "ja, maar zij is ook moe op het moment" of "hij heeft het zo druk met andere dingen" of "misschien is hij/zij niet zo goed in het uiten van haar gevoelens en bedoelt hij/zij het niet zo". :puke:
Maar ondertussen blijft hetgeen gezegd of gedaan is wel knagen en dat gevoel moet ik dan weer kwijt zien te raken. Soms lukt het me dan om niet te trekken, maar jullie raden het wel, meestal komt het daar wel op neer natuurlijk.

Ik had zelf de link (stom eigenlijk) nog niet gelegd dat het piekeren met ttm te maken zou hebben, maar nu ik deze verhalen allemaal gelezen heb en ook bij mezelf eens ben nagegaan, denk ik wel dat het zo is.

Nou groetjes allemaal,
Ernestina

gogo

15 mei 2002, 22:59

Hallo iedereen

Al even niets van mijn eigen laten horen. Maar ik wil me eigen ook even aansluiten bij de piekeraars onder ons. Ik kan me eigen heel erg met problemen van anderen bezig houden en trek me eigen heel veel aan van adrere mensen hun leed. Mijn man zegt vaak tegen me, maak je niet zo druk over anderen werk maar eens aan je zelf want met jou houd ook niet iedereen rekenig. En dat is ook waar. ik heb hier nog nooit zo over nagedacht, maar zelf denk ik dat ik dit doe om even mijn eigen problemen te vergeten.
Groetjes gogo:confused:

Dino

16 mei 2002, 09:55

Hallo allemaal,

Nou ja zeg, als je dit leest zou je haast gaan denken dat alle ttm-ers echte piekeraars zijn! Ook ik ben een echte piekeraar, ik kan mij soms druk maken over de kleinste dingen (volgens mijn man).

Ik denk dat ik soms ook te perfectionistisch ben, wil alles goed doen enzo. Soms wil ik dan gewoon teveel tegelijk doen. Mijn huishouden helemaal op orde, tijd besteden aan mijn kinderen, mijn werk goed doen enz. Ik weet dat piekeren voor mij echt de stimulans is om aan mijn haar te trekken. Ik moet dan oppassen om niet weer te gaan beginnen omdat ik als ik ergens over nadenk ik vaak automatisch met mijn handen aan mijn haar zit. Gelukkig realiseer ik me dit vaak op tijd. Mijn man zegt altijd dat ik mij niet overal zo druk over moet maken en ik denk ook dat ik daarin de laatste jaren een stuk makkelijker geworden ben, wat zeer zeker ten goede komt aan mijn ttm.

Voor mij geldt dat naarmate ik beter in mijn vel zit, ik ook ttm beter onder controle kan houden, omdat ik mij dan veel sterker voel!!

Groetjes Dino

gogo

16 mei 2002, 14:21

Hoi Dino

Harstikke goed dat jij wel controle hebt over ttm. Kun je me vertellen hoe jij dat voor elkaar krijgt mij lukt het dus echt niet.
Echt klote dus. Ik trek nu al 24 jaar haren uit mijn hoofd en heb na mijn weten nog nooit een trekvrije dag gehad. Dus als je tips hebt....laat maar komen.

Groetjes gogo:

roosje

16 mei 2002, 19:58

Hoi Gogo

voor tips ben ik ook altijd in!!!

Roosje

ps, hebben jullie enig idee hoe oud de oudste t.t.m. er onder ons is?

en wereldwijd?

Ik heb nooit van iemand gehoord / gezien dat hij/ zij ouder is dan ik (44).
Dus hoop ik maar dat het met 44 stopt!!!!
:rolleyes:

lotte

16 mei 2002, 22:31

hallo.
Weet je waarom mensen ouder dan 44 hier niet te lezen zijn?
Kunnen niet zo goed overweg met de computer denk ik,maar ze zullen wel degelijk bestaan.
Trouwens, een van jullie had nog vragen over voeding en of mannen ook ttm hebben,nou, weer een ander onder ons heeft op een tread een zeer interesant engels stuk gedownload[HEET DAT ZO?ik ben welliswaar iets jonger dan 44, maar computertaal is ook moeilijk als je 33 bent]
Overigens ben ik ook een ster in dingen van een ander goedpraten.maar er ondertussen ook van balen,dan ben ik het ook nog niet kwijt.
Nou zit ik dus bij therapie en krijg dus huiswerk mee;
in het begin vond ik het ook intensief maar de laatste keer kwamen er dus opdrachten bij.Bij thuiskomst baalde ik dus best wel[Hier van niks tegen die therapeut van gezegd natuurlijk]
Op gegeven moment dacht ik dus thuis; ik hoef het minste te doen als ik ook geen haren trek, dus als ik niet trek hoef ik ook niks te doen of te laten.enne.....
vanaf vorige week dus geen haartje getrokken !
Echt waar, en ik had het niet van mezelf verwacht en toch doe ik het niet!Dus, als ik je een tip zou willen geven;zorg ervoor dat je iemand hebt die je meehelpt.
Weet je, ik zit natuurlijk nog wel aan mijn haar te voelen en te krabben, maar ik trek ze nou even niet!
GROETJES LOTTE

gogo

17 mei 2002, 14:18

Hoi Lotte

Bedankt voor je tip, maar helaas werkt deze tip niet bij mij.Want ik ben ook bij een therapeut geweest en moest al mijn haren in een enveloppe doen die ik had uitgetrokken, maar deed er maar de helft in van wat ik had uitgetrokken, hou me zelf en iedereen dus voor de gek. Zelfs als mijn man mij betrapt zeg ik nog dat ik niets deed. En ik kan ook niet met mijn haar spelen zonder dat ik ze eruit trek, knap dat jij dat wel kan. Hebben jullie ook weleens dat je tot bloedens toe aan je haren trekt?
En wat de computer betreft ik ben 34 jaar en kan er ook niet zo goed mee overweg maar dat komt ook omdat mijn engels gruwelijk slecht is.

Groetjes gogo

monique3

18 mei 2002, 13:23

Ik ben sinds dit stukje aan het denken gegaan, over hoe het er nu met mijn denken bij staat.
Nou, dat is redelijk goed, is veel slechter geweest.
Het negatieve denken, ook dat is aangeleerd gedrag samen met de ttm.
Het is dan wel ergens uit voort gekomen, maar dat is niet belangrijk meer, althans voor mij. Jullie zitten waarschijnlijk vaak te denken WAAROM!
Probeer dat los te laten, samen met nog meer dingen waar je dus helemaal niets aan kunt veranderen. Het enige wat je kunt veranderen, als je dat echt wilt, ben JEZELF!!
Echt waar, neem maar van mij aan dat dat kan.
Ik dacht tot een paar jaar terug ook vanalles over mezelf, weinig goeds!!
Maar nu denk ik steeds vaker na, probeer me niet te spiegelen aan anderen, als er iets niet goed gaat proberen positief eronder te zijn.
Tuurlijk denk ik nog weleens negatieve dingen, maar als ik dat doorheb dan probeer ik het positieve ernaast te zetten.
Relativeren kun je het noemen.
Nee, jullie moeten echt tegen jezelf ingaan, tegen je denken en tegen je ttm.
En helaas moet je het zelf doen, maar het kan als je maar echt wilt.
Ik ondervind dat nu, jullie zullen wel denken, ja die heeft makkelijk praten.
Ja, dat klopt ook, ik weet het zelf nog maar al te goed hoe het is om te plukken en wat voor gevoel dat geeft en wat je kan denken daarbij.
Ik heb deze week een paar keer gehad dat ik toch even aan mijn hoofd moest zitten, heb gevoeld aan mij haar en wat gekrabt en gewreven, maar daar is het bij gebleven.
Ik dacht, ik moet kunnen voelen/krabben maar niet gaan plukken.
Puur door te denken, nee, niet gaan plukken want dat helpt me niet, daar gaan mijn problemen /spanningen niet van weg.
Nee, niet 1 haar, anders dan gaat het mis en dat wil ik niet!!!
En als je dit maar lang genoeg volhoud dan word het steeds minder, de drang word zwakker en jij word sterker.

Maar dit alles is wel een samenspel , je kunt niet alleen maar denken van nee, ik wil het niet.
Je moet aan jezelf werken, voor jezelf opkomen, nee durven zeggen, praten over wat je dwars zit, proberen te ontspannen (met alle gevaren van dien), hulp zoeken, jezelf proberen te zijn en niet aan andermans wensen willen voldoen, je emoties uiten.

Stap uit die rol, die we onszelf hebben aangemeten omdat we op dat moment even niet anders konden.
Dat is heel moeilijk, dat klopt, want het kan tot gevolg hebben dat je wat afstand moet gaan nemen van mensen die voor jou "gevaarlijk'' zijn, even een tijd doen wat jij wilt, en dat andere mensen zeggen dat je niet meer zo leuk bent als eerst, en dat ze je voorheen leuker vonden.
Tja, dat is dan hun probleem, het gaat om jou!!!
Dus wil je van de ttm afkomen, dan denk maar goed aan wat ik nu heb geschreven, dat doe ik ook dagelijks.
Jij moet weer naar voren komen, en de ttm moet naar achteren worden geschoven.
HET KAN ECHT, MAAR JE MOET HET ZELF DOEN!!!

Ik maak dit nu zelf door, en soms dan voel ik me wat eenzaam eronder, maar als ik dan even goed nadenk dan kom ik tot de conclusie dat ik altijd al eenzaam ben geweest met/door de ttm.
Dus ik kan er alleen maar beter van worden.
Maar genoeg gepreek nu van mij, liefs aan alle kanjers hierzo van Monique3.

lotte

18 mei 2002, 18:56

hoi monique,
hoe gaat het ermee? Met mij gaat het dus wel aardig.Ik wilde je laten weten dat je wel gelijk hebt. ik ben bij het begin van het snappen van de theori,als het ware. Het begin is er.Nu moet ik het alleen nog kunnen volhouden natuurlijk.Ik ben ook veel actiever; met minder sigaretjes op de bank, want dat zijn echte momenten dat het getrek erbij komt.
ik moet nu stoppen, ik schrijf een andere keer verder, groetjes lotte.

Dino

22 mei 2002, 10:50

Hoi Gogo,

Je vroeg mij hoe ik het voor elkaar krijg om zo lang achter elkaar niet aan mijn haar te trekken? (Sorry dat het zo lang duurde voor ik dit berichtje stuur, maar ik heb niet altijd een computer tot mijn beschikking). Eigenlijk geldt voor mij hetzelfde als wat Monique hiervoor omschrijft, dat naarmate ik beter in mijn vel zit en mij niet te druk maak om van alles en nog wat, ik ook beter het trekken aan mijn haar kan beheersen. Net wat zij zegt, ik voel dan wel eens aan mijn haar (moet kunnen), maar heb het dan toch goed onder controle en trek het er dan niet uit. Ik ben ook iemand die alleen plukt als ik echt alleen ben. Met een gezin ben je natuurlijk bijna nooit alleen. Ik krijg ook geen trekdrang als er anderen bij zijn. Ik moet alleen opletten dat als ik in m'n eentje tv zit te kijken ofzo dat ik niet onbewust aan mijn haar ga zitten.

Kortom ik heb eigenlijk niet echt een tip voor je, omdat ik denk dat het voor iederen weer heel anders is. Wat ik wel heel sterk heb is dat ik als ik met mijn handen aan mijn haar zit, ik nu denk: waar ben ik mee bezig, blijf ervan af!!! En dat lukt over het algemeen heel goed, ik voel mij nu sterk genoeg om het te kunnen weerstaan en ik vertik het om me er onder te laten krijgen door mijn ttm. Ik zal ertegen blijven vechten, al is het voor altijd!!!

Groetjes, Dino

gogo

22 mei 2002, 14:22

Hoi dino en monique3

Ik weet dat ik het zelf moet doen wil ik afkomen van ttm,maar helaas op dagen dat ik lekker in mijn vel zit trek ik ook te veel.Het begint eigenlijk ´s morgens al als ik wakker word want ik begin dan al te piekeren over hoelang zal ik nu weer bezig zijn met mijn haar een half uur, 1 uur en dan begin ik al te balen en zit dus ook aan mijn haar te trekken dus als ik wakker word voel ik mezelf al vaak klote. Ja en dan voor de spiegel is helemaal klote en ook al denk ik waarom ik waarom doe IK dit, dan begin ik ook gewoon te trekken. Ik moet dus iedere dag vroeg opstaan wil ik dat mijn haar goed zit voor dat mijn zoontje wakker word. IK WIL ZO GRAAG EENS EEN RUSTIG GEVOEL IN MIJN LIJF, wat het trekken betreft. Want mijn haar daar draait het dus elke dag 24 uur per dag om. Het ttm beheerst helaas wel mijn leven,want wij gaan graag motor rijden maar dan heb ik al geen zin omdat ik eigenlijk geen helm op kan, vakantie: ik ga dus niet naar een onbekende camping omdat ik niet weet of er een wascabine met spiegel aanwezig is. Strand: vervelend als het waait dan ga ik niet want dan zou mijn coupe wel een kunnen verwaaien.Zwemmen:doi ik niet meer ik ga maar tot mijn knieën het water in want er zou maar eens iemand het water in duiken en het water zou maar eens over mijn haar komen. Dus ttm beheerst best wel mijn leven, want dit zijn maar enkele voorbeelden, ik weet niet of jullie dit ook herkennen? :frusty:

groetjes gogo

Dino

22 mei 2002, 14:56

Hoi Gogo,

De dingen die jij beschrijft zijn ook voor mij heel herkenbaar, al is het al weer lang geleden dat ik zo veel getrokken heb en dus dagelijks bezig was om mijn kale plekken te bedekken (tijdens mijn puberteit). Het is inderdaad zo dat je dan dus 24 per dag met je haar bezig bent. Ben je niet aan het trekken, dan maak je je zorgen over hoe je haar zit, ga je niet zwemmen, moet het niet te hard waaien, enz.

Ik denk ook dat het een bepaalde cirkel is waar je uit moet komen. Nadat je aan je haar getrokken hebt baal je weer ontzettend van jezelf en omdat je hierover zit te piekeren, begin je weer te trekken enzovoort. Ik heb op de een of andere manier een moment gehad waarop ik dacht: nou stop ik ermee, ik wil ook gewoon alles kunnen doen, ik wil ook gewoon weer leuk haar!!! Het begon ook met 1 trekvrije dag, daarna twee enz. Als je een paar dagen trekvrij bent voel je je ook beter en dit geeft je dan weer kracht om door te zetten (zeker als de haartjes weer terugkomen). Zeker, ik heb de laatste jaren weleens een terugval gehad, maar gelukkig is het nooit meer zo erg geweest als tijdens mijn puberteit, gewoon omdat ik als persoon sterker ben geworden, meer bewust van mezelf. Minder onzeker ook, waardoor ik ook veel minder vaak trekdrang heb dan vroeger. Ik ben zo trots op mijzelf als iemand tegen mij zegt: wat zit je haar leuk. Ik heb die cirkel weten te doorbreken en al weet ik dat ik waarschijnlijk altijd tegen ttm zal moeten blijven vechten, denk ik wel dat ik op de goede weg ben.

Groetjes, Dino

gogo

22 mei 2002, 22:11

Hoi Dino

Geweldig dat het goed met jou gaat. Ik zou willen dat er eens iemand tegen mij kon zeggen dat mijn haar leuk zit(als het echt leuk zou zitten).Maar ja, dan moet er inderdaad heel wat gebeuren, nu zit ik mijn eigen op te vreten als er mensen zitten te kletsen over de kapper en dan nog maar niet te hebben over hoe ik mijn eigen opgelaten voel als ik met mijn zoontje naar de kapper moet. MAAR ik blijf niet thuis zitten voor mijn haar, ik schaam me wel en voel me vaak heel onzeker en niet op mijn gemak maar ik ga er wel opuit gelukkig. Dus ik hoop dat ik ook ooit eens kan zeggen dat ik het onder controle heb of alvast bv 1 trekvrije dag maar helaas is dat NU niet. :sad:

Groetjes gogo

Madelief

22 mei 2002, 22:28

Ik kan je zeggen dat ik echt grote kale plekken heb, eigenlijk is het nu een grote plek (ter grote van een volle hand, incl vingers). Brrrrrrrr....ik word er raar van...........Gelukkig draag ik nu sinds nov een haarwerk....en echt mensen die het niet weten zien het niet! Ik ben niet echt een ijdeltuit en doe ook niet echt veel aan mijn haar, maar als ik m'n best doe en er even tijd aan besteed zit het best heel leuk en zeggen ze ook, he wat zit je haar leuk. Ik zeg dan, ja he en doe alsof m'n neus bloedt. zou ik geen hw hebben zou mijn hoofd er NIET uitzien, ik zou niet over straat meer durven, echt niet. Ben echt blij dat ik de mogelijkheid heb mijn kale plek/plekken te bedekken. Natuurlijk hoop/wil ik er weer zonder kunnen, maar goed dat zal de toekomst uitwijzen. Wat ik wil zeggen is dat als je iets aan je plekken wilt doen m.b.v. b.v. een haarwerk, de mogelijkheden zijn er. Nu weet ik niet precies meer hoe het bij jou zit, want er staan inmiddels zoveel verhalen op de site, dat ik niet alles meer uit elkaar weet. Misschien heb je n.l. al iets om je plekken te bedekken?? He gogo heel veel succes!
groetjes Madelief.

gogo

22 mei 2002, 22:50

Hoi Madelief

Ik heb ook 1 grote kale plek op mijn hoofd, van mijm linker tot rechteroor en van ponylijn tot iets voorbij mijn kruin, achter mijn oren en bij mijn linker en rechter slaap. Je snapt dus wel dat het er bij mij ook niet uitziet maar met een haarband,heel veel haarlak en speltjes krijg ik het een beetje verborgen.HET ZIET ER NIET UIT. Maar thuis blijven doe ik NIET. Ik kan mezelfs vaak wel herkennen in jou verhalen.

Groetjes gogo:sad:

Dino

23 mei 2002, 11:13

Hoi Gogo,

Wat jij vertelde over de kapper, dat kan ik goed begrijpen. Ik denk dat het voor bijna alle ttm-ers een ramp is om naar de kapper te gaan, ik weet nog uit eigen ervaring dat ik meestal maar de meest wilde verhalen vertelde over mijn kale plekken, maar nooit de waarheid (dat ik zelf mijn haar uit mijn hoofd trok).

Gelukkig is mijn zusje kapster en doet al jaren mijn haar. Zij weet eigenlijk ook pas sinds kort dat er een naam is voor mijn "tic". Mijn zusje is (sinds zij kindertjes heeft) een zogenaamde thuiskapper. Ook heeft zij onder haar klanten een mevrouw met een haarwerk die het heel prettig vindt om haar haar te laten doen bij haar thuis ipv bij een overvolle kapsalon waar iedereen je vaak maar zit aan te staren. Ook wordt je dan tenminste door dezelfde persoon gekapt, waardoor je niet elke keer weer je verhaal hoeft te doen. Ik merk aan mijn zusje dat veel mensen dit toch wel heel prettig vinden.

Misschien is dit een ideetje voor je, zeker met kleine kinderen is het ideaal om de haren thuis te laten knippen (ik spreek uit ervaring!):D

Groetjes, Dino

gogo

23 mei 2002, 14:56

Hoi Dino

Ik heb een probleem met kappers niet voor me zelf, want ik knip hier enn daar zelf wel wat bij. Kan nl weinig verpesten want het ziet er toch al niet uit. Maar mijn zoontje van 2 wil alleen maar
door harrie(eigenaar van de kapsalon)geknipt worden en laat dan alles toe zelfs de tondeusse terwijl ik niet eens een plukje haar bij hem mag knippen. Dus ik moet wel naar de kapper,dit klinkt nu wel raar maar ik vind het wel erg fijn als mijn zoontje op zijn gemak is bij de kapper. En wie weet ga ik harrie wel mijn probleem uitleggen, maakt het voor mij weer gemakkelijker om er naar toe te gaan. Maar wel erg bedankt voor jou tip.

Groetjes gogo

ilseke

23 mei 2002, 16:02

Hoi,
vroeger - toen ik echt nog kale plekken had- ging ik telkens bij dezelfde kapper en zei dat ik mijn haar door stress uittrok. Veel commentaar heb ik daar nooit op gekregen (meestal zeiden ze dat ze dat nog al gezien hadden bij klanten) Daarmee was de kous af. Toen ik verhuisd ben heb ik in de omgeving van mijn werk een kapsalon gevonden waar je altijd opnieuw dezelfde kapster terugkrijgt (kwestie van een zekere vertrouwensband op te bouwen zeker). Aan dit meisje heb ik terug hetzelfde excuus gebruikt en ze weet dat ze er maar het beste van moet maken!
Nu knip ik het af en toe zelf bij (want de kapper knipt het altijd te kort om er toch maar een model in te krijgen) en ik heb voor mezelf uitgemaakt dat ik pas terug ga wanneer mijn haar een zekere lengte heeft (zal nog wel eventjes duren) Ik zie het als een beloning in de toekomst (want ik ga dolgraag naar de kapper)
Nu heb ik geen kale plekken meer maar allemaal ongelijke triepen (vooral het haar midden op mijn hoofd is een stuk korter) Toont wel wat slordiger, maar ik probeer het mij niet te veel aan te trekken!
groetjes
Ilse

lotte

23 mei 2002, 21:50

Ik vond het ook altijd verschrikkelijk om naar de kapper te gaan,was het niet voor mezelf, danwel voor mijn kinderen.
Onder het mom van 'besparing'' heb ik het mezelf aangeleerd om te knippen. Ik ben begonnen te oefenen op mijn oudste, als baby heb ik hem maar een keer iets te kort geknipt. Ik kreeg het steeds beter onder de knie, ik knip alle drie mijn kinderen en mijn man ook.Ook een vriendin van mij en haar kinderen knip ik regelmatig.[vind ik eigenlijk ook nog leuk ook]Ikzelf ben nu al in geen jaren bij de kapper geweest.hi hi, zorgt net ietsjes minder voor zichzelf. Maar als iemand het durft, wil ik op 23 juni best een metamorfose aanmeten ![verfen en blonderen kan ik ook]
Het gekke is eigenlijk dat als ik een opmerking krijg over mijn haar dat ik daar niet tegen kan;ik krijg nogal eens te horen dat ik een stuk van mijn haar moet afknippen,Dat vind ik zo erg om te horen,alsof ik dan ook een stuk van mezelf weghaal zeg maar.
stom he, groetjes lotte.

ernestina

24 mei 2002, 09:42

Het vervelende aan naar de kapper gaan vind ik zelf altijd dat ze meestal vragen of er geen medicijnen voor te slikken zijn of ze stellen een of ander haargroeimiddel voor (dat was in de tijd dat ik ook niet de waarheid vertelde). Dan voelde ik me echt niet op mijn gemak. Heel erg zenuwachtig voelde ik me dan.
Tegenwoordig ga ik niet meer naar de kapper. Op een gegeven moment heb ik mijn hoofd kaalgeschoren (millimeterwerk) en daarna heb ik dat steeds gedaan.
Op dit moment gaat het redelijk goed en ik denk eraan om misschien over een poosje toch een bezoek aan de kapper te wagen om een en ander wat te fatsoeneren (links en rechts van mijn hoofd zijn mijn haren wat minder 'lang') en eventueel te laten blonderen want dan zie je minder goed dat er dunbezaaide plekken tussen zitten.

Lotte, misschien ga ik wel op jouw aanbod in en grijp ik mijn kans om jou aan het werk te zetten de 23e!
Ik heb ook een pruik in mijn la liggen, maar die doe ik sinds een tijdje niet meer op. Ik zal hem meenemen (als ik hem niet vergeet; ik kan soms wat vergeetachtig zijn) om te demonstreren, dan kunnen jullie zeggen wat jullie ervan vinden... wel of niet knippen.

Alle goeds, Ernestina

monique3

25 mei 2002, 13:10

Ik vind het wel frappant, dat ik nu sinds een paar dagen hier lees over jullie avonturen bij de kapper.
Ik was gisteren aan het surfen op het internet, en daar kwam ik op een ttm-site, uit de USA, en daar vroegen ze om Trich-vriendelijke kappers/kapsters.
Dus het probleem leeft echt overal. Begrijpelijk natuurlijk!!

Is/zijn er onder ons ttm-ers hier een of meerdere kapsters?
Zoja, kunnen we dan niet een zaakje beginnen ofzo?
En ons dan specialiseren in Haarwerken, want wij zijn eigenlijk de echte kenners!!
Een soort van Beauty-salon, om ons eens goed te laten verwennen als we al een tijdje plukvrij zijn?

Nou ik zie het wel zitten, want ik ben sinds mijn 8ste al niet meer geknipt aan mijn eigen haar. Ik kom wel elk jaar 2 keer bij de kapper, maar dat is om mijn nieuwe haarwerk te bestellen en op te halen.
Dus van mij mag het, hahahaha!!
Greetings to you all, Monique3.