Opdracht over Hirsutisme

[Myrna]

Hallo iedereen hier,

Ik ben Myrna van Iperen en studeer aan de HU (Hogeschool Utrecht). Ik volg daar de opleiding Huidtherapie.

Voor dit blok moeten we een groot verslag over Hirsutisme schrijven.
Hiervoor moet ik uitzoeken wat de gevolgen zijn van Hirsutisme en omdat dit een persoonlijk iets is is dit niet bepaald in boeken terug te vinden.
Daardoor ben ik hier terecht gekomen.

Ik zou graag willen weten wat voor mensen de gevolgen zijn geweest en hoe ze zelf zijn veranderd ja of nee en zo ja op wat voor manier.

Er word gewoon een verhaal van gemaakt en geen namen in genoemd. Ik hoop dat jullie mijn vraag zouden kunnen beantwoorden zodat ik met mijn werkgroep een geslaagd verslag kan maken.

Alvast bedankt,

groetjes, Myrna

[Dushi]

Laat maar weten wat je allemaal precies wilt weten ;)

[Myrna]

eigenlijk is het maar 1 vraag die ik moet beantwoorden.


Wat zijn de psychosociale en maatschappelijke gevolgen van het hebben van hirsutisme?

Ik vind het woord psychosociaal nogal heftig klinken dus wat ik eigenlijk wil weten is hoe gaan jullie ermee om en wat heeft het met jullie gedaan.

De vrouw uit de casus heeft bijvoorbeeld door schaamte onder andere straatvrees gekregen en is gaan stotteren.

Het is de bedoeling dat ik er een verhaal van maak waarbij ik dus de verschillende problemen en gevolgen bespreek. en ik zal als bron wel dit forum moeten vermelden dus anoniem berichtjes sturen mag ook.

alvast bedankt,

groetjes Myrna

[Dushi]

Ik ben altijd bang als ik met mensen praat, dat ze de overbeharing in mijn gezicht zien. Het is niet zo dat ik het dus vermijd om met mensen te spreken.

Ik doe er wel alles aan om in ieder geval van de overbeharing in mijn gezicht af te komen. Vroeger liet ik het harsen, later elektrisch epileren en nu ben ik bezig met een laserbehandeling.

Ik was wel ontzettend blij dat ik 2 jongens kreeg. Ik was ontzettend bang om dochters te krijgen. Ik wilde niet dat mijn eventuele dochters hetzelfde probleem als ik zouden krijgen. Bij mannen is het niet zo erg om overbeharing te hebben ;) Dat is zeker iets waar ik me tijdens mijn zwangerschappen erg druk over gemaakt heb.

Ik vond het ook altijd eng om een relatie aan te gaan met een man. Want op een gegeven moment moet je je uitkleden en dan ziet hij misschien wel dat je overal haar hebt. Dus elke dag er voor zorgen dat je goed geschoren bent. En dan weer balen als je overal ontstekinkjes hebt vanwege terug gegroeide haren. Ik heb gelukkig een man getroffen die door het haar heen kijkt, dus ik kan het scheren ook wel eens een paar dagen overslaan zonder me te hoeven schamen.

Verder ben ik wel jaloers op alle mooie meiden die nooit hoeven te scheren of mensen die genoeg geld hebben om allerlei behandelingen te ondergaan. Als ik ooit een grote geldprijs zou winnen zou ik ook als eerste mijn hele lichaam laten laseren :P

[Myrna]

Dankjewel voor je reactie, het is er een waar ik veel aan heb.


Ik hoop eigenlijk dat er nog een aantal mensen reageren zodat ik een goed verhaal ervan kan maken.

groetjes myrna

[Nijneke]

Dag Myrna,

Ik ben een meisje van bijna 22 en ik heb ook last van hirsutisme. De plekken waar het mij het meest stoort is onder mijn navel en rond mijn tepels. Op andere plaatsen heb ik misschien wel meer haar dan de gemiddelde vrouw (vb. benen), maar die plekken zijn minder storend omdat iedereen zich daar eigenlijk moet ontharen.
Wat het met me doet? Op sociaal vlak valt dat allemaal nogal mee, omdat de plekken waar ik het meest last heb van overbeharing niet echt zichtbaar zijn.
Maar als ik met een pincetje de haartjes rond mijn tepels weg zit te doen, dan voel ik me echt rot. Het doet wel wat aan je zelfbeeld. Je voelt je abnormaal, schaamt je erg, voelt je niet echt vrouwelijk.

Mijn vriend kent mijn probleem, maar hij heeft het nog nooit gezien omdat ik altijd alles wegneem. Daardoor onderschat hij het wel wat denk ik. Hij beseft niet hoe lelijk het er zou uitzien als ik alles zou laten staan. Daarom leef ik ook met een angst voor de dag dat we samen zullen gaan leven. Moet ik het dan elke dag bijhouden, anders krijgt hij het zeker te zien.

Het ontharen legt een zware druk op mij. Ik zou alles liever laten staan, maar dat durf ik niet.
Het is ook een probleem waar ik niet echt over durf praten (alleen met mijn vriend toen ik het echt niet meer uit kon houden en me diep ongelukkig voelde), daardoor blijft er veel opgekropt verdriet zitten. maar ik ben bang dat mensen anders naar me gaan kijken als ik het vertel.

Ik heb enorm veel geluk gehad dat mijn vriend zo lief heeft gereageerd. Voor ik het hem vertelde was het nog moeilijker. Je durft je moeilijk bloot geven, letterlijk dan... Ik was toen nog geobsedeerder bezig met alles weg te halen...

Voor mij is het dus vooral een probleem binnen relaties. Als het ooit gedaan zou raken met mijn vriend, dan zou ik weer van nul moeten beginnen...
Maar voor de rest, zoals ik me nu voel, kan ik er best wel met leven.

Ik hoop dat je wat hebt aan mijn reactie en dat je er nog veel meer krijgt. Succes met je werk!!!