PDA

View Full Version : een vraag


charissa42
23 december 2004, 15:36
Hallo allemaal,

Ik weet niet of ik bij jullie goed zit, maar ik weet het allemaal niet meer.
Mijn dochtertje is nu 5 jaar en trekt al vanaf baby af aan al aan haar haren. Terwijl ze uit mijn borst dronk trok ze al aan mijn haren, daarna aan der eigen haren. Voor haar eerste verjaardag hebben we al eens de tondeuse over haar hoofd gehaald, maar dat hielp maar een jaartje. Toen we haar haar weer lieten groeien begon ze weer. In de afgelopen jaren hebben we al van alles geprobeerd. Nu slaapt ze met washandjes om haar handen, maar ja overdag kan ik moeilijk de hele dag bovenop haar zitten. Maar ze dit doet alles niet uit stress of ontevredenheid, maar juist als ze ontspannen is. Lekker voor de tv of in bed, of gewoon als ze wat voor zich uit zit te staren. Niet als ze boos is ofzo.
Ze duimde hier ook bij, dus ik dacht als ze niet meer duimt stopt ze er wel mee, maar nu ze bijna niet meer duimt doet ze het nog steeds. Ze had juist eindelijk lang haar gekregen en nu is het aan de rechterkant helemaal kaal, zo zonde. Het apartste is wat ze er mee doet: Ze trekt een pluk uit haar hoofd en wikkelt dit om haar ringvinger, zo zit ze er steeds mee te frutselen en ze blijft het om haar vinger wikkelen. Ik vind dus steeds van die haren ringetjes.
Herkennen jullie dit verhaal. Sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden, maar ik weet niet meer wat ik moet doen.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal, en ik hoop wat reacties te krijgen.
Jullie heel veel sterkte in jullie leven.

Groetjes Monique.

charissa42
23 december 2004, 15:50
Daar ben ik nog even. Ik wilde er nog bij vertellen dat mijn dochter in combinatie ook in haar gezicht pullekte totdat het stuk ging en daarna dus weer aan het wondje bleef pulleken. Na veel geplak met speciale pleisters en wel 2 jaar verder is ze daar nu gelukkig vanaf. Ik heb nog even wat bij jullie rond gelezen, maar mijn dochter is verder een meisje dat gelukkig overkomt, opgroeid in een stabiel gezin / omgeving en veel liefde krijgt en geknuffelt wordt. Het is geen aandacht trekken want ze doet het niet bewust en vind het ook heel erg dat ze het doet.

Groetjes Monique.

Jente
23 december 2004, 17:25
Beste Monique
Ik vind het heel erg voor je dat je je dochtertje zichzelf ziet toetakelen en je niets kunt doen. Ik wens je sterkte en hoop dat er toch nog een oplossing kan komen. Dit is verder mijn commentaar:
- duimen en krabben en pulken zijn ook allemaal dingen die verschillenden van ons (TTM-ers) doen. Ik heb geduimd tot mijn achtste en het toen met hulp van mijn moeder afgeleerd. Ik heb er nu totaal geen behoefte meer aan. Krabben en uitknijpen en prutsen, dat blijft. Dat zit er bij mij echt in. Ik denk dat je daar een soort 'aanleg' voor hebt, die je dochtertje wellicht ook heeft.
- de leeftijd. Het verbaast me dat je dochter al zo jong begon met haar uittrekken. Ik leid af uit de verhalen dat de meesten in hun vroege puberteit beginnen met trekken. Bij mij kwam het ook op mijn 13, 14 jaar. Het duurde even voor ik besefte dat ik een probleem had. Jouw kind zal dat besef waarschijnlijk helemaal nog niet hebben.
- prutsen met het uitgetrokken haar. Dat doen velen van ons ook. Sommigen maken er balletjes van, delen het in groepjes goede en slechte haren, of eten ze zelfs op. Dit zijn allemaal gewoontes die deel uit kunnen maken van het ritueel. Dat is voor iedereen anders.
- de omgeving. Het is goed dat je je kind veel liefde en zorg geeft. Er zijn inderdaad mensen op dit forum die niet zo'n prettige jeugd hebben gehad. Bij anderen, waaronder ikzelf, is het omgekeerd. Ik ben enig kind, heb altijd veel zorg en aandacht en liefde van mijn ouders gekend. Ik kan dus ook niet zeggen dat ik vanuit een trauma of slechte jeugd ben begonnen met trekken. Wat wel de oorzaak is, is me niet duidelijk. Er worden ook genetische of andere factoren aangehaald. Daar kun je elders op het forum meer over lezen, maar het is allemaal speculatief.

Meer dan je deze info geven, kan ik niet doen. Lees hier nog wat, laat het rustig bezinken. Er is nog minstens één TTM-moeder op dit forum (Leen); misschien kun je met haar ook eens van gedachten wisselen.
Succes.

Jente
23 december 2004, 17:28
Oh ja, dit nog. Het is normaal (vanuit TTM-perspectief) dat ze trekt op ontspannen momenten. Trekken voor de tv of in bed, het komt heel bekend voor. We worden er op een of andere manier rustig van, het is ontspannend, ja eigenlijk net als duimen zeg maar.

charissa42
23 december 2004, 17:59
Dank je wel voor je reactie.
Groetjes Monique.

marly
23 december 2004, 19:34
hoi monique,
ik ben op mijn 2de jaar begonnen met plukken,na een rottige periode in het ziekenhuis. nu,33 jaar later,pluk ik nog steeds. toch kan ik niet zeggen dat ik het slecht heb gehad thuis,of een rotjeugd heb gehad. het plukken is bij mij ook op de meest ontspannen momenten. ik kan je dus,helaas geen tips geven voor je dochter:confused: . veel sterkte ermee,ik hoop dat ze het snel laten kan.
liefs,marly

charissa42
1 januari 2005, 22:21
Ik ben met Charissa naar de huisarts geweest. Hij heeft ons doorgestuurd naar de kinderpsychiater. Dit voelt tweezijdig. Aan de ene kant ben ik blij, ik hoop zo dat we hiermee verder komen. Maar aan de andere kant worden we daar natuurlijk binnenste buiten gekeerd. Ons gezin, ons huwelijk, onze opvoeding enz, dat is ook allemaal niet niets.

Ik ben gister ook met haar naar de kapper geweest. Ze had lang blond haar, waarvan aan de rechterkant bijna kaal. Nu is haar haar kort in haar nek waardoor het wat minder opvalt. Ze is er zelf erg blij mee. Het haren trekken gaat ook erg goed nu, maar ja dat kan maanden goed gaan en dan opeens weer helemaal fout.
Ik vind het ook zo moeilijk, nou heeft mijn schoonmoeder een cadeautje belooft als ze niet meer trekt en haar haar weer langer groeit. Maar zo simpel werkt het volgens mij niet.

Groetjes Monique.

Beautifull
6 januari 2005, 17:22
hallo ik heb precies hetzelfde.
ik ben britt en ik ben 14 jaar.Ik trek al heel mijn leven mijn haar uit.Vroeger had ik hele kale plekken maar het groeide altijd trug.Mijn moeder werd vaak aangesproken omdat mensen dachten dat ik ziek was kanker had of wat dan ook.Ik trek ook als ik juist ontspannen ben en in mijn slaap.Nu ik 14 ben heb ik niet die erge kale plekken meer maar wel dat mijn haar op plekken dunner word als ik daar een tijdje getrokken heb.Ik heb nu elke dag een muts op behalve als ik naar school moet gewoon om mezelf te beheersen.alleen s'nachts is een groot probleem want dan werkt echt niets.Ik hoop dat je een oplossing vind vooral met de psychiater.Zou je het willen laten weten als het helpt misscien dat ik er dan ook nog een keer van af kom. groetjes britt

marly
6 januari 2005, 23:12
hey,jij bent de eerste persoon die ik hier ontmoet,die ook snachts plukt!!! ik pluk al 33 jaar,voornamelijk snachts. daar werd ik heel triest van,omdat je er snachts niets aan kan doen he. toch hebben we hier met zn allen een oplossing bedacht...1 die werkt! ik heb een pyama/t-shirt met lange mouwen gekocht,eentje die een paar maten te groot is. de mouwen heb ik dicht genaaid,en nu kan ik dus niet meer plukken in mn slaap!! bij mn middel heb ik elastiek erin gemaakt,zodat mijn armen er niet onderdoor kunnen. werkt perfect.... heel veel succes meis,en sterkte met alles.

liefs,marly;)

Leen3
7 januari 2005, 20:09
Hallo, mijn dochter trekt ook dikwijls 's nachts en in zo'n lastige periode slaapt zij met handschoenen. Helpt prima hoor !

Beautifull
8 januari 2005, 20:48
hey marly
bedankt voor de tip ik heb echt alles geprobeerd van washandjes tot mijn handen vast binden.Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het geprobeerd.Ik zal jouw tip dus ook zeker proberen.ik hoop dat het bij mij ook net zo goed werkt als bij jou.Even vraagje trek je ook overdag of niet? en ben je er nu helemaal van af? nou ik hoor het wel. groetjes beautifull

marly
9 januari 2005, 01:01
herkenbaar beautifull,vroeger heb ik idd ook alles geprobeerd...handen vast,intapen met verband,vaseline in mn haar en op mn handen,badmuts op,en niets hielp. die pyama is voor mij een zegen.
ja,ik pluk ook overdag. soms veel,vaak minder. tot ik dankzij de pyama niet meer snachts plukte,...het leek wel of ik overdag ging inhalen wat er snachts niet geplukt werd. ik heb op het punt gestaan om die pyama weg te gooien:confused: ...kijk maar es in de thread 'wanhopig word ik ervan'. gelukkig heb ik daar niet aan toe gegeven. nu ga ik steeds minder plukken overdag...een soort acceptatie..het een plek geven misschien? ik kan nu ook tegen mezelf zeggen...'NIET DOEN!!!' ik ben er ook minder mee bezig...toen ik net op dit forum terecht kwam,en de herkenning en erkenning vond die ik zo nodig had,was ik de hele dag alleen maar bezig met ttm...veel meer als voorheen. de steun hier heeft mijn begrip en acceptatie in een stroomversnelling gezet....na 33 jaar plukken kan ik eindelijk 'begrijpen' wat ik doe,en ik begin te leren ermee om te gaan. het is een moeilijke,lange weg vol valkuilen maar ik weet dat ik eindelijk op de goede weg ben. zover ga jij ook komen....schrik alleen niet als je een terugval krijgt,want dat hoort erbij helaas. als je nog vragen hebt,ik hoor het wel. je kan me ook een prive-berichtje sturen als je wilt he?
liefs,marly

charissa42
9 januari 2005, 21:48
Hoi Britt,
Charissa slaapt s' nachts met een washandje om haar rechterhand, want ze doet het alleen met rechts. Ze is dan ook aan de rechterkant bijna kaal.
Ik heb inderdaad ook een keer geprobeerd om net als Marly haar mouwen dicht te naaien, maar ze haalde dan haar armen er weer onderuit.
Heeft jouw moeder nooit hulp gezocht voor jou ?
14 feb hebben we een intake gesprek. Ik zal je op de hoogte houden.
Jij ook veel sterkte, ik hoop echt dat je er snel vanaf komt.

Groetjes Monique.

Beautifull
10 januari 2005, 20:45
leuk dat jullie nu allemaal zo enthousiast reageren!!! echt bedankt ja mijn moeder heeft mij inderdaad proberen te helpen ze heeft alles gedaan op het laatst hielp zelfs mijn oma ook nog mee, die maakte mutsjes en handschoentjes enz.Ik ben zelfs al weleens naar een psychiater geweest maar dat hielp niks.Dat hoorde ik van mijn moeder.Even een vraagje aan jullie trekken jullie je haren uit door de haar om je vinger te draaien en uit te trekken?Ik doe dat ook maar daarnaast kras ik ook met mijn nagels over mijn haar.Wat natuurlijk een heel naar geluid maakt.En natuurlijk word iedereen gek van mij, mijn moeder zegt zelfs om de 5 minuten niet aan je haar komen niet trekken hou nou eens op en zo kan ik nog wel even door gaan.maar ik hoor nog over jullie reactie.Groetjes Britt

marly
10 januari 2005, 23:00
inderdaad britt,als ik heel ontspannen ben op de bank,merk ik dat ik een pluk door mijn vingers laat glijden,dan om mijn vinger heen draai en vervolgens die pluk eruit trek. gelukkig gaat het de latste dagen heel goed met me,ik heb maar een paar haartjes getrokken:D . maar dat draaien om mn vinger blijft...gelukkig kan ik mijzelf steeds een halt toeroepen voordat ik daadwerkrlijk trek.

liefs,marly

Beautifull
13 januari 2005, 17:42
:mad: met mij gaat het minder om het zo maar te zeggen niet omdat ik stress heb of zo maar omdat ik ineens weer veel aan het trekken ben.veel mensen zeggen dat het bij hun van de :frusty: het bij mij zo hopeloos bij mij is het aangeboren echt erg!ik denk ook dat daarom geen een psychiater mij kan helpen om het zo maar te zeggen.ik heb de laatste dagen al een muts op gehad maar dat werkt ook niet zodra ik hem afzet ga ik trekken en op school kan ik hem ook niet dragen.als ik hem een paar dagen op heb krijg ik er al genoeg van.zelfs nu ik dit aan het typen ben zit ik te trekken ik haat het IK HAAT HET!!!ik heb er echt genoeg van al die verhalen van iedereen die er van af kwam zijn gewoon pijnlijk om te lezen omdat het mij niet lukt.bij niemand is het zo begonnen net als bij mij.en als ik dan s'ochtens in mijn bed kijk dan denk ik ja tuurlijk het zal weer niet he.en dan liggen er gewoon hele plukken in elkaar gedraaid.en elke keer denk ik en nu ga ik stoppen nou dat houd ik dan ook 2 tellen vol.nou ik moet jou er niet mee lastig vallen. britt

marly
13 januari 2005, 20:36
lieve britt, ik snap dat je je zo voelt nu. het is vooral de machteloosheid,die je wanhopig maakt he? je wilt er dolgraag mee stoppen,maar het lukt niet. daarom wordt je boos op jezelf en ga je nog meer plukken...das het cirkeltje waar je in rond draait. om dat cirkeltje te doorbreken,moet er iets gebeuren..iets veranderen. neem niet bij voorbaat al aan dat een psycholoog je niet zal kunnen helpen. als je gaat lezen op dit forum,kom je verhalen tegen van mensen bij wie het wel geholpen heeft. de taak van een psycholoog is,om jou op de goede weg te zetten...om jou de kracht te laten vinden in jezelf. zodat je het gevecht met ttm kan aangaan. want uiteindelijk moet je het zelf doen he...en dat begint bij het accepteren. maar word vooral niet boos op jezelf meis..een gewoonte die je al zo lang hebt is niet in 1 maand overwonnen. daar heb je tijd voor nodig,die moet je jezelf ook geven:) . zeker in een stressvolle tijd,zoals examens,kan je jezelf niet beschuldigen of boos worden op jezelf. je hebt al je energie al nodig voor je school momenteel.

van mezelf weet ik,dat de eerste paar weken dat ik hier op het forum was,alleen maar meer ben gaan plukken. de herkenning,het weten dat je niet raar bent en niet de enige bent met ttm maakte zoveel in mij los,dat ik totaal in de war was. dit is wel weer bijgetrokken gelukkig...mede door hier veel te lezen en te schrijven. tot slot....JE VALT NIEMAND LASTIG!!!! we zijn er voor elkaar,steun geven en zoeken...daar gaat het om hier! veel sterkte!
liefs,marly

Beautifull
14 januari 2005, 16:15
bedankt dat je het me even duidelijk maakt! ik zou graag stoppen met plukken maar het gaat nu eenmaal niet de enige oplossing is de psychiater. ik heb er nog wel hoop in dat die mij mischien mee kan helpen maar het probleem is ik heb het tegen mijn moeder gezegt dat ik naar een psycholoog wil maar toen kreeg ik een reactie van ja okej(niet al te overtuigd). maar ik weet hoe het dan gaat het gebeurt toch niet, wij zijn niet een van de rijkste en een psychiater betalen lukt mijn moeder helemaal niet want ik heb gehoord dat dat nog wel duur is. en dan het 2de probleem hoe kom ik aan een psychiater? waar?hoe? en dan eentje die hier al mensen mee geholpen heeft of een die teminste weet wat het is en hoe die er mee moet omgaan. anders is het hopeloos. mischien dat als ik naar een psychiater zou gaan zou ik er zo vanaf zijn. al ben ik daar toch niet overtuigd van. en al wil ik het nog zo graag het zal toch niet gebeuren. britt


en ja ik weet dat ik de hoop niet moet opgeven ik vind dat het er somber uit ziet! sorry
britt

marly
14 januari 2005, 17:49
lieve britt,
als je naar je huisarts toegaat en hem/haar verteld,dat je persoonlijke problemen hebt,kan hij/zij je een verwijskaart geven. dan kan je naar een psycholoog toe,die vergoed word door het ziekenfonds. ikzelf heb niet alles terug gekregen,maar wel het grootste gedeelte en voor mij was dat te doen. ik zwem ook zeker niet in het geld,met een eigen huis en auto enzovoort...maar dit is zo belangrijk dat je het niet zo voorbij kan laten gaan meis. misschien dat je samen met je moeder naar de huisarts kan gaan? dan weet ze ook meteen hoe het werkt met zo'n psycholoog. sterkte!
liefs,marly