Hoi Grover!
Ik bergijp wat je me wil duidelijk maken. Heel goed zelfs. Maar zoals je zelf al aangeeft heeft dit tijd nodig, ervaring, moed, kracht enz nodig om tot zon proces of tot zon stadium te komen.
Ik vind het heel knap dat jij dat al "bereikt" hebt! Ik weet ook dat ik ook dan en alleen dan zoiets kan voelen als ik er voor 100% open voor sta en ik weet van mezelf dat dat nog zeker niet het geval is, en zit zelfs er nog zover vandaan dat ik mezelf afvraag of ik ooit "zo' n houding" tegenover de wereld en vooral ook tegenover mezelf kan aannemen.
Wendy roept regelmatig soortgelijke dingen , als die jij hier nu opschrijft, naar mij, en ik pik ook wel dingen mee, maar heb het gevoel dat het allemaal maar heel erg langzaam tot me doordringt , als het dat al doet. Ik kom nu eenmaal uit een omgeving (ook door mezelf opgelegd natuurlijk) waarin dit soort zaken niet balangrijk waren. Scoren! Dat was het motto!
Ik heb het nog steeds in me, het perfect willen zijn, het "goed" willen zijn en resultaat behalen met oogkleppen op zeg maar, maar realiseer me nu iig al dat er "meer" is dan dat alleen. Dat er nog zoveel meer moois in de wereld is! Toch denk ik dat ik de perfectionistische aardse kant altijd in me zal blijven zitten, simpelweg omdat het misschien wel mijn basis ooit is geweest. Ik kan er geen afstand van doen, het is iets wat in me zit. Maar ooit hoop ik nog de balans tussen die twee kanten van me te mogen vinden
Groetjes, Diana!