wondjes krabben
 

Lieve allemaal,

Ik ben hier 2,5 jaar niet meer geweest, misschien kennen sommigen me nog.
Ik wilde niet geconfronteerd worden met TTM omdat het beter met me ging, maar helaas heb ik alweer sinds 2 jaar een afzakker, hoewel ik geen haren uittrek.

Ik vraag me af of meerderen van jullie wondjes op jullie hoofdhuid maken. Ik heb zelf wondjes die er al maanden, soms langer dan een jaar zitten omdat ik ze steeds stuk krab. De korstjes eet ik op.
Met haren trekken ben ik een paar jaar geleden onder begeleiding van een gedragspsycholoog gestopt. Helaas heb ik mijn gedrag nu "verplaatst" naar het krabben (pulken). Dat deed ik altijd al, dus van 2 "tics" heb ik er 1 gemaakt. Ik loop hierdoor nogs teeds met kale (vaak rode) plekken.

Herkent iemand het gepulk aan wondjes? En wat doe jij er aan? Ik weet, dat als de wondjes weg zijn, dat de drempel dan lager is, er zit dan geen korstje om aan te pulken. Maar dan moet ik er eerst een week afblijven. En dat is nou zo verdomde lastig...

Overigens heet het kortjes pulken: titillomanie
(En nagelbijten heet otillomanie)

heeeeeeeeeeeey... Natuurlijk weet ik nog wie jij bent. Ik ben er zelf ook niet vaak meer hoor, lurk een beetje en lees 2 x in de week ofzo.

Dat pulken herken ik ook. Ik deed het ook op mijn hoofd en bij mij is dat door t dragen van pruiken over gegaan. Ik doe het nu gewoon op de rest van mijn lichaam. Kan er niet vanaf blijven en de korstjes moeten er gewoon af. Ook ik eet ze op. Yuk eigenlijk maar goed. Mijn vriend zegt regelmatig niet krabben maar dan doe ik het als ik bijvoorbeeld als ik op het toilet zit. Tips kan ik je niet geven omdat ik het zelf ook doe. Misschien iemand anders?

Ik vrees dat het hetzelfde is als bij TTM: zo makkelijk kom je er niet vanaf.

Ik heb nu zo hardnekkig gekrabd dat ik aan de voorkant, langs mijn haarlijn, een kale rode plek heb met 2 kleine korstjes. Alleen als ik mijn haar los draag is het enigszins te verbloemen, maar het valt sowieso ook dan op. grmbl.... wat doe ik toch stomme dingen...

Doe ik ook !
 

Met plukken creeer ik ook korstjes en wondjes, die krab ik er ook af en eet ik ook op. Doe ik dus ook. Zal er wel bij horen?

...en ik ook!
 

Ik krab ook altijd aan wondjes en dan m.n. op mijn hoofd en benen. Op mijn hoofd zijn wondjes ook de triggers om te gaan haren trekken.
Mijn benen hebben ook altijd open plekken. Ik peuter, als het nodig is, knip ik en/of trek ik met de pincet velletjes of korstjes van wondjes met als resultaat dat ze ten eerst vaak jaren open blijven, groter worden en als er dan wel weer eens een wondje de kans krijgt dicht te gaan dan is er al lang een litteken ontstaan. De huid van mijn benen is dan ook meer litteken dan normaal huid. Ik kan niet met goed fatsoen meer in een korte broek lopen zonder vragen en/of opmerkingen. De korstjes en velletjes eet ik ook op, als het korstje bijv. soms valt dan dan mist er iets in mijn ritueel van het krabben. Het korstjes moet n.l. in mijn mond, dan verpulveren met de tanden en klaar, volgende..... Eigenlijk precies hetzelfde ritueel als bij de haren alleen gaat het bij mij dan om het haarzakje dat eraf moet, voor het ritueel compleet is. Brrrr bizar gewoon, maar de waarheid :o

groetjes,
Madelief :)

ik herken dat gevoel van het gevallen korstje. als je korstje valt is het net of je voor niets gepulkt hebt, het gaat om de "beloning", namelijk het opeten!

Ik realiseer me nu dat daar de sleutel ligt tot het afleren: dwing jezelf die korstjes weg te gooien! Als je ze niet meer mag eten, wat is dan nog de lol van het krabben? ik ga deze methode nu proberen, wordt vervolgd...

(mocht het niet werken omdat ik ze toch opeet dan ga ik mezelf dwingen ze te bewaren en dan moet ik de bewaarde korstjes aan iemand laten zien elke week. Dat is verschrikkelijk om te doen en daarom werkt het vaak goed, zo'n methode, denk ik).

Als ik ergens een bultje heb, moet ik deze weg halen en de haren die er in de buurt zitten moeten daar ook weg. Ook bij moedervlekjes.

Ik zit altijd aan mn gezicht te krabben en bultjes weg te halen en m'n lippen zijn vaak kapot van het velletjes trekken.

Korstjes eet ik niet op, maar wel weer haarzakjes en wimpers.

xxx Manon

pulken
 

Pieps,

Ik herken het van de korstjes op je hoofdhuid, maar ik laat korstjes ook groeien op mijn gezicht en zelfs in mijn oren. Nu ik het zo opschrijf, klinkt het heel bizar want ik praat er nooit met andere mensen over.

Ik wou jullie gewoon laten weten dat het bij mij helpt om het korstje weg te gooien. Ik eet ze niet op, maar durf ze echt lang bijhouden (waarom weet ik niet). Maar als ik ze meteen weggooi, dan lijkt het pulken zinloos geworden. Want ik doe het voor een mooi, groot korstje. Ik gebruik ook zalf van Dr. Vogel (bioforce of symphytum). Dat is een vette zalf die de huid herstelt. Zo loop ik minder lang met wondjes rond totdat ik een wondje krijg dat te klein is om aan te zitten.

Het helpt ook echt wel om bezig te zijn. Bij mij helpen breien en haken... Dat helpt dan vooral voor de wimpers en de wenkbrauwen. Maar het blijft toch "knagen"...

Het klinkt echt vreemd, nu ik het zo neertyp. Dit is mijn eerste keer op dit forum en het doet echt deugd om te horen dat je niet alleen bent.

Dank jullie allemaal,

ik ben zo eigenwijs! ik eet ze steeds op... en weggooien helpt volgens mij echt... ik neem het me bij deze opnieuw heel sterk voor...

Hoe gaat het nu?

Ik heb ook plekken op mijn hoofd zitten. Het is eigenlijk begonnen omdat ik dacht dat het daar minder op zou vallen dan op mijn armen en benen. Nu heb ik gewoon een 'extra' plek. Het lukt me nog niet om er af te blijven.. Korstjes eet ik niet op, maar maak ik met mijn vingers kapot als het even kan. Het voelt zo fijn als het 'klaar' is, terwijl ik het helemaal niet leuk vind om nog een litteken erbij te krijgen..:confused:
Ik heb al heel wat dingetjes geprobeerd, met sokken om mijn handen slapen was degene die er het grappigst uit moet hebben gezien.. :cool:
Het hielp alleen niet, ik was zo bezig met het NIET te doen dat ik er alleen maar aan kon denken:o

Ik ook :o, beetje schaam, maar ik vind het écht heerlijk om op mijn hoofd te krabben....OOk krab ik iedere ochtend in mijn oren en ik heb een wondje in mijn neus die ik iedere ochtend open krab. Vies verhaaltje eigenlijk, haha.
Dat is echt een ritueel, dat ik bijna was vergeten dat het er ook bij hoort.
Verder zijn mijn rug en gezicht de plekken waar ik altijd krab bij aandrang.
Maar dat gaat al veel beter-dat schreef ik net ook al...-ik ga mijn nagels lakken, mezelf schrubben, wenkbrauwen epileren, allemaal pietepeuterige dingetjes, dat helpt wel.

Hallo allemaal,

Ik ben een tijd niet geweest, dus een hoop te lezen! In deze thread herken ik veel! Naast mijn wimpers uittrekken, zit ik ook veel aan mijn gezicht te pulken. Pukkeltjes moeten weg en als ik dénk dat er nog troep in zit, ga ik net zolang door totdat het er uit is of het zo gesloopt is dat er eigenlijk niets in kan zitten. Daarna komt er een korstje dat ik er steeds afpulk, totdat het heel langzaam geneest. Maar ondertussen loop ik met grote rode plekken in mijn gezicht.

De korstjes eet ik niet op, maar gooi ik weg. De beloning voor mij is te zoeken naar dat stadium waarbij het korstje of velletje heel makkelijk loslaat en er een mooi roze plekje onder vandaan komt. Maar ja, dan moet het plekje juist eerst een poosje rust gehad hebben om een beetje te genezen en daar zit nu inderdaad de crux.

Ook op mijn hoofdhuid zit ik vaak te krabben (ik trek geen hoofdhaar, alleen wimpers) en als ik een plekje op mijn rug heb, kan ik daar ook vrij lang aan peuteren. Nu gaat het met mijn gezicht redelijk. Nog 1 klein plekje en een paar rode vlekjes waar ooit iets zat en die langzaam aan het verdwijnen zijn.

Het hangt allemaal heel erg met elkaar samen volgens mij. Ik heb ook een boek voor TTM-ers ('Help for hair pullers' van Nancy Keuthen en anderen). Daarin staat dat TTM-ers ook vaak aan het hoofd en/of gezicht krabben.

Overigens was ik laatst bij de tandarts en die zei tegen mij: "Oh, jij hebt een nare gewoonte, je bijt op je wangen". En inderdaad, ergens wist ik dat wel, maar nu ik er op let doe ik ook dat vrij vaak. Wat een ellende allemaal! Al begin ik heel langzaamaan wat invloed te merken van de therapie die ik volg, die heeft eigenlijk effect op al deze tics, want de aandrang heeft dezelfde oorsprong, denk ik.

Nou, ik hoop dat voor iedereen er een maatregel is die helpt bij het minderen of stoppen! Ik heb geen pasklare oplossingen, behalve dat het mij weleens helpt om mijn nagels heel kort te knippen, maar dat neemt de aandrang nog niet weg.

Mariekje

Ik vond het al heel raar van mezelf dat ik korstjes afkrabde en opat.. (naast nagelbijten, puistjes pitsen en haren trekken) Sinds gisteren heb ik het bestaan van ttm ontdekt. Dit hoort er blijkbaar ook bij. Als het korstje valt ga ik eveneens ernaar op zoek.
Heel eng allemaal.
Hopelijk niet levenslang..
Ik maak me zorgen
xx

Hoi, ik vond het fijn om jullie verhalen te lezen. Ik denk wel dat het deels mens eigen is om te krabben en te pulken, maar als je de controle verliest is dat heel vervelend. Voordat ik jullie ervaringen las stond ik er gewoon nooit echt bij stil dat ik altijd wel zit te krabben aan korstjes. Alsof mijn nagels zoeken naar haperingen in mijn huid om aan te trekken. Ook heb ik lange tijd een plekje gehad op mijn kruin waar ik de haren uit trok omdat het daar jeukerig voelde en waar ik de haren er met bosjes uit trok.

Nu ik me hier bewust van ben hoop ik ermee te kunnen stoppen en de litekens te beperken. Ook heb ik op dit forum al wat goede tips gelezen.

Groetjes Meolan

Hoi allemaal,

Als man zijnde wil ik ook een reactie geven. Toevallig dit forum ontdekt en dat gaf gelijk een gevoel van herkenning.
Ik weet sinds een paar dagen dat ik TTM heb en nu dus ook dat ik niet de enige ben.
Waar zal ik beginnen? Er is zoveel te vertellen.
Ik ben 52 jaar en heb eigenlijk niet veel (met) haar. Af en toe de tondeuse erover en klaar. Het gaat meer om mijn ervaring met dat gepruts op mijn hoofd.
Mijn eerste herinnering met TTM gaat terug naar mijn diensttijd, toen ik 20 was.
Ik zat altijd in mijn nek te krabben en daardoor spierpijn door het drukken op mijn nekspieren. Ik ben toen op een dag naar de arts daar gegaan omdat ik bang was voor een bloedvergiftiging. Het bewuste plekje is toen weggesneden en opgestuurd voor onderzoek. In die tijd was er ook niets bekend over dat dwangmatig krabben en dus ook zo'n plekje niet. Er bleek niets bijzonders aan de hand en omdat het plekje GLAD was en er een pleister overheen ging, kon het prachtig genezen.
Tot zover even het begin.
Ik weet dat ik altijd maar aan het krabben ben. De reden is simpel voor mij, omdat ik natuurlijk probeer(de) na te gaan wat ik nou allemaal aan het doen was en ook hoe ik kon stoppen met mezelf zo te verminken: HET WONDJE MOET GLAD!!! Dan pas kan ik eraf blijven. Zolang er ook maar iets voelbaar is moet dat verwijderd worden. En dat verwijderen gaat heel ver. Bijna zelfverminking; met puimsteen, borstel, pincet, alcohol om het maar minder dik en ook gladder te laten worden, want: glad betekent geen gepeuter. Een pleister in mijn nek vind ik maar niks en handschoenen dragen op momenten dat ik niks te doen heb (want dan begint het gekrab pas) werkt ook niet, omdat je ze dan regelmatig aan- en uit moet trekken. Op het moment dat er een ander pukkeltje verschijnt, krijgt het ene plekje rust en kan mooi genezen. Ik heb vandeweek gelezen dat er iemand was die al 7 jaar aan hetzelfde plekje zit te krabben. Dat is nogal wat, maar enigszins herkenbaar.
In mijn leven wilde ik maar heel af en toe naar de kapper vanwege die wondjes die er niet uitzagen. Als ze dan wat minder dik waren en met camouflage erover durfde ik dan wel een keer te gaan. Helaas trek je altijd haren mee en het gevolg is een aantal kale plekjes. Nu kan ik het afschuiven op het feit dat ik in het verleden laswerkzaamheden heb gedaan en ook boven mijn hoofd. Ja, zeg ik dan, dat komt door de gloeiende spetters die in mijn nek gevallen zijn. Nou heb ik nooit iemand in al die jaren horen vragen hoe die kale plekken komen, maar in een geval dat het opviel, zoals bij de kapper, begon ik er zelf soms over.
Met sporten heb ik er ook een rotgevoel bij, zeker met het lichamelijk contact bij het grondvechten en als ik bij de nek vastgepakt word en ze soms dus ook achter me staan. Een heel vervelend gevoel.....elke keer weer (ja ook dat vastgepakt worden ;) ) Mijn haar milimeteren en camouflage erover is voor mij het beste middel om die plekjes zo min mogelijk op te laten vallen.
Het laatste wat ik nog wil vertellen is dat EFT schijnt te werken en ook waarschijnlijk direkt. Dit is het kloppen op bepaalde energiepunten. Ik heb dit net gelezen en zal het zeker overwegen om te gaan proberen. Het wordt niet vergoed, dus het zal rond de 40 euro per keer kosten uit eigen zak.
Ik wil het hierbij laten. Ik hoop dat veel mensen dit lezen en er ook wat aan hebben.

Marcel57