[engel2550]

Graag zou ik even willen reageren op wat er al geschreven is over ttm bij peuters/kleuters. Onze dochter van ondertussen 2jaar en 4 maanden, begon sinds januari 2010 aan haar haartjes te trekken. Ze deed dit niet met haar vingertjes, bijna nooit tijdens de dag,behalve als ze moe was en haar tut bij de hand had. Als ze in haar bedje lag en haar fopspeen bij de hand had, begon ze te trekken. Het begon dus in januari, meer dan een jaar geleden, haar haartjes waren al redelijk lang voor een meisje van een jaar, en we merkten het omdat er telkens haartjes in haar bedje lagen en aan haar tutje hingen. Eerst dachten we dat ze Alopecia had (ik heb namelijk zelf ook alopecia areata totalis van mijn 2 jaar) Maar we hebben onze dochter toen eens in het oog gehouden (ook als ze in de autostoel zat of in de zetel voor tv en moe was, en haar tutje bij de hand had deed ze het immers) en zo zagen we dat ze met haar tutje haar haartjes uittrok, vaak met wortel en al. Ze had in het begin ook twee tutjes in haar bedje liggen en deze waren van rubber,(wrijven over haar haartjes was al genoeg) met als gevolg dat ze al zeer snel (na enkele weken) links en rechts twee grote kale plekken had. We waren ten einde raad, en dachten dat het wel zou weggaan. We zijn naar verschillende kinderartsen geweest, maar zij zeiden dat we er niets aan konden doen, ze deed het om tot rust te komen, en het werd beschouwd als een onschuldige tic. Tijdens de zomer was het echt geen zicht meer, en hebben we haar haartjes kort geschoren (millimeter kort) Dit was zeer moeilijk om te doen, er kwamen natuurlijk heel veel reacties van mensen en ze hadden het altijd over 'dat jongetje'. Tja, sommige mensen zijn gewoon erg kortzichtig! We hebben alles geprobeerd: wantjes, muts opzetten om te slapen, washandjes aan slaapzak naaien, haartjes kortscheren, allerlei dokters, een kinderpsycholoog, neus-keel en oorarts omdat we dachten dat het met de oren samenhing...belonen, straffen, negeren, praten... We wisten wel dat het vooral samenhing met de fopspeen maar hadden schrik dat wanneer we de fopspeen te snel zouden wegnemen, ze dan met haar vingertjes zou gaan trekken. Ondertussen zijn we meer dan een jaar verder, en hebben we onlangs besloten om toch de tut weg te nemen. De overgang om zonder tutje te slapen is redelijk vlot gegaan, mijn man en ik blijven nog eventjes bij haar liggen, totdat onze dochter zo moe is dat ze direct in slaap valt. Sinds het wegnemen van de tut, zien we onze dochter niet meer aan haar haartjes trekken, en beginnen de donshaartjes weer zeer vlot te groeien. We zijn onlangs ook nog naar een dermatoloog geweest en die heeft ons verteld dat het gemakkelijk tot 6 maanden kan duren voordat de kale plekken zijn dichtgegroeid en de haren sterk genoeg zijn. Dus nu moeten we vooral geduld hebben!
Ik wil gewoon tegen de ouders die misschien in dezelfde situatie zitten, zeggen dat ze zo snel mogelijk de fopspeen of het tutje moeten wegnemen, want dit doorbreekt de gewoonte. Als we de fopspeen een jaar geleden hadden durven wegnemen, dan had onze dochter nu haar mooie haartjes terug gehad en hadden we ons heel wat zorgen en doktersbezoeken kunnen besparen. Naar een kinderpsycholoog gaan met een peuter van anderhalf is ook niet echt een oplossing, want zij kunnen hier niets aan doen en weten totaal niet hoe ze dit moeten aanpakken, zij kunnen ook alleen maar gissen. De psycholoog had ons ook aangeraden om de tut zeker nog niet weg te nemen, omdat dit nog te vroeg was. Maar dat was dus niet waar. Hopelijk is ons verhaal een hulp voor ouders die in dezelfde situatie zitten met hun zoon/dochter. Als we maar sneller iemand hadden gevonden, die ons had kunnen zeggen 'doe de tut weg' !