|
Even voorstellen
Hallo, ik ben Nicolet, 40 jaar en woonachtig in Nederland. Ik ben sinds vandaag lid van deze website omdat er gisteren Alopecia Androgenetica bij mij is vastgesteld. Dit nieuws is ingeslagen als een "bom" en ik ben er erg verdrietig over. Ook is er een gevoel van boosheid, waarom moet mij dit overkomen...
Maar laat ik bij het begin beginnen... Ik heb van jongs af aan al dun, niet veel en sluik haar, wel hoofdhuidbedekkend. Onlangs las ik een artikel over kaalheid bij vrouwen en ik werd wakker geschud door de volgende zin: 'als je merkt dat je bijvoorbeeld een veel dunnere paardenstaart hebt dan voorheen, een derde van wat het was, is het verstandig om hulp te zoeken'. En die hulp heb ik gezocht. De dermatoloog heeft geconstateerd dat ik AA heb. Ook is er bloed afgenomen, hier hoor ik over een week meer van. Tegen beter weten in hoop ik dat hier uitkomt dat ik toch geen AA heb. Dat ik bijvoorbeeld een laag ijzergehalte heb en dat mijn haaruitval van tijdelijke aard is... Zelf denk ik nog dat het misschien komt omdat ik eind januari gestopt ben met het slikken van de pil, dat mijn hele hormoonhuishouding hierdoor misschien van streek is. Sinds die tijd was mijn haaruitval een paar maanden lang extreem veel. Het resultaat van die haaruitval is voornamelijk te zien aan de kruin boven op mijn hoofd aan de achterzijde en aan mijn haar bovenop aan de voorzijde. Voorheen verbrandde alleen mijn kruin in het zonnetje maar tegenwoordig verbrandt ook mijn scheiding, dat komt natuurlijk omdat er minder haar zit.
Ik heb een recept gekregen voor Minoxidil lotion, 5% oplossing, wat ik 2x daags moet smeren. Ik heb begrepen dat hierdoor verergering waarschijnlijk voorkomen wordt maar dat het nooit meer wordt zoals het was... en dat is moeilijk te accepteren...
|