Trichotillomanie bij kinderen

[Birgit_E]

hallo,
Ik denk dat mijn dochtertje Trichotillomanie heeft. De reden dat ik me heb ingeschreven in dit forum is dan om uit te vinden hoe het is om Trichotillomanie te hebben en hoe je als ouder hier mee om moet gaan.
Zeker weten dat ze ttm heeft doe ik nog niet, maar ik betrap haar steeds met een bos haren die tot een balletje zijn gemaakt in haar mond. Nu we terug gaan denken weten we dat ze als baby, 1 jaar, altijd overal draadjes en pluisjes aftrok en dat ze deze ook in de mond stopte. Een tijd terug klaagde ze maar steeds over buikpijn en toen ging ik eigenlijk pas denken dat er misschien iets serieus aan de hand was. Ze krijgt nu elke ochtend een lepeltje laxeermiddel, voorgeschreven door de huisarts. Dit omdat ze verteld dat ze de haren ook soms doorslikt. Ze verteld als ze wakker wordt gelijk of ze wel of geen haren in de mond heeft gestopt, ze is er ook volop mee bezig zo te horen. Ze zegt altijd eerlijk dat ze haren eet, maar ook dat ze niet weet waarom. De huisarts kan er verder niets aan doen, alleen als ze ouder was geweest kon hij haar doorsturen naar een therapeut. Als ze verder blijft klagen over buikpijn stuurt hij ons door naar de kinderarts. Ze is nog veel te klein om het echt te begrijpen wat er aan de hand is, ook wij volwassenen hebben het hier al moeilijk mee, laat staan een kind wat nog 3 jaar moet worden. Ze vindt het alleen maar leuk om naar de dokter te gaan. Nu ik van alles heb gelezen over Trichotillomanie zie ik veel kenmerken die ik bij haar ook herken. Ik begrijp nu ook dat ik niet meer boos op haar moet worden, want ik begrijp nu na vele verhalen van jullie dat het iets is waar ze niets aan kan doen. Dat ik boos word helpt haar niet en kan het misschien alleen maar erger maken. Gelukkig lees ik ook verhalen dat als het bij kinderen onder de 5 jaar voorkomt dat het misschien over gaat. Je snapt natuurlijk wel dat ik hier op hoop. Graag wil ik weten of er binnen dit forum nog meer personen zijn die ook kinderen hebben met deze symptonen, of personen die weten dat ze dit ook al van peutertijd doen?

Jeannette

[zonnestraal]

Wat goed van je dat je via deze weg probeert meer van ttm te weten te komen om zo je kind te kunnen steunen ! Ik heb zelf al sinds mijn 9e ttm en mijn zoontje is ook twee of driemaal begonnen met haartrekken . Ik heb toen als maatregel zijn langere kuifje ook afgeschoren zodat hij een hele poos niet meer kon trekken. tegen die tijd dat het weer langer was,trok hij niet meer. Bij een meisje het haar milimeteren is natuurlijk een hele rigoreuze stap,maar het doorbreekt wel het trekpatroon.

Ik wens je heel veel sterkte ermee en hoop dat je veel begrip voor haar blijft kunnen opbrengen,want daar is zij wellicht toch het meeste bij gebaat !!

Heel veel liefs en sterkte gewenst!
Zonnestraal:shiny: :shiny: :shiny:

[marly]

http://www.haarweb.nl/forum/showthread.php?t=4443&highlight=alsnog+voorstellen

Hey Jeannette,welkom hier op ons TTM forum. Fijn dat je ons gevonden hebt. Ik lees dat je al een beetje rondgekeken hebt hier. Neem er de tijd voor,je zult waardevolle tips tegenkomen en hele herkenbare verhalen. Ik ben 36,en heb TTM vanaf mijn 2de. Als je bovenstaande link aanklikt,kom je in mijn 1ste eigen thread en lees je (beknopt) mijn verhaal. In andere threads heb ik meer geschreven,maar mocht je dingen willen vragen of weten;stel ze gerust! Succes.

Marly

[Kristel]

Ze verteld als ze wakker wordt gelijk of ze wel of geen haren in de mond heeft gestopt, ze is er ook volop mee bezig zo te horen.

Het lijkt me goed dat ze dit open en eerlijk verteld, maar ik vroeg me af aangezien ze het 's morgens verteld of ze het dan ook in haar slaap doet, want dan zou de dichtgenaaide-mouwen-tip misschien wel helpen. (staat hier wel ergens, maar ik weet niet juist waar).

De huisarts kan er verder niets aan doen, alleen als ze ouder was geweest kon hij haar doorsturen naar een therapeut.

Het lijkt me toch echt niet kunnen dat jullie niet verder kunnen gaan. Je kindje is misschien inderdaad nog te klein om het allemaal te snappen en te beseffen, maar misschien kunnen ze jullie als ouder dan toch begeleiden en helpen. Niet?
Misschien zijn er hier andere lotgenoten die daar meer over weten, maar het lijkt me toch maar een straffe uitspraak van je huisarts.

Ik hoop in ieder geval dat je toch wat nuttigs kan lezen hier en veel succes.

[mysterypluk]

hallo,
Ik denk dat mijn dochtertje Trichotillomanie heeft. De reden dat ik me heb ingeschreven in dit forum is dan om uit te vinden hoe het is om Trichotillomanie te hebben en hoe je als ouder hier mee om moet gaan.
Zeker weten dat ze ttm heeft doe ik nog niet, maar ik betrap haar steeds met een bos haren die tot een balletje zijn gemaakt in haar mond. Nu we terug gaan denken weten we dat ze als baby, 1 jaar, altijd overal draadjes en pluisjes aftrok en dat ze deze ook in de mond stopte. Een tijd terug klaagde ze maar steeds over buikpijn en toen ging ik eigenlijk pas denken dat er misschien iets serieus aan de hand was. Ze krijgt nu elke ochtend een lepeltje laxeermiddel, voorgeschreven door de huisarts. Dit omdat ze verteld dat ze de haren ook soms doorslikt. Ze verteld als ze wakker wordt gelijk of ze wel of geen haren in de mond heeft gestopt, ze is er ook volop mee bezig zo te horen. Ze zegt altijd eerlijk dat ze haren eet, maar ook dat ze niet weet waarom. De huisarts kan er verder niets aan doen, alleen als ze ouder was geweest kon hij haar doorsturen naar een therapeut. Als ze verder blijft klagen over buikpijn stuurt hij ons door naar de kinderarts. Ze is nog veel te klein om het echt te begrijpen wat er aan de hand is, ook wij volwassenen hebben het hier al moeilijk mee, laat staan een kind wat nog 3 jaar moet worden. Ze vindt het alleen maar leuk om naar de dokter te gaan. Nu ik van alles heb gelezen over Trichotillomanie zie ik veel kenmerken die ik bij haar ook herken. Ik begrijp nu ook dat ik niet meer boos op haar moet worden, want ik begrijp nu na vele verhalen van jullie dat het iets is waar ze niets aan kan doen. Dat ik boos word helpt haar niet en kan het misschien alleen maar erger maken. Gelukkig lees ik ook verhalen dat als het bij kinderen onder de 5 jaar voorkomt dat het misschien over gaat. Je snapt natuurlijk wel dat ik hier op hoop. Graag wil ik weten of er binnen dit forum nog meer personen zijn die ook kinderen hebben met deze symptonen, of personen die weten dat ze dit ook al van peutertijd doen?

Jeannette

hoi Jeannette,

ik ben geen ouder (ik ben 12)
maar ik weet er wel heel veel van, (je kan me vertrouwen, ik heb mijn spreekbeurt er ook over gedaan)
ik heb het nu bijna 1 jaar en het komt vaak door spanningen en stress.
maar het is vaak ook zo dat het gewoon in je zit,
ik zat vroeger ook altijd op pluisjes te kauwen en op mijn haar.
eerst begin het daarmee, toen hield het een paar jaar op.
toen begon ik aan mijn wimpers en wenkbrauwen te trekken,
dat hield ook een paar maanden op en nu trek ik haren uit mijn hoofd.
ik weet niet precies hoe dat bij peuters is, maar ik denk dat het gewoon in haar zit.
Misschien moet je met haar naar een kinderpsycholoog, ik ben daar nu ook in therapie en het werkt al best wel.

ik heb een paar tips:
[x] nakijken of ze kale plekken in haar wenkbrauwen en/of wimpers heeft.
[x] naar de kinderpsycholoog
[x] uitzoeken of ze de haren helemaal ongekauwd doorslikt of eerst in kleine stukjes bijt (ik hoop in kleine stukjes, want anders vormt er eerder een bal in haar darmen)
[x] haar absoluut laten stoppen! het is verschikkelijk veel ellende als je het hebt!!!
[x] haar bij je laten slapen, dan kan ze zeggen of ze het doet of niet
[x] erachter zien te komen of ze het ook in haar slaap doet
[x] je kan sokken aan haar mouwen vastmaken, dan kan ze niets doen lijkt mij!
[x] haar belonen

zo doet mijn moeder het bij mij:

1. een magneetbord + lief magneetje kopen
2. daar 7 wolkjes op tekenen
3. in het 7e wolkje iets neerzetten wat ze héél graag wil
4. je zet het magneetje op nr. 1 en elke dag dat ze niet aan haar haren heeft gezeten gaat het magneetje 1 wolkje omhoog
5. als ze het wel heeft gedaan blijft het staan of gaat het na beneden
6. op een gegeven moment is ze bovenaan en mag ze het hebben, dan begin je weer op nieuw!

extra: het is denk ik ook wel goed als ze het magneetje zelf omhoog kan doen, dan raakt ze misschien iets meer bewust van wat ze kan bereiken en hoe goed het gaat!

groetjes Laura
p.s. ik hoop heel erg dat jij en je dochtertje er iets aan hebben!
ik ben ook maar een tiener die niets van peuters af weet, maar ik hoop echt dat het werkt!

[Oilily]

Dag Mysterypluk

Het is heel leuk wat je moeder voor je doet en ook heel nuttig. Je lijkt me al heel volwassen voor je leeftijd. Inderdaad, pestkoppen zijn een echte pest maar vaak komt het omdat ze zelf niet goed in hun vel zitten of zichzelf aan het zoeken zijn dat ze het doen dus denk daar maar aan als ze nog eens iets rottigs zeggen. Bedenk ook dat het ooit voorbij gaat, als je wat ouder wordt en je hen niet meer hoeft te zien. Later kan je immers zelf kiezen met wie je omgaat en hoeveel. Je geeft de tip om te stoppen. Natuurlijk weet je zelf dat dat niet vanzelf gaat, anders zou je hier zelf niet zitten dus dat is een beetje een onrealistische tip. Er zijn wel veel truukjes om te minderen. Met minderen leg je de lat voor jezelf niet zo hoog. Je kunt ook een aantal afspreken en daar met je magneetbord en je wolkjes iets mee doen. Wat helpt is om streepjes te trekken om jezelf een controlemiddel op te leggen. Bij elk haartje een streepje zetten. Zo maak je het onbewuste bewust. Ik vind het heel sjiek om over ttm een spreekbeurt te houden. Dat is heel sterk van je, dat je zoiets durft en anderen iets wil bijleren wat ze zeker niet kennen. Voor jezelf zal het zeker ejn vast een last van je schouders zijn, dat nu iedereen het weet en je niet meer alleen staat. Dat kan het verminderen alleen maar ten goede komen.

Veel geluk!
Kim

[Birgit_E]

hallo allemaal,

bedankt voor jullie reacties. Het is goed om te lezen dat ik ook als ouder begrepen wordt. En ik vind de tips van mysterypluk van het magneetbord ook erg goed, ik denk dat ik daar zeker gebruik van ga maken.
Ook het verhaal van jou, Marly, heb ik gelezen. (en als ik het goed heb gelezen kan ik je ook nog feliciteren, fijne dag gehad?) Bij jou is het dus ook al begonnen op hele jonge leeftijd en als ik het goed begrijp gebeurde het meestal als je in bed lag. Zo is het bij Birgit ook. Ze doet het eigenlijk alleen als ze lekker ontspannen in bed ligt. Ik heb haar een enkele keer in de auto aan haar haren zien trekken. Maar tot nu toe vertoont ze gelukkig nog geen kale plekken. Ik zie gewoon overal korte haren tussen de lange door.
En over het kort knippen heb ik ook al nagedacht. Voor een jongen is die beslissing wat gemakkelijker, misschien is dat ook wel een reden wel dat TTM meer voorkomt bij vrouwen als mannen. Birgit geeft aan dat ze de haren niet kort wil (zoals papa), en ik eigenlijk ook niet, maar als de nood hoog is...... zal ik misschien toch kortknippen.
Nou ik zal misschien niet zoveel gaan schrijven op dit forum, maar ik zal jullie wel allemaal blijven volgen, om zoveel mogelijk informatie op te doen. Nogmaals bedankt voor jullie reacties.

Jeannette

[marly]

Hoi Jeannette,inderdaad...De Pyama. Die heeft mij van het 's nachts plukken afgeholpen. Heel simpel:koop een pyama of t-shirt dat te groot is,met lange mouwen. Naai de uiteinden van de mouwen dicht,of als de mouwen daar te kort voor zijn,naai er washandjes aan vast. Voor de zekerheid kun je dan nog elastiek in het shirt maken,op taillehoogte. Dan kan ze haar handjes niet onder het shirt uitwurmen om alsnog te gaan plukken. Succes!


Liefs,Marly

[charissa42]

Hoi allemaal.
Het is een hele langa tijd geleden dat ik hier heb geschreven.
Onze dochter (nu 6 jaar) trok ook de haren uit haar hoofd zodat ze kaal werd. Nu hebben wij als ouders zijnde begeleiding gehad bij de jeugdgezondheidszorg over hoe wij met haar om moesten gaan. Het gevolg is dat ze geen haren meer uit haar hoofd trekt maar alleen nog uit haar barbie. Ook hebben we daar geleerd dat het bij haar geen trichotillomanie is. Want bij TTM gaat het om het haren trekken op zich en bij onze dochter is het het tutten met haren en dus is het haren trekken een manier om aan haren te komen.
Wij hebben op advies een beloningssysteem met stickertjes gedaan. Elk dagdeel (dus 3 stickertjes per dag) kreeg ze een stickertje die ze op een a4 tje mocht plakken. En daar zat dan weer een beloning aan vast. Bv bij 3 sstickers 'avonds voorlezen, of na een week zoveel stickertjes een cadeautje, of na een bepaald aantal een kaartje (met van te voren samen bedachte beloningen) uit een doosje pakken. Elke paar weken deden we iets nieuws bedenken anders zakten we allemaal een beetje af.
Ik vergeet er trouwens bij te vertellen dat bij haar het haren trekken gecombineerd was met het duimen, dus was bij ons het doel het stoppen met duimen zodat ze ook geen haren meer zou trekken. Daarbij lieten wij het trekken aan haar barbie toe om haar niet alles te ontnemen.
Sorry voor het lange verhaal, ik hoop dat het een beetje duidelijk is.
Ik kan over onze situatie wel een boek schrijven, maar laat het maar ff hierbij.
Groetjes Monique.

[Oilily]

Amai charissa

Sjiek dat jullie er zo mee bezig zijn geweest. Ik hoop voor jouw dochtertje dat ze er voorgoed vanaf is. Inderdaad, het té lang duimen is de voorbode van ttm. Ik heb ook altijd geduimd en moest daarbij pluchen (aan dekentjes of poppen trekken). Dat is later overgegaan op mijn haar maar pas toen ik 19 was. Het is dus wel blijvend uitkijken voor die ttm-vijand... Maar toch goed dat je haar hebt kunnen stoppen door een positieve! aanpak.

[marly]

Monique,alle respect voor jullie aanpak! Ik vind het echt geweldig dat jullie er zo mee bezig zijn en op zo'n manier jullie dochtertje geholpen hebben:D. Toen ik TTM ontwikkelde,was die aandacht er gewoon niet...omdat de kennis er nog niet was. Inmiddels heb ik al 34 jaar TTM. Over een goeie 4 maanden moet ik bevallen,en ik hoop dat ik de TTM niet overbreng op ons kindje. Maar mocht het wel zo zijn,dan weet ik nu ook dat er manieren zijn om dat goed aan te kunnen pakken!
Ga zo door:cool:

Groetjes,Marly

[Lies86]

In mijn werk maken we veel gebruik van deze 'pakken'.
Alleen kopen wij ze via de instelling omdat zelfmaken voor ons geen doen is.
Bovendien betreft het hier volwassen mensen.
We naaien er wel zelf washandjes aan, (s'winters)
S'zomers is dit erg warm en gebruiken we katoen hiervoor.
Daar naaien we een soort washandje van en dat naaien we weer aan het pak.
het werkt perfect voor veel verschillende problemen!

Google eens op:
Smeerpak
Scheurpak
Antiplukpak

[bernadette]

hallo
ik heb een dochtertje van bijna 2 en een half en vorig jaar begon ze aan haar haar te trekken zo erg dat ze dus aan alle bij de kanten kale plekken kreeg ben naar de huisarts gegaan en die zei dat het waarschijnlijk door stress kwam in die tijd waren me vriend en ik ook uit mekaar dus dacht het zal daar dan wel door komen het werd zo erg dat ik de tondeuze er maar over heen gehaald heb verschrikkelijk heb er echt om gehuild het is dus een hele tijd goed gegaan maar nu sinds anderhalve week trekt ze weer het is aan 1 kant dus weer helemaal kaal ik betrap haar er niet op dat ze het eet maar vraag me toch af wat dit zou kunnen zijn er is geen stress thuis dus ja weet niet zo goed wat ik er mee aan moet heb al zitten denken om het er weer af te scheren maar omdat weer te doen het was net weer aangegroeid en het word ook weer kouder zijn er hier mensen die misschien wat advies hebben inplaats van scheren ik zeg elke keer dat ze het niet mag doen maar ze doet het toch dus dat helpt niet


groetjes bernadette

[Anneli]

Dr. Phil (die bekende Amerikaanse psychiater) heeft een gelijkaardig geval in zijn show gehad. Ik heb het even voor je opgezocht - als het niet lukt met het Engels dan vertaal ik wel even de belangrijkste dingen voor je. Meer info over Dr. Phil vind je op http://www.drphil.com/. Als je "trichotillomania" intikt bij "search" dan kom je vanzelf bij het onderstaande verhaal terecht:

"Hayley received a doll and she pulled the hair out of the doll. We took the doll away from her and then she started immediately pulling her own hair out," says Denise of her 3-year-old daughter, who has been pulling her hair out for almost a year. When it started, Denise was seven months pregnant. "I would find clumps of hair everywhere — under her pillow, in her bed. It was just a matter of months, she was practically bald on her right side."
Denise explains that it is soothing for Hayley, who often pulls clumps of hair while sucking her thumb, and then holds the hair in her hands. "She wouldn't do it in front of me, but I could hear it. The sound is a ripping noise. It would turn my stomach," Denise explains. Hayley is also pulling out the hair of her Barbies. "If she has a doll with hair, she will rip it out. Anything with hair," Denise says.
Denise had to cut Hayley's hair very short and shaved the sides so it would match the bald spots. "Everyone calls her a boy, and that concerns me," Denise admits. "Hayley has tried to pull my hair. It is a concern that she will turn on the baby. My fear is that she will never stop."
"It's really important to understand that a lot of these impulse behaviors serve a purpose," Dr. Phil tells Denise. "It almost always has to do with a release of tension, frustration, a feeling of powerlessness, anxiety, all of those sort of things. And the best way that you could change that is to put another thing in its place that is just as efficient."
He points out that because Hayley is so young, Denise cannot do the cognitive therapy with her, but she needs to recognize that this started for a reason. It started when Denise was seven months pregnant, when all of sudden the attention was not all focused on Hayley. "All of this focus on what's going to happen, and then the baby comes and it could create anxiety," Dr. Phil points out. "It's hard for her to get her mind around that, and so it can be very unsettling ... you really need to help her [release tension] in a different way and you could do it preventively."
He suggests teaching her to soothe herself with music, and making her a caregiver to one of her dolls. "Have her teach the doll what you want her to learn. Brush her hair, tell her it's pretty and we're going to take care of it. We're going to lay right down now and rest, relax, play a game, listen to music. The fastest way to learn is to teach," he explains. "If she starts to pull again, there has to be a clear negative consequence for her doing that. Something that she doesn't like. And you have to reward her for when she does not. And I think you'll see this go away really quick."

[kappie]

Mijn dochter van nu inmiddels 4 jaar oud heeft het ook gehad, Ik heb er hier ooit aleens over geschreven. Bij ons had het te maken met een "ingrijpende gebeurtenis" De geboorte van haar zuje. In het geval van onze dochter was de tik een kombinatie met haar speen. Ze trok het haar met de speen uit haar hoofd en draaide het daarna met de tong om haar speen. Wij hebben alles geprobeert in die tijd tot we er achter kwamen waardoor zij dwangneuroties geworden is. Door de speen aftenemen. was één deel van de tik weg te nemen was de dwang ook weg Het was wel 2 week wakker liggen maar het was daarna snel voorbij/. Het herstel heeft echter lang geduurt ze was inmiddels voor 2/3 de kaal. Ze heeft er daarna nooit meer bij nagedacht. Mijn tip vraag je af waarom ze het doet, en neem een deel van de neurose weg een jong klein kind is nog makkelijk bij te sturen. Ik vond destijds alle goedbedoelde adviesen niet bemoedegend hier en de moet zakte me geregeld in de schoenen maar we hebben onze eigen weg gevolgd.

Succes
hallo,
Ik denk dat mijn dochtertje Trichotillomanie heeft. De reden dat ik me heb ingeschreven in dit forum is dan om uit te vinden hoe het is om Trichotillomanie te hebben en hoe je als ouder hier mee om moet gaan.
Zeker weten dat ze ttm heeft doe ik nog niet, maar ik betrap haar steeds met een bos haren die tot een balletje zijn gemaakt in haar mond. Nu we terug gaan denken weten we dat ze als baby, 1 jaar, altijd overal draadjes en pluisjes aftrok en dat ze deze ook in de mond stopte. Een tijd terug klaagde ze maar steeds over buikpijn en toen ging ik eigenlijk pas denken dat er misschien iets serieus aan de hand was. Ze krijgt nu elke ochtend een lepeltje laxeermiddel, voorgeschreven door de huisarts. Dit omdat ze verteld dat ze de haren ook soms doorslikt. Ze verteld als ze wakker wordt gelijk of ze wel of geen haren in de mond heeft gestopt, ze is er ook volop mee bezig zo te horen. Ze zegt altijd eerlijk dat ze haren eet, maar ook dat ze niet weet waarom. De huisarts kan er verder niets aan doen, alleen als ze ouder was geweest kon hij haar doorsturen naar een therapeut. Als ze verder blijft klagen over buikpijn stuurt hij ons door naar de kinderarts. Ze is nog veel te klein om het echt te begrijpen wat er aan de hand is, ook wij volwassenen hebben het hier al moeilijk mee, laat staan een kind wat nog 3 jaar moet worden. Ze vindt het alleen maar leuk om naar de dokter te gaan. Nu ik van alles heb gelezen over Trichotillomanie zie ik veel kenmerken die ik bij haar ook herken. Ik begrijp nu ook dat ik niet meer boos op haar moet worden, want ik begrijp nu na vele verhalen van jullie dat het iets is waar ze niets aan kan doen. Dat ik boos word helpt haar niet en kan het misschien alleen maar erger maken. Gelukkig lees ik ook verhalen dat als het bij kinderen onder de 5 jaar voorkomt dat het misschien over gaat. Je snapt natuurlijk wel dat ik hier op hoop. Graag wil ik weten of er binnen dit forum nog meer personen zijn die ook kinderen hebben met deze symptonen, of personen die weten dat ze dit ook al van peutertijd doen?

Jeannette

[eva2001]

mijn dochter HAD ook tricholtillomanie, vanaf een maand of 9 is ze ermee begonnen altijd ging het trekken in combinatie met het duimen.


Nu heeft ze het duimen afgeleerd en trekt geen haren meer.
Het afleren was geen makkelijk iets, veel slapelose nachten en veel gehuil om haar duimpje. Maar nu snapt ze het goed (ze is nu 5), niet duimen betekent ook geen kale plekken.

Helaas groeit op bepaalde plekken geen haar meer , gelukkig valt de overige haar er overheen .

Overal werd ook geroepen dat er een oorzaak moest zijn waarom ze dit deed.
Ik geloof er niet zo in , ze heeft zichzelf dit aangeleerd.

Ze trekt nu al bijna 4 maanden niet meer en het gaat heel goed, gelukkig geen andere gekke dingen voor in de plaats gekomen

[kappie]

Mischien een tip om hiervoor (kale plekken waar niets meer groeit ) Met injecties iets te doen bij een specialist. Net als bij aloecia areata. Om het weer te prikkelen.


Oja ik ben kapper, weet een klein beetje waar ik over praat.

[eva2001]

wat voor een specialist ???



Mischien een tip om hiervoor (kale plekken waar niets meer groeit ) Met injecties iets te doen bij een specialist. Net als bij aloecia areata. Om het weer te prikkelen.


Oja ik ben kapper, weet een klein beetje waar ik over praat.

[kas]

wat voor een specialist ???

Waarschijnlijk bedoelt ze een dermatoloog.

[engel2550]

Graag zou ik even willen reageren op wat er al geschreven is over ttm bij peuters/kleuters. Onze dochter van ondertussen 2jaar en 4 maanden, begon sinds januari 2010 aan haar haartjes te trekken. Ze deed dit niet met haar vingertjes, bijna nooit tijdens de dag,behalve als ze moe was en haar tut bij de hand had. Als ze in haar bedje lag en haar fopspeen bij de hand had, begon ze te trekken. Het begon dus in januari, meer dan een jaar geleden, haar haartjes waren al redelijk lang voor een meisje van een jaar, en we merkten het omdat er telkens haartjes in haar bedje lagen en aan haar tutje hingen. Eerst dachten we dat ze Alopecia had (ik heb namelijk zelf ook alopecia areata totalis van mijn 2 jaar) Maar we hebben onze dochter toen eens in het oog gehouden (ook als ze in de autostoel zat of in de zetel voor tv en moe was, en haar tutje bij de hand had deed ze het immers) en zo zagen we dat ze met haar tutje haar haartjes uittrok, vaak met wortel en al. Ze had in het begin ook twee tutjes in haar bedje liggen en deze waren van rubber,(wrijven over haar haartjes was al genoeg) met als gevolg dat ze al zeer snel (na enkele weken) links en rechts twee grote kale plekken had. We waren ten einde raad, en dachten dat het wel zou weggaan. We zijn naar verschillende kinderartsen geweest, maar zij zeiden dat we er niets aan konden doen, ze deed het om tot rust te komen, en het werd beschouwd als een onschuldige tic. Tijdens de zomer was het echt geen zicht meer, en hebben we haar haartjes kort geschoren (millimeter kort) Dit was zeer moeilijk om te doen, er kwamen natuurlijk heel veel reacties van mensen en ze hadden het altijd over 'dat jongetje'. Tja, sommige mensen zijn gewoon erg kortzichtig! We hebben alles geprobeerd: wantjes, muts opzetten om te slapen, washandjes aan slaapzak naaien, haartjes kortscheren, allerlei dokters, een kinderpsycholoog, neus-keel en oorarts omdat we dachten dat het met de oren samenhing...belonen, straffen, negeren, praten... We wisten wel dat het vooral samenhing met de fopspeen maar hadden schrik dat wanneer we de fopspeen te snel zouden wegnemen, ze dan met haar vingertjes zou gaan trekken. Ondertussen zijn we meer dan een jaar verder, en hebben we onlangs besloten om toch de tut weg te nemen. De overgang om zonder tutje te slapen is redelijk vlot gegaan, mijn man en ik blijven nog eventjes bij haar liggen, totdat onze dochter zo moe is dat ze direct in slaap valt. Sinds het wegnemen van de tut, zien we onze dochter niet meer aan haar haartjes trekken, en beginnen de donshaartjes weer zeer vlot te groeien. We zijn onlangs ook nog naar een dermatoloog geweest en die heeft ons verteld dat het gemakkelijk tot 6 maanden kan duren voordat de kale plekken zijn dichtgegroeid en de haren sterk genoeg zijn. Dus nu moeten we vooral geduld hebben!
Ik wil gewoon tegen de ouders die misschien in dezelfde situatie zitten, zeggen dat ze zo snel mogelijk de fopspeen of het tutje moeten wegnemen, want dit doorbreekt de gewoonte. Als we de fopspeen een jaar geleden hadden durven wegnemen, dan had onze dochter nu haar mooie haartjes terug gehad en hadden we ons heel wat zorgen en doktersbezoeken kunnen besparen. Naar een kinderpsycholoog gaan met een peuter van anderhalf is ook niet echt een oplossing, want zij kunnen hier niets aan doen en weten totaal niet hoe ze dit moeten aanpakken, zij kunnen ook alleen maar gissen. De psycholoog had ons ook aangeraden om de tut zeker nog niet weg te nemen, omdat dit nog te vroeg was. Maar dat was dus niet waar. Hopelijk is ons verhaal een hulp voor ouders die in dezelfde situatie zitten met hun zoon/dochter. Als we maar sneller iemand hadden gevonden, die ons had kunnen zeggen 'doe de tut weg' !