|
Psychische toestand bij het kaal worden
Ik begon zelf rond mijn twintigste last van haaruitval te krijgen. Toen anderen het op begon te vallen en er wat van zeiden kreeg ik er psychisch steeds meer last van.
Als iemand kale tegen me zei of iets wat op mijn dunner wordende kapsel sloeg, was ik twee dagen van slag. Heb wel psychische hulp toen gehad, maar durfde niet over mijn kaalheid te praten, er speelden toen nog meer dingen met me namelijk. Nu twintig jaar later lig ik er niet meer wakker van maar doe nu nog een forse poging om van het predikaat kale af te komen (is het ijdelheid, je lekkerder er bij voelen...). Ik wil hier een discussie opstarten om vooral de jonge mensen psychisch te helpen en de ouderen kunnen met hun ervaringen komen. Heb het zelf als een verschrikkelijk iets ervaren en als ik kan helpen om anderen daar beter mee om te kunnen laten gaan dan doe ik dat graag! |
ik draag al 8 jaar een pet daarvoor
overal droeg ik een pet om die reden
ondertussen 2 jaar geleden en voor mijn het , kwam ik eens werken zonder pet , zover ik kon zien was mijn haar nog prima , maar achteraan was het zeer dun , overal eigentlijk al zag ik het precies anders in de spiegel de mensen herkenden me zelfs niet, en ik kreeg op 15min zoveel negatieve commentaar dat ik men pet terug opzette... ondertussen zijn de zaken wel fors veranderd , en als ik men haar nu styl krijg ik complimentje van : je ziet er 10 jaar jonger uit , uw haar is heel mooi... wat dan terug een goede boost geeft in mijn zelfvertrouwen toch wou ik even op deze post antwoorden , aangezien ik goed weet wat voor emotionele schade zulke opmerkingen kunnen veroorzaken... |
Citaat:
|
Ik weet nu wel dat als je lekkerder in je vel zit, je er veel beter mee om kan gaan.
Dus mensen die er wakker van liggen, zoek hulp! Zonde om je kaalheid je leven te laten vergallen!! |
Citaat:
iedereen die een ht ondergaat ermee zit anders begon je er niet aan.:sad: en ik denk als je ermee zit dat zelfs een psycholoog je hier niet mee kan helpen.ook ben ik ervan overtuigd dat leeftijd ook een grote rol hierin meespeelt . |
Citaat:
Bij mij was het zo erg dat ik een keer iemand sprak die vertelde dat hij kanker had. Maar toen dacht ik bij mezelf: hij heeft nog wel een koppie met mooi haar.... dat was natuurlijk niet best dat ik zo dacht... |
Citaat:
Het is een absurde obsessie en voor mij puur een teken van zwakte. Ik haat mijzelf er ook voor dat het zo hard inslaat. Ik verwijs ook even door naar "mijn" topic, staan ook wat mooie verhalen van members in. Geeft ook moed, en relativeringsvermogen. http://www.haarweb.nl/forum/showthread.php?t=15443 |
Citaat:
Je maakt je bijvoorbeeld zorgen om je kalende hoofd. 1. Ga je er dood aan? -> Nee 2. Wat is het ergste wat je kan overkomen? -> Bijvoorbeeld jezelf lelijk vinden 3. Wat kan je daaraan doen? -> Accepteren (ik heb ervaren dat vrouwen het aantrekkelijker vonden dat ik 10 kilo was afgevallen maar ondertussen wel kaler was geworden) of er wat aan laten doen 4. Als je het niet kan accepteren, bekijk dan de mogelijkheden die er zijn om er wat aan te laten doen! Werk ook aan je uitstraling, gewicht, kleding e.d.. je zal je daardoor ook beter gaan voelen! |
Citaat:
ik had op een gegeven moment wel dat ik een hekel had om op de foto te gaan .dit verergerde steeds meer naar mate ik kaler werd. dan ontwikkel je wel een soort van psychische klachten .ik lette bij de foto alleen n]og maar op mijn haarlijn .natuurlijk ben ik ervan overtuigd dat ook de maatschappij een rol speelt.al zag ik er nog zo netjes uit sommige vonden het altijd nodig om mij aan te spreken met he kale. |
Paar maanden terug zat ik met een paar meisjes buiten te wachten op wat vrienden om uit te gaan. Me vrienden hadden nog een jongen meegenomen die ik niet kende. Hij dacht waarschijnlijk indruk te maken door meteen te gaan kleineren. Want ik kreeg meteen 'hee kalle bats' om me oren, waarna ikuit verdediging meteen hem terugpakte. Maar dat raakt je wel, vooral zo voor het uitgaan als je jezelf helemaal netjes heb gemaakt. De avond was dan ook in één klap verpest, zo makkelijk kan dat gaan. Vandaag kreeg ik voor de 2e keer te horen van een dame, jouw haar lijkt ineens veel dikker. Waarna ik heel schijnheilig reageer met 'oow, ik weet het ook niet joh'. En dan ben je ineens even in de wolken :D
Het is één groot emotioneel gebeuren, wat je vaak een k*t gevoel geeft maar soms ook een heerlijk gevoel. |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Vind het een nuttig lijstje maar meer als er echt geen mogelijkheden meer over zijn om de situatie aan te kunnen pakken. En wat betreft haarverlies zijn er altijd mogelijkheden.
|
Citaat:
dan is het toch een teken dat het je wat doet.als je het echt niets meer deet dan zag je er wel van af. |
Citaat:
Maar als iemand nu een opmerking of grapje maakt over mijn kale kop, lig ik daar niet meer wakker van en kan ik er ook om lachen. En als hun geen grapjes maken over mijn kale kop dan maak ik die soms zelf wel (over mijn eigen kop dan). |
maar waren het alleen de opmerkingen of ook de problemen die ik steeds meer begon te ontwikkelen zoals problemen met op de pasfoto en dergelijke.dit is waar ik steeds meer problemen mee kreeg en ik moet eerlijk zeggen dat het oop een gegeven moment wel mijn leven beinvloede....Nu gaat het ook beter maar helemaal weg is het nog nietOf ben ik hier soms de enige in ?Ik begon mij op een gegeven moment steeds meer een minderwaardigheid complex te ontwikkelen .en waarvoor tja verder ben je dan eigenlijk een gezond iemand en toch een soort psychische klachten hierdoor gaat ontwikkelen .:(
|
Citaat:
Ik vrees dat er heel veel mannen (en vrouwen) rondlopen die er psychisch enorm last van hebben maar hier niks aan doen (medische en/of psychische behandeling)... |
Psychische toestand bij het kaal worden
Hallo ik ben een jongen van 26 jaar en begin flinke inhammen te krijgen.
Ik vind het verschrikkelijk erg omdat mij een kale kop niet staat. ik heb een beetje een eihoofd en mijn hoofd is niet symetrisch. dus het beinvloed mijn hele leven. ik had het minder erg gevonden als een kale kop mij zou staan maar dat is niet. ik ben al bij verschillende psygologen geweest maar niks heeft geholpen. wat moet ik hier aan doen. |
Citaat:
Heb je heel open en bloot over je kaalheid gesproken met de psychologen, of heb je het achterste van je tong niet laten zien? Als psychische hulp jou niet positief doet veranderen zou je kunnen kiezen voor een haartransplantatie of haarwerk. Ik neem aan dat je daar weleens over nagedacht hebt? |
Citaat:
|
Ik merk nog niet zo heel lang dat ik last heb van haaruitval, echter begin ik het wel steeds beter te accepteren.
In het begin, dan ben je heel onwetend omtrent dit onderwerp...als je dan eens verder kijkt dan zie je dat jongens van je leeftijd (bij mij 26 jaar) vaak dezelfde status hebben of soms zelfs veel erger. Soms vind ik het wel klote natuurlijk (heb zo mijn slechte dagen) maar over het algemeen denk ik er nu zo over: Als je je druk kan maken over je haren, dan moet je wel heel gezond in elkaar zitten. Met andere woorden, als je iets anders zou hebben (bijvoorbeeld, knieklachten, reuma, ziekte) zou je je daar mee bezig houden. Ik vind als je je al bezig houdt met haarverlies dan is dat voor mij een teken dat je je niet bezig houdt met andere dingen, dus moet je wel gezond zijn. Verder kan ik het beter relativeren dan eerst: wat kan er uiteindelijk gebeuren als je kaal wordt? 1. Dat mensen anders naar je kijken 2. Dat je jezelf 'lelijker' vind Jezelf lelijker vinden gaat hand in hand met hoe andere over je denken en naar je kijken. Als je regelmatig van andere hoort dat een volle bos mooier bij je staat zul je jezelf als kale persoon lelijker vinden. Echter verwacht ik niet dat de omgeving er een probleem van maakt. Een collega van mij is al best ver kalend en ik merkte dat totaal niet voordat ik met me eigen haar bezig was. Ik merk nu pas dat hij echt een hele dunne kruin heeft en zijn inhammen flink bedekt (schijnt nog gewoon door bij hem). Dat geeft wel aan dat andere mensen er lang niet zo erg mee bezig zijn dan dat ik (of wij) denken. Verder blijf ik natuurlijk wel finasteride slikken, echter merk ik wel dat sinds vorig jaar ik er heel anders naar kijk... Groetjes, Pelle |
Citaat:
Er zijn veel ergere dingen dan kaal worden/zijn. Relativeren heet dat geloof ik :D Maar zo makkelijk zoals we het beschrijven gaat het vaak niet. Heb er zelf zo'n vijftien jaar over gedaan om er makkelijker mee om te gaan ;) |
Citaat:
Wij zijn erg gefocussed op ons haar (ik nu 2 jaar). Anderen om ons heen zien het niet, althans niet bij mij. Relativeren. Tja, Ambo je hebt gelijk. 11 juli jl. was de sterfdag (4 jaar geleden) van mijn vrouw, vele chemo's en bestralingen, mocht niet baten. Paar jaar geleden dacht ik dus echt niet aan hoe mijn haar zat. Grtzz Roloff |
Citaat:
Als ik dat zo lees van je vrouw, dan krijg ik haast schaamte over me heen dat ik zo'n punt heb gemaakt van mijn kale kop... :o Maar op zich denk nu een goed teken voor jou, dat je je nu weer met je haar bezig houdt! |
Citaat:
Je moet tenslotte verder (maar daar ben je het eerste jaar niet mee bezig). Ik zette mijn opmerking (van mijn vrouw) hier neer, ook om e.e.a. inzake ons haar en hoe we daar naar kijken - beter gezegd, hoe we denken dat anderen daar naar kijken - te relativeren. Ik geef toe - mijn huidige vriendin vindt dat ook - dat ik nu erg gefocussed ben op mijn haar (waarbij ik het innerlijke - waar het om draait - natuurlijk ook niet uit het oog verlies). Groet Roloff ps. het is wel grappig - want mijn vriendin wist dat ik me stoorde aan mijn wat dunner wordende haardos -dat zij met Coen Gho op de proppen kwam, had ze eens wat over gelezen. Niet dat ik het van haar moest hoor, ze heeft het totaal niet gepusht. Zo vindt ze het bijv. raar dat ik nog 2 keer naar Gho wil gaan (ze vindt het resultaat nu al goed, ik dus niet). Daar heb je het al, het is onze perceptie !! |
Citaat:
|
Citaat:
Dan ben ik aan het dagdromen van had ik maar nog zo'n volle bos dik haar. Of hoe zou mijn haar eruit zien als ik die leeftijd heb? Heb ik dan nog wel haar? Ik ben gewoon erg onzeker geworden. Misschien zit dit ook wel tussen mijn oren. Ik hoop niet dat ik mensen hiermee kwets maar als ik mensen zie met een kale kop dan heb ik het gevoel dat ze er gewoon slecht uitzien. Of dat ze ziek zijn. Het klinkt heel raar. Natuurlijk, ik weet ook wel voorbeelden dat het er wel goed uit ziet. Maar dit is toch meestal iemand met gemillimeterd haar die eigenlijk een hele dikke haardos heeft. Wat ik ook niet kan beseffen is dat ze tegen bijna alle ziektes een medicijn hebben. Ze kunnen klonen. Ze kunnen van alles. Maar ze hebben nog steeds niks gevonden waardoor je je eigen haar voorgoed blijft houden. Toen ik vroeger 12 was toen zei ik. Het ergste wat mijn kan overkomen is kaal worden. Eigenlijk als je het leven bekijkt zijn er veel ergere dingen in het leven. Zoals een ongeneselijke ziekte. Maar toch als ik mensen zie lopen denk ik van ik had liever dat, dan dat ik kaal ben. Dan tik ik mezelf op de vingers van wat ben ik een egoïst. Zelfs als ik 30.000 euro moet betalen en ik weet dat ik mijn volle bos met haar mijn hele leven behoud haal ik het nu nog van de bank af. Vroeger ging ik altijd veel vaker stappen. Toen keek ik in de spiegel en dacht bij mezelf ik zie er best goed uit. Tegenwoordig kijk ik in de spiegel en kijk ik gelijk naar mijn haaruitval. Nou ik ben mijn ei weer even kwijt. |
Citaat:
Heb het vorige week gemillimeterd en bevalt me prima. Het contrast van waar je wel en geen haar hebt valt veel minder op! Maar toch blijft het me bezig houden, ga volgende maand dan weer onder het mes! |
Ja, ben nu 23. Heb het zelf ook alweer een jaar gemillimeterd. Alleen ik moest er wel erg aan wennen. Omdat iedereen toen ook zei wat zonde dat je je haar eraf hebt gehaald. Maar dit was voor mij al om het te camoufleren. Alleen het wordt nu steeds erger. Ondanks dat ik nu voor 5 maand aan de minox. en de proscar zit.
|
Citaat:
En anders nieuwe plannen maken.... |
Moet wel binnenkort gaan gebeuren zo ongeveer, dat effect van minox en fina!
|
Het is raar dat we zoveel zorgen hebben over ons haar. Nouja ik moet niet spreken ik zaag al van mijn haaruitval door mijn ijzer gebrek.
Maar eigelijk kan je toch een haarwerk dragen? En dan nog als je kaal bent, niemand bekijkt je toch anders dan dat je bent? Oké ik weet het, hier heb je niks aan maarja |
Citaat:
|
Citaat:
|
Als ik een nieuwe partner zou moeten kiezen tussen kerels met weelderige haardossen of kale koppen, sorry, dan hebben die kalen weinig kans.
Heb jij een kale partner gekozen? |
Citaat:
Ik kan me voorstellen dat de voorkeur van sommige mensen zal zijn; iemand met haar (al is het maar gemillimeterd). Echter kan je van te voren niet bepalen op wie je verliefd wordt! Een goede vriend van mij heeft 3 jaar geleden een dwarslaesie opgelopen, hij is nu 24 en kan helemaal niets meer, behalve zijn armen bewegen. Nu heeft hij sinds die tijd (nadat hij het heeft opgelopen) toch een vriendin (die hij overigens pas NA die tijd heeft leren kennen). Je kan het kaal zijn ook overdrijven vind ik, juist door zulke opmkeringen te maken, zal je bewust of onbewust juist mensen dieper in de put praten denk ik. Ik persoonlijk ben nog tevreden met wat ik heb en ben blij als ik stabilisatie heb, maar er zijn er heel veel slechter aan toe op mijn leeftijd (26ste). Wil dit nu zeggen dat al die mensen geen kans meer hebben op een vriendin? Lijkt mij onzin, ik ken wel een paar redelijk kale en super aantrekkelijke mannen die elke week een andere meid hebben als ze willen. Veel meer andere zaken zijn belangrijker dan haren als het gaat om het vinden van een nieuwe partner, uitstraling is daarbij een hele belangrijke. ONTOPIC: Buiten dit verhaal hierboven, als je nadenkt over die vriend die een dwarslaesie heeft opgelopen, dan moeten wij ons toch allemaal schamen dat we zo gezond zijn en zitten te zeiken over onze haren... Zulke situaties laten mij steeds relativeren en ik moet zeggen dat ik er dan steeds gemakkelijker mee om kan gaan... |
| Alle tijden zijn GMT +2. Het is nu 22:37. |
Forumsoftware: vBulletin®, versie 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Produced by Limelight Studios. Copyright © 2001-2024 Stichting HaarWeb.