[jzijp]

Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover. Tijd voor mijn HT.
Donderdagmiddag zijn we (ik en mijn vrouw) naar Hasselt gereden. Om te voorkomen dat we op de dag van de operatie 's ochtend bizar vroeg de deur uit zouden moeten hebben we een extra nacht in het hotel geboekt.

Vrijdagochtend met de taxi naar de kliniek (verzorgd door en op kosten van de kliniek). Daar voor het eerst Dr. Feriduni ontmoet. Zoals al meerdere hier hebben aangegeven een erg sympathieke man. In dit gesprek heeft hij mijn situatie bekeken en is de nieuwe haarlijn bepaald. Hij heeft uitgebreid de tijd genomen om te (be)oordelen en uit te leggen hoe de behandeling zou gaan verlopen.

Het eerste deel van de operatie was uiteraard het verwijderen van een deel van de huid met de donorharen. Het verdoven van mijn achterhoofd was zoals ik verwachtte pijnlijk, maar wel te doen. Hij gaf aan dat de eerste 5 injecties vervelend zouden zijn en de volgende minder, hetgeen ook klopt. Bovendien zet hij ze vrij snel achter elkaar. Tijdens het inzetten van de naald gebruikt hij een trillend apparaatje dat hij op de huid zet. Dit stimuleert de huid en heeft als effect dat het afleid van de prik. Ik heb geen idee of het hierdoor ook echt minder pijnlijk is, aangezien ik het verschil niet heb kunnen voelen.

Na de verdoving is de huid verwijderd en zijn de nietjes geplaatst. Dit was best een apart gevoel. Het is net of er iemand met een nietmachine langs je hoofd gaat en ....

De volgende stap.
Het verdoven van mijn voorhoofd. Ook deze verdovingen waren niet prettig. Ik had wel het idee dat ze wat beter te doen zijn dan die in je achterhoofd. Nadat ook hier alles verdoofd was, begon de Dr. aan het maken van de sneetjes. Dat is een heel aparte gewaarwording. Je hoort nl. dat de sneetjes gemaakt worden. Het geeft een soort van krakend geluid. Ik vond het zelf niet echt erg. Het klonk eigenlijk wel grappig.

Tijd voor lunch. We hadden vantevoren al aangegeven wat we wilden hebben en dat was (uiteraard) keurig geregeld. Ik had geen flauw benul van de tijd, maar hoorde later dat we rond 13.00 zaten te lunchen.

Na de lunch was het tijd voor het inzetten. Dit werd gedaan door 2 van de assistentes. Voor zover ik het me herinner ben ik wel een paar keer weggezakt. Aangezien ik rechts een grotere inham had dan links, bleef er uiteindelijk een over om het af te maken. Hierna kwam Dr. Feriduni er weer bij en heeft nog de laatste sneetjes gemaakt om het werk goed af te maken (de finishing touch).

Na afloop was ik uren verder, behoorlijk moe en mijn HT was een feit.
Het aantal grafts is uiteindelijk een kleine 2500 stuks geworden.

Aangezien alles toch behoorlijk gevoelig begon te worden heb ik vlak voor vertrek uit de kliniek mijn eerste pijnstiller ingenomen.

Rond 17.30 met de taxi terug naar het hotel.

En dan begint de avond. Mijn hoofd voelde dik en groot aan van de verdoving. Er zat verband omheen vanwege de wond aan de achterkant. Mijn voorhoofd begon al wat op te zwellen. Een paar uur later heb ik nog een pijnstiller genomen. Half op bed liggend hebben we een film gekeken.
Alles voelt pijnlijk. Hoe moet je liggen. Op je zij of buik mag uiteraard niet vanwege de implantaten. Op je rug is ook niet echt lekker vanwege je achterhoofd. Ik heb wel een nekkkussentje meegekregen. Hierdoor ligt je achterhoofd los, zodat er geen druk op komt.

Na de film toch maar proberen om te gaan slapen. Continu zoekend naar hoe je moet liggen. Ik geloof dat ik ongeveer 3 uur geslapen heb. De laatste 3 uur heb ik zittend half suffend door gebracht. Ik moet zeggen dat ik op dat moment een stuk minder blij was met mijn HT.

De volgende ochtend terug naar de kliniek voor de controle en een wasbeurt. Het verband werd eraf gehaald en de wond (achterkant) schoongemaakt. Mijn vrouw kon daar bijzijn zodat ze goed kon zien wat ze wel en niet moest doen in de komende dagen.

9.30: Eindelijk op weg naar huis (nog 2 1/2 uur te gaan).
De pijn was verrassend genoeg erg goed te doen. Zaterdagavond heb ik voor de zekerheid voor het slapen nog een pijnstiller genomen.

Het gaat nu erg goed. Het ontvangstgebied ziet er goed uit. Uiteraard wel de gebruikelijke rode korstjes.
Ik heb wel last gehad van een behoorlijke zwelling. Veel vocht dat eerst op mijn voorhoofd zat en langzaam langs (en soms door) mijn ogen wegzakte. Ik wist niet dat ik er zo lelijk uit kon zien.
Maandag naar de fysio geweest voor lymfedrainage. Dit heeft een behoorlijk goed effect gehad. Het is nog niet helemaal weg, maar dat zal nu vrij vlot gaan verwacht ik.

Ik moet nu elke dag mijn haren spoelen en om de dag wassen met (meegekregen) ph neutrale shampoo. Vanaf vandaag ook elke dag wat (meegekregen) olie op het ontvangstgebied aanbrengen.

Het gaat erg goed. Ik doe wel lekker rustig aan. Beetje hangen op de bank. Tijdschriftje lezen, filmpje kijken (wat is er een troep op de tv overdag).
Ik slaap 's nachts erg slecht. Ik heb als ik lig erg veel last van de nietjes in mijn hoofd. Doordat je erop gaat liggen wordt het pijnlijk. Ik probeer wel steeds om iets onder mijn nek te leggen, maar heb ook last van langdurig in dezelfde houding liggen. Ik lig nog steeds alleen op mijn rug.

Zou ik het weer doen? Absoluut. De operatie zelf is me heel erg meegevallen. De injecties voor de verdoving waren zoals verwacht vervelend. Het enige dat me erg tegenvalt en waar ik flink last van heb zijn de nietjes, maar ook dat is tijdelijk (over anderhalve week gaan ze eruit).

En nou maar afwachten hoe de groei gaat.....