Positief denken.
 

Ik heb sinds een paar maanden ook alopecia areata. Ik heb drie best wel grote plekken die langzaam groter worden en naar elkaar toetrekken. Vreemd genoeg ben ik nooit in paniek geraakt en heb er ook niet om moeten huilen. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind mijn uiterlijk best belangrijk en vind het fijn om er mooi uit te zien maar uiteindelijk ben je zoveel meer dan je lichaam. Ik ben er meteen open over geweest op mijn werk en tegen vrienden en heb eigenlijk alleen positieve hartverwarmende reacties gehad. Natuurlijk reageert iedereen anders op zoiets als alopecia maar ik hoop dat iedereen die dit heeft positief wil zijn. Ze kunnen alles van je wegnemen maar niet wie je van binnen bent. Uiteindelijk is uiterlijk voor iedereen vergankelijk, iedereen wordt oud en verandert. Laat alopecia je innerlijke kracht, rust en schoonheid niet wegnemen, laat zien wie je bent, je bent een prachtig mens! Met of zonder haar.:)

Helemaal mee eens!!!:shiny:;)

Gr.Toos

Hallo Aisha,

Als mensen na het lezen van jou bericht nog niet positief gaan denken weet ik het niet meer! ;)
Je hebt helemaal gelijk!

En ik herken me in bepaalde punten ook in jou verhaal, alleen vond ik het wel moeilijk om het te accepteren. En ik heb er ook wel wat nachten van wakker gelegen.. Maar nu ik het eenmaal heb geaccepteerd mag iedereen het van mij ook weten. Ik ben ik, en zo moet je mij maar accepteren, en wie dat niet kan, heeft gewoon pech gehad! :P

hallo allemaal!!

helemaal mee eens!!
Ik heb er vroeger ook nooit een geheim van gemaakt, iedereen wist dat ik AA had, niemand heeft me ooit anders bekeken, integendeel, mijn vrienden zagen het precies niet, en het was nochtans overduidelijk :)
Ik heb het nooit echt proberen weg steken, ik weet wie ik ben, en ik denk dat ik zoveel meer ben dan mijn uiterlijk-hoop ik!
alhoewel het natuurlijk altijd -laat ons eerlijk zijn- heel erg is om ons uiterlijk beschadigd te zien, zeker in onze cultuur van het imago L'oreal..."want je bent het waard"
iets minder dan de perfectie wordt niet meer aanvaard, jammer toch?
ik probeer altijd te denken dat er zoveel ergere dingen zijn en dat ik dan met mijn alopecia precies nog van geluk mag spreken :)