[mjds]

Yes, yes, yes!

Vandaag is het dan de dag waarop ik mij HT ben ondergaan. Wat ik er in het algemeen over kan zeggen is dat het anders is verlopen dan ik mij had voorgesteld. Ik had never nooit gedacht dat ik mij zou verslapen, waardoor ik gehaast naar de kliniek ging. Mentaal was dat geen lekker begin voor mij. Daarnaast had ik het verdoven onderschat. De behandeling zelf is sneller gegaan dan ik dacht en heb daar een positief gevoel over. Hieronder wat meer details over een aantal dingen.

Week voor de HT
Precies een week geleden was ik naar de kapper gegaan, omdat ik de komende 6 maanden voorlopig niet naar de kapper mag gaan voor opscheertjes.
In deze week ook de medicatie opgehaald bij de apotheek en extra boodschappen gedaan, omdat ik in de week (misschien twee weken) daarna geen zware dingen mag tillen.
Laatste klussen afgerond omdat ik ook ga verhuizen. Was hierdoor best pittig weekje, vandaar dat ik mij helaas had verslapen. Ik droomde overigens ook dat ik er al was en dat ik behandeld werd. Maar goed dat terzijde.

Verdoving
Nogmaals, dit had ik echt onderschat. Aangezien ik bij mijn oogoperatie een naald in mijn oog kreeg en dit opzicht best meeviel, dacht ik dat alle andere verdovingen die ik voor de rest van mijn leven zou krijgen dit nooit zouden kunnen overtreffen. Dus wel.
Ik lees veel hier dat het ff doorbijten is. Dat is het in feite ook wel, maar ik had de veronderstelling dat ik één gemene tik zou krijgen, vervolgens één gemene prik en dat het wel even pijn zou doen en daarna "lekker" alles gevoelloos en Netflixen. Het is ook niet zo dat ik mensen bang wil maken, maar zelf had ik het wel fijner gevonden als ik meer gedetailleerde ervaringen had gelezen.
Overigens begeleide de arts mij heel goed en hij vertelde vooraf ook wat ik qua verdoving kon verwachten. Dat was ook heel fijn.
De eerste verdoving was zonder naalden,om de pijn van de verdoving met naalden te verzachten. Deze eerste verdoving werd uiteraard eerst gedaan bij mijn donorgebied. Het voelt aan als een harde tik of als een klein stroomschokje. Op zichzelf is dit inderdaad goed te doen, maar het werd meerdere malen gedaan vrij direct achter elkaar over het donor gebied. Dat maakte het best pittig en moest het ook even uitkreunen. Hoorde de arts zeggen dat dat helemaal niet raar is, want hij heeft zelfs patiënten meegemaakt die het echt gingen uitschreeuwen.
Vervolgens de naalden. Omdat je weet hoe naalden aanvoelen weet je wat meer wat je ervan kan verwachten. Daarnaast was het gebied al verdoofd, waardoor de naalden alleen gemeen aanvoelden. Ook hier werden er meerdere prikken gedaan. Vooral bij de zijkanten en onderkant was het meest gevoelig, maar om eerlijk te zijn vond ik de naalden veel fijner dan die andere.

Gevoelloos
De behandeling ging verder gevoelloos. Echt niets was te voelen. Alleen als je er aandacht aan geeft en probeert in te beelden hoe het zou voelen als de verdoving zou uitwerken ga je de "pijn" opeens inbeelden. Dus dit moet je vooral niet doen dus. Door lekker te Netflixen wordt de aandacht weerlegd en merk je gewoon niet dat ze in je hoofd zitten te werken.
Wel één ding wat goed is om te weten is dat je niks, maar ook niks voelt op je hoofd. Toen de assistente mij vroeg om mijn achterhoofd neer te leggen op de hoofdsteun van de stoel, voelde ik gewoon niet of mijn hoofd er wel of niet op lag. En als zij je gaan helpen om je hoofd goed neer te zetten weet je wel dat ze je hoofd vastpakken, maar je voelt hun handen niet en je voelt ook niet dat je hoofd beweegt, maar je merkt wel dat je hoofd beweegt omdat je zicht beweegt. Beetje vaag verhaal inderdaad, maar je gaat het vanzelf wel merken.

De Behandeling
De behandeling was sneller verlopen dan gedacht. De assistentes gaven ook aan dat dit ermee te maken had dat ik een soepele huid heb, waardoor de DHI-methode makkelijker gaat en waardoor ik weinig bloedingen had. Om 8:00 uur had ik de afspraak staan, maar om 10:00 uur ging ik onder het mes. Verdoving, donor oogsten en beginnen met voorhoofd (2000 - 2500 grafts). Om 12:00u lunchpauze en 12:30 uur verder met de HT. Nog verder gegaan met de voorzijde en vervolgens ook de kruin en middengedeelte (500 grafts). Uiteindelijk 13:30 uur klaar.
Ik merkte vooral aan mijn hersenen dat ik vermoeid was. Alsof je uren lang naar een felle beeldscherm zit te kijken. Daarna nog foto's laten maken (foto's van voor en na de behandeling krijg ik nog en zal ik hier uploaden).

Nazorg
Heel prettig dat er nog tijd werd genomen om verdere vragen enzo door te nemen (lijkt mij ook vrij normaal overigens). Kreeg ook een tasje mee met instructies, nekkussen en neutrale shampoo.
Uiteindelijk zelf naar huis gereden. Is goed te doen, alleen wel beetje spannend als je van je auto naar je voordeur gaat lopen, vanwege nieuwsgierige buren.
Nu goed de medicatie innemen, gezond blijven eten, veel slapen en vooral heel veel water drinken (3 liter per dag).
Op de derde dag heb ik weer een afspraak om voor het eerst te gaan wassen en de gaas weg te halen.

Hieronder ook alvast foto's die ik zelf gemaakt heb als indruk.