Jammer dat het nog niet zo gaat als je had gehoopt...
Zoals het bij mij gegaan is, is ook een beetje onwaarschijnlijk geweest, ook voor de behandelaar...
Nadat ik de eerste keer naar Nijmegen geweest was, heb ik diezelfde dag nog 6 haren getrokken en de dag daarop 1 haar (dat was jan. 2003)... Vanaf die dag heb ik nog een keer 13 haren getrokken en de dag daarna weer 1 (dat was eind maart 2003)... Vanaf toen heb ik niet meer getrokken, althans niet dat ik weet... Er zijn nog momenten van verstandsverbijstering...dat ik later niet meer weet of ik heb getrokken, er slaat dan een twijfel toe, maar mijn hoofd laat zien dat het niet waar is, er zijn geen plekken.... Het lijkt als een droom, omdat het nog bij me hoort denk ik, mijn gedachten hebben de ttm nog niet helemaal los gelaten. Maar goed het heeft ook 23 jaar mijn leven beheerst, dus zo vreemd vind ik dat niet.
Ik kan nog zeggen misschien dat op het moment dat ik met de therapie gestart ben, ik er ook ECHT aan toe was. Ik was helemaal klaar met mezelf, ik was het zat (..en meer dan dat), onze relatie leed onder de ttm, ik schaamde meer dan ooit... M'n hoofd zag er ook slechter uit dan ooit... Helaas heb ik geen foto's van die tijd, ik kon die confrontatie niet aan, nu vind ik dat ontzettend jammer, omdat het gewoon zo onvoorstelbaar is, het verschil... Jij hebt mijzelf gezien, toen heb ik mijn hoofd nog laten zien
Later had ik dat niet meer gedurfd
... Nu zou ik het graag laten zien
en iedereen de moed willen inspreken dat het kan, maar niet vanzelf.
Lieve Ernestina, ik wens je alle goeds toe en ik hoop je ooit nog eens te zien. Als ik nog iets voor je kan betekenen?
groeten Madelief