's morgens... als ik opsta

[Oilily]

4s morgens als ik opsta, is het weer al een tijdje zo dat ik de dag begin met een heel slecht gevoel. Ik kan nu net niet beschrijven wat maar ik zie alles zeer negatief in en voel me superdown. Dit gevoel verdwijnt als ik op mijn werk ben maar ik zit er toch maar mee.. Ik kan me 's morgens echt niet tot positieve gedachten dwingen.. Alles lijkt 's morgens erger dan dat het eigenlijk is... Sinds mijn vriend niet meer bij mij woont was het in het begin allemaal wel ok en als ik nu en dan eens bij hem slaap of hij bij mij heb ik het ook niet. Het is als ik alleen in mijn bed lig... Er hoeft dan niet perse de avond/dag ervoor iets slechts te zijn gebeurt. Het is gewoon een algemeen gevoel dat me 'overvalt' en waar ik niets aan kan veranderen (of althans zo lijkt het op dat moment).. Ik wil hier vanaf maar ik lijk er geen grip op te kunnen krijgen. Heeft er nog iemand van die depressieve gedachten als hij opstaat of gehad en hoe kun je er mee omgaan? Het lijkt alsof ik mijn leven dan superroutinematig vind, dat er niets spannends is en ik beter ergens anders kan zijn en er ook geen kans op verbetering is..

groetjes

[ernestina]

Hoi Oilily,

Die gevoelens die jij niet zo goed kunt beschrijven maar waarvan ik denk dat ik weet hoe ze zijn, heb ik nu juist 's avonds als ik thuis kom.

's Ochtends gaat het goed. Ik ben gelijk druk met wassen en aankleden en zorgen dat ik mijn trein haal om naar mijn werk te komen (of druk om de kinderen op tijd op school te krijgen). Maar dan, als ik thuis kom, dan ben ik uitgeblust en kunnen de alledaagse zorgen enorm groot lijken.
Dit zijn dan ook juist de momenten die gevaarlijk zijn voor de ttm.
Ik weet dat ik dan juist zou moeten proberen iets op te pakken, maar in plaats daarvan ga ik vaak bij de pakken neerzitten.

Als ik alles in de hand heb (controle), dan heb ik er geen last van, maar als ik om een of andere reden teveel hooi op mijn vork heb genomen..... dan ontbreekt mij het overzicht en kan ik e.e.a. moeilijk overzien (geen controle meer). Dan gaat het mis.

Ik vraag mij ook weleens af hoe ik hiervan af moet komen. Het antwoord is denk ik - voor mij - niet teveel hooi op mijn vork en alles zoveel mogelijk gestructureerd plannen zodat mijn hoofd niet om loopt. Dan kan ik ook eens de rust nemen om op mijn gemak (!) een boek te lezen of te gaan handwerken of zo. Iets dat ontspannend werkt.

Oilily, mijn advies aan jou is dan ook: probeer je te ontspannen!

Sterkte, Ernestina

[Oilily]

Wat jij zegt herken ik ook, met honderduizend dingen tegelijk bezig zijn zodat structuur en overzicht ontbreekt. Daar kan ik echt duizelig van worden... Maar hoe ontspannen kan je 'smorgens zijn, als je net uit je bed komt? Je hebt nog niet echt iets gedaan of al echt over iets nagedacht en ineens is dat sombere gevoel er. Geen oplossing dus, want ontspannen ben ik al... Ik hoef zelfs niet altijd te trekken als ik me zo down voel.. Voor ttm is dit niet altijd zo erg, gewoon voor mijn algemeen gevoel zeg maar.

[ernestina]

Probeer dan na te gaan wat het is dat je dwars zit. Het klinkt alsof je ontevreden bent met de situatie waarin je verkeert.
Is het persoonlijk of zakelijk of iets anders... Als je weet wat er 'mis' is, kun je er iets aan doen misschien. Vraag jezelf af waarom je je voelt zoals je voelt; misschien kom je tot de conclusie dat er niks aan de hand is en voel je je daardoor al beter?

Nou ja, ik weet het ook niet hoor, ik ben zelf ook niet zo'n held in dat zelfonderzoek eerlijk gezegd. Afijn, misschien kan iemand anders helpen.

Liefs, Ernestina

[gogo]

Hoi allemaal

Ik herken het down gevoel s´morgens ook wel.
En dat komt vooral omdat ik zeker een half uur bezig ben om mijn haar een beetje normaal(?) tekrijgen. EN ja dan sta ik voor de spiegel met mijnkaal hoofd en dat voelt niet echt prettig, dus dan voel ik mijn eigen zeker heel erg klote iedere dag weer, maar daarna is het meestaql wel weer over het is niet zo dat ik de hele dag somber ben. gelukkig. Ik denk dat wij allemaal ons eigen in ieder verhaal wel wat terug herkenen.

Groetjes gogo