Ja Mexicang, vind ik ook, zoals ik je weet heb ik een synthetisch haarwerk en met lang haar kleven daar hoe je het went of keert nadelen aan. Daar ben ik goed over voorgelicht toen. Maar ik wilde perse lang haar en nog steeds. Daarom denk ik over een haarwerk met echt haar erbij, dar vervilt niet. Maar ik durf dus nog niet, want wat doet het haar, of is het te meisjesachtig. Ik had van mezelf lang haar tot midden op mijn rug tot een paar jaar geleden, al wordt je ouder dat maakt niet uit, met eigen haar kun je met lang haar altijd uit de voeten, met een pruik ligt dat anders vind ik. Want een haarwerk met lang haar met pony wordt snel meisjesachtig , los dragen is geen optie voor mij, je kunt het niet strak achterover trekken en invlechten of opsteken, ik heb geen krullen of slagen want dan is alles losser en kun je een rand beter verdoezelen. Ik ben van mezelf ook niet echt grijs, ik heb wel wat grijze haren maar het donkerblonde overheerst. Mijn synthetisch haarwerk lijkt ook wat grijze tinten in te zitten dus geen hond ziet het verschil. En zo wik en weeg ik want een confectie haarwerk heeft een egale kleur en er zal aan geknipt moeten worden en dan misschien ook losse staart dus ik schuif het voor me uit omdat ik gewoon nog niet weet wat te doen.
Ja dat is precies wat ik bedoel, niemand heeft moeite met mijn haarverlies en omgekeerd zou ik dat ook niet hebben met haarverlies van een ander, buiten dat ik dacht vroeger ’wat lijkt me dat erg’ en ik hoop niet dat me dat overkomt en nu overkomt het mezelf en wij zijn degene die er mee moeten zien om te gaan. Ik voel hoe dun het is, ik weet hoe het was en ik voel me dus ook helemaal niet mezelf, niet als ik in de spiegel kijk en ook niet hoe het voelt als je met je handen door je haren gaat of hoe slap het is om mijn hoofd. Hoe de zon erdoorheen schijnt op mijn huid etc.
Ja, alles is confronterend want het zijn allemaal feiten, erfelijk haarverlies zit in de genen en daar is weinig aan te doen, seizoensgebonden haarverlies heb ik ook, maar ik had vroeger zoveel haar dat het na 3 maanden echt niet zichtbaar was, je staart wel wat dunner maar in de winter verloor ik amper haren en dan kwam het weer helemaal bij. Maar nu komt alles bij elkaar , slechte hoofdhuid dus slecht haar, de erfelijke uitval of seizoensgebonden, je weet het niet meer.
Ja, klopt, je staat overal bij stil, wind en zon, wanneer wassen of toch maar een dag uitstellen. Ik ben nu weer terug op om de anderste dag. Zonder haarwerk ga ik niet meer buiten de deur dus dan wordt het ook eerder vettig met het warme weer en meer schilfers voor mijn gevoel. Ik spuit er na het wassen appelciderazijn in en laat dat drogen en dan zie ik maar weer.
Nee, precies, als we het konden loslaten dan zouden we niet meer tellen en dan zou ik het denk ik helemaal kort houden omdat dat onder een haarwerk gewoon prettiger is, maar je hoopt op herstel. En dan is stress al helemaal funest, we zitten in een soort cirkel met veel stress en onrust en alleen dat is al niet bevorderlijk voor enig herstel. Zonder haarwerk wil ik niet meer een ik ben hartstikke blij dat ik het heb, maar mijn eigen haar vaarwel zeggen lukt ook niet.
Ja, dat denk ik ook, het is de onrust van de dag die we wegduwen en ’s nachts komt het er toch uit. Wij staan altijd op on, en de off knop ontbreekt blijkbaar
Nou, gelukkig, dat is dan iig opgelost!! Dat kun je weer schrappen in je hoofd.