waarom

[marjo]

hoi iedereen ben nieuw hier maar word gek van mezelf vandaar dat ik nu even van me af wil tikken.
WAAROM kan ik niet van mijn haar afblijven het word weer steeds erger en moeilijker om het te verbergen voor de buiten wereld.{het plukken opzich niet want dat ziet niemand als ik het doe,maar de plekken wel natuurlijk}
en dan word er weer gezegd stop er toch mee,net of dat zomaar gaat!!!!!!!!!!
ik ben jaren plukvrij geweest en sinds een jaar weer vol op bezig,oke ik heb veel stres en spanningen maar anderzeids ben ik ook heel erg gelukkig.
ik snap het gewoon niet.
ook word ik steeds heel erg boos op mezelf en neem me elke avond op bed weer voor te stoppen,en toch gaat het steeds weer mis waarom waarom???????
ik weet het nu even niet meer,bedankt dat jullie willen luisteren.......

[bolleke]

Hoi Marjo,

Eerst en vooral, ik denk dat jij nieuw bent op dit forum. Welkom!
Je valt wel direct met de deur in huis en stelt dè hamvraag die wij onszelf ook zo dikwijls hebben afgevraagd... waarom.

Eén ding kan ik jou alvast vertellen. Sinds ik mezelf die vraag niet meer stel, gaat het opmerkelijk beter.

Dus, AANVAARDEN dat je TTM hebt is de eerste stap in de goede richting.
WETEN hoe het komt dat je dit gedrag ontwikkeld hebt en meer nog hoe het komt dat je dit gedrag onderhoudt, is een tweede stap in de goede richting...
Aanvaarden en weten dat deze twee stappen jàren in beslag kunnen nemen, is een derde stap in de goede richting...

Misschien kan je een beetje meer over jezelf vertellen. Je schrijft immers dat je een aantal jaren trekvrij bent geweest, nou, dat is al heel wat. Misschien dat je voor jezelf wel weet, als je heel eerlijk bent met jezelf, hoe die terugval er gekomen is?
Niets moet hoor Marjo. Probeer een beetje rustig te worden en vertrouwen te hebben in de toekomst én in jezelf.

Goede moed en veel sterkte!
Bolleke

[marjo]

hoi bolleke,
ben inderdaad nieuw hier,en ja vond dat ik maar beter recht door zee kon zijn,het is nu eenmaal zo toch?
ik ben 33jaar woon samen met een schat van een man en we hebben een zoontje van ruim twee en half jaar drie poezen en een hond een vogel en twee vissen.
best wel een drukke bedoeling hier he.
naast ttm heb ik ook nog eens reuma en dat weet ik pas sinds een half jaar hoor ze dachten eerst aan bekkeninstabiliteit maar dat was het dus niet.
momenteel is er heeeel erg veel gaande in ons leven dus het is inderdaad niet zo gek hoor dat ik pluk er van uitgaande dat het door de stress komt.
financieel zitten we behoorlijk moeilijk,mijn schoonmoeder heeft kanker waar niets meer aan te doen is ze heeft hooguit nog een jaar te leven en mijn eigen moeder heeft ms.
maar ja ieder huisje zijn kruisje he.
het plukken is bij mij begonnen toen ik ongeveer 12jaar was mijn ouder hadden veel ruzie en zijn twee jaar later ook gescheiden
ik heb toen zekker tot mijn 15de jaar geplukt en van de een op de andere dag was dat weer over.
toen ik ongeveer 23was is het weer begonnen ook toen waren er veel problemen met name rond mijn vader en op mijn 24ste was ik zwaar overspannen en rijp voor een "vrijwillige opname"daar wisten ze mij te vertellen dat ik ttm had en waarschijnlijk ook in mijn jeugd sexueelmisbruikt ben door mijn vader,nou vond ik ze daar gekker dan ik zelf was en had het naar 6weken al wel gezien en ben weer weg gegaan en heb het verder op eigenhoutje weer gerooid.
met het plukken was ik ondertussen weer een klein beetje gestopt het ging toen een stuk beter.
vervolgens liep relatie van 8jaar op de klippen en rolde toen van de ene vrkeerde relatie in de andere raakte zwanger werd verkracht toen ik vier maande zwanger was kwam weer alleen te staan en heb toen nog wel een vriend gehad maar werd ook niets mijn zoontje was een echte huilbaby en het was een vrij zware tijd,en toch plukte ik toen maar heel af en toe,ben zelfs een jaar plukvrij geweest.
en ruim een jaar geleden kwam ik mijn huidige partner tegen en dit gaat supper echt hij is de liefste man die ik me wensen kan en toch pluk ik me een ongeluk,,dus daarom mijn vraag waarom???
dit was mijn leven in vogelvlucht best wel heftig he?
maar live goes on zeg ik maar telkens tegen me zelf je moet wel....


Originally posted by bolleke
Hoi Marjo,

Eerst en vooral, ik denk dat jij nieuw bent op dit forum. Welkom!
Je valt wel direct met de deur in huis en stelt dè hamvraag die wij onszelf ook zo dikwijls hebben afgevraagd... waarom.

Eén ding kan ik jou alvast vertellen. Sinds ik mezelf die vraag niet meer stel, gaat het opmerkelijk beter.

Dus, AANVAARDEN dat je TTM hebt is de eerste stap in de goede richting.
WETEN hoe het komt dat je dit gedrag ontwikkeld hebt en meer nog hoe het komt dat je dit gedrag onderhoudt, is een tweede stap in de goede richting...
Aanvaarden en weten dat deze twee stappen jàren in beslag kunnen nemen, is een derde stap in de goede richting...

Misschien kan je een beetje meer over jezelf vertellen. Je schrijft immers dat je een aantal jaren trekvrij bent geweest, nou, dat is al heel wat. Misschien dat je voor jezelf wel weet, als je heel eerlijk bent met jezelf, hoe die terugval er gekomen is?
Niets moet hoor Marjo. Probeer een beetje rustig te worden en vertrouwen te hebben in de toekomst én in jezelf.

Goede moed en veel sterkte!
Bolleke :yawn:

[Grover]

Hoi Marjo,

Welkom op HaarWeb.

Nou, je verhaal heeft een diepe indruk op mij gemaakt. Het is zeer ingrijpend wat je allemaal hebt meegemaakt, tjonge.

Originally posted by marjo
hoi bolleke,
ben inderdaad nieuw hier,en ja vond dat ik maar beter recht door zee kon zijn,het is nu eenmaal zo toch?
ik ben 33jaar woon samen met een schat van een man en we hebben een zoontje van ruim twee en half jaar drie poezen en een hond een vogel en twee vissen.
best wel een drukke bedoeling hier he.
3 poezen?! Tjeemig. Ik heb er zelfs sinds kort ééntje. Ik vind eentje al meer dan genoeg, laat staan 3! ;)

..naast ttm heb ik ook nog eens reuma en dat weet ik pas sinds een half jaar hoor ze dachten eerst aan bekkeninstabiliteit maar dat was het dus niet. momenteel is er heeeel erg veel gaande in ons leven dus het is inderdaad niet zo gek hoor dat ik pluk er van uitgaande dat het door de stress komt. 'Stress' is een heel ruim/wijd begrip. Maar je kunt er inderdaad van uitgaan dat 'stress' een grote rol speelt in het ontstaan en in stand houden van ziektebeelden. Door mijn eigen groeiproces wat ik heb doorgemaakt n.a.v. mijn eigen ziekte (M.E.) heb ik ervaren dat jeZELF de grootste invloed hebt op het ontstaan en genezen van je ziekte. Ik heb geleerd dat ziektes niet voor niets ontstaan. TTM niet, ME niet en ook reuma niet..... niets 'ontstaat zomaar'.

financieel zitten we behoorlijk moeilijk,mijn schoonmoeder heeft kanker waar niets meer aan te doen is ze heeft hooguit nog een jaar te leven en mijn eigen moeder heeft ms.
maar ja ieder huisje zijn kruisje he. . Tjonge, da's wel erg heftig allemaal. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte toe met dit alles.

het plukken is bij mij begonnen toen ik ongeveer 12jaar was mijn ouder hadden veel ruzie en zijn twee jaar later ook gescheiden
ik heb toen zekker tot mijn 15de jaar geplukt en van de een op de andere dag was dat weer over.
toen ik ongeveer 23was is het weer begonnen ook toen waren er veel problemen met name rond mijn vader en op mijn 24ste was ik zwaar overspannen en rijp voor een "vrijwillige opname"daar wisten ze mij te vertellen dat ik ttm had en waarschijnlijk ook in mijn jeugd sexueelmisbruikt ben door mijn vader,nou vond ik ze daar gekker dan ik zelf was en had het naar 6weken al wel gezien en ben weer weg gegaan en heb het verder op eigenhoutje weer gerooid.
met het plukken was ik ondertussen weer een klein beetje gestopt het ging toen een stuk beter.
vervolgens liep relatie van 8jaar op de klippen en rolde toen van de ene vrkeerde relatie in de andere raakte zwanger werd verkracht toen ik vier maande zwanger was kwam weer alleen te staan en heb toen nog wel een vriend gehad maar werd ook niets mijn zoontje was een echte huilbaby en het was een vrij zware tijd,en toch plukte ik toen maar heel af en toe,ben zelfs een jaar plukvrij geweest.

dit was mijn leven in vogelvlucht best wel heftig he?
maar live goes on zeg ik maar telkens tegen me zelf je moet wel....
:yawn:

Tjonge. Ik kan me voorstellen dat je je bericht afsluit met een :yawn: -smiley. Als ik al je ervaringen zo in vogelvlucht lees dan zijn ze zeer ingrijpend geweest: het zal je enorm veel energie gekost hebben. Rust ( :yawn: ) zou erg welkom zijn.

Wellicht dat je iets hebt aan de volgende postings:

http://www.haarweb.nl/forum/showthread.php?s=&postid=1360#post1360
http://www.haarweb.nl/forum/showthread.php?s=&postid=1375#post1375
http://www.haarweb.nl/forum/showthread.php?s=&postid=1430#post1430

Hierin o.a. vertel ik mijn eigen visie op TTM (en overige ziektes). Althans...die 'visie' is al zo oud als Methusalem (<--- goed geschreven zo? ;) )... ik ben er alleen voor mijzelf achter gekomen -dankzij mijn eigen ziekte- dat deze zienswijze op ziektes inderdaad waar is.

Om kort te gaan, dit is wat ik geloof: Haren staan voor Kracht. Je EIGEN kracht. Veel (dus zeker NIET alle) TTM-ers zijn in hun jeugd misbruikt. Sexueel misbruikt. Vaak is ook de relatie met hun vader verstoord geweest. Als ik jouw ingrijpende verhaal zo lees, dan bevestigd dat veel.

Als je open staat voor mijn zienswijze dat haren symbool staan voor kracht, dan zal het volgende je ook duidelijker worden:

Veel lotgenoten met TTM zijn in hun jeugd (sexueel) misbruikt of hebben op z'n minst een verstoorde ouder-kind relatie gehad. Vaak met hun vader. Een verkrachting is een zeer ingrijpende 'ervaring': niet alleen op het moment zelf, maar ook in de rest van je leven. 'Ontkrachting' is hetgeen je in je jeugd meemaakt; op diverse manieren wordt je met dit thema geconfronteerd: door de verstoorde ouder-kind relatie, door geestelijke en fysieke verkrachting. Deze 'verkrachtings/ontkrachtings'-ervaringen worden vervolgens geïntergreerd in je eigen gedragspatroon: je gaat deze gevoellens van ontkrachting/verkrachting nu toepassen op JEZELF. Je vind jezelf zo weinig waard dat je je ervaringen uit je verleden blijft toepassen op jezelf. Je bevestigd je negatieve zelfbeeld door jezelf te ontkrachten.

Als je haren voor Kracht staan.... dan trek je met TTM dus letterlijk en figuurlijk je eigen kracht uit jezelf.

Je zegt:

... en ruim een jaar geleden kwam ik mijn huidige partner tegen en dit gaat supper echt hij is de liefste man die ik me wensen kan en toch pluk ik me een ongeluk,,dus daarom mijn vraag waarom???


Waarom denk jezelf? Denk je dat al je problemen opgelost worden op het moment dat je de liefde van je leven vind? Het antwoord is: NEE. Althans....iemand BUITEN jezelf, in dit geval je partner, zal je niet genezen van al je problemen: zelfs niet als hij de liefde van je leven is. Het gaat erom dat je de liefde van je leven ontmoet IN JEZELF. Er is maar 1 iemand op de hele wereld die het ALLERLIEFST voor JOU kan zijn, maar 1 iemand die het ALLERDICHTST bij jou kan komen. En dat is niet je partner. Dat ben JEZELF.

Wordt de allerliefste partner voor JEZELF.

Je partner kan je nooit genezen van je TTM. En dat is ook niet het doel achter een ziekte : een partner, een liefde, een huisarts, een pilletje, een chirurg....allemaal zijn ze niet in staat jouw te genezen. Wat ze je wèl kunnen bieden is een essentieële ondersteuning van het genezingsproces wat zich in JOU zal 'moeten' afspelen.....

Grover.

[monique3]

Dag marjo, jij ook van harte welkom bij Haarweb.
Wat goed van je dat je meteen met de deur in huis bent gevallen.
Je hebt inderdaad al heel wat voor je kiezen gehad, en daarom ben ik blij voor je dat je je lieve vriend hebt getroffen en nu ook ons nog eens hebt gevonden.
Wat ging/gaat er door je heen nu je weet dat er meer zijn met ttm?
Ik hoop dat je steun hebt aan onze verhalen, en dat het je maar goed mag gaan.
Sterkte en liefs van Monique3 ':)'

p.s ik heb je een private message gestuurd!!

[ernestina]

Ik loop op het moment de hele dag met dezelfde vraag in mijn hoofd: waarom???? Het ging zo goed met me en waarom gaat het dan nu weer gigantisch de mist in? Ik weet het niet.

Ik kan er wel allerlei theorieen op loslaten die stuk voor stuk ook geloofwaardig zijn, maar het voelt niet alsof dat de echte reden is. Ik heb het idee dat ik het nu echt gewoon doe omdat ik het lekker vind. :puke: Ik kan er gewoon niet mee ophouden.....

Maar ja, life goes on, always look on the bright side en meer van dattum. Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!

Sorry dat ik je niet kan helpen, Ernestina