|
Een aantal tips...
Wat je NIET mag doen:
- vragen waarom hij het doet
- vragen om er mee op te houden
- hem bespieden
- het gevoel geven dat je hem niet vertrouwt
- het gevoel geven dat zijn haar belangrijker is dan hij-zelf
- er paniekerig om gaan doen (en hij eet het nog op ook!)... het is 'maar haar'
- er constant over praten in de zin van, 'da's toch erg' en 'hoe komt je erbij?!'
- hem pushen om naar een dokter of peut te gaan
- heel veel verdriet tonen omwille van deze aandoening: hij merkt dit, kan er heel moeilijk 'zo-maar' iets aan veranderen en krijgt er op de koop toe nog schuldgevoelens bij... vergeet niet dat kinderen zeer loyaal zijn tov ouders.
wat je wel kan doen...
- wel met hem er over praten, als hij dat wil, maar dan in de zin van 'we vinden het jammer wat je hebt, maar je blijft onze zoon en we houden van je... als wij iets voor jou kunnen doen, we zijn er...'
- geduld hebben
- proberen na te gaan of hij zich lekker in zijn vel voelt, problemen op school, met vriendjes, met zichzelf, thuis???
- structuur aanbieden, daarmee bedoel ik er op waken dat hij voldoende nachtrust heeft, gezond eet, aan sport doet... maar belangrijk om dit volgens een vast patroon te doen, dat geeft hem houvast en veiligheid
- grenzen stellen en duidelijkheid meegeven
- het is zijn haar en zijn probleem, als het voor hem al een probleem is, meestal zien kinderen er anders tegenaan, MAAK er dan geen probleem van
- je kan (vb zes maanden) zijn haar heel kort houden, zodat hij geen pakkans heeft, op die manier kan het gedrag zich wijzigen
- samen een schemaatje maken, turven en BELONEN als hij het vb een dagje heeft volgehouden zonder trekken (maar alleen als hij dit zelf wil!)
- nooit straffen omwille van deze aandoening
- heel veel knuffelen, op zijn goede kanten wijzen en er zijn voor hem...
Ik kom vast nog wel op meer tips, dit was een begin.
Succes!!!
Bolleke (Daniëla)
|