|
Ik heb mijn man 2 jaar gek gemaakt met huilen en praten erover,toen naar haarweb en langzaam kwam de acceptatie. Toen heb ik een haarwerk gekocht en hem mijn man laten zien en langzaam begon ik het mijn beste vriendinnen te vertellen. heel stoer van als het eruitvalt neem ik meerdere haarwerken en heb ik altijd een ander kapsel. Ik heb namelijk gemerkt dat als je zelf net doet of het normaal is mensen alleen zeggen wat erg voor je maar dat is inderdaad lollig om dan altijd iets anders op te zetten. Zo viel ik ook niet terug in de rol van zelfmedelijden. Rare is dat ik toen ik het helemaal geaccepteerd had en het meerdere mensen en er dus echt niet meer meezat nu, naar 6 jaar wat haartjes lijken terug te groeien. Dan zou je denken dat ik dolblij ben maar het interesseert me eerlijk gezegd niet meer want ik ben als mens enorm gegroeit en weet nu dat ik meer ben dan alleen mijn haar maar tjezus het was me het gevechtje wel zeg.
p.s. ik ben me juist heel goed gaan kleden en deed heel veel aan mijn uiterlijk zodat de focus niet op me haar kwam te liggen.
|