jezelf zijn

[Annewil]

Lieve mensen,

de meeste threads en posts gaan hier over verdoezelen dat je haar dunner wordt, uitvalt of geheel verdwijnt.... vinden jullie dat nu reëel?
Daar zou ik wel iets over willen horen. Okee, ik weet dat het vreselijk is om je haar te verliezen, maar moet je het daarom verbergen? Of moet je dat gewoon aangaan met je omgeving?

ik probeer dat wel, dat is niet gemakkelijk...
maar ik zou me nog veel ongemakkelijker voelen als ik moest rondlopen met :
- een haarwerk
- permanente make-up
- getatoeëerde wenkbrauwen
- valse wimpers

verdomd ik ben liever gewoon mijn kale afzichtelijke zelf dan een soort clown met allerlei onechte aanhangsels............. IK BEN en IK BESTA en ik ga in vredesnaam de confrontatie met anderen maar aan.

Annewil

[Shannon]

Beste Annewil,

Mijn mening hierover is dat iedereen dat voor zichzelf moet bepalen of ze wel/niet hun kaalheid verbergen.

Ik vind het knap van je dat jij het niet verbergt en gewoon jezelf blijft maar ik denk dat veel mensen met een haarwerk of een ander soort middel heeft, zich er nu eenmaal prettiger bij voelen. Wat ik me erg goed kan voorstellen! De woorden "clown met onechte aanhangsels" vind ik dan ook wel een beetje ongenuanceerd gebruikt...

Bij mij vallen de kalende plekken alleen op als je goed kijkt (maar zeker als je AGA kent), dus wat dat betreft heb ik tot nu toe nog "geluk". Maar zelfs nu voel ik me aardig onzeker of mensen het wel of niet zullen zien. Mijn haar doe ik daarom in een zijscheiding, zo valt het minder op.

ik voel me er iig prettiger bij en daar gaat het toch uiteindelijk om? Het gaat om jezelf en iedereen moet lekker doen waar hij/zij zich fijn bij voelt...

Liefs Shannon

[Georgie]

Lieve mensen,


verdomd ik ben liever gewoon mijn kale afzichtelijke zelf dan een soort clown met allerlei onechte aanhangsels............. IK BEN en IK BESTA en ik ga in vredesnaam de confrontatie met anderen maar aan.

Annewil

Annewil, wat schrijf je nou? Je kale, afzichtelijke zelf?

Ik bewonder je opstelling absoluut. Ik heb AGA, waar ik overigens geen geheim van maak, maar het valt verder niet op.
Ik denk dat ik in jouw situatie dezelfde keuze zou maken. Ik denk het, maar ik weet het niet. Omdat ik er niet in zit...

[Annewil]

Dank voor jullie reacties, Georgie en Shannon,

ja mijn posting was inderdaad ongenuanceerd op dat moment (uiteraard ben ik ook een mens met ups en downs) en ik ben het er helemaal mee eens dat iedereen de oplossing moet zoeken waarbij hij/zij zich het lekkerst voelt. Sorry!

Belangrijk is denk ik je zelfvertrouwen. Als je dat hebt met een haarwerk of andere hulpmiddelen, dan moet je daar absoluut voor gaan. Mijn insteek was eigenlijk bedoeld als: "Wanneer ik zoveel verschillende hulpmiddelen moet gebruiken om niet op te vallen, dan voel ik me niet meer mezelf, dan voel ik me alsof ik toneel speel.... " Juist daardoor zou ik mijn zelfvertrouwen verliezen, vrees ik. Maar dat geldt speciaal voor mij, niet voor anderen.

Alles draait om het zelfvertrouwen. Dáár moet je voor gaan. Als je dat gevoel weer hebt, of dat is omdat mensen je steunen, of dat is omdat je goede oplossingen vindt om niet op te vallen, dat maakt in wezen niets uit.

Voor mij geldt (ik heb geen AGA maar AA totalis), dat ik EERST moet leren dat ik er voortaan zo uitzie en me daar gemakkelijk bij moet voelen voor ik überhaupt aan alternatieven kan denken....

Nogmaals, ik besef achteraf dat ik kwetsend was naar anderen toe. Dat was niet mijn bedoeling. Ik dacht ff alleen aan mezelf...... Dat heb je zo met haarverlies he, dat je ups en downs hebt. Bedankt voor jullie begripvol reageren!

Annewil

[Georgie]

Dank voor jullie reacties, Georgie en Shannon,


Nogmaals, ik besef achteraf dat ik kwetsend was naar anderen toe. Dat was niet mijn bedoeling. Ik dacht ff alleen aan mezelf...... Dat heb je zo met haarverlies he, dat je ups en downs hebt. Bedankt voor jullie begripvol reageren!

Annewil

Ik vond het niet zozeer kwetsend naar anderen toe, ik vond het kwetsend naar jezelf toe.
Ik kan me voorstellen dat jouw situatie een worsteling is op dit moment. Je MOET het accepteren, maar dat gaat niet van vandaag op morgen. Ik denk dat je een waar iets zegt: je zult eerst moeten accepteren voordat je verder kan. Anders gaat het totaal niet.
Ik had daar een soort trucje voor, geleerd van een therapeut. Je legt je handen op je hart, ademt diep in en uit, en zegt: ik accepteer dat ik haaruitval heb (je kunt daar natuurlijk invullen wat je wilt).
De eerste keer dat ik dat deed, stroomden de tranen me over de wangen, hoewel ik dacht dat ik het toch al aardig "verwerkt" had, en kwam er heel veel verdriet los. Na een aantal dagen ging het steeds beter, tot ik voelde dat ik het ook werkelijk accepteerde.

Misschien vind je het wat zweverig, maar voor mij werkte het.

[omerta62]

Het leven schijnt bij sommige mensen alleen uit haar of aanverwante artikelen te bestaan.

Ik begrijp dat dit forum daar de aangewezen plek is maar ik wil even iets kwijt over het leven met haaruitval dan wel kalend zijn.

Niemand is blij als hij in de spiegel kijkt en moet constateren dat het haar dunner wordt.
Echter, de regel "als je haar maar goed zit" heeft naar mijn mening een holle boodschap.
Want op het moment dat je haar goed zit of dat je jezelf goed voelt over je haar geeft dat je een aangenaam en zeker gevoel.
Maar realiseer jezelf dan eens wat een weelde het zou moeten zijn als je van dat speciale gevoel niet meer afhankelijk hoeft te zijn.
Dat je ondanks een slecht vallende scheiding een geweldige dag zou kunnen hebben!
Dit is naar mijn mening alleen maar mogelijk als je je zelf een kans geeft om jezelf te accepteren,en te realiseren dat ook een mens met minder haar een vrolijk,opvallend,ondernemend,liefhebbend,teder,en speciaal iemand kan zijn.
Ik maak hier wel de kanttekening dat het voor vrouwen even wat moeilijker ligt.
Vanuit mijn optiek wordt dit in de hand gewerkt door allerlei overdreven schoonheidsidealen.
Een vrouw hoort tegenwoordig minimaal te kunnen wedijveren met Jennifer Lopez en een man hoort er een zogenaamde metrolevensstijl op na te moeten houden!
Ik wordt daar echt kotsmisselijk van.
Een ieder heeft het recht om op zoek te gaan naar een mogelijkheid om haaruitval te stoppen of voorkomen,natuurlijk.
Maar de nadruk en absurde regimen die sommige mensen zich (laten) opleggen hebben vreemde vormen aangenomen.
Wees een mens en realiseer je dat mensen het leven hebben gekregen om te LEVEN.
En dat kan niet alleen van meer of minder haar afhangen,dat zou toch te gek voor woorden zijn?
Ik praat hier niet voor mijn beurt want ook ik heb de nodige frustraties ondervonden met haaruitval.
Alleen ik ben van mening dat ik meer ben dan een bosje uit hoorn bestaande buisjes .(of waar haar dan nog meer uit moge bestaan)
Mijn wens is dat zowieso alle vrouwen op dit forum een beetje geluk kunnen vinden en alle mannen ook weer zichzelf kunnen zijn.
Met vriendelijke groet,
Omerta

[Annewil]

Hallo Georgie en Omerta

Georgie, dank je wel voor je bemoedigende posting. Ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt, ik vind het zeker niet zweverig wat je vertelt. Het is oké als je de rust kunt vinden door even diep in en uit te ademen en echt bij jezelf te zijn (te blijven). Ik zal dat zeker eens proberen. Juist in het hectische bestaan van alledag (met werk en studie en contacten in de wereld om me heen) sla ik dat nogal eens over.
In de maanden dat ik nog geschokt thuis zat had ik wel die tijd voor mezelf. Nu moet ik die ook nemen, maar meer gepland, zeg maar. Dat ik nu eindelijk iets ging zeggen als "kale, afzichtelijke, zelf" had hiermee zeker te maken. Naar de buitenwereld houd ik me flink, moet ik allerlei "doelen halen", zowel in mjn werk als in mjin studie. Maar ik vind mezelf bepaald niet aantrekkelijker zonder haar. Liever had ik het weer terug... ik droom daar zelfs af en toe over. Dit is dus een verwerkingsperiode.
Let wel, ik heb geen hekel aan mijzelf. Ik doe van alles goed. Maar mezelf te zien af en toe in een winkelruit, op een foto, of in de ogen van een ander, blijft confronterend voor me. Ik ben bij lange na nog niet zover dat ik mezelf ook van binnen herken als die persoon in de spiegel met het ontblote hoofd. En ik vind dat ik dat hier ook eerlijk moet kunnen melden. Maar mijn bewoordingen hadden anders gekund. Die hoeven niet zo te zijn dat een ander er van schrikt. Ik heb massa's woorden tot mijn beschikking (voor ik in mijn huidige beroep - het maatschappelijk werk - belandde, was ik journalist), ik kan die woordenschat beter gebruiken. Dank je wel dat je me daar op wees. En ook dank voor je advies, ik neem het ter harte.

Omerta.... jouw naam betekent iets als "zwijgplicht", is daar een reden voor bij jou?

Nee, het leven hangt niet af van meer of minder haar, het kan er wel zwaarder en ingewikkelder door worden. Net als bij alle andere aandoeningen die je uiterlijk enorm veranderen, waardoor je wordt nagekeken. Elke dag heb ik wel weer zo'n confrontatie. Gisteren werd ik bij Ikea door de medewerkers aangesproken als "meneer" want vrouwen "zijn niet kaal"......Vervolgens beseffen ze hun vergissing als ik me omdraai en dan moet ik ook weer vriendelijk omgaan met hun verlegenheid. Zij kunnen er immers niks aan doen... Dit is een dagelijks voorkomende pijnlijke situatie, die me door de bank genomen meer stress oplevert dan vorig jaar, toen ik met een nog volle haardos aan de Sinterklaasinkopen begon.
Is dit nou erg? Voor mij op dit moment wel ja. Misschien over drie jaar niet meer of zo, dat zal ik dan melden, okee?

Ach, ik heb een schoonzoon die ook behoorlijk kalend is. Maar je hebt gelijk, voor vrouwen is het anders dan voor mannen. We kennen kale en kalende mannen in onze maatschappij. Blootshoofde vrouwen zien we zelden, en dan gaat het nog meestal om chemotherapie. Ik mocht daarom al es voorgaan bij de kassa in de supermarkt :P TSSSSSSSSSSSSSSSSS. Ik ben dus blij dat je me sterkte wenst.

groetjes,
Annewil

[Georgie]

Hoi Anne-Wil,

nu begrijp ik beter waarom je dat schreef. Het is ook moeilijk: je WEET dat je jezelf moet accepteren, en dat je jezelf eigenlijk niet lelijk zou mogen vinden (want iedereen roept altijd maar dat je jezelf moet accepteren e.d., dat je van jezelf moet houden, en het uiterlijk is ook niet belangrijk, enz. enz.), maar na een enorme schok zoals jij gehad hebt doe je dat gewoon nog niet op zo'n korte termijn. Daar gaat tijd overheen.
Soms gaapt er tijdelijk een afgrond tussen weten en voelen.

Zeker rust nemen is belangrijk. Ik mediteer elke ochtend een kwartier als voorbereiding op de dag. Iets voor jou?

[belle]

Ik bewonder vrouwen die kaal door het leven gaan, maar ik merk dat ik zelf schrik als ik een vrouw kaal zie rondlopen. Ik heb zelf Alopecia totalis notabene, ik heb jammer genoeg geen hoofdhaar, gelukkig wel wenkbrauwen en wimpers. Denk je niet dat het leven er iets makkelijker op wordt als je toch je hoofd bedekt? Met een sjaaltje, een pet of eender wat. Kale vrouwen vallen hoedanook van mijlenver op en mij lijkt het bijzonder moeilijk om dagelijks een strijd te leveren tegen vervelende opmerkingen en starende blikken, want die zal je sowieso krijgen. Maakt dat het aanvaarden er makkelijker op? Daar twijfel ik aan. Zelf zou ik nooit zonder hoofdbedekking op straat gaan, maar dat is een persoonlijke keuze natuurlijk. Een haarwerk maakt het leven - voor mij althans - zoveel makkelijker, na een tijdje vergeet je gewoon dat je geen haar hebt. Alleen jammer dat - in belgie, tenminste - de vergoedingen door het ziekenfonds zo laag zijn. 180 euro om de 2 jaar, daar kom je niet ver mee.

[jooltje]

Hoi Belle,

Ik denk inderdaad als je getroffen wordt door AA of AGA dat je eerst door een
soort verwerkingsproces heen moet om daarna goed te kunnen beslissen hoe
en of je het probleem gaat oplossen. Als je voor jezelf hebt aanvaardt/ verwerkt dat je een haarprobleem hebt, dan pas kun je naar mijn mening aan een oplossing gaan werken en of je dan kiest voor een haarwerk of in het geval van Annewil gewoon lekker blootshoofds is dan je eigen keuze waar je dan ook achter staat lijkt me. Al kan ik me voorstellen dat als je AA hebt en je kiest ervoor blootshoofds door het leven te gaan je daar nog een extra verwerking bij zult krijgen: je zult moeten leren omgaan met de reacties die dit met zich meebrengt, iets wat je met een haarwerk waarschijnlijk niet (zeker als het je oude model benadert) of bijna niet zult hebben. Het is maar net waar je keuze naar uitgaat. Belangrijk is dat je je zelfvertrouwen houdt, of
je nu een haarwerk draagt of lekker kaal blijft. En dat je achter je eigen
keuze staat.

Groetjes
Jooltje.

[belle]

Dat bedoel ik dus he: AA/AU/AT - over AGA spreek ik me niet uit, ben daar niet mee vertrouwd- lijkt me extra moeilijk te aanvaarden - zeker in het begin - als je al die kritiek van de buitenwereld nog moet verdragen. En die kan hard zijn. Daarom lijkt het me beter als je het eerst voor jezelf aanvaardt en pas als je het voor jezelf aanvaard heb, eventueel onbedekt door het leven gaat. Zelf kan ik dit niet, dat geef ik grif toe, daar ben ik veel te ijdel voor.

[omerta62]

beste Annewill,

Wat leuk dat je de betekenis van het woord Omerta weet.
Het betekent eigenlijk: "nederigheid of nobele stilte"
Het is een term die bij de Cosa Nostra werd/wordt gebruikt en geeft aan dat horen,zien en zwijgen vaak de beste oplossing geeft.

Ik ben prefereer echter de engelse variant : ring of silence

Ik gebruik deze nicknaam omdat ik van mening ben dat het zo schijnt te zijn dat over kaalheid of haaruitval niet gesproken zou mogen worden.
Ik ben er van overtuigd dat hier JUIST over gesproken moet worden omdat het een diepgeworteld en niet te onderschatten (persoonlijk) drama vertegenwoordigd.
Zo als ik het zie zou er op een heel andere manier naar gekeken moeten worden.
Als ik hier zie staan dat mensen (zowel vrouwen en mannen) een teruggetrokken leven leiden en de helft van het zo waardevolle leven niet op een waardige manier kunnen leiden dan vind ik dat een verschrikkelijks iets.

Ik ben het met een van de vorige postings eens dat er sowiezo een acceptatieproces aan vooraf moet gaan om met een haarwerk te gaan lopen.
Echter,ALS het dan ook eenmaal geacepteerd is dan zou er wel een stuk levensgeluk kunnen gloren.
En daar heeft een ieder recht op.

Dus daarom gun ik jullie van harte een adequate en sluitende oplossing voor jullie probleem,wat dat dan ook mag wezen.
Alleen vergeet nooit dat je niks minder dan een ander bent en dat je evenveel recht op levensgeluk hebt als een ander!
En daar gaan een hoop mensen met haarproblemen de fout in: ze zetten zich op voorhand al op een lagere status.
Dit is ECHT niet nodig!
Wees gewoon jezelf en blaas het desnoods in iemands gezicht op door ze er op te wijzen dat je ook een homo sapiens bent,niks meer maar zeker ook niks minder!

Heel veel geluk allemaal en ik hoop dat jullie in de toekomst alles zullen zien zoals jullie het wensen.
Groet Omerta

[kas]

Alleen vergeet nooit dat je niks minder dan een ander bent en dat je evenveel recht op levensgeluk hebt als een ander!
En daar gaan een hoop mensen met haarproblemen de fout in: ze zetten zich op voorhand al op een lagere status.

Bedankt voor je bemoedigende reactie. Ik denk sowieso dat grote meerwaarde van dit forum is elkaar een hart onder de riem te steken, naast de info/ervaringen uitwisselingsfunctie.

Ik denk dat de meesten hier al hetgeen gezegd is rationeel ook weten . Als ik voor mezelf spreek en ik lees alle posts denk ik ; natuurlijk ben ik niet minder dan een ander, ik weet dat ik mezelf helemaal niet op een lagere status moet zetten dan wie dan ook..
Allemaal heel helder..rationeel.. wat mij verbaasd heeft is mijn eigen primitieve reactie toen dit probleem zich voordeed dat ik dit allemaal ondanks mijn nuchtere natuur en 40j levenservaring, naast de paniekreactie/depressie mezelf wel minder voel(de) en mezelf wel op een lagere status neerzet(te).
Volgens mij is de enige echte factor om vertrouwd te raken en uiteindelijk tot acceptatie te komen doodgewoon de tijd...
Groetjes
Kitty

[kas]

Nogmaals, ik besef achteraf dat ik kwetsend was naar anderen toe. Dat was niet mijn bedoeling. Ik dacht ff alleen aan mezelf...... Dat heb je zo met haarverlies he, dat je ups en downs hebt. Bedankt voor jullie begripvol reageren!

Anne-Wil,
Zo heb ik je post helemaal niet opgevat. Je bent een mooi en moedig mens!
Groet
Kitty

[Shannon]

Hi Annewil,

Als ik wat belerend overkwam, dan biedt ik mijn excusses aan hoor! het was niet de bedoeling....

Vind het superknap dat je er zo mee omgaat. Lijkt me verschrikkelijk en begrijpelijk als je er soms zo over denkt.

iig, heel veel sterkte!

shannon