Hey poema,
Dankjewel voor je reactie
Moeilijk hé, stoppen? Ik vind stoppen met roken al moeilijk, maar ja, dat vált te beheersen.
Haren trekken is voor mij gewoon een automatisme geworden in de loop der jaren...
Ik heb alles geprobeerd.
Pleisters om mn vingertoppen, een pet op, handschoenen aan...
Nix blijkt voor mij echt te werken. Zelfs anti-depressiva werken niet.
Als ik 's morgens in de spiegel kijk, hou ik 'van achter' een spiegeltje om te zien waar m'n kale plekken zitten. Die verberg ik dan onder een dikke laag haarlak en kam het zo strak mogelijk naar achter.
Ik verf m'n haar zwart, zodat als mensen een plek zien, ik zeg, dat het uitgroei is...
Ook doe ik dreads in, zodat het iets minder opvalt.
M'n haar los doen, is vrijwel geen gezicht. Ik heb een paar slierten en het staat ronduit armoedig.
Ooit heb ik het heel kort geknipt en toen kón ik gewoon niet plukken, ook al probeerde ik het.
Maar ja, ik wil natuurlijk weer wat ik niet kan krijgen. Mooi lang haar.
Ik heb een kale plek op m'n kruin bovenop m'n hoofd en aan de zijkanten van m'n ponygrens zeg maar.
Vroeger had ik een enorme kale plek boven m'n voorhoofd. Ik had gewoon een gat in m'n pony dus. Daar smeerde ik donkere oogschaduw op.... Alsof dat niet te zien was...
Mensen die het van me weten, bleren meteen AFBLIJVEN! en STOP ERMEE! Maar wás het maar zo makkelijk!
Het is ook niet specifiek als ik supergestressed ben dat ik pluk, maar gewoon áltijd.
Nou, ik hoop, dat het je lukt om het plukken te weerstaan!
groetjes