babytrichotillomanie

[Quinty]

Hallo allemaal,
ik ben Daan en heb een dochter van ander half. Mijn dochtertje heeft de "tic"om haar haren eruit te trekken, dit is zo erg dat zij op dit moment aan de linkerkant al bijna helemaal kaal is. Ze gebruikt deze haren dus om om haar vingers te draaien en te duimen. Is er iemand die enig idee heeft hoe ik dit met zo'n klein kind duidelijk kan maken of hier vanaf kan helpen. Op dit moment wordt ik hier helemaal radeloos van!

alvast bedankt
Daan

[Nickytje]

bij veel jonge kinderen helpt het om het haar te milimeteren.
dan breekt het patroon en houden ze er vaak mee op. verder moet je maar eens wat browsen op het forum, denk dat we laatst zo'n topic hebben gehad, misschien heb je daar al wat aan want weet er jammer genoeg niet veel op te zeggen.

[Nickytje]

ook kan ik zeggen, bij jongere kinderen schijnt het vaak vanzelf over te gaan,
daar moet ik wel op zeggen als 8-jarige kan ik me herrineren van aan mijn haar te pulken, maar dit waren korte periodes en gingen vanzelf over, in mijn puberteit is het echter in chronische vorm teruggekomen, en ik denk voornamenlijk omdat ik het zo goed wist te verbergen in de beginfase.

[eva2001]

ook mijn dochter is als baby begonnen, ze is inmiddels 4 en trekt helaas nog steeds.

Ze gaat nu naar een spel therapeute.

kort knippen heeft bij haar niets geholpen , washandjes nog wel maar het bleef terug komen helaaas,,,,,,,

[Nickytje]

kort knippen kan ik begrijpen dat dat niet helpt, er zijn namenlijk nog haartjes om aan te frullen.
volledig brosje scheren.. als het kindje nog een baby is valt dit wel minder hard op dan dat ze vier jaar zijn uiteraard :confused:

[ragazza]

Hi,

Sorry dat ik het moet zeggen maar ik was ook zo'n baby... en ik doe het nog steeds. Mijn ouders hebben vroeger ook alles geprobeerd zoals washandjes om mijn handen, haar gemillimeterd, speltherapie. Het heeft voor mij allemaal niet geholpen. Het enige wat ik als advies kan meegeven is: probeer er geen al te groot punt van te maken. Mijn ouders riepen namelijk te pas en te onpas: Blijf van je haar of Niet plukken! Vreselijk vond ik dat. Wanneer ik nu terug kijk naar de foto's van vroeger dan zie ik een klein ongelukkig meisje dat vreselijk veel op een jongetje lijkt met dat korte haar. Mijn ouders lieten mij lopen met dat korte koppie tot ik een jaar of 8 was. Het was zo kort dat ik er niet aan kon trekken dus je begrijpt wel dat ik ook flink ben getreiterd op school.

Wat ik vooral heb gemist is begrip en steun. Mijn ouders begrijpen het nog steeds niet (mijn moeder probeert het wel, hoor) Ik heb mij er bij neer gelegd!Ik heb TTM!! Het is zo en niet anders. Ik heb mijn haar nu tot net over mijn schouders (net als toen ik 14 was, na mijn 23ste knipte ik het kort) en ik vind het geweldig. Ik trek nog steeds maar kan het doseren. Mijn man steunt mij en toont begrip voor mijn gevoelens ten opzichte van ttm. Ook geeft Reiki mij veel voldoening en rust. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Een knuffel van een trichotillomanie"baby". ;)

[N_tas]

ik ben nu 23 jaar en doe het ook al vanaf baby af aan. Ik weet niet of er wat aan te doen is. Mijn ouders hebben er ook van alles aan proberen te doen, maar doe het nog steeds, denk ook niet te genezen, de drang zal ik altijd houden, het enige is dat je kan vechten tegen de drang. Wat ik merk is dat wanneer ik me goed in me vel voel ik het minder doe. Ik denk dat het beste is het gewoon te laten gaan ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is, maar als je als kind steeds maar krijg te horen dat mag niet blijf af word je heel onzeker. Voor de rest denk ik dat openheid tegenover juffen kinderdagverblijf later en ook leraren ook goed is. Mijn moeder dacht altijd dat ik gewoon gek was en bracht dat ook zo over naar de leraren ik heb altijd gevoeld dat ook zij zo over me dachten. Ik ben nu heel open over mijn ttm tegen iedereen, eigenlijk weet iedereen het nu vrienden, vriendinnen, ouders, me broertje me collega's iedereen. Iedereen reageeert goed eerst een beetje geschrokken maar toch heel positief en meelevend. Sinds dat ik het heb geopenbaard voel ik me veel beter hoef niet steeds onzeker te voelen dat iemand het ziet enz. Dus gewoon laat het gaan en zorg ervoor dat je kind een kind wordt dat trots kan zijn op haar zelf. Ik snap dat het moeilijk is maar hoop dat je er wat mee kan. Heel veel succes en sterkte ermee!!