Marijke2
29 oktober 2002, 14:34
Sinds kort weet ik van het bestaan van deze website af. Ik vind het erg leuk om in contact te kunnen komen met lotgenoten. Alleen vind ik het zoeken binnen alle mails naar de informatie die ik wil hebben wel een klus. Nog leuker zou ik het vinden als ik direkt lotgenoten zou kunnen spreken. Is er wel eens een ontmoetingsdag geweest voor mensen met hirsutisme? Of wel eens ter sprake gekomen?
Ik heb ongeveer sinds mijn pubertijd last van overbeharing, met name op mijn gezicht. Ik ben nogal huiverig voor alle behandelingsmethoden, omdat ik niet zeker weet of het middel erger kan zijn dan de kwaal. Na een eerste bezoek van harsen, elektrisch epileren, laserbehandeling ben ik weggebleven uit angst dat mijn huid er met littekens nog minder fraai uit zal zijn dan nu het geval is. Met een schaar probeer ik mijn haren zo kort mogelijk te laten zijn. Wel probeer ik zoveel mogelijk informatie bij te houden van alle nieuwe methodes. Wellicht durf ik in de toekomst alsnog de stap tot behandeling te zetten.
Mijn houding is een beetje tussen 'ik moet mezelf kunnen accepteren zoals ik ben' en 'als het middel er is, moet je er ook gebruik van maken'. Ik ben niet iemand voor wie uiterlijk een belangrijke rol speelt, maar heb toch het gevoel dat ik moet voldoen aan een modebeeld van 'eruit zien zoals een echte vrouw'. Vaak na opmerkingen van anderen, die zich verbazen dat ik mijn haren uit mijn gezicht nog niet weg heb laten halen. Herkennen anderen dit dubieuze gevoel?
Dit lijkt me een zeer geschikt thema om tijdens een ontmoetingsdag te bespreken.
Marijke 2
Ik heb ongeveer sinds mijn pubertijd last van overbeharing, met name op mijn gezicht. Ik ben nogal huiverig voor alle behandelingsmethoden, omdat ik niet zeker weet of het middel erger kan zijn dan de kwaal. Na een eerste bezoek van harsen, elektrisch epileren, laserbehandeling ben ik weggebleven uit angst dat mijn huid er met littekens nog minder fraai uit zal zijn dan nu het geval is. Met een schaar probeer ik mijn haren zo kort mogelijk te laten zijn. Wel probeer ik zoveel mogelijk informatie bij te houden van alle nieuwe methodes. Wellicht durf ik in de toekomst alsnog de stap tot behandeling te zetten.
Mijn houding is een beetje tussen 'ik moet mezelf kunnen accepteren zoals ik ben' en 'als het middel er is, moet je er ook gebruik van maken'. Ik ben niet iemand voor wie uiterlijk een belangrijke rol speelt, maar heb toch het gevoel dat ik moet voldoen aan een modebeeld van 'eruit zien zoals een echte vrouw'. Vaak na opmerkingen van anderen, die zich verbazen dat ik mijn haren uit mijn gezicht nog niet weg heb laten halen. Herkennen anderen dit dubieuze gevoel?
Dit lijkt me een zeer geschikt thema om tijdens een ontmoetingsdag te bespreken.
Marijke 2