Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Moorea
Hoi dames op haarweb,
Heb even gekeken of er al een dergelijk onderwerp bestaat, maar volgens mij nog niet...
Een vraag die al heel lang in mijn hoofd rond gaat is hoe (andere) vrouwen om gaan met hun haarprobleem (AGA en dergelijke) en wat zij doen om dit (enigszins) te accepteren.
Zelf heb ik nog steeds veel moeite met het accepteren van mijn haarverlies en ik kan me voorstellen dat veel van jullie hiermee kampen.
Misschien kunnen we met dit onderwerp elkaar adviezen en een steuntje in de rug geven. Ik ben heel benieuwd hoe jullie in bepaalde situaties met haarverlies om gaan en hoe dit jullie zelfbeeld beïnvloedt. Hieronder een paar vragen, feel free to answer (of niet)! 
Kom je er openlijk voor uit dat je je haar verliest, in de toekomst kaal wordt of dat al bent?
Doe je er alles aan om je haarverlies te camoufleren of loop je er gewoon mee over straat en heb je er maling aan wat anderen over je denken?
Hoe gaat je partner met je haarverlies om?
Vertel je een nieuwe liefde meteen over je haarprobleem of dat je een haarwerk draagt?
Voel je je onzeker door je haarverlies? Probeer je het met andere dingen te compenseren (bijvoorbeeld mooie kleding, etc.)?
Wat heb je er tot op heden aan gedaan om je haarverlies te accepteren en het je leven niet nadelig te laten beïnvloeden?
Mochten jullie nog andere vragen hebben omtrent acceptatie/taboe van haarverlies bij vrouwen, dan ben ik daar persoonlijk ook heel benieuwd naar.
Hopelijk kunnen jullie mijn vragen beantwoorden en kunnen we elkaar zo een beetje helpen!
Groetjes,
Moorea |
Hoi Moorea,
Ik ben nu 34 en draag een haarwerk. Toen ik 27 was begon het haaruitval (ik was toen net met mijn omscholing tot kapster begonnen). Het ging snel en er bleef een zielig dun hoopje haar over. Ik vond het vreselijk, letterlijk het gevoel dat ik mijn vrouwelijkheid verloor. Ik deed altijd veel aan sport en zorgde dat ik er verzorgt uitzag. Dan kom je dus in een groot gat terecht.
Sporten doe ik niet meer in een sportschool omdat die dooie marmot op je hoofd jeukt als je gaat zweten. Zwemmen doe ik zeer zelden maar probeer dan het haarwerk niet te nat te laten worden omdat chloor uitdroogt. (je kan er beter van te voren wat creme in doen,maar dat vergeet ik dan). In het begin begon ik me ook slechter te kleden...te depri om daar nog aandacht aan te besteden. Helemaal in mezelf gekeerd.
De overgang van amper haar tot haarwerk vond ik moeilijk. (mijn eerste haarwerker heeft mij een slecht haarwerk aangesmeerd) Ik had opeens een berg dik stug haar op mijn hoofd (met vaste bevestiging, nooit doen hoor!!). Tja en ga dat maar eens uitleggen aan mensen. In het begin kon ik er absoluut niet over praten. Ik kreeg het, grof gezegt, mijn bek niet uit. Daarbij ben ik kapster en is haar het belangrijkste in mijn werk.
Langzaamaan krabbelde ik omhoog en ging het beter met mij. Ik ben ook kapster gebleven al heb ik getwijfeld. Op mijn werk wisten ze het en gingen er goed mee om.
Nu ben ik zover dat ik het gewoon vertel. Mijn haar is nogsteeds erg dun en weinig. Ik blijf wel hopen en zal in de toekomst finasteride gaan slikken. Ik ben wel overal al geweest 2x endocrinoloog, transhair, kliniek voor haartransplantatie.VU Amsterdam, Dermatoloog in Rotterdam, daar moet ik terug komen als ons kinderwens is vervult. We hebben al 1 cadeautje van 1.5 jaar, een jongetje.
Acceptatie vind ik een eng woord maar ermee kunnen dealen is meer van toepassing. Ik kleed me weer leuker en heb nu een maatwerk haarwerk op.
Door mijn ervaringen weet ik wat mooi is en wat niet mooi met een haarwerk. Ik denk erover om een opleiding tot haarwerker te gaan volgen om zo mensen te helpen en steunen die ook een haarwerk dragen of willen gaan dragen. Er zijn echt hele mooie haarwerken. Natuurlijk kan het nooit je eigen haar vervangen....maar het is een goed hulpmiddel.
Mijn man heeft er nooit moeilijk over gedaan, die zal het een worst zijn. Hij zegt dan'' ík ben toch niet op je haar gevallen?'' Erg lief en ik weet dat hij het meent en het niet zegt om mij een plezier te doen.
Toch zou ik wel meer mensen willen leren kennen die ook haarproblemen hebben, misschien als er vanuit haarweb iets wordt georganiseerd dat ik mezelf een schop onder mijn kont geef en dan ook kom.
We zijn allemaal net zoveel waard als een ander zonder haarprobleem en je kan er bovendien niets aan doen, het overkomt je.
Je van alles gaan afvragen heeft geen zin, het is zoals het is en er is ook leven zonder(veel) haar!