moeilijk

[gre]

Beste allemaal,
Hebben jullie allemaal vakantie?
Ik niet, nu er een hoop werk en stress van mij af is(familiebeslommeringen) lijkt het wel of ik weer nieuwe zoek. Met het trekken is het nog ongeveer hetzelfde. Je hebt ineens in de gaten, dat je weer bezig bent. Terwijl ik dan na die tijd pas in de gaten heb. Ik heb een vreselijk naar gevoel over, dat ik wrs mijn vriend, door, (ach er speelt een heleboel mee), nu echt de deur is uitgegaan en niet meer terugkeert. Ik weet het echt niet meer, of ik wel zo door wil gaan. De TTM is ook zo'n deel van je leven, dat het door je hele relatie ook meespeelt. Hij weet het niet en zal het nu wrs ook nooit weten. Ik kan mij niet echt ontspannen. Nu ik het rustig heb, voel ik mij daar weer heel onrustig door. Het lijkt wel of ik een bepaalde spanning moet hebben.
Ik weet, dat ik erg onduidelijk overkom, maar ik moest het toch even kwijt.
Groeten Gre.

[bolleke]

Hoi Gre,

Ik ben net terug van een paar daagjes vakantie bij vrienden...
en in de nacht van maandag op dinsdag vertrekken we terug... 'weg zijn' is op dit moment het enige wat ik wil... niet dat ik last heb van TTM, dat niet, maar ik voel nu, door de vakantie, dat ik màànden mijn grenzen heb verlegd, constant, telkens opnieuw deed ik verder en verder omdat we natuurlijk, door de zaak, geen andere keuze hadden...
Ik heb nu drie weken tijd, en die neem ik, heel bewust voor mezelf, mijn relatie én om te rusten...

Dat TTM een deel van je leven is en zodoende ook invloed heeft op je relatie is heel juist en ook logisch. Misschien is het beter om de dingen rustig aan te kijken. Als jouw vriend jou verlaat, vecht dan niet voor je relatie... misschien is dit zo omdat dit zo moet zijn...
Jij hebt het nog zo moeilijk met jezelf, vindt geen rust in je 'rust', Je bent op zoek naar onrust om zodoende terug rustig te worden...
Ik herken dit gevoel, heb het jàren ook zo aangevoeld...
Probeer eerst tot rust te komen met jezelf. Maar bedenk dat dit een proces is dat echt wel heel lang kan duren. Doe het met kleine stapjes en geloof in jezelf. Het ziet er nu misschien niet allemaal zo gemakkelijk uit, je leven lijkt misschien een beetje op een puinhoop en je vraagt jezelf af waar je naartoe wil en hoe je er komen zal...
Het is goed dat je stilstaat bij deze vragen, maar verlang geen direct antwoord. Luister naar jezelf, heel diep vanbinnen en geef jezelf de tijd om de dingen op hun plaats te laten komen...
Ik weet niet goed wat ik verder moet vertellen. Het is ook niet altijd makkelijk om anderen verder te helpen. Ik weet niet in welk 'stadium van je proces' jij je nu bevindt. Ik ken je ook niet genoeg om te weten waar je exact mee bezig bent maar ik weet wèl dat je nu, op dit moment behoefte hebt aan een woordje van steun en dat woordje wil ik je geven, zomaar, want je bent het waard!!!

Ik wens je héél veel moed en sterkte!!!
Liefs, bolleke

[gre]

Beste Bolleke,
Bedankt voor je berichtje, je zegt alles op de juiste toon.
Het heeft me heel veel gedaan, om een steuntje te krijgen.
Je herkent het? Ik dacht, dat ik het niet goed beschreven had, je voelt zoveel zonder dat je het echt kan beschrijven. Ik voel me nog steeds onrustig, maar ik moet,zoals je zegt, goed uitrusten
(voor zover dat gaat) en nadenken wat ik verder met alles wil.
Bolleke, heb een heel goede vakantie en bedankt voor je reactie en tot schrijfs.
Groeten Gre.

[ernestina]

Het gevoel dat het soms lijkt of je het 'verkeerde' opzoekt, dat heb ik ook gehad. Alsof je niet gewoon maar kunt genieten van het moment, maar dat er altijd iets is waar je je druk om moet maken. En dat is dan meteen een excuus om te gebruiken vanwege het feit dat je aan het harentrekken bent.
Het is zooo moeilijk om dingen eigenlijk te accepteren zoals ze zijn, dat ervaar ik tenminste.
Dat heeft weer alles te maken met los laten (op dit Forum al vaak ter sprake gekomen). Zodra je dingen kunt los laten, kun je erin berusten en/of heb je er vrede mee. Dat onrustige gevoel blijft dan weg.
Probeer toch maar wat uit te rusten en geniet van het mooie weer! (bij mij werkt dat ook altijd in positieve zin mee :cool: )

Ernestina

[gre]

Ik vind het heel fijn, dat je de moeite neemt om te reageren.
Je herkent het dus, begrijp ik. Ik ben(na mijn werk) een heel stuk gaan fietsen en thuis de planten verzorgt, zodat ik doodop was.
Dan is er toch nog tijd, om (STOM) even aan mijn haar te trekken.
Deze tijd zal wel over gaan. Ik moet inderdaad een en ander loslaten, leren ontspannen.
Groeten Gre.

[ilseke]

gre,
toen ik in april terug in therapie ging zei ik aan mijn psychologe: 'goh, het is alsof er altijd iets zal zijn waarover ik me druk maak. Alsof ik net DIE dingen opzoek en het niet goed MAG zijn'
Toen ik mezelf deze woorden hoorde zeggen was dat wel confronterend en ik ben toen een paar situaties beginnen bijhouden die nefast waren voor mijn ttm. Die heb ik toen besproken met mijn psychologe en i.p.v. alleen het negatieve te belichten ('dit doe je niet goed en je moet het zo doen') heeft zij mij ook gewezen op wat ik wel goed kan (bijv. op een oprechte manier mijn gevoelens verwoorden) Dit deed zo goed om te horen dat iker mij a.h.w. ben in gaan 'specialiseren' ;)
Sindsdien heb ik een innerlijke rust gevonden en zelfs wanneer het eens wat lastiger is kan ik het relativeren! Dit zorgt ervoor dat ik nu al een tijdje trekvrij ben.
Ik weet ook niet of deze woorden voor jou een hulp kunnen zijn, maar ik denk dat je het beste eens stilstaat bij wat je voelt en deze gevoelens niet altijd negatief kadert. Iedereen heeft zijn kleine kantjes en je kan daar wel rekening mee houden, maar ze altijd wegdrukken daar help je ook niemand mee (zeker jezelf niet) Ik vertelde aan mijn psychologe dat ik mij ergerde aan een heel goede vriendin en zij zei me dat ik haar (mijn vriendin)dat moest duidelijk maken anders zou ik haar verliezen net door die ergernissen weg te drukken(onbewust straal je die ergenis toch van je af) Sindsdien doe ik dit dus, ik vertel aan iedereen eerlijk hoe ik me voel (wel diplomatisch hoor) OK, misschien toon ik mezelf hier wel kwetsbaarder door, maar de rust die ik ervoor in de plaats krijg is hemels (en zo lang geleden)
Ik weet niet of mijn ervaring nuttig is voor jou maar weet dat je toch een manier moet vinden om met al je gevoelens om te gaan.
En dit is er misschien één.
Hopelijk gaat het je binnenkort stukken beter!
groetjes,
Ilse

[gre]

beste Ilseke,
Wat ontzettend fijn, dat je reageert op mijn (moeilijk) berichtje.
Ik ben inderdaad op dit moment te veel bezig om negatief alles te zien.Ik ben behoorlijk teleurgesteld in een aantal mensen in mijn omgeving.Terwijl ik me zo inspan voor anderen en mijzelf teveel wegcijfer. Dus dat moet ik bekopen met onrust en ( beetje trekken). Ik heb een aantal jaren geleden RET therapie gehad.
Rationeel-Emotieve Therapie. Een goede therapie waarbij je leert ook rationeler over dingen te denken. Ik heb er toen veel aan gehad, maar je moet uitkijken, dat je toch weer niet terugvalt, zoals ik nu.
De TTM is bij mij nooit helemaal weggeweest, maar toch behoorlijk verminderd. Echt, echt geprobeert te stoppen heb ik nooit eigenlijk gedaan.(waarom???)
Ben jij bewust op een dag gestopt, of is de behoefte rustig aan weggegaan. Ik heb de meeste moeite om me te ontspannen, waarbij ik niet meer ben ga trekken(Gelukkig)
Bedankt voor je (wijze) woorden.
Groeten Gre.

[ilseke]

hoi gre,
ik blijf me bewust van de kans dat ik kan hervallen, ik heb het nl. al eens meegemaakt een aantal jaren terug. (ik was toen zo'n 6maand trekvrij en dan eens 1 haartje .... ik was terug vertrokken)
Nu ben ik niet volledig trekvrij, het gebeurt wel eens dat ik 1 haartje per dag uittrek. Maar daar blijft het bij. Misschien heb je het elders al gelezen, maar ik eet normaal deze haren op (vies hé). Nu, zolang ik dit niet doe heb ik niet het gevoel dat ik zal hervallen. Soms neem ik bewust een haar in mijn mond om het daarna weg te smijten. Kwestie om paniekreactie te vermijden mocht het toch eens voorvallen dat ik er 1 opeet. Eigenaardig??? Doch voorlopig werkt het al zo'n 10 (of zijn het er 11?) weken. We zien wel.
Ik heb dit niet van de een op de andere dag gedaan hoor, maar het aantal haren afgebouwd via gedragstherapie + de nodige psychologische ondersteuning. Ik wist dat dit voor mij kon helpen (ref. ervaring jaren geleden) Nu weet ik dat er hier anderen aanwezig zijn die dit in twijfel trekken, maar ieder moet zijn methode zoeken nietwaar?!
Probeer misschien om je leven wat te organiseren, ontdek welke relaties de moeite zijn om te behouden en welke niet. Vroeger wou ik ook door iedereen aanvaard worden, maar nu weet ik welke vrienden belangrijk zijn voor mij en steek ik niet moedeloos energie in diegene waarmee het toch niet echt klikt.
Eens je wat meer klaarheid ziet kan je je ook richten op je ttm (je moet niet alles te vlug willen, dan forceer je jezelf)
Veel moed,
groetjes,
Ilse;)

[gre]

Beste Ilseke,
Fijn, dat je reageert. Het is inderdaad niet te doen om van de een op de andere dag te willen stoppen.
Als het weer mis gaat, dan denk je snel "zie je wel, dat ik het niet kan!".Dat geeft alleen nog maar meer stress.Wat jammer dat het na zo'n lange tijd toch weer terug komt. Je denkt, dat het weg is en toch!!!!!!!
Volgens mij kom je er nooit van af. Het blijft toch ergens in je hersens zitten, die rare gewoonte. Het is, ondanks de stress niet erger geworden. Ik ben wel voor mezelf op de vlucht en dat is natuurlijk ook niet goed.
Hoe meer ik op de bank zit, hoe meer de gewoonte terugkeert.
Dus wil ik zoveel mogelijk druk doende zijn.
( niet goed)
We weten het wel.
Groeten en tot de volgende keer.
Gre

[Oilily]

Beste gre

Ik heb een tijdje minder geschreven op het forum omdat ik super in de war was. Ik woon namelijk samen met mijn vriend en het lukte ons gewoon niet meer. Ik ben al een maand aan het ruziemaken en voel me al een maand (of langer?) er rotslecht door. Het leek wel een uitzichtloze situatie. Nu hebben we ergens de knoop doorgehakt en mijn vriend gaat vanavond verhuizen. Hij heeft ergens een huisje gehuurd waar hij voorlopig gaat wonen. We hebben verder beslist dat we nog wel veel voor elkaar voelen en dus bij elkaar blijven. Vele mensen (familie) bekijken me heel raar als ik heb dit vertel. Zo van, 'ja dat gaat toch ni lukken, da's een stap achteruit'. Maar ik ben nu eigenlijk wel voor een deel opgelucht. Er is een beslissing, die voor de meesten misschien bizar lijkt maar waar ik en mijn vriend volledig achterstaan. Wat de toekomst brengt weet niemand, dat valt af te wachten. Maar na regen komt zonneschijn, dat is altijd zo. Soms moet je beslissingen nemen (en voor ttm'ers is dat geen sinecure) waar je even over doet en waar je in een enorme dip zit maar waar je uiteindelijk beter van wordt in de toekomst. Ik voel me nu redelijk goed en zie de toekomst positief in. Voor het zelfde geld zit ik morgen in een enorme dip omdat ik vannacht de eerste nacht alleen moet slapen. Dat kan, maar ik wil maar zeggen dat als een relatie niet goed werkt, je beter er iets drastisch aan kan doen (verhuizen, uitmaken) dan erin te blijven zitten. Want dit heeft echt energie gefreet bij mij en aan mezelf werken of aan mijn therapie is me de laatste tijd absoluut niet gelukt. Hopelijk geeft het alleen wonen en echt eens alleen zijn op vele momenten (behalve wanneer ik met mijn vriend of vrienden afspreek) me meer terug dan dat ik in een uitzichtloze situatie blijf zitten. Want alleen zijn moet ik leren, hoe hard ik er ook tegenop zie. De ttm heeft dus de laatste maand weer enorm de kop opgestoken en hopelijk is het nu tijd om die terug de kop in te drukken.

groetjes

[gre]

Best onder de indruk was ik van je verhaal.
Jij maakt nu ook een moeilijke tijd door. Je woont nu weer alleen en het zal best zwaar zijn om daar aan te wennen, maar zoals je zegt. Je moet soms beslissingen nemen, die nu moeilijk zijn, maar waar je later zegt, dat het toch beter is geworden.
Ik hoop, dat je een beetje kunt slapen. Ik woonde niet samen, dus dat is niet veranderd, maar de weekenden is toch best stil.
Maar de ergernissen en spanningen bij mij waren ook niet leuk.
De ergernissen zijn weg, maar toch is de onrust bij mij toegenomen, met je weet wel wat voor gevolg.
Sterkte Oilily.
;)

[ernestina]

Oilily,

Ik kan me goed voorstellen dat je gewoon blij bent dat er een knoop is doorgehakt. Van dat onzekere word je ook zo moe.
Probeer maar lekker tot rust en tot jezelf te komen de komende tijd en geniet lekker van de tijd die jullie samen doorbrengen! (net of je weer pas verkering hebt... met naar huis brengen en bij de deur een kus... ;) )

Je komt er wel weer bovenop. Dat weet ik zeker.

Lieve groetjes,
Ernestina