Ik heb trichotillomanie, graag luisterend oor
 

Halo iedereen.
Ik ben een vrouw van 19 jaar en ik heb trichotillomanie. Het voelt moeilijk om hierover te praten, maar dat dit hier op een anonieme manier kan maakt het iets makkelijker voor me. Ik zou graag mijn verhaal doen, eventueel tips krijgen en antwoorden.

Ongeveer 3 tot 4 jaar geleden ben ik begonnen met haren uit te trekken. Ik weet niet wat de aanleiding ervoor was, maar ik herinner mij nog goed dat ik een haar voelde dat 'anders' was, het voelde gebroken en gerribeld dus trok ik het uit. Ik begon vanaf dat moment vaker op zoek te gaan naar van die afwijkende haren om ze vervolgens uit te trekken. Op een bepaald moment, bleef ik nadat ik het afwijkende haar uittrok gewoon doortrekken op die plaats... ik had ineens een heel plukje in mijn handen. Ik schrok er best van, ik dacht 'he waarom deed ik dit nou?'. Het dagelijkse leven ging verder en ik bleef af en toe eens trekken, ik dacht bij mezelf: 'het kan zo'n kwaad toch niet, niemand merkt er iets van want ik heb voldoende haar'. Maar helaas was dit het begin van een dagelijkse gewoonte. Ik ben dagelijks beginnen trekken, en zag op een bepaald moment mijn haar veranderen. Het werd dunner. Omdat het dunner was, besloot ik om mijn haar korter te laten knippen zodat het weer wat voller leek. Ik vond dat het er terug mooi uit zag, maar ik zou nu wel stoppen met trekken. Natuurlijk lukte dit niet... ik bleef trekken maar wou voor mezelf nog niet toegeven dat ik een probleem had. Uiteindelijk was ik zover gekomen dat mensen me vroegen wat er gebeurd was met mijn kapsel, 'waarom ziet het er niet meer zo mooi en levendig uit als vroeger'? Ik verzinde dat ik het nu eenmaal zo liet knippen omdat ik het mooier en praktischer vond. Uiteindelijk begon mijn haar er telkens slechter uit te zien, dat ik zelf de punten ervan knipte om opnieuw wat voller te lijken. Maar ondertussen ging ik door met trekken, niet omdat ik mijn haar nog in slechtere conditie wou hebben maar omdat het simpel weg te laat was... ik kon niet meer stoppen. Met speldjes probeerde ik af en toe mijn haar in een wat degelijker model te brengen. Mijn haar zag er op dat moment slecht uit, onverzorgd, maar ik kon er nog 'mee leven'.

De tijd ging voorbij, en nu ongeveer 4 jaar later heb ik vanachter 2 grote kale plekken. Ik heb de voorbije maand van iedereen in mijn omgeving de opmerking gehad dat ik kaal aan het worden ben. Zo'n opmerking gaat door merg en been, en de leugentjes die ik probeer te verzinnen doen mij schuldig voelen. Ik durf mijn trichotillomanie geheim aan niemand toegeven, daarom dat ik nu hier anoniem lotgenoten probeer te zoeken. Ik kan mijn kale plekken vanachter héél moeilijk verbergen, het lukt maar net met de hoeveelheid haar die ik nog heb. Ik ben bang dat indien mijn haarconditie verslechterd, ik dit helemaal niet meer ga kunnen verbergen. Mijn kapsel nu is lelijk, dun, onverzorgd en kalend. :'-(

Wat ik op dit moment denk: Ik MOET en WIL nu herstellen. Het moet nu echt gedaan zijn voor me. Ik word over 5 maanden voor het eerst mama en wil dat mijn kindje trots op me kan zijn. Ik wil weer die leuke complimentjes krijgen net zoals vroeger. Ik wil weer een mooie paardenstaart kunnen maken. Ik wil niet langer een eeuwigheid in de badkamer spenderen proberende om mijn kale plekken te bedekken. Ik wil me niet langer 'bedreigd' voelen wanneer mensen achter me lopen zodat ze mijn kale plekken kunnen zien. Ik wil niet langer jaloers zijn op elk meisje dat ik zie voorbij lopen, met een normaal en gezond kapsel.

De vraag waar ik heel graag antwoord op zou krijgen is:
Heb ik een grote kans dat deze kale plekken permanent zijn? Ik trek op deze plaats pas sinds enkele maanden. Ik zou dit verschrikkelijk vinden... kan iemand mij alstublieft antwoord hierop geven?

Hoe lang duurt het tot een kale plek terug mooi bedekt is? Het zijn dan wel korte haren, maar het is ten minste bedekt... hoe lang duurt dit?

Doe ik er goed aan om conditioners en andere verzorgingsproducten voor het haar te gebruiken, of zijn dit alleen maar extra chemicalien die mijn haar gaan beschadigen?

Werken producten verkrijgbaar bij de apotheker die de haarwortels herstellen/haargroei versnellen écht ?

Klopt het dat je snachts tijdens je slaap onbewust blijft doortrekken ?

Zijn er mensen die door hetzelfde zijn gegaan, en hersteld zijn of aan het herstellen zijn? Hoe verloopt dit bij jullie, willen jullie dit verhaal met mij delen als inspiratiebron?

Tips, informatie of steunende woorden zijn erg welkom. Het is de eerste keer dat ik mijn trichotillomanie verhaal doe. Erg bedankt aan diegenen die de tijd genomen hebben om te luisteren naar mijn lange verhaal. Ik sluit dit bericht af met een klein hartje en met tranen in de ogen.

Hey.

Heel gek om dit verhaal te lezen.. Ik ben een meisje van 21 jaar en heb al zolang als ik me kan herinneren trichotillomanie. Ik heb dun haar maar het is niet gelijk te zien dat ik aan mijn haar trek, terwijl er wel elke dag meer dan 100 haren sneuvelen en ik ook heel veel stekeltjes op mijn hoofd voel.
Dit doe ik altijd rond mijn kruin of aan de rechterkant van mijn hoofd.
Bij mij groeit hier nog steeds haar, dus als jij dit pas een aantal maanden doet dan krijg je er vast haar terug. maar ik geloof inderdaad ook niet dat dit altijd blijft. de korte haren die terug groeien zijn juist het fijnst om eruit te trekken bij mij dus deze zijn altijd het eerst de pineut.
Ik zoek ook een oplossing om hier vanaf te komen. heb al accupuntuur geprobeerd maar dit heeft me niet geholpen. Er schijnt een behandeling te zijn van een man genaamd Rik Bastelaar. hij zegt je te kunnen helpen in 5 uur en dat je erna nooit meer aan je haar trekt. Er staan video's op zijn site waarin mensen vertellen hoe hij hen heeft geholpen maar ik kan nergens op andere sites recensies vinden.

Mijn omgeving (vader, vriend en vriendinnen) weten dat ik dit heb. Niemand begrijpt het, maar ze doen wel hun best. Ik raad je ook echt aan om het iemand te vertellen, want het is echt een enorme opluchting.
Ik heb nog nooit contact gehad met iemand die ook deze dwangstoornis heeft, dus zullen we hier verder over praten per mail of iets dergelijks? Ik merk dat ik de laatste tijd ook steeds meer op zoek wil naar oplossingen en hoe ik hier vanaf kan komen..

groetjes x

Bedank voor je reactie. Ik trek ook voornamelijk aan de kruin van mijn hoofd en aan de achterkant. Bij de kruin zijn er nu kortere haren, maar bij de achterkant ben ik dus op enkele maanden tijd zo goed als kaal geworden. Heel lastig om het te bedekken, want de kortere haren op mijn kruin zijn niet lang genoeg om de achterkant te bedekken. Een paardenstaart is ook geen optie, mijn haar is er te kort en te dun voor en dus bestaat de paardenstaart enkel uit sprieten. Ik heb het maar aan een enkele vriend durven vertellen, mijn familie durf ik niet. Ik zou het ook heel fijn vinden om te blijven praten, en elkaar te steunen. Liefst via dit forum, je mag mij een privebericht sturen. Lieve groetjes

ik begrijp hoe je je voelt, maar kan je niet proberen om in ieder geval op een andere plek te gaan trekken zodat de ene plek weet wat kan aangroeien? Het lijkt me inderdaad het meest erg als je het niet meer kunt bedekken. het is zo frustrerend dat je jezelf niet in de hand hebt..
Heb jij al eens van die behandeling van Rik van Bastelaar gehoord? of misschien andere die dit bericht lezen?
Ben je er ook voor naar de dokter geweest? mijne had er geen kennis over dus kon me niet verder helpen..

Ik heb je een privébericht gestuurd, hopelijk heb je het ontvangen.

Hoi Princesa,

Jouw verhaal zou zo mijn verhaal kunnen zijn. Bij mij begon het ook zo dat ik een haar voelde wat anders was...
Dat eruit getrokken en toen ging ik ook steeds meer haar eruit trekken.

Ik bedenk me nu dat het trigger ooit op school bij biologie les moest zijn gekomen.
We moesten een haar van onszelf eruit trekken en een andere klasgenoot moest die onder een microscoop bekijken en na tekenen.
De haar die ik eruit trok was gespleten.
En gek genoeg schaamde ik me heel erg ervoor. Kwam ook omdat ik me heel erg minderwaardig voelde.
Toen een paar jaar later ik ontdekte dat er een haar was dat "anders" was trok ik die eruit.

Nu vind ik het gek genoeg rust gevend om mijn haar eruit te trekken. Ik haal het haar dan ook langs mijn vingers en soms langs mijn lippen... (schaam) dan gooi ik het snel weg, dit vind ik zo belachelijk van mezelf. Maar nu doe ik het gewoon structureel :(... waarom geen idee. Het geeft een rust gevend gevoel op de een of andere gekke manier. Ook al schaam ik me kapot ervoor heb ook kale plekken. die ik nog wel kan verbergen.
Maar niet meer mijn mooie lange haar wat ik ooit gehad heb.
En daar baal ik van wel erna terug.

Nou ja wilde alleen maar zeggen dat ik je verhaal erg herkenbaar vond.