al dan niet een traumatisch verleden...

[bolleke]

Dag allemaal,

Ik wil eventjes een nieuwe thread openen omdat ik bovenstaand thema té belangrijk vind.
Ik kan begrijpen dat er mensen zijn (zoals ons aller Madeliefje) die zich boos maken en gefustreerd zijn omdat er niets, maar dan ook niets te vinden zou zijn in hun verleden wat ook maar iets of enige aanleiding zou kunnen zijn om TTM te ontwikkelen.
Eerst en vooral, ergens heb ik deze woorden gelezen en daar stond dus het woordje 'boos' tussen aanhalingstekens. Alsof je jezelf moest verontschuldigen! Lieve meid, word maar eens lekker ECHT BOOS als je daar zin in hebt! Je hoeft je niet te excuseren, boos zijn MAG! Vanbinnen ben je boos, vanbuiten durf je, mag je of kan je niet en hop... daar gaan we weer...
Ten tweede is het NIET zo dat anderen die duidelijk weten wat er fout gelopen is in hun verleden, die zich het begin van TTM nog goed kunnen herinneren én de daarbij horende gevoelens en emoties, of die via een therapeut er zijn achter gekomen wat hun fustraties en obstakels zijn... dat diè mensen daarom gemakkelijker van de TTM zouden af komen!!!
De eerste keer dat ik 'mijn verhaal' vertelde aan een therapeut èn dat, wat ik deed, bovendien een naam kreeg... was ik 26 jaar oud. Ik had ondertussen al 12 jaar TTM en nu, 18 jaar later, ben ik er nog niet (helemaal) vanaf...
Ik ben er zeker van dat mijn verleden een grote rol speelt in mijn huidige manier van 'zijn', maar méér nog ben ik ervan overtuigd dat de reden waarom ik de TTM nu nog koester (los-laten is toch zo moeilijk!) NIETS te maken heeft met de reden waarom ik er TOEN mee begon!
Ik denk dus dat, eenmaal je TTM ontwikkeld hebt, er altijd wel een reden zal zijn om dit gedrag te 'onderhouden...
Dus, misschien is het niet zo erg om niet te weten wat het verleden met jou heeft gedaan. Misschien is het belangrijker om te weten wat je NU kan veranderen aan jezelf én aan je gedragspatroon om zodoende je toekomst op een 'te-vrede-n met jezelf'-manier te kunnen be-leven!
Persoonlijk echter blijf ik ervan overtuigd dat ik de dingen uit mijn verleden een 'plaats' moet geven in mijn 'heden'...
Thema's als geborgenheid, verbondenheid, los-laten, zelfrespect, erkenning en bevestiging zullen steeds moeilijke onderwerpen blijven, of ik nu 14 was, of 44 ben of 84 word...
Dus, er is werk aan de winkel!
Goede moed!
Bolleke.

[Madelief]

Klopt, klopt, klopt......en jij kunt het allemaal weer zo goed omschrijven. Er zit natuurlijk wel het een en ander achter mijn woorden en gedachten. Al 22 jaar denk ik na over het hoe en waarom uittrekken van eigen haren? Ook denk ik vanaf het begin dat ik het doe, ik ermee wil stoppen, omdat het het uitermate nare gevolgen heeft. Altijd heb ik me al afgevraagd waarom ik het eigenlijk doe? Ik denk dan ook vanuit een andere kant, dan misschien veel anderen. Mijn 'angst' is dan dat mensen met TTM juist dingen uit het verleden aan gaan wijzen als mogelijke oorzaak, maar omdat er voor mij niet iets te vinden is denk ik, TTM zit in je en hoeft zeker niet te ontstaan door een bepaalde gebeurtenis. Om het allemaal goed op te schrijven vind ik best moeilijk, wil niet dat er verkeerde intepretaties worden gedaan. En boos zet ik dan inderdaad tussen "" omdat ik het voor een ander niet verkeerd wil laten overkomen..........en boos, wat is boos?? Een ding weet ik zeker met z'n allen streven we naar hetzelfde doel en het is fijn dat we er op deze manier over kunnen communiceren. Bolleke jou naam zie ik ook vaak bij de gebruikers namen op het forum staan een dan denk ik, konden we nu maar gewoon even met elkaar kletsen. Praten doet zo'n goed. Vandaag heb ik contact met Sannetje gehad, ik denk dat we wel 2 uren aan de telefoon gezeten hebben. Zij komt ook uit het Noorden des lands en was erg blij dat ik contact gezocht had, ik was voor haar de eerste met TTM waar ze mee gesproken had. We hebben meteen een afspraak gemaakt, leuk he. We blijven met z'n allen knokken hoor.
Gaat het met jou verder een beetje?, weet dat je best moeilijk zit. Wil je veel sterkte wensen en weet dat je je verhaal kwijt kunt.
Groetjes en een dikke kus van Madelief(je).

[bolleke]

Hoi Madeliefje!

Wat goed dat je zo'n lange babbel hebt kunnen doen met Sannetje! (Is zij het Sannetje waar ik begin dit jaar af en toe mee gemaild heb?)
Ik denk dat we op termijn allemaal wel iemand zullen vinden met wie het beter klikt en bij wie we ons beter zullen begrepen voelen... dat is goed natuurlijk, dat mag...
Maar toch hoop ik dat we dit forum ook zullen blijven gebruiken om onze verhalen te delen. Dan heeft iedereen er iets aan, ja toch! Ik weet dat er genoeg TTM'ers zijn die liever niet praten of schrijven maar die wel herkenning en begrip ervaren door de woorden van anderen. Dit is een onzichtbare kracht, maar ik weet zeker dat het een grote kracht is... ik betrap mezelf er ook op dat ik soms echt nood heb aan woorden van anderen, aan begrip en erkenning.

Madelief, ik wens jou heel veel sterkte en hoop dat ook voor jou het tij eens mag keren. Ik vind het fijn dat jij zo optimistisch blijft ondanks het feit dat je TTM nog zo sterk aanwezig is! Bedankt ook voor jouw lieve wensen!

Blijven vechten hé, je weet dat wij er zijn om te steunen...
Liefs, bolleke