Los bericht bekijken
Oud 15 maart 2015, 12:40   #20
CarlaBosman
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 22 oktober 2014
Berichten: 253
Geslacht:
@Kikimamanyny: een trauma, zo mag je het best noemen. Het is een grote schok voor je zelfbeeld en ook voor je 'sociale zelf'. Het kost echt even tijd om daar weer van te herstellen. Het maakt bij mij ook dat ik me nog beter realiseer dat het erger kan. Bijvoorbeeld als mensen denken dat ik kanker heb, het is geweldig dat het niet zoiets is. Dan is het echt 'maar' haar.

Mijn wenkbrauwen heb ik gelukkig nog wel. Het lijkt me inderdaad moeilijk om die ook verloren te hebben. Ik zou denken dat ik dan zelf permanente make up zou kiezen, zat laatst te lezen over die '3D-tattoos' en dat ziet er best goed uit. Dan ben je van die dagelijkse zorg ook af. Moet wel in een keer goed gebeuren natuurlijk, dus ik zou wel een goed adres zoeken.

Ja, ik begrijp wat je zegt over je uiterlijk, het is extremer geworden: kaal heel erg stoer (vind ik ook wel leuk om mee te spelen, leren jasje erbij en zo) en met pruik juist weer wat verzorgder dan ik was. Daar horen hele andere kleren bij. Maar waar is je 'oude' zelf, die er ergens tussenin zat? Ik probeer ermee te leven dat die voor altijd weg is. Het went, al vind ik het soms nog moeilijk.

Dat verdriet, dat hoort erbij. Je bent iets verloren, dan mag je rouwen. Gun jezelf vooral die tijd. Fijn dat je steun hebt in je omgeving, dat heeft mij erg geholpen. Dan is het een stuk fijner om je zielig te voelen, als er mensen zijn om je te troosten.

Mijn kinderen zijn al tieners, die waren er heel snel aan gewend. Ze vinden het me goed staan. Pruiken vinden ze ook grappig, ik vraag mijn dochter wel om advies: zit-ie zo goed? Kan hij bij deze combinatie?

Vooral oudere mensen vragen of het ook weer goed kan komen, dat vinden ze belangrijk, dat er 'hoop' is. In theorie is die er ook, maar ik geloof er zelf niet zo erg in en hou me er ook niet mee bezig.

Hoe dit zo is gekomen, voor mij is er een zekere logica, omdat ik altijd al eczeem had en dat is ook een auto-immuunziekte. Daarom is mijn prognose ook niet zo goed. Ik snap dat als het 'zomaar ineens' komt, je je af gaat vragen waarom. Pas op voor bijgeloof. Het kan echt 'zomaar' zijn. Bij mij zou de overgang ook nog een rol kunnen spelen, dat is bij jou een beetje vroeg misschien. En ik ben dus mijn vit-D aan het aanvullen, kijken wat dat voor effect heeft. Maar dat doe ik vooral omdat het goed is voor de algehele conditie, me goed/fit voelen vind ik het belangrijkst.

Het zou kunnen dat die smoothies wat extreem waren, maar ik zou denken dat zich dat dan weer herstelt als je evenwichtiger gaat leven. 'Gewoon' gezond leven lijkt me in alle gevallen het beste, zodat je lichaam de kans krijgt om zich te herstellen. En te veel stress is nooit goed en ook helemaal niet fijn.

Laatst gewijzigd door CarlaBosman; 15 maart 2015 om 15:54 Reden: taalfout eruit gehaald
CarlaBosman is offline   Met citaat reageren