|
Hallo,Tijdens een moeilijke periode in mijn jeugdjaren ben ik begonnen met haren trekken. De periode ben ik met professionele hulp goed doorgekomen, ik ben een ander mens. Echter..... het haren trekken bleef. Toentertijd werd er gezegd dat het vanzelf wel over zou gaan. Nou... niet dus!! Ik ben inmiddels 15 jaar verder en ik heb de tik nog steeds en hoe graag ik ook zou willen, zelf lukt het me niet om ermee te stoppen.Enorm frustrerend!! Via internet kwam ik erachter dat mijn tik een naam heeft en nog belangrijker, er zijn veel meer mensen die er last van hebben!Bij mij is er een knop omgegaan... ik was het zat! Ik wil er vanaf! Gewoon weer lekker onder water kunnen zwemmen, gewoon weer lekker naar een kapper, geen zorgen dat iemand de plekken op mijn hoofd kon zien. Dus ben ik naar de huisarts gegaan. Die heeft mij doorverwezen en gister heb ik een 1e intake gesprek gehad. Uiteraard zag ik er best tegenop. Maar ik ging met een enorm goed gevoel weg. 15 jaar loop ik met dit probleem en nu krijg ik te horen dat ze mij kunnen helpen met gedragstherapie in 6 tot 13 sessies!!!! Ze zijn gespecialiseerd in deze klachten en de resultaten van hun gedragstherapie zijn positief. Zolang loop ik rond met schaamte, frustratie en wanhoop... en dan lijkt de oplossing ineens zo dichtbij. Had ik deze stap maar eerder gezet! Uiteraard is de therapie bij iedereen anders, afhankelijk van de klachten. Ik wilde dit graag kwijt aan lotgenoten en het jullie allemaal aanraden. Ik weet het, de stap om hulp te zoeken is moeilijk maar de rest van je leven last van trichotillomanie hebben is nog veel moeilijker! Ik houd me het beeld van een leven zonder trichotillomanie voor ogen... het komt allemaal goed!!!!
|