zorgen...

[bolleke]

Hoi allemaal,

Zoals jullie misschien al gemerkt hebben, ben ik een tijdje weg geweest, dit kwam door pc-problemen...
Maar nu die problemen opgelost zijn, komen er andere boven water... ernstige dit keer...
Het is me allemaal iets te veel, de TTM heb ik dan wel aardig onder controle, de rest is allemaal zwaar klote, sorry...

Het is vandaag nét 6 maanden geleden dat mijn leven een wending kreeg. Sindsdien ben ik de strijd tegen TTM aan het winnen... maar blijkbaar ben ik hierdoor zò veranderd dat een aantal zaken in mijn leven terug een 'plaats' moeten krijgen...

Ik ga hier niet verder op ingaan, ben te moe...
Ons verlof staat voor de deur, al zie ik ook dàt niet echt zitten want ik neem de problemen gewoon mee... zo zit ik nu eenmaal in elkaar...

Hou jullie sterk, ik kom terug... hoop ik.
Liefs, bolleke

[lotte]

ik wil je graag een hart onder de riem steken,konden wij maar meer voor je betekenen. Het zal voor jou ook moeilijk zijn om je problemen op te lossen.en ingewikkeld liggen ze
ook omdat je op sommige zaken geen vat hebt.je zal je problemen dan wel mee op verlof nemen;(vakantie?)maar mischien heb je dan de tijd om ze een plekje te geven en als je weer terugkomt ben je mischien weer helemaal opgeladen!een hele fijne vakantie gewenst,enne,heel veel sterkte de komende periode:blijf jezelf,dat is het belangrijkste!.en ook ik hoop dat je terugkomt!
groetjes lotte

[gre]

Voor het eerst, dat ik reageer op het forum. Bolleke wat ontzettend naar voor je. Je wint het een en en andere krijg je terug. Houd moed, alsjeblieft, je hebt mij en alle anderen zoveel steun gegeven met je wijze woorden. Voor jezelf moet je hier toch ook uitkomen?Een goede vakantie, rust uit, probeer te ontspannen. Hopenlijk kom je weer op het forum terug!
Groeten Gre.

[ilseke]

Sterkte en ik hoop uit de grond van mijn hart dat je er aan uit geraakt! Ik hoop je nog op dit forum (en daarbuiten) tegen te komen.
Liefs,
Ilse

[bolleke]

Lieve Lotte, Gre en Ilseke,
Bedankt voor jullie reacties...
Monique, bedankt voor je telefoontje...
Ik kan alleen maar hopen dat deze situatie ooit eens een positieve wending neemt... want mijn reserve raakt op.
Ooit heb ik eens gelezen: 'Niets is ons gegeven wat we niet dragen kunnen.' ...
Liefs...

[marita]

Hoi Bolleke
Hopelijk gaat het gauw weer wat beter.
Je weet dat ik veel aan je stukjes heb gehad en dat ik grote bewondering voor je heb De manier hoe je voor iedereen een goed woordje over hebt fantastish.
Maar nu ben je zelf even belangrijk Wordt maar wat egoistish
denk nu maar aan jezelf.Want jij bent ook belangrijk.Ik zal je hier missen en ik hoop dat we nog eens wat van je horen.
Veel liefs en sterkte Anita

[lotte]

hoi bolleke,
hoe gaat het op dit moment met je?
het is jammer dat ik niks voor je kan betekenen.
Als er iets is wat ik voor je kan doen dan zeg het maar.
Ooit schreef je dat schrijven voor jou een goede therapie was, nu heb je zoveel aan je hoofd dat dat er zelfs niet meer inzit!
Je tekst was duidelijk,ik zal dan ook niet wiilen aandringen met vragen, maar mischien kun je het voor jezelf wel van je afschrijven.groetjes lotte.

[bolleke]

Hé hé, jullie zijn echt niet van mij vanaf hoor, niet ZO snel!!!

Vandaag ging het ietsje beter. Onze laatste werkdag zit erop. Dit was dan wel de zwaarste, want dan moet alles gepoetst worden... moordend gewoon... ben kapot, en nu kan ik niet slapen, denk oververmoeid...

Lotte, je vraagt wat je voor mij kan doen? Heel veel, gewoon blijven reageren. En zeg dus nooit meer dat jij niets voor mij kan betekenen. Ook ik heb nood aan JULLIE woorden hoor! Dus, bedankt, ze doen me goed...
En Marita, je hoeft me niet te missen. In gedachten ben ik héél dikwijls bij jullie hoor. Ik vergeet trouwens jouw mooi mailtje niet... heeft me toen echt geraakt, waarvoor dank.

Om even terug te komen op mijn eerste bericht. Het ging dus eigenlijk om het feit dat ik, door de TTM los te laten, behoefte heb aan aandacht en steun en erkenning door anderen, en dan nog het liefste dus, door mensen die me dierbaar zijn... Natuurlijk heeft iedereen hier behoefte aan. Alleen lijkt het mij nu alsof ik die behoeftes niet meer kan invullen door ze op mezelf (ttm) af te reageren.
En dat is dus iets wat men hier thuis niet goed begrijpt. Meer nog, men denkt, door het feit dat m'n haar er zo goed uitziet, dat alle zorgen nu van de baan zijn, maar sorry... ik wil jullie niet ontmoedigen... door de ttm te lossen, kom je pas écht in de realiteit... zo lijkt het voor mij althans én het is ook nog alle dagen vechten!
Om die realiteit aan te kunnen moet ik op sommige momenten nogal aan mezelf denken en ook zo reageren, wat door het thuisfront dan alweer wordt aanzien als egoïsme... moeilijk allemaal hé. Als je dan nog de problemen met de zaak en de geldzorgen erbij neemt... dan snappen jullie waarschijnlijk wel dat het me al eens héél hoog zit en dat ik dan niet altijd nuchter kan denken. Ik zit af en toe behoorlijk diep, zo diep dat ik dan ook meteen alle andere dingen erbij betrek, en dat hoef ik natuurlijk niet te doen... I know...
Nu ja, we leren met vallen en opstaan hé... gelukkig heb ik de steun van jullie en dat maakt dat ik er deze keer toch anders tegenaan kijk dan voorheen... toen was ik waarschijnlijk blijven tobben, nu doe ik het maar af en toe...

Sterkte aan iedereen.
Liefs, bolleke...

[ernestina]

Bolleke,

(ik begin met te zeggen dat ik het moeilijk vind om voor jou iets op te schrijven, ik weet niet of je er wat aan hebt, ik schrijf dit met de beste bedoelingen - ik leef met je mee)

Probeer afstand te nemen. Bekijk de situatie zoals een ander het zou bekijken. En, het klinkt misschien raar, maar praat erover met je gezin. Het feit dat jij in 6 maanden bent veranderd, is voor hun waarschijnlijk een hele omslag. Vraag wat ze missen aan de oude Bolleke en wat ze juist leuk vinden aan de nieuwe (en verbeterde!) Bolleke! Jullie moeten elkaar ook weer opnieuw leren kennen. Je man en jij moeten weer verliefd op elkaar worden en je kinderen hebben 'ineens' toch een andere moeder gekregen. Het kost tijd om daaraan te wennen.

Een aantal jaren geleden heb ik zelf ook een omslag meegemaakt. Dat was het moment waarop ik zei: en nu is het genoeg, nu ben IK aan de beurt... Voor mijn man was het wel even schrikken dat vanaf dat moment niet meer alles ging zoals hij dat graag wilde, maar dat hij nu ook rekening met mij moest gaan houden. Dat was hij niet gewend. We hebben ook een tijd ver van elkaar af gestaan, maar onze liefde heeft e.e.a. overleefd en uiteindelijk zijn we weer naar elkaar toegegroeid en is het allemaal goed gekomen. Ik kan wel zeggen dat we er samen sterker uit zijn gekomen.

Bolleke, hou vol! Je bent het waard. Ik hoop dat alles een andere wending neemt en de problemen van dit moment later toch nog eigenlijk blijken te zijn meegevallen...

Liefs, Ernestina

[Webmaster]

Hoi Bolleke,

Deze zijn voor jou:

http://www.haarweb.nl/images/sunflower2.jpg

In een therapiegroep waarin ikzelf ooit heb deelgenomen, vroeg mijn therapeute aan ons om uit te beelden hoe wij ons negatieve deel in onszelf zagen. We kregen hiervoor een wit A4-tje met kleurpotloden tot onze beschikking. Ik zag mijn negatieve deel in mijzelf als een pikzwarte cirkel en deze tekende ik op papier. Daarna moesten wij het positieve 'lichtere' deel in onszelf uitbeelden. Ik tekende hierbij een soort van oranje/gele 'ster', een fleurige 'bloem' als het ware.

Nadat ik klaar was met beiden liet ik ze één voor één aan de therapeute zien. Op een gegeven moment zei ze tegen me: 'hou ze eens op elkaar tegen het licht......' En ik deed dat. Wat ik toen zag was zóóó mooi......de pikzwarte cirkel hield ik tegen de oranje/gele 'ster' in het licht........de beiden tekeningen vloeide samen: de pikzwarte cirkel vormde de kern, de oranje/gele ster vormde de blaadjes: .......er onstond een Zonnebloem!

Dit was het moment waarop ik mij bewust werd van het feit dat ik mijn negatieve deel in mijzelf, mijn negatieve ervaringen ook altijd negatief benaderd heb. Ik vechtte er altijd tegen. Ik zag alleen de pikzwarte kant ervan. Nu, doordat ik alles op dit moment eens echt goed 'tegen het licht hield' - letterlijk en figuurlijk - zag ik opeens een hele andere manier van benadering! Een Zonnebloem! Een bloem....staat voor Groei! De pikzwarte cirkel vormt de KERN van de bloem! Om de pikzwarte kern heen groeien de kleurlijke ster-bladeren. Het zwarte gedeelte en het kleurlijke gedeelte vormen SAMEN één prachtbloem.

Het één bestaat niet zònder het ander. Zonder de (zwarte) kern is er géén groei!
Wellicht heb je hier iets aan als je kijkt naar je eigen situatie en het helemaal niet meer ziet zitten.

Ik WEET dat je eruit zult komen en dat je zult genezen van je TTM. Je hebt de negatieve shit, de negatieve zwarte 'kern' nodig gehad......om te GROEIEN. En soms is het nog steeds een beetje nodig, want het leven IS niets anders dan Groei.

Heel vaak hoor ik in je verhalen de term 'vechten' terugkomen. 'Vechten.....vechten......vechten'. Soms word ik er een beetje moe van zelfs! En dat is omdat ik het als geen ander herken. Vechten kost je zó ontzettend veel energie. Die energie kun je beter besteden aan Groeien ipv Vechten. Leven ipv Overleven.

Ik wens je alle goeds toe. Ik WEET zèker dat alles goed met je komt.

De Webmaster.

[Oilily]

Wauw!

Wat een aangrijpende passage, webmaster. Ik heb er echt van genoten met dit te lezen. Bolleke heeft me op de meeting verteld dat jij haar werkelijk een pak verder hebt geholpen en als ik zo'n passage lees, dan bevestigt dat haar verhaal alleen maar!

En voor bolleke, geldzorgen en materiële zorgen zijn altijd maar tijdelijk. Het is nu heel lastig maar misschien als je er over een paar maanden naar kijkt, dat alles niet meer zo erg lijkt. Probeer er inderdaad wat afstand van te nemen, het is belangrijk maar niet het belangrijkste in het leven. Verder moet je echt proberen om te genieten van je verlof en veeel praten.

Veel succes en tot binnenkort, ik miste je inderdaad al op de site...

groetjes

Oilily

[marita]

Hallo
Dat tekenen herken ik wel
Ik heb zelf een cursus mandalatekenen gedaan .
En het verteld je echt een boel over jezelf.Je kan ook elke dag een mandala tekenen en dat kun je dan vergelijken met een dagboek. Ik heb er echt veel baat bij en het werkt gewoon lekker ontspannend.Zijn er meer die Mandala's tekenen?
Ik raad iedereen aan om er eens wat informatie over op te zoeken op internet of in de bibliotheek.Bij mij kwam er vooral uit de Mandala's dat ik erg in het verleden bleef hangen en dat klopt ook wel. groetjes en probeer het maar eens

[lotte]

nou, zo,n bloemetje,incl. duidelijke tekst erbij,dat is toch prachtig om te ontvangen,nietwaar bolleke?
En wij hebben het voorrecht om mee te lezen, zo steken we er ook weer wat van op.
Dat mandala tekenen, daar heb ik nog nooit van gehoord,wel interessant om te lezen.
Overigens Oillily:Ik wil je absoluut NIET beledigen of je tekst afkraken hoor, maar als je geldzorgen hebt kunnen dit grote gevolgen hebben voor je toekomst:je zal je bedrijf en je huis maar moeten verkopen,je jarenlang kapot gewerkt hebben, 2pubers hebben,en met weinig moeten rondkomen;dit alleen al levert spanningen op.Okee, mischien valt het allemaal wel mee achteraf,maar dit zijn zaken waar je geen rekening mee kunt houden maar de gedachten zitten wel in het achterhoofd van je.
Het legt toch een zware druk op je.En op de huisgenoten net zo goed.

ehh........ik heb van de week in drie kiezen wortelontsteking gehad, en met pijn rondgelopen, heb nu de eerste van de 4 behandelingen ondergaan, bijna geen pijn meer(goede pijnstillers)maarre....krijg ik nu ook een bloemetje, ???:P
groetjes lotte.


hoeft niet hoor..had ik maar regelmatig naar de tandarts moeten gaan ,is mijn eigen schuld.:D

[bolleke]

Ik ben zò blij met jullie 'schrijfsels'... echt waar..

Normaal zouden we morgen naar vrienden gaan aan de zee, maar omdat ik nog steeds behoefte heb aan mezelf zonder iemand erbij en aan rust voor mezelf alleen, vertrekken we pas overmorgen... het was wel even moeilijk om dat aan de man te brengen. Nu ja, ik heb doorgezet, moet nu echt even aan mezelf denken... ik kàn het niet opbrengen om komedie te spelen daar tussen de vrienden en de vrolijkerd uit te hangen. Ik weet dat mijn man die knop heel gemakkelijk kan omdraaien maar ik kan dat niet...

Lotte, geldzorgen zijn inderdaad erger dan een buitenstaander vermoedt. En op dit moment zie ik echt geen uitweg, vandaar dus mijn put, letterlijk en figuurlijk... Wij hebben ons al zeven jaar krom gewerkt en het wordt alleen maar erger. De zaak staat nu al bijna een jaar te koop, maar er zijn geen kandidaat-kopers... Ik wacht gewoon nog even af, nog een paar maanden. Maar wachten zonder uitzicht op beterschap is heel moeilijk om te verwerken en om van je af te zetten. Ik zou zo graag één lichtpuntje zien... ééntje maar...
En wat die bloemen van onze Webmaster betreft, die zijn ook voor jou hoor, die zijn voor IEDEREEN, anders had hij ze wel privé gestuurd (haha)...

Marita, mandalatekenen, had ik nog nooit van gehoord... zal me d'er eens in verdiepen hoor... bedankt voor je tip!

Oilily, ik ben blij voor jou dat ook jij iets hebt aan de woorden van onze Webmaster... zo zie je maar weer waar het forum goed voor is!!! Sterkte!

Ernestina, ik begin met te zeggen dat ik het moeilijk vind om voor jou iets op te schrijven, ik weet niet of je er wat aan hebt, ik schrijf dit met de beste bedoelingenHALLO??? Waarom vind jij het moeilijk om naar mij te schrijven? TUURLIJK heb ik d'er wat aan, TUURLIJK zijn jouw bedoelingen goed... en NATUURLIJK ben jij de moeite waard om gelezen te worden!!! Hé meid, zeg dàt nooit meer... blijven schrijven hé!!! ... was bijna boos geworden... haal jezelf zo niet naar beneden. Ook jij hebt genoeg levenservaring en wijsheid om een ander verder te helpen, dat heeft iedereen trouwens op zijn manier. Dus, ik ben HEEL blij met je woorden!
En ik zal er aan denken, ik zal proberen om met mijn man en kinderen te praten over hoe ik me voel, en hoe ik veranderd ben... maar ik zeg niet wanneer ik dat zal doen, want dat zijn woorden die moeten groeien en die spontaan moeten komen... die dingen kan je niet forceren. Ik moet ook mijn gezinsleden tijd en ruimte geven om zich aan te passen. En uit liefde en respect probeer ik die nodige tijd te geven. Geven en nemen hé...

Webmaster, wat kan ik er voor jou nog aan toevoegen?
Bedankt, ik had deze woorden eerlijk gezegd niet verwacht...
Jouw tekst deed me denken aan een tekst die ik een tijdje geleden geschreven heb in opdracht van mijn therapeut. Hij vroeg om eens te beschrijven hoe ik me voel, één jaar na Lesbos, hoe ik geëvolueerd was het laatste jaar... (Lesbos was dus de therapeutische kuurweek vorig jaar juli).
Ergens komt dan de zin ... "Ik hoef niet meer te vluchten naar een eiland in de zon. Ik hoef niet meer te schuilen in de cirkel van mijn eigen horizon..." Die cirkel, deed me denken aan jouw zwarte, negatieve cirkel. In die cirkel zat ik zelf jaren gevangen, daar schermde ik als het ware mezelf af voor invloeden van buitenaf, die cirkel was de TTM die me belette om écht te gaan voor het leven, om mezelf sterk op te stellen en om van mezelf te houden... Op Lesbos heb ik geleerd om uit die cirkel te stappen en om de 'zon' op te zoeken!
Spijtig genoeg is die zon zó ver zoek de laatste tijd, maar het feit dat ik deze keer om 'hulp' vraag... om woorden van steun via dit forum, bewijst dat ik nu buiten mijn cirkel kan treden. Ik krijg dan ook de woorden die ik nodig heb en ze doen me ZO GOED!!!

Bedankt allemaal!!!
Liefs, bolleke

[A. Jonker]

Hoi Bolleke,

Een tijdje geleden heb ik gereageerd op jouw bericht dat je een boek ging schrijven over ttm. Toen heb ik je vertelt over mijn zusje die ook ttm heeft en hoe graag ik hier iets meer van wil gaan begrijpen.
Bedankt voor je reactie hierop!
Je vroeg me hoe het ging met mijn zusje en mij.
Met mijn zusje gaat het op dit moment niet zo lekker. Ze was een poosje geleden op de "goede" weg. Ze vertelde mijn ouders en mij dat ze er vanaf was. Maar een tijdje geleden is ze toch weer begonnen. Helaas. Mijn ouders hebben met haar gepraat en ze hebben samen iets bedacht dat zou kunnen werken, hier zijn ze nu mee bezig. Het is dus even afwachten hoe dit verder zal gaan.

Zelf heb ik een tijdje niet kunnen reageren omdat ik mijn nieuwe wachtwoord nog niet had. {De eerste bleek niet helemaal goed te zijn}. En ook ben ik 2 weken op vakantie geweest.

Nogmaals, leuk dat je op mijn berichtje hebt gereageerd.
Sterkte verder!