Hey Arjan,
Alopecia en bijnieren, deze combinatie heb ik nog nooit gehoord. Maar het kan dat je homeopaat op het juiste pad zit hé.
De dermatoloog kan zonder onderzoeken vaststellen of je Alopecia Areata hebt. Maar ik vind het raar dat hij/zij weinig info heeft gegeven. Alopecia Areata kan namelijk in verschillende vormen voorkomen:
" Op welke plaatsen de alopecia areata zal toeslaan is vooraf niet te bepalen. Hoe omvangrijk de haaruitval zal zijn evenmin. Om de verschillende mate van ernst te benoemen spreekt men - naast alopecia areata - ook wel van alopecia totalis en alopecia universalis.
Men spreekt van alopecia areata als er kale plekken op de hoofdhuid zichtbaar zijn. Als al het haar op het hoofd is uitgevallen, inclusief het gelaatshaar zoals wimpers, wenkbrauwen, snor en baard, spreekt men van alopecia totalis. Alopecia universalis is de uitdrukking voor een alopecia areata die al het lichaamshaar heeft doen verdwijnen, inclusief borsthaar, okselhaar, schaamhaar etc.
Voor alle duidelijkheid: het gaat in deze gevallen steeds om alopecia areata. De toevoegingen "totalis" en "universalis" duiden dus niet op een andere aandoening, maar geven uitdrukken aan de ernst van het beloop." (bron: www.aapv.nl)
Ikzelf heb denk een mengvorm van de drie gehad.. Rond mijn acht jaar had ik heel wat problemen (mijn grootvader was net gestorven, kreeg scheidingsangst...) en toen begon ook nog mijn haar uit te vallen. Ik had enkele kale plekjes. Er ging er eentje weg, er kwamen er twee bij... Gedurende enkele jaren kon ik ze blijven verstoppen. Tot ik in het vierde middelbaar zat (ik was net 14 jaar) mijn haar begon uit te vallen en op een drietal weken was ik volledig kaal. Gedurende drie en een half jaar heb ik een pruik gedragen, sinds februari ga ik weer zonder pruik door het leven omdat mijn haar spontaan is teruggekomen. Dit is zonder behandeling gebeurt. Ik hou er natuurlijk wel rekening mee dat het steeds kan terugkomen... Mijn wenkbrauwen en wimpers zijn nog steeds niet teruggekomen...
Ik heb voor ik kaal werd enkele maanden prikkeltherapie gevolgd, wekelijks werd er een spulletje op mijn kale plekjes gesmeerd en begon dit te irriteren, mijn hele hoofdhuid etterde en dit deed ontzettend veel pijn... Ik heb dan besloten om geen therapie of behandeling meer te volgen en het gewoon zijn gang te laten gaan... dan werd ik kaal, maar ik bleef erin geloven en na drie en een half jaar kan ik weer normaal door het leven...
In die drie jaar is er in mijn leven ook wel heel veel verandert (van school veranderd, nieuwe vrienden, ... ) en ben ik ook gelukkiger geworden, ik heb mezelf ook leren aanvaarden hoe ik ben en ik denk dat dit oo wel een belangrijke stap was waardoor ik me beter in m'n vel voelde en waardoor mijn haar is teruggekomen...
Blijf erin geloven!
Veel sterkte...
Groetjes,
Tinne