|
Dag iedereen,
ik ben pas nieuw op deze website,ik merk dat ik met mijn ervaring wel iemand zou kunnen helpen of moed inspreken.
Ikzelf werd geconfronteerd met AA zo'n 7 jaar geleden.
In mijn familie zit erfelijke psoriasis (wat ik ook heb) en vroeger bij mijn mama een erge vorm van eczeem, waar ik gelukkig van gespaard bleef. Dus erfelijkheid of aanleg tot is hier zeker aanwezig.
N avoor mij een zeer emotioneel moment begon ik enkele maanden later kale vlekken te ontwikklen, de eerste in de hals en ontdekt door de kapper. de volgende vlekken kwamen heel rap daarna. In paniek naar huisarts, dermatoloog, die een behandeling met cortisones begon (kleine inspuitingen onder de hoofdhuid). Liters lotion heb ik waarschijnlijk op mijn hoofd uitgegoten in paniek. telkens er een vlekje tot rust kwam, kwam er een ander te voorschijn!
Ik ben niet volledig kaal geworden en gelukkig na ongeveer 1 jaar was alles volledig hersteld. Ik heb ook geen last gehad van haartjes zonder pigment, zoals blijkbaar veelal het geval is.
Door de vele cortisones heb ik wel op 32 jarige leeftijd cataract ontwikkeld op 1 oog met een operatie als gevolg.
Gelukkig is alles tot nu toe rustig, nu en dan een heel klein kaal plekje, geen idee wat het 'triggert', meestal emoties of stress heb ik de indruk.
Ik laat er me wel niet meer door beinvloeden en denk er niet aan,ik heb er lang over gedaan deze 'gemoedstoestand' te bereiken, maar het beheerst mijn leven niet meer.
Overigens zou ik me niet zomaar meer laten behandelen met cortisones, want daardoor heb ik cataract ontwikkeld, en mijn ogen zijn mij dierbaarder dan een plukje haar!!
Ik weet heel goed wat een impact kaalheid heeft op een vrouw, alsook de onvoorspelbaarheid van de ziekte, maar geef de moed niet op en probeer te focussen op de positieve en toffe dingen in het leven, ik weet het....zoveel makkelijker gezegd dan gedaan...
En inderdaad betr kaal door AA dan door die andere vreselijke ziekte....
ik antwoord graag op vragen, of als je gewoon zin hebt erover te praten....
|