Hervallen

[karin_68]

Tja, ... het gebeurt nu eenmaal, en het leert me ... doch ik haat het hervallen.

Enkele weken geleden begon ik emt meer met mijn handen in het haar te zitten, ... daarna werden er 1 à 2 haartjes getrokken. Met mijn gedachte van ach, ik heb nu eenmaal ttm, en dan is 1 of 2, 3 toch niet veel, ik kan toch stoppen - vreselijk, vergelijk dit eens met een herval van een alcoholist, ... die hebben dus gewoon identiek hetzelfde alleen dan met alcohol ! Ik heb alcoholisme serieus bestudeerd, dus ik ken al die valkuilen, en toch liep ik er zelf met open ogen in ! En sinds vorige week zijn er al verscheidene dagen met volop trekken (en dat na een aantal weken zuiver niet trekken, ... ).
Dit herval bewijst voor mijzelf weer eens dat mijn ttm zeker en vast verslavend is, ...
Het is nu ook, nu ik in die spiraal van trekken zit, heel, extreem vreselijk moeilijk niet te trekken.
Totnogtoe ben ik er vandaag in geslaagd, maar ik weet dat het erg moeilijk zal worden vanavond, ... doch, ik wil terug verder, ... De schade is tamelijk beperkt gebleven, en ik wil het zo houden, maar toch, ik heb spijt dat het gebeurd is. Doch, alleen ik kan het in eigen handen nemen, en enkel ik kan er een halt aan toeroepen.
Trouwens, een belangrijke zaak die ik al geleerd heb (ik ben nog altijd bezig met vertalingen, weet je nog?) is deze gedachten over hevallen, en dat helpt me erdoor. Ik zal deze met jullie delen, zodat jullie er ook iets aan hebben: denken dat ik een perfect herstel zal hebben is al een verslavende gedachte op zichzelf. Het geeft aan dat je ofwel een perfect herstel hebt, ofwel helemaal niet, en dat is fout. Als je dit begrijpt dan kan je hervallen zien als een DEEL van herstel, en dat deze het herstel niet hoeven te vernietigen.
Elk stukje, elk beetje is dus een stapje vooruit, ... dit kan ons enorm vooruit helpen.

Het is echt heel moeilijkom na een onderbrekende epriode terug te komen naar dit forum, maar ik voel dat als ik hier wegblijf, -alhoewel ik toch nog contacten had met medeleden- ik toch nog niet alles doen om me te helpen, het forum kan me nog extra erbij helpen, en ik mag emzelf dat niet ontzeggen. En het vreemde is, dat ik het weet, maar toch al angst heb om me hier terug te tonen, :(

Allee, ik ga dit stukje tot hier laten,

vr. gr.

[Grover]

Hoi Karin,

Ookal heb ik géén TTM, maar M.E. : ik voel zo ontzettend met je mee. Ik herken ALLES in wat je hieronder schrijft.

Ik HAAT het ook. Het hervallen oude gewoontes. Jij hebt het probleem dat je vervalt in trekken, ik heb het probleem dat ik verval in 'mijzelf voorbij lopen', 'geen pas op de plaats maken', 'te snel wil', 'geen rust neem'.

Je hebt het over een herval van een alchoholist ter vergelijking. Het gaat inderdaad echt op voor wat dan ook..... de ziekte is maar een naampie. TTM, ME, Alchoholisme........ het is een naampje waaraan vaak dezelfde dingen aan ten grondslag liggen.

Ik ken ook de valkuilen van ME. Ik weet als geen ander dat ME veroorzaakt wordt door teveel over je grenzen heen te gaan, door NIET goed voor jezelf te zorgen. En TOCH doe ik het nog steeds!! Ondanks dat ik de gevaren WEET, DOE ik het toch. Verval ik ondanks mijn kennis toch weer in mijn oude patroon..........

Trouwens, een belangrijke zaak die ik al geleerd heb (ik ben nog altijd bezig met vertalingen, weet je nog?) is deze gedachten over hevallen, en dat helpt me erdoor. Ik zal deze met jullie delen, zodat jullie er ook iets aan hebben:

Denken dat ik een perfect herstel zal hebben is al een verslavende gedachte op zichzelf. Het geeft aan dat je ofwel een perfect herstel hebt, ofwel helemaal niet, en dat is fout. Als je dit begrijpt dan kan je hervallen zien als een DEEL van herstel, en dat deze het herstel niet hoeven te vernietigen.
Elk stukje, elk beetje is dus een stapje vooruit, ... dit kan ons enorm vooruit helpen.

Ongelooflijk, wat een onzettend mooie uitspraak! Dit is zoooo mooi gezegd, echt waar.

Ik geef mijzelf altijd op de kop als ik een terugval heb...als ik weer in oude patronen verval. En dat niet alleen...ik maak me tijdens zo'n terugval ook steeds meer zorgen dat ik ooit nog beter zal worden. Maar als je het kan zien zoals jij zegt dan kan je dat zoveeeeeel rust geven. Zoveel meer hoop.

Ik kan er niets anders over zeggen......ik zit steeds je zinnen te herlezen.....ik vind het zooooo ongelooflijk goed gezegd. Ik ben er heilig van overtuigd dat hier een ENORME kern zit voor héél mensen. (Met TTM, maar zoals ik mijn geval: ook voor andere ziektes).

Deze uitspraak van jou kan mensen enorm veel KRACHT geven.

Echt ontzettend bedankt! Ik ben er enorm mee geholpen.
Ik wens je héél veel acceptatie en kracht toe!

Grover.

PS: Deze uitspraak van je MOET gewoon straks op de TTM-website gezet gaan worden, echt waar! Niets MOET.......maar dit MOET wel! :)

[bolleke]

Nou Karin,

Zo'n enthousiaste reactie van Grover moet jou toch wel onzettend veel moed en steun geven, is het niet?!!! Maar ik kan alleen maar jouw en zijn woorden bijtreden, jullie hebben overschot van gelijk!!!!!
Ook ik dacht dat ik na tien trekvrije weken 'verlost' was van de kwaal... en toch, de ene terugval na de andere... echt om gek van te worden...
Maar eigenaardig genoeg, DEZE keer laat ik het niet meer ZO ver komen! Ik zak niet meer weg in een depressie. En dàt bewijst juist dat ik er sterker ben door geworden! Ik aanvaard inderdaad die terugvallen als DEEL van het GEHEEL... Want mensen die me een tijdje niet meer gezien hebben, die zeggen dat mijn haar er goed uitziet. Dus DAAR moet ik me aan optrekken, niet aan die momenten dat het niet goed gaat, maar aan het algemeen gevoel van alweer een klein stukje verder... al was het maar een héél klein stukje!!! Maar op momenten dat je wegzinkt is deze gedachte héél moeilijk om te geloven, wéét ik!!
Mijn therapeut heeft het ooit zo mooi gezegd (en ik heb het trouwens naar jou ge-sms-t vandaag);
"Dit is een strijd, dit is JOUW strijd, en soms verlies je nog wel eens een veldslag, maar NOOIT meer de oorlog!!!" Wat hij er dan ook nog altijd bij vertelt is dat soldaten niet elke dag vechten maar regelmatig een rustpauze inlassen... geef jezelf ook die tijd... loop jezelf niet voorbij...
Lieve Karin, ik vind het erg voor jou dat je zo teleurgesteld ben. Maar heb asjeblief vertrouwen in jezelf én in de toekomst, het wordt beter, ik ben er heilig van overtuigd! Daar gaan we samen aan werken, ja toch!!!
Ik wou nog één ding zeggen, heb asjeblief GEEN angst om, ook na een terugval, hier terug te komen. WIJ KENNEN en HERKENNEN dit gevoel, dus hier krijg je steun en aanmoediging. Blijf niet bij de pakken zitten... ik zei gisteren net nog tegen Monique dat jij op goede weg bent. En al weet ik niet hoe jij er uitziet, ik VOEL gewoon dat je goed bezig bent!!! Al voelt het voor jou nu misschien anders aan...

Heel veel sterkte, we zien elkaar gauw...
Bolleke

[karin_68]

Ja Grover, amai, ik begin er zowaar van te blozen ... zo'n complimenten !!!!

Geef jezelf aub niet op de kop, ... het is een gewoonte van ons, en daardoor geraken we meer in de put, en dan kom het gedrag dat je niet wil nog meer terug ...
Ja, zoals je schrijft, rust, dat is iets dat we moeten kunnen bekomen.

Bolleke, je hebt gelijk, maar het lijkt ook een beetje dat als ik in de spiraal naar beneden zit, de interesse voor het forum ook vermindert. Het is alsof ik dan absoluut elk iets dat mijn herval mee zou kunnen helpen te ondervangen dan ook vermijdt. Vreemd, maar het is zo. En als ik dan een tijdje niet ben geweest, is er ergens de schaamte voor terug te komen. Dit is toch iets dat ik in het oog moet houden.

Enne, awel, deze ochtend vond ik toch dat mijn uiterlijk verbeterd is, en dat is toch al een plus.

In elk geval bedankt voor de reacties ...

vr. gr.

[monique3]

Je schrijft dat als het even niet goed met je gaat, dat je dingen die je op zouden kunnen vangen, gaat vermijden.
Dat herken ik heel sterk, dat hoort bij die negatieve cirkel waar je weer in terecht aan het komen bent.
Juist nu is het goed om daarover te schrijven.
Je moet je oude patroon afbreken en een nieuw patroon aanleren, en als dat inhoud dat je erover moet praten, dan is dit forum de juiste plaats.
Waarom zou je hier niet schrijven als het niet goed gaat?
Het is voor jou goed om je te uiten, en anderen herkennen er misschien iets in en kunnen ervan leren.
Maar jij komt op de eerste plaats, dus je moet het voor jou doen.
Maar lukt dit niet, en je houd even afstand van het forum, dan hoef je je niet te schamen hoor, als je even niets schrijft.
Het is geen moet, niets hoeft maar alles mag!!
Veel sterkte, we denken aan je, Monique3.

[eus]

Hoi Karin,
[quote]het lijkt ook een beetje dat als ik in de spiraal naar beneden zit, de interesse voor het forum ook vermindert. Het is alsof ik dan absoluut elk iets dat mijn herval mee zou kunnen helpen te ondervangen dan ook vermijdt. Vreemd, maar het is zo. [quote/]
Dat heb ik volgens mij ook. Voor mij heeft het misschien te maken met het al oude thema 'hulp toestaan', wat ik nog steeds wel moeilijk vind...
Dan zinkt de moed me zo diep in de schoenen dat ik niet kan aannemen dat er weer betere tijden komen, of dat het deel van het leerproces is etc. etc. Ik trek ook weer volop aan mijn wimpers en wenkbrauwen, alweer een hele tijd, zonder onderbrekingen.
Waar ik soms van baal is dat ik mezelf dus haast neerleg bij dit gedrag. Er zijn toch ergere dingen in de wereld, ik kan best gelukkig leven met ttm enzovoort. Ik wordt dan onverschillig over het feit dat ik elke dag die haren eruit trek. Maarja, het is nu niet anders. Door die 'onverschilligheid' voel ik in eerste instantie ook weinig drang om te stoppen. Maar op een ander moment, als ik weer urenlang gefixeerd heb zitten plukken denk ik: ik wil dit niet, ik wil ervan af...
Karin, ik vind het knap dat je hervallen kunt zien als deel van je herstel. Rationeel snap ik het wel, maar ik ervaar het zelf (nog) niet zo.
tot de volgende keer.
groet van eus.

[lotte]

hallo iedereen,
het is momenteel erg rustig op het forum, ik hoop niet dat dit betekend dat iedereen zijn interesse verliest om hier iets te schrijven!
Ik heb ook een hele tijd onverschillig gedaan over het haren trekken, en het dan ook maar blijven doen he, totdat je weer een periode hebt waarbij de drang om te trekken weer wat minder is.
Wat betreft mijn wimpers; ze zitten er nog in,heeeel af en toe trek ik er nog weleens eentje uit,maar daar blijft het bij.
zeg eus, ik vind het fijn om jouw weer terug op dit forum te zien.
groetjes lotte.

[bolleke]

Hoi allemaal,
Het is inderdaad een beetje rustig op het forum. Zelf heb ik een enorm drukke week achter de rug, en ik heb geleerd om mijn grenzen te bewaken, zodoende... ik hou het voorlopig een beetje rustig. Maar met de TTM gaat het goed!
Ik wil eventjes voor Monique spreken, zij heeft op dit moment problemen met de computer... maar er wordt aan gewerkt! Hopelijk zijn we hier allemaal vlug terug!
Zonnige groetjes! Geniet NIET met mate...
Bolleke

[yollie]

Hoi allemaal,
Ik laat ook maar even weer wat van me horen. Ik ben de laatste tijd gewoon doodmoe, te moe zelfs om hier in het forum te schrijven. Maar mijn interesse verlies ik absoluut niet, ik lees elke dag de berichtjes! ik ben op het moment heel erg bezig met de vraag of ik wel of niet een therapeut ga zoeken voor de TTM. Aan de ene kant wil ik wel en aan de andere kant word ik al ziek van de gedachten dat weer mijn hele leven naar voren moet komen. Daar heb ik absoluut geen behoefte aan op dit moment. Ik trek mijn haren ook gewoon door en door de moeheid heb ik geen energie om me er tegen te verzetten, irritant.
Het is allemaal nogal een chaos in mijn hoofd op het moment, komt ook door mijn borderline die erg aanwezig is. De weinige energie die ik heb, probeer ik dus te gebruiken om mijn stemmingen een beetje in toom te houden. Veel rusten helpt me ook goed, maar dat is weer moeilijk vanwege mijn zoontje van 20 maanden, die werkelijk barst van de energie, de schat! Nou jongens, ik ga naar bed met een goed boek en vroeg slapen. Morgen is er weer een dag en wie weet trek ik dan minder haren uit dan vandaag. Tot gauw en voor iedereen: hou je taai.

liefs, Yollie.

[karin_68]

Tja, het goede weer komt eraan, en dan wordt het dikwijls wat rustiger, ... voor een aantal komen de examens eraan ook al een reden om niet teveel op het internet te komen, enfin, er zullen altijd rustige, en minder rustige periodes zijn.
Ik ben enkele dagen trekvrij geweest, en nu vandaag is er al weer eentje uit ... nu ja, zolang ik het bij eentje kan laten.

De onvberschilligheid is nog steeds niet verdwenen, ... vooral als ik de chocolade moet laten staan ... weegt het ene op tegen het andere (ja, gisteren een boterham met choco gegeten ... de eerste chocolade in een aantal dagen) vraag ik me dan af ! Ja, uiteindelijk weegt het op. Er zijn nog genoeg andere lekkere dingen ... (zeg ik me nu), en het is de moeite als ik ooit terug normaal haar zou kunnen hebben, niet meer moet opletten om de kale plek boven op mijn hoofd te verdoezelen, geen angst meer om naar de kapper te gaan, etc. dit voor ogen houdende, moet dat mij toch ergens motiveren !

vr. gr. en sterkte allemaal

[ernestina]

Hallo allemaal,

Het gaat goed met mij. Al drie weken trekvrij! Dit is lang geleden voor mij. Nu het weer wat warmer wordt en de zon lekker gaat schijnen ben ik bijna de hele dag buiten te vinden. En dat bevalt me goed. Alles is een stuk rustiger in mijn hoofd met mooi weer. Ik ben wel bang om te hervallen. Af en toe krijg ik van mensen een complimentje dat het beter gaat met mijn haar. Zodra ik complimentjes krijg, lijkt het wel mis te gaan. Alsof ik het zelf niet kan aanvaarden dat het goedgaat, alsof ik het niet vertrouw of zo, geen zelfvertrouwen dus eigenlijk.
Maar niet getreurd, het gaat nog goed.

Ik hoop dat jullie ook allemaal van het mooie weer kunnen profiteren!

Groeten, Ernestina