Veldhoven - 3350 grafts
 

Vandaag was de grote dag! Twee jaar nadat ik de knoop had doorgehakt (en dus na een hoop uitstel vanwege allerlei valide en minder valide redenen) heb ik vandaag de eerste 1600 van de 3200 transplantaten gekregen in de kliniek in Veldhoven. Alles was top!

Ik moest me om kwart voor acht 's ochtends melden. Daar kreeg ik een enveloppe met de instructies voor nazorg gedurende de eerste dagen. Dat stond ook allemaal al in het contract en op de website, maar beter te vaak dan te weinig in dit geval.

Ik werd opgehaald door de arts, die uitvoerig foto's maakte en nogmaals het behandelplan doorliep. Het viel haar op dat mijn FUT van 16 jaar terug (inhammen) niet overal even mooi was, dus stelde ze voor de dichtheidsverdeling iets aan te passen om dat te corrigeren. Ik vertrouwde volledig op haar expertise, want ze leek zeer zelfverzekerd. Na het omkleden kreeg ik twee paracetamolletjes en een Dormicum tablet (om te ontspannen), werd ik geschoren (lachen!), gewassen en naar de operatiezaal (zwaar woord) gebracht waar het feest begon.

Op mijn buik liggend werd eerst de verdoving gedaan. Hiervoor kwam een speciale arts langs. Hij waarschuwde me meermalen dat dit even behoorlijk pijn kon doen, maar het viel me 100% mee. Om me af te leiden werd er een trilapparaatje op mijn hoofd gezet. Dat leidde zeker af, want naarmate de verdoving ging werken kietelde dat verschrikkelijk! Maar geen pijn van betekenis. Ik heb dat hier wel eens anders gelezen. Ik begreep dat er 3 soorten injecties zijn, eentje die erg pijn doet en langer werkt, en aan andere die minder pijn doet maar korter werkt. In Veldhoven gebruiken ze eerst die laatste, en daarna die eerste, als de verdoving dus al wat werkt. Ook dan kan het nog pijn doen, maar zoals ik al schreef, bij mij niet of amper. Het kietelde alleen maar.

Daarna begon het uitnemen van de grafts. Met een boortje wordt om de graft heen gezaagd, steeds een stuk of 20 tot 30, en daarna worden ze er met een pincetje uitgehaald. Aan de rand van het verdovingsgebied kon dit pijn doen werd mijn gezegd, dus dat moest ik even melden. Ik voelde inderdaad af en toe een prikje, maar als ik er wat van wilde zeggen was de pijn alweer weg. Slechts één keer, toen er een stuk of 15 prikjes achter elkaar pijn deden, heb ik het gemeld. Even een verdovingsprikje erbij en het was direct weer goed.

Inmiddels begon te Dormicum te werken, en dat is een aanrader zeg! Ik had me nog nooit van mijn leven zo relaxed gevoeld. Dus de ochtend vloog voorbij, terwijl ik lag te trippen en de laborantes gezellig keuvelend aan het oogsten waren. Volgens mij heeft dat Dormicum een hoge straatwaarde!!! ;) Interessant detail was overigens dat ze het tijdstip van het uitnemen op de glazen bakjes noteerden (die daarna in de koelkast gingen), zodat ze zeker wisten dat de grafts die het eerst eruit waren gehaald ook weer het eerst terug werden geplaatst. Alles voor een goed herstel!

Daarna kon ik even lunchen, erg lekkere broodjes die je van te voren kunt kiezen. De broodjes pate zijn een aanrader, maar ook de kip was lekker.

Vrij snel daarna begonnen ze met het terugplaatsen. Daarbij zat ik 'gewoon' in de stoel, ongeveer zoals bij de tandarts. Wederom kwam de verdovings-arts, wederom waarschuwde hij dat het even pijn ging doen en wederom voelde ik amper wat. Het terugplaatsen ging erg makkelijk bij mij werd er gezegd. Soms gaat het stug, soms floepen de grafts weer makkelijk eruit, maar bij mij ging het perfect zodat ze om half vier al klaar waren.

Aankleden, nogmaals een video bekijken op een iPad (weer hetzelfde verhaal) en nogmaals uitvoerige instructies voor 'straks thuis'. Tasje mee met gaasjes, pijnstillers, telefoonnummers en een nekkussentje, taxi gebeld, en om half vijf was ik weer thuis (ik woon in Eindhoven).

Al met al een superdag. Gezellig, interessant, aardige en knappe laborantes (ahum, sorry, niet essentieel natuurlijk maar het viel toch wel echt op), en echt geen greintje pijn van betekenis. Leuke afsluiting: bij thuiskomst vonden mijn zowel mijn vrouw als mijn dochter die kale kop super staan! "Staat je goed pappa, je ziet er zo veel vriendelijker uit!". Lekker is dat. En dat zeggen ze nu. :D

Morgen de tweede helft! Foto'tje van de tussenstand plaats ik hierbij. Voor alle duidelijkheid, dit was een uur na de operatie. Mijn beginsituatie zie je hier: http://www.haarweb.nl/forum/showpost...52&postcount=1

Ziet er netjes uit ,bedankt voor de goede uiteenzetting van het verloop van de HT.Denk je dat de andere 1600 grafts zullen volstaan om alles vol te krijgen? In elk geval ben je al halfweg en heb je het zwaartste achter de rug.Ik volg vanaf nu verder jouw verhaal want straks ben ook ik daar aan de beurt.Succes morgen.

Helemaal vol zal het niet worden met de resterende 1600 grafts. Ze gaan dus alleen de middenzone doen en zullen iets laten overlopen naar de kruin. Volgens de arts zou dat misschien al genoeg zijn, aangezien ik mijn haar vrij lang droeg en achterover kamde. Anders zou ik kunnen overwegen later alsnog de kruin apart te doen.

Alternatief zou zijn geweest alle 3200 grafts over het gehele gebied te verdelen. Maar volgens de kliniek zou dat te lage dichtheid geven voor een mooi resultaat.

Ik heb geopteerd voor 35gr/cm2 kruin en de rest Voorkant ,ik sla dus middentoef over en bekijk het resultaat maar verwacht een tweede HT na 14 maanden.Ik vermoed dat wanneer ze de 3250 grafts ( is max in twee dagen) gelijk verdelen over deze drie plekken het inderdaad een te lage dichtheid zal geven en dat het achteraf ook weer moeilijker zal zijn bij een 2de HT om er tussenin te plaatsen.Nogmaals succes morgen.

Zelfde soort redenatie bij mij. Als het goed is wordt het bij mij 40/cm2 voorop. Ik had nog wat van mijn FUT inhammen ingreep van 16 jaar geleden en dat scheelt iets.

Wanneer ben jij aan de beurt?

Succes. Ik volg dit draadje. Wil zelf ook naar Veldhoven. Lees alleen maar professionele verhalen.

Maar ik zie we zo heftig tegenop. De prikken en het scheren en het thuis herstellen. Bah. De berg groeit alleen maar....

Moet je niet doen. De prikken doen best pijn, maar dit zijn alleen de eerste paar. Daarna voel je niks meer, je raakt steeds meer verdoofd namelijk. Kaal scheren is toch ook weleens lekker en wen je zo aan en het herstellen duurt hooguit 3 dagen dat je er wat van merkt, daarna had ik geen pijn of iets meer.
De hele ingreep viel mij 100% mee, meen ik.

En dan geloof ik ook nog dat ze bij Veldhoven een stuk voorzichtiger met jou omgaan dan in Turkije, waar ik ben geweest.

Laat je er niet door tegenhouden, het ongemak valt uiteindelijk in het niet bij het resultaat, geloof me

Dankje voor deze motiverende woorden. Ik weet ook dat je gelijk hebt.

Maar hoe lang neem je verlof?

Ik zit te denken aan 2 weken vakantie en dan aanvullend 1-2 weken thuiswerken

Ik bij zo ijdel als wat. Kale kop naar buiten: no way.

Maar ik gok dat je “normale” haar na 4 weken wel weer enigszins is aangegroeid... toch?

Haha ik zou precies hetzelfde hebben.
Morgen consult bij Veldhoven..

Zal het er niet net na 4 weken erger uitzien dan na week 2? Ik zou denken dat je na week 2 even een mooie haarlijn hebt zodra de korstjes weg zijn, maar dat het vooral een moeilijke periode is tussen maand 1 en 2-3 aangezien alle haren dan weer uitgevallen zijn, er vaak nog wat tijdelijke shockloss bij komt kijken waardoor het lijkt of de kaalheid nog verder is doorgezet dan eigenlijk het geval was en vooral ook omdat je niets meer hebt om te camoufleren.

Het is bij mij ook niet uit eigen ervaring hoor. Ik kan alleen maar afgaan op ervaringen en foto's van anderen, maar de hele periode tussen maand 1 en 3 lijkt mij misschien wel de moeilijkste op het vlak van hoe je er esthetisch bij loopt :). Correct me if I'm wrong...

Je normale haar groeit gewoon, continu proces. De getransplanteerde haren had je voorheen ook niet. Dus ja. Die vallen uit. Maar je normale haar niet dus als dat na 3-4 weken “redelijk” terug is heb je bijna je “oude” situatie terug. Vanaf daar wordt het alleen maar beter.

Klopt toch

Als iedereen het gewoon is om je met kort haar te zien en je als "kaal/kalend" kent, is er wellicht niet veel verschil te zien inderdaad, maar er zijn er natuurlijk ook velen die hun haar wat langer dragen en met verschillende middelen het wel nog een pak beter kunnen laten lijken dan het eigenlijk is. Kortom, mensen die voor de buitenwereld eigenlijk niet echt kalend lijken. In dat geval moet je denk ik wel wachten tot maand 3 om het te laten lijken of je je haar gewoon wat korter dan gebruikelijk draagt denk ik.

We spreken wellicht gewoon over een andere vertreksituatie pre-op.

...en ik ben klaar! Ook de tweede dag verliep zeer vlot en gemakkelijk. Een herhaling van gisteren, alleen werd nu de linkerkant van mijn hoofd geoogst om het middengebied op te vullen. Ze hebben nog 150 extra grafts kunnen vinden, dus het totaal zit nu op 3350. Alles ging supersnel, om half vier waren we klaar.

Alles samengevat: supergoede ervaring. Leuke meiden, zeer geroutineerd, zeer begaan, erg gezellig en de pijn is totaal verwaarloosbaar. Geen enkel probleem mee gehad. Een foto van direct na de ingreep zie je hieronder.

Ik blijf de komende dag posten, inclusief foto’s.

Nee dat niet. Ik heb de eerste 3 maanden mijn haar op 1/3 mm gehouden. Dit omdat jou donorgebied( zij en achterkant) veel sneller groeit. Je geplanteerde haar staat stil, het meeste valt uit en na ongeveer 3 maanden begint dit langzaam te groeien. Maar nog niet zo snel als je donorgebied, dit staat niet zo mooi, daarom heb ik telkens de tonduese eroverheen gehaald.
Maar nu ben ik 4 maanden ver en laat ik gewoon alles groeien en ga ik vandeweek naar de kapper voor de zij en achterkant. Het groeit goed nu, enkel nog volleren dikker worden.

Kerel, dat valt best mee. Iedereen is natuurlijk anders, maar ik vond dat die prikken echt niets voorstelden. Af en toe misschien even een heel klein prikje, en het is na een seconde alweer weg. Ik ben vier keer met de taxi geweest, een keer met mijn haar nog erop en drie keer als de hoofdrolspeler in “The Mummy Returns” :D en ik heb alleen maar positieve reacties gehad. Een van de taxichauffeurs zat zelf ook over een HT te denken en vond het fijn om met mij daarover te kunnen praten.