Hoi,
Heb al heel wat gelezen hier en besloten om ook maar mijn kleine verhaaltje neer te pennen
Ik heb sinds feb 2010 last van haaruitval, het begon met een plekje bovenop op mijn hoofd, dit was binnen notime uitgegroeid ten grote van .. nou doorsnee tennisbal zoiets... nu is het zo dat mijn broers en zus ook eenmaal een kale plek hebben gehad en dit binnen een aantal maanden weer aangroeide, ik kon het ook goed verbergen dus maakte me eigenlijk niet echt druk....
Todat ik een tweede plek ontdekte ... een derde en inmiddels was mijn gehele achterkant tot bijna halverwege mijn hoofd uitgevallen, dit was inmiddels wel een aantal maanden later en heb ik toch maar besloten even langs de huisarts te gaan...
Deze heeft toen bloed afgenomen dit bleek allemaal goed te zijn, kortom ik was/ben kerngezond en gaf mij de naam van wat ik waarschijnlijk had, en dat is dus AA, ik heb een middeltje meegekregen met de boodschap baadt het niet schaadt het niet en verder kan hij niets voor mij doen... dus zo verliet ik de praktijk weer...
Het gekke is dat het op sommige plekken vrijwel meteen terug begint te groeien en op andere plaatsen dat vaak maanden duurt... maar ik mag nog blij zijn dat er uberhaupt natuurlijk wt terug groeit... inmiddels is mijn achterkant ook weer gaan groeien, het is nog wel nog geen centimeter maar toch... het eerste plekje wat bij mij uit was gevallen is nu inmiddels alweer zeker 15 cm lang...
Toen ik eindelijk wist wat ik dus daadwerkelijk had heb ik er wel moeite mee gehad maar meer om het feit dat het verloop niet duidelijk is, tot nu toe heb ik alle plekken nog aardig kunnen verbergen buiten dat je kan zien dat mn haar erg dun is natuurlijk, maar echt kalende plekken heb ik kunnen verbergen... waar ik wel bang voor ben is dat de dag komt dat er natuurlijk een plek in het "zicht" komt en ja hoe ga je daar dan mee om..... weet het nog niet ...
Nou dit was zo een beetje mijn verhaal, ik ben blij dit forum gevonden te hebben, zo voel je je toch wat minder alleen ook al krijg ik wel steun uit mijn omgeving...het is toch fijn om het te kunnen delen met lotgenoten.