ik kan het niet meer aan!

[Isabelle]

Hey iedereen!


Ik heb het echt moeilijk de laatste weken..dag na dag wordt het moeilijker. Het haartrekken verergert met de minuut en de spanningen blijven stijgen... Denk meer en meer dat ik echt gek aan het worden ben! Je zou me hier es moeten zien zitten achter dat schermpje in zo'n euhm 'supergezellig' internetcafé...;-) Ik ben op van de zenuwen....(ochja gelukkig kan ik er nog om lachen) Ik denk dat ik ga stoppen met de studie en volgend jaar iets anders ga doen...ging normaal mijn tweede zit meedoen ben de laatste week dan ook al de hele tijd aan het studeren, maar het lukt me niet goed..Mijn gedachten dwalen steeds af....ik kan de muren oplopen. Belde net naar mijn pa, en die nam het redelijk goed op..heel goed zelf. Echt ik ga er aan kapot de laatste tijd, ik wil mezelf niet ziek maken en ik denk echt dat ik tijd voor mezelf nodig heb! Ik ben er zelf nog niet helemaal uit ...(jullie denken nu waarschijnlijk....god , Isabelle (bijna 19) en nu al uitgetelt...haha...) Ik weet wel, ben nu wat overemotioneel, maar ken nergens terecht met wat ik voel...ik kan zelf niet goed omschrijven wat ik voel... Het is me zo verwarrend en ik moet echt een knoop doorhakken. Ik voel dat ik wat standvastigheid nodig heb..ik moet weten waar ik sta. Och het lukt me echt niet goed om nu neer te schrijven wat ik wil. Het beste zou zijn dat ik me nu wat ga ontspannen (Isabelle ontspannen?! laat me niet lachen...:-)) Alles es voor mezelf op een rijtje zetten...maar ik heb iets/iemand nodig die me in een bepaalde richting kan wijzen.

Vele groetjes ,


Isabelle*

[lotte]

ik vind het heel vervelend voor je dat je juist nu, met je studie en je vakantie in het vooruitzicht het even niet meer ziet zitten.Isabel: sta je er slecht voor en ben je bang om te falen? Voel je je juist nu eenzaam, nu je nog zo hard moet knokken om de tweede zit mee te doen?Weet je, soms heb ik van die periodes(mischien jij nu ook en daarom schrijf ik het je) dat je de dingen zwaarder inziet als dat ze in de werkelijkheid zijn. Dan kijk je naderhand terug op de situatie en dan is alles toch wat beter gelopen dan dat je zelf gedacht had.Mischien spelen er wel meer zaken. Bedenk wel dat je spijt kan krijgen als je te snel je studie opgeeft. Maar als je het gevoel hebt om constant op je tenen te lopen wat presteren betreft, maakt het ook dat je er rottig bij gaat voelen.Jij zelf maakt natuurlijk de keuze, Als je in je prive sfeer hier niet over kan praten is het mischien voor jou ook een overweging om hulp te zoeken. Maar het is (zoals je schreef)mischien niet zo verstandig dat iemand jou een bepaalde richting gaat wijzen.Isabelle:iedereen maakt keuzes in het leven voor zichzelf , jij zal voor een groot deel zelf kunnen bepalen wat jou keuze is,als je je verkeerd laat beinvloeden krijg je mischien wel spijt!, maar een ander kan jou wel erover leren na te denken!!
Ook al ben je 18, dan ook ,sterker nog, JUIST op jou leeftijd , met alle bezigheden die je dan hebt, is het gevoel van uitgeteld zijn heeel herkenbaar!!!!

sterkte isabelle!!
groetjes lotte.

[ernestina]

Isabelle,

Ik vind het vervelend om te lezen dat je het zo moeilijk met jezelf hebt op dit moment. Het klinkt alsof je hard aan vakantie toe bent. Gewoon lekker niks hoeven doen en gewoon de boel de boel laten. Probeer rust te vinden. Ga iets leuks doen, een dagje uit of een weekendje, geen druk programma, maar lekker alleen (of met een goede vriendin o.i.d. als je dat prettiger vindt) en genieten van de natuur, van de stad waar je bent of je lekker laten verwennen door een schoonheidsspecialist (vind ik zelf zalig....).

Laat je gedachten maar komen en probeer ze weg te zetten (te ordenen) zodat je er later op terug kan komen. Stap voor stap proberen om een duidelijk beeld te krijgen van wat je wil en wat je niet wil. Als je in alle rust die beslissingen neemt, dan kun je vrede met jezelf hebben en je zult zien dat het dan weer beter met je zal gaan.

Veel sterkte en geluk, Ernestina

[Oilily]

Hey Isa

Heeel herkenbaar hoe je je nu voelt voor mij. Ik heb is 7 herexamens moeten overdoen en het leek alsof ik er heel het verlof alleen voor stond want die examens bleven in mijn hoofd rondspelen, ook toen ik ontspannende zaken deed. Misschien heb je wel echt nood aan rust en begin je in september (oktober) opnieuw? Allez, ik wil je niet in één richting duwen. Ik zal zo zeggen, ik heb mijn hogeschool diploma gehaald maar ik heb er die jaren heeel wat voor ingeboet, zowat mijn hele sociale leven en als ik nu terugkijk, weet ik niet of ik het op dezelfde manier terug zou doen. Na mijn studies heb ik een half jaar eigenlijk niets gedaan en voor mij is dat toen heel bevorderlijk geweest. Even mijn gedachten ordenen, lekker lang slapen, gezond eten, wat aan sport doen... Toen ik begon te werken, was ik voor mezelf al heel wat opgeknapt... Ik was heel wat afgevallen, uitgerust en had mijn haar kort laten knippen en wit geverfd. Ik moet zeggen, die periode is voor mij zeker niet verloren geweest. Het hangt er dus van af wat je voor je studies wil opgeven.. Ik raad je zeker aan om verder te doen en een diploma te halen maar misschien kun je het deze zomer even rustig doen?

Veel succes met elke keuze die je maakt en blijf hier schrijven, als het even niet goed gaat (of juist wel?!)

groetjes en veel liefs

Kim

[Isabelle]

Hey iedereen , :-)


Bedankt voor julllie fijne, lieve reacties.... Het zat/zit me niet echt goed, maar voel me vandaag toch al een heel stuk beter. Gisteren kwam alles op me af en het werd me echt teveel...De dag ervoor had ik nog een gesprek gehad met mijn ouders en toen begonnen ze weer...'ik begrijp het niet hoor Isabelle, het kan toch niet zo moeilijk zijn, gewoon je handen uit je haar houden...','doe handschoenen aan dan kan je toch ook niet aan je haren trekken..' etc....Dit kwam voor mij vrij hard aan, gewoon omdat ik de laatste weken zo hard geprobeerd had hen uit te leggen dat ttm niet zo maar iets is dat je echt onder controle hebt of 'gewoon' een tic is..Ik dacht echt dat ze me begrepen. Maar niet dus... Ik snap hen ook wel hoor, ze weten zelf niet goed hoe ze er mee moeten om gaan en willen het beste voor me...
Je hebt gelijk Lotte, ik moet zelf keuzes maken...en het vooral dat dat me moeilijk valt. Heb gisteren dan nog een hele tijd met een heel goeie vriendin van me aan de telefoon gehangen en ze heeft me er wel door gekregen... Misschien probeer ik toch nog de examens mee te doen en pas na mijn uitslag te gaan beslissen wat ik zal doen. Ik moet nu wel alles op alles zetten en er gewoon voor gaan...als ik me dan extra inspan , zal dit me misschien achteraf ook een goed gevoel geven, en niets is verloren! Ik mag gewoon niet zo snel mijn hoofd laten hangen en moet er leren mee omgaan dat ik soms (euhm meer dan ik zelf onder controle heb ..:-) mindere dagen heb, en daar dus rekening mee houden. En uit de haren blijven! Ik denk dat ik er alles ga afknippen en dus de komende twee weken niet aan mijn haren 'kan' trekken omdat het tekort is. Dan is er natuurlijk nog het pincet...maar nee die zijn er niet meer, had er een stuk of 3-4 en heb ze een paar dagen geleden allemaal kapot gebroken en weggegooid!

Nogmaals bedankt allemaal.....!

Groetjes,

Isabelle*

[ernestina]

Hoi Isabelle,

Hoe is het nou? (voor het geval je mijn onderwerp niet hebt begrepen) Ik hoop dat het een beetje beter met je gaat.
Heb je je haar nog kortgeknipt en zo ja, helpt dat een beetje?

Ik denk aan je, Ernestina.