|
Hoi,
Het is ook inderdaad wat je zegt. Je haar is toch een stukje van je eigenwaarde en identiteit of we nu willen of niet.
Merk ook echt hoe vaak het bij vrouwen een onderwerp van gesprek is.
Vorig jaar had ik echt een dieptepuntje. Ik wilde niet naar een feestje, kreeg mijn haar niét in model en wist gewoon niet meer wat ik er mee aan moest.
Het is inderdaad zó lastig wat je met dun haar aan moet. Stond echt op het punt om de schaar er in te zetten.
Mijn man was heel lief en uiteindelijk ging ik maar met een zielig knotje op pad.
Eenmaal op het feestje ging het bij de dames heel de avond over haar.
'Goh wat zit jou haar leuk!, Hé heb je het geverfd/gestijld/, kapper zus zo'.
Ik nam het ze niet kwalijk, maar het was voor mij wel weer een eyeopener; Nee het is niet gek dat ik er zo verdrietig van word. Het is gewoon voor veel vrouwen zo ontzettend belangrijk.
Ik kom nu net uit een wat rustigere periode waarin het minder uitviel. Ongelooflijk wat een rust dat gaf. Heel kort was ik niet hele dagen haar aan het rapen. Sinds een maand is het weer hopeloos en trek ik het in plukjes uit mijn hoofd. Doodzenuwachtig word ik ervan. En overal vind ik weer haar.
Bijzonder ook dat ik na mijn inmiddels jarenlange gevecht met haarverlies nog steeds niet gehard ben. Op één of andere manier blijf ik toch hoop houden dat ik door mijn regime van allerlei vitamines, gezond eten en topicals mezelf wonderbaarlijk genees (uhu keep on dreaming).
Hoewel ik blij ben dat ik nog haar heb, denk ik toch ook wel regelmatig; Jeetje wat een rust had het gegeven als het er gewoon in één keer was uitgevallen.
Maar aan de andere kant... Ik zie zo op tegen het gedoe van een haarwerk.
Ben erg benieuwd hoe het jullie gaat bevallen.
Zal heel persoonlijk zijn en ook zeer afhankelijk van welk type haarwerk.
Ik hoop in ieder geval dat het voor jullie heel goed gaat bevallen!
Sterkte en liefs!
|