Ik heb het even verder uitgezocht en ben toch weer een heel stuk verder gekomen.
Bryan zegt in feite dat het topisch toepassen van flutamide af te raden is omdat grote delen ervan in het bloed worden opgenomen. Dat is 1) onveilig en 2) kun je het dan beter/net zo goed gewoon oraal innemen. Hij onderbouwt dit verhaal met de volgende studies:
-
Studie 1 toont aan dat als je flutamide op de rechter "flank organs" (talgklieren?) van hamsters smeert, dat er dan evenveel effect is bij de flank organs aan de andere kant (waar de flutamide dus niet op is gesmeerd)! Dit duidt natuurlijk op een groot systemisch effect.
-
Studie 2 toont in feite hetzelfde nog eens aan: er is sprake van een grote systemische werking bij topische flutamide, maar ook bij topische finasteride.
Deze studies maken het verhaal van Bryan dus wel aannemelijk, hoewel je je nog kunt afvragen of dit niet bij iedere topical het geval is en of het wel hetzelfde werkt bij mensen als bij hamsters.
Maar ik vond nog een ander bewijs voor de juistheid van Bryans verhaal. In de
fluridil-studie uit 2002 wordt flutamide ook aangekaart. Eerst wordt daar de studie besproken zoals ik die ook al aanhaalde in mijn vorige post, die aantoont dat het topisch toepassen van flutamide een positieve uitwerking heeft op de haargroei [
bron]. Dan wordt daar vervolgens een kanttekening bij geplaatst:
"It is, nevertheless, probable that in humans, topical flutamide induces systemic antiandrogenic effects since at least 16% is transcutaneously absorbed."
Ze baseren deze uitspraak op de uitkomsten van
deze studie, die aantoont dat minstens 16% van de flutamide die je opsmeert, wordt opgenomen in het bloed.
Al met al is het dus wel duidelijk dat flutamide inderdaad voor een deel in je bloedbaan terecht zal komen. Nu is flutamide een non-steroïde antiandrogeen en het is daarom minder erg om dat in je bloed te hebben dan een steroïde antiandrogeen, maar toch is het slecht voor een man om een potente androgeenreceptorblocker in je bloed te hebben. Dan is de kans op nasty bijwerkingen toch vrij groot.
Dan nog een andere interessante vondst. Ik heb plaatjes van de chemische constructies van de moleculen van fluri en fluta opgezocht en naast elkaar gezet:
Nu ben ik geen chemisch expert maar met een "zoek de verschillen"-blik zie ik wel grote overeenkomsten tussen de stoffen. Ik heb dat aangegeven met het rode kader: de "basis" van de twee moleculen is nagenoeg gelijk. Fluridil is in ieder geval een non-steroïde antiandrogeen, net als flutamide. Wie weet gaat het te ver om te zeggen dat het twee zeer gerelateerde stoffen zijn, maar ze behoren minstens tot dezelfde familie.
Wellicht is fluridil op flutamide gebaseerd, maar is het zo aangepast dat het sneller uiteenvalt in kleinere stukjes (metabolieten) bij aanraking met H2O. Gebaseerd op de gegevens die ik nu heb, zou ik dan dus zeggen dat fluridil een beter alternatief is dan flutamide.
Kort samengevat: topisch gebruik van flutamide zou ik, gebaseerd op de gegevens die nu beschikbaar zijn, afraden. Betere (veiligere) alternatieven zijn fluridil en natuurlijk spironolacton.