Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door CarlaBosman
Hoi Kikimamanyny, wat een heftig verhaal, zomaar al je haar eraf. Bij is het alleen mijn hoofd, en dat vind ik al best moeilijk. Zie jij verband tussen die groentesmoothies en je alopecia? Je schrijft het zo achter elkaar op, alsof je denkt dat het door die smoothies kwam, is dat zo? Of bedoel je dat de stress de veroorzaker was?
Ik begrijp helemaal wat je zegt over je identiteit. Zo zonder haar moet je even opnieuw bepalen wie je ook weer bent. Ik merk dat mijn kledingstijl wat aan het veranderen is. Sowieso draag ik bij een (van mijn) pruik(en) heel andere kleding dan bij mijn kale bol. Ik moest wennen aan het slapen zonder haar, en pas probeerde ik 's nachts een katoenen mutsje uit (eigenlijk omdat ik een mug hoorde en geen zin had in bulten op m'n hoofd) en dat voelde weer heel anders, best lekker. Ga ik nog maar eens proberen.
Maar zo zijn er allerlei dingen om aan te wennen: kou op je hoofd, aanraking, de mensen in je naaste omgeving en hun reacties (bij mij de meeste gelukkig heel steunend en fijn) en natuurlijk de blikken van vreemde mensen als je kaal de deur uit gaat.
Ik kan je uit mijn eigen ervaring alleen vertellen dat het tijd nodig heeft. Ik merk dat ik me sinds begin november, toen het hoofdhaar eraf ging, al weer een stuk 'gewoner' voel, meer mezelf. Jij had natuurlijk in december nog een tweede schok toen je de rest van je haar ook verloor.
Een kennis van mij heeft dit precies zo meegemaakt en zij vertelde dat het ergste was: de angst dat ze een vreselijke ziekte had, die dit veroorzaakte. Die angst heb jij zo te horen niet. Dat valt dan al weer mee. Heb je steun aan je man, aan je omgeving? Hoe reageren je kind(eren)? Je klinkt als iemand die goed over deze dingen nadenkt en haar eigen plan trekt. Niet makkelijk, maar zo kom je er denk ik wel uit. Veel sterkte en oh ja, welkom op Haarweb 
Groetjes, Carla |
Hoi Carla,
Ja al het haar zo maar ineens weg voelt als een trauma! Ik zou graag mijn wenkbrauwen weer terug willen krijgen, dat maakt mezelf sl meer mezelf! Dat kleding verhaal van jou herken ik ook! Ik zelf hou van stoer en vrouwelijk, het stoere komt er met mijn kale kop wel uit, maar het us net iets TE! :-) dommige kleren staan heel anders met mijn pruik op en dat us ook wennen! Wie was ik ook al weer? Jammer is datijn kale kop en getekende wenkbrauwen veel minder goed staat dan met natuurlijke wenkbrauwen.
Iedereen in mijn omgeving weet dat ik geen haar heb, en ook iedereen steunt me hierin! Mijn man en kinderen steunen mij ook enorm, vooral mijn man! Hij laat me dagelijks weten dat ik nog steeds de knapste ben;-) mijn kids vinden rn soms raar rn vragen regelmatig wanneer het weer terug komt! Ik wil mezelf niet verdrietig zien! Het heeft geen zin, alhoewel ik echt wel eens denk, ik moet ff gillen.
Wat betreft de smoothies, ik heb inderdaad wel ergens het gevoel dat de smoothies mijn lichaam hebben vergiftigd! Van een boterham met kaas baar in eens elke ochtend een paar glazen smoothie. Maar stress is zeker ook een reden! Ik heb daarnaast nog veel theorieën! Schimmels die bij honden voorkomen " mallassezia" veel schoonmaken met
Dettol etc. Maar goed! Velen willen weten waarom???
Heb jij voor jezelf theorieën waarom je dit nu overkomt?
Gr